INDONESIË; AFSCHEID VAN JAKARTA. 2014 (DEEL 16 SLOT)

DE LAATSTE DAG EN DE REIS NAAR HUIS.

INDONESIË 2014.

DINSDAG - SELASA 8 JULI 2014.

Het regende de gehele nacht stevig door en het had de lucht boven de stad de volgende ochtend een beetje doen opklaren maar de file's waren er juist door toegenomen daar kruispunten onbegaanbaar waren door de zware regenval en de slechte afvoer van het overtollige regenwater.
Zo werd de laatste bagage ingepakt en genoten we van een lichte lunch bij een restaurantje vlak bij de flat.

Onze vlucht van Jakarta naar Amsterdam had een vertrek tijd van 00.55 9 juli. Dit betekende dat we om 21.00 uur op het vliegveld moeten zijn.
Vanuit de flat zagen we het verkeer de gehele dag al in een file staan en zodoende besloten we om het zekere voor het onzekere te nemen en ruim op tijd met een taxi naar het vliegveld te vertrekken. Om half vijf namen we afscheid van onze gastvrije vriend Hockey en vertrokken naar het vliegveld. Al met al duurde het al  ruim 90 minuten eer we op de tolweg terecht kwamen en ook daar was het langzaam rijden of stilstaan.
Pas het laatste stuk de tol-snelweg naar het vliegveld konden we pas goed doorrijden. We waren uiteindelijk ruim op tijd op het vliegveld.

Daar we de tijd hadden eerst voor de inwendige mens gezorgd want het zou nog de nodige uren duren eer we wat te eten zouden krijgen.
Netjes op tijd onze bagage ingecheckt en onze instapkaarten in ontvangst genomen. De immigratie gepasseerd en toen was het wachten.
In de flat van Hockey was geen wifi meer en zodoende hadden we met de vrije wifi op het vliegveld genoeg tijd om onze e-mails te controleren en eventueel te beantwoorden.



Een maal in de vertrekhal kregen we de mededeling dat de vlucht GA0088 van Garuda met enige vertraging zou vertrekken. Hoeveel vertraging werd er niet bij vermeld. Uiteindelijk zou dit maar een 25 minuten zijn.
Aan het aantal mensen te merken dat in de vertrekhal was vermoede ik dat de vlucht niet geheel vol zou zijn.
We hadden zitplaatsen achterin het toestel gekregen en daar maakte ik maar gelijk een praatje met de purser. Ja de vlucht was maar voor de helft vol en met een knipoog vertelde hij dat hij ons zou waarschuwen nadat het signaal 'riemen vast' was uitgegaan, dat we naar een ander plaats konden verhuizen.
Zo hadden we ieder gedurende de gehele vlucht de beschikking over drie zitplaatsen en konden we na het weg klappen van de leuningen lekker gaan liggen slapen.

WOENSDAG 9 JULI 2014.  

Keurig op tijd landen we deze ochtend om 09.40 uur op Schiphol het vliegveld van Amsterdam. Het was buiten 14 graden C. en het regende behoorlijk. 

Deze dag ging bij de NS het nieuwe systeem van reizen in met de OV-chipkaart en zodoende was het even een klein probleem hoe mijn OV kaart te gebruiken. We kregen hierbij hulp van een NS medewerker, maar deze vertelde alleen dat we niet moesten vergeten uit te checken. Zodoende vergat ik netjes in te checken te Schiphol en daar kwamen we met een controle achten net voor Den Bosch. De conducteur adviseerde me even snel naar boven te lopen en in te checken en zo een boete te voorkomen voor zwartrijden. Dus in Den Bosch even de sprint er in gezet en de reis verder voort gezet.

Tussen Den Bosch en Eindhoven maakte de trein twee keer een noodstop, daar baldadige jongelui aan de noodrem hadden getrokken. Al met al te Roermond aangekomen en een taxi naar huis genomen. Voor de ritprijs die we nu in Nederland moesten betalen konden we wel een hele dag in de taxi zitten in Indonesië.

Het was een thuiskomst in de gietende regen en frisse lucht. Met een blik op de tuin wist ik dat ik de komende dagen nog genoeg frisse lucht zou krijgen. Het gras van het gazon stond 12 centimeter hoog en het onkruid woekerde tussen de planten die prachtig in bloei stonden.

TERUGBLIK OP DEZE REIS.

Als eerste onze dank aan de familie in Siantar die ons zo gastvrij hebben ontvangen. Zo ook al de mensen die we er hebben leren kennen gedurende de bruiloft dank voor hun hartelijkheid. Ook de familie op het eiland Samosir. HORAS!  Het was een mooie en drukke tijd die we er hebben doorgebracht.

De dames van Garuda die hielpen mijn bagage terug te krijgen bij aankomst te Medan , welke was achter gebleven in Jakarta tijdens het overstappen van de vlucht uit Amsterdam.

Ook Eddy in Medan voor het regelen van hotelovernachting en onze vliegreis papieren van Medan naar Jakarta. In Jakarta Hockey voor het gebruik van zijn appartement, de tijd die hij voor ons vrij maakte en het eten dat hij zo nodig wenste te betalen en al zijn vrienden die we hebben ontmoet en veel plezier mee hadden tijdens het eten in de avond.

Een ding is zeker: Medan en Jakarta zijn geen steden om lang te verblijven. Het is het enorm drukke chaotische verkeer en de enorme luchtvervuiling. De slechte conditie van riolen en regenwaterafvoer waardoor steeds de wegen blank komen te staan en het verkeer komt vast te zitten.

MEDISCH REISADVIES.

Bent u van plan om naar Sumatra te reizen neem dan eerst contact op met de afdeling tropische ziekten in uw ziekenhuis of met de GGD in uw woonplaats. Het bleek dat na onze informatie Sumatra en West-Java gebieden zijn waar de malaria weer de kop op steekt wat ook bekend is bij de WHO.

Verleden jaar op dokters recept deze anti-malaria medicatie bij de apotheek besteld en we schrokken van de hoge prijs. Ook de ziektekosten verzekering vergoedde deze onkosten niet. Het spreekwoord: "Beter te voorkomen dan te genezen", gaat dus niet op.

Ook dit jaar advies ingewonnen en weer werd geadviseerd deze medicatie te slikken van de dag van aankomst tot vijf dagen na thuiskomst. De hoge kosten ter sprake gebracht en een arts adviseerde ons deze medicatie ter plaatse aan te schaffen. Lokaal kost het dan nog vierde deel van de prijs hier in Nederland. De fabricage merken zijn het zelfde. Dus beter te voorkomen dan te genezen en even naar de lokale Apotheek Kimia Farma.

Note: Vlak na het afsluiten van dit reisverslag 'INDONESIË; SIANTAR, SAMOSIR EILAND EN JAKARTA 2014' ontving ik via DROPBOX nog een serie afbeeldingen, waaronder de ulos ceremonie op Samosir eiland. Ik zal deze alsnog een plaats geven in het artikel 'SAMOSIR EILAND OP NOORD-SUMATRA (DEEL 9B) en zal de eerder geschreven tekst wat aanpassen.

INDONESIË; JAKARTA - BOGOR - JAKARTA. 2014 (DEEL 15)

UITSTAPJE NAAR BOGOR.

INDONESIË 2014.

 MAANDAG - SENIN 7 JULI 2014.

Het was Hockey onze vriend opgevallen dat ik genoeg had van Jakarta en zo stelde hij voor nadat hij op de zaak was geweest, met ons met zijn wagen met chauffeur naar Bogor te rijden en de Puncak Pass.

Het was een zonnige ochtend maar enig blauw was er aan de lucht niet te bekennen boven de stad. Zo begonnen voor het vertrek naar Bogor aan het inpakken van onze koffers daar we de volgende dag in de avond naar het vliegveld van Jakarta zouden voor onze reis terug naar Nederland.

Ook naar Bogor loopt tegenwoordig een autoweg en we konden redelijk goed doorrijden. Na het verlaten van de autoweg vervolgden we onze reis over de oude weg verder naar Bogor.

Deze route had ik ruim 25 jaar geleden ook eens afgelegd en toen had je regelmatig een uitzicht over het landschap, maar nu was ook iedere vierkante meter langs de weg bebouwd met woningen en winkeltjes.

We maakten eerst een stop bij het River Vieuw Restaurant. Veel water stond er nog niet in de als het regende zeer snelstromende bergrivier. Maar in de tuin stonden prachtige bloemen en planten.

Het geheel is eigendom van een melk producerende coöperatie en in de winkel die bij het restaurant was werden dan ook melkproducten verkocht en ook eigengemaakte chocolade.

Het groene blad rechtsonder lijkt klein op de afbeelding maar heeft een lengte van ruim één meter en is zeker een halve meter breed.

Opvallend was deze bloem van een Bromelia waar midden in de kelk van de bloem zich een klein ander plantje was gaan groeien met ook kleine lila kleurige bloemetjes.

Onderweg verder door Bogor met nog steeds in gedachte door te rijden naar de Puncak Pass, maakten we een korte stop bij het Mountain Vieuw Restaurant, wat van de zelfde eigenaar was als het River Vieuw Restaurant.
Hier zagen we boven de bergen de regenwolken zich samen pakken en even later vielen de eerste dikke druppels uit de lucht.
Om nu nog verder te rijden naar de Puncak Pass had geen zin met dit weer. Ik vond dat wel jammer, want ik de thee plantages nog wel weer willen bekijken.   

De gehele weg terug naar Jakarta bleef het regenen, wat een maal in de stad aangekomen de nodige opstoppingen in het verkeer tot gevolg had.
Stoplichten werden genegeerd en we waren omringt door honderden motorfietsen die vrolijk tegen elkaars richting inreden en het autoverkeer blokkeerde.
Het was dus weer het gebruikelijke file leed, stilstaan, optrekken, stilstaan en ga zo maar door.
 Het was reeds 21.30 uur eer we bij de flat aankwamen en we nog net op tijd waren om een hapje eten te krijgen in het Padang Restaurant. 
Het uitstapje was goed bedoeld maar de regen maakte aan deze dag een einde met de gebruikelijke ellende van het verkeer in Jakarta. Al zit je zelf niet achter het stuur van de auto, het verkeer werkt vermoeiend op je door de enorme chaos.

INDONESIË; JAKARTA 2014. (DEEL 14)

JAKARTA.

INDONESIË 2014.

ZATERDAG - SABTU 5 JULI 2014.

Het was een zwaar bewolkte en benauwde dag bij 33 graden C. Eerst onze schone was opgehaald bij de stomerij-wasserij. Pakken netjes op hangertjes in plastic zak en de rest van de was keurig gestreken in de plasticfolie ingepakt.

Eerst weer naar Block M gegaan en later naar de shopping mall Plaza Indonesia om een paar aardigheidjes te kopen voor de buurkinderen die onze post verzorgden in de tijd dat we weg waren. Uiteindelijk dat gevonden wat we zochten in Sarinah Shopping Center. 

Later beneden in de food-court wat gegeten. Deze ruimte is het afgelopen jaar volledig gerenoveerd en ziet er nu gezellig en schoon uit.

 Overal staan stalletjes waar je lokale gerechten kan bestellen en langs de wanden zijn kleine restaurantjes gevestigd. Het was een heel positieve verandering en ook het eten smaakte goed.

Zo zwierven we deze dag van shopping mall naar shopping mall en taxi in taxi uit. het was vaak meer kijken kijken en niet kopen, daar we niets vonden wat ons nog kon bevredigen om mee naar huis in Nederland te nemen. In stilte verlangden we naar de frisse lucht die we thuis gewend waren en de rust en schoonheid van onze tuin en het landschap waar we wonen.

Onverwachts kwam er een uitnodiging van bekenden om gezamenlijk een hapje te gaan eten in de avond.

Het werd een groepje van negen personen die bij een goed chinees restaurant op de gerechten aanvielen.

Al met al werd het 23.30 uur eer we weer thuis waren na een gezellige avond met veel humor en lach.

ZONDAG - MINGGU 6 JULI 2014.

Laat opgestaan en geconstateerd dat de lucht boven de stad asgrauw zag. Rustig ons fruitontbijt klaar gemaakt en eigenlijk de tijd lopen rekken eer we weer naar buiten zouden gaan.

We hadden met Hockey afgesproken elkaar in de middag te ontmoeten bij Excelso coffee shop in Plaza Indonesia. Hier kwamen we een oude kennis tegen die we vroeger op Bali hadden leren kennen en al pratend ging de tijd snel voorbij.

Het was deze dag zeer druk in de shopping mall. Hele gezinnen weten de koelte van de airconditioning te vinden in deze winkel centra's en hangen hier dan ook de gehele dag rond, met kijken kijken niet kopen en een kleine verfrissing te gebruiken.

Voor we weer naar huis gingen beneden in de mall bij de supermarkt weer wat verfruit ingeslagen. Zoals het er ligt uitgestald is het een lust voor het oog en wat je ook maar wenst het is er te koop.

Hockey kwam met de mededeling dat hij was uitgenodigd door relaties om die avond uit eten te gaan in de nieuwe shopping mall Lotte waar een exclusief restaurant was gevestigd met  gerechten uit geheel Azië.

Men had er geen bezwaar tegen dat wij mee zouden komen.

De naam MAD, je zou denken aan het woord GEK uit het Engels, betekende Modern Asian Diner.
Het was een zeer grote ruimte waarin het restaurant was gevestigd en alles in moderne uitvoering.

De bediening was zeer correct en beleefd en de menukaart zeer uitgebreid. Maar om nu te spreken van dineren, dat was het eigenlijk niet,

Het waren allemaal kleine gerechten met kleine hapjes die wel zeer goed smaakten, maar die wij eerder als een voorgerecht zouden beschouwen.

Het personeel was keurig in het zwart gekleed met de spreuk achter op de rug; "I AM MAD".

Mad was dan ook de rekening die er betaald moest worden voor het eten.

Intussen was het weer eens hard gaan regenen en zat het verkeer weer vast in de ondergelopen straten, waardoor we weer laat thuis aankwamen, maar door een van mensen netjes voor de deur werden afgezet met zijn auto.

Eerlijk gezegd had ik langzamerhand mijn buik vol van Jakarta, het taxi in en taxi uit en het rondhangen in de shopping mall's en het meeste het constant stilstaan in de opstoppingen van het verkeer. De bezienswaardigheden van Jakarta had ik al in het verleden bezocht. Ook waren er overdag propaganda optochten in verband met de president verkiezingen, waardoor het verkeer gedwongen was om te rijden of volledig vast kwam te zitten.

INDONESIË . JAKARTA - BANDUNG - JAKARTA. 2014 (DEEL 13)

DAGTOUR NAAR BANDUNG.

INDONESIË 2014.

VRIJDAG - JUWAT 4 JULI 2014.

Deze ochtend vroeg opgestaan voor onze dagtrip naar Bandung. Om halfacht ons gemeld bij het kantoortje van Day Trans de kleine bus maatschappij die dagelijks op verschillende tijdstippen verbinding onderhoud tussen Jakarta en Bandung. Het is een afstand van ruim 160 kilometer en voor een enkele reis moest €5,50 worden betaald.
Om 08.00 uur bij het kantoortje vertrokken, maar het duurde niet lang of we zaten in de file's en verkeersopstoppingen.
Door het centrum van de stad loopt een busbaan die alleen voor de autobussen van het openbaar vervoer gebruikt mag worden en door een lage betonband van het overige deel van de weg is gescheiden. Maar zelfs de bussen konden niet doorrijden daar men volledig lak heeft aan dit voorschrift en men de busbaan gebruikt met privé auto's en honderden motorfietsen.

Eenmaal op de autoweg, waar officieel niet harder dan 100km/uur mag worden gereden ontstond er steeds een langzaam rijdende file. Op de andere baan, gescheiden door een vangrail en groenbeplanting, in de richting van Jakarta was het helemaal langzaam vooruit kruipend verkeer.
Vroeger moest al het verkeer naar Bandung via Bogor, de Puncak Pass, Cianjar en Cimahi.
Een 175 kilometer lange smalle weg met veel bochten en steile hellingen met stapvoets rijdend verkeer door de vrachtwagens.
Het vrachtverkeer wordt verzocht, door middel van verkeersborden steeds links te houden, maar daar wordt ook weinig aandacht aan geschonken. 
Het verkeer haalt elkaar links en rechts in zonder ook maar richting aan te geven en heb je helemaal haast dan gebruik je toch de vluchtstrook die dan ook om de paar kilometer geblokkeerd wordt door kapotte vrachtwagens die door overbelading door hun assen zijn gezakt.


Enig respect voor andere weggebruikers is er totaal niet. Op vallend is dat het langs de autoweg overal groen is van de bomen en andere planten. Langs de gehele route liepen schoonmakers het afval op te ruimen wat er lag, want gooi het afval maar uit het autoraam is hier heel gewoon.
Denk je dan uiteindelijk eens op te schieten dan sta je weer in de file voor een van vele tol poortjes. waar geen witte aan rij strepen op de weg staan en het verkeer als mieren door elkaar heen kruipt om als eerste er maar door te zijn en na het passeren van het tol poortje weer snel op de autoweg te komen.

Bij het verlaten van Jakarta was me opgevallen dat er op bepaalde plaatsen groepjes van twee of drie mensen langs de weg staan welke dan worden opgepikt door een personen wagen die de stad inrijdt. Ik dacht dat het werknemers waren die werden opgehaald. het blijkt namelijk dat op bepaalde tijden auto's met maar één persoon in de wagen  dan de stad niet in mogen rijden.
Je pikt dan tegen een kleine vergoeding een paar extra passagiers op en in de stad, na het passeren van de zone grens, stappen deze weer uit en lopen terug naar het punt waar ze instapten voor de volgende betaalde rit. Je moet het maar weten!

Pas na het passeren van de stad Purwakarta kregen we wat van het landschap te zien. Uitgestrekte rijstvelden die nog onder water staan en pas zijn aangeplant.








Of een landschap met terrassen waarop de rijstplanten nog groen zijn.
Hoe dichter we bij Bandung kwamen hoe bergachtiger werd het landschap. De berghellingen zijn beplant met thee plantages.

Er loopt ook enkel spoor van Jakarta naar Bandung, maar deze trein stopt bij ieder gehucht en is het vaak wachten op de trein uit tegenover gestelde richting, zodoende ben je bijna een dag onderweg om in Bandung te komen. De spoorlijn steekt de diepe dalen, waar in riviertjes stromen over via bruggen op smalle hoge peilers. Opvallend is dat men de bogen aan de onderzijde heeft gemonteerd. Of komt het dat we aan de andere kant van de evenaar zitten?

Eenmaal de stadsgrens van Bandung te zijn gepasseerd zijn we overgestapt in een taxi die ons naar de plaats van afsprak bracht het Java-Bean Restaurant. Een zeer populaire plaats voor de lokale bevolking, daar er vlak naast een confectie-outlet winkel ligt. Om 11.30 uur bereikten we onze bestemming.







Intan zat reeds op ons te wachten. Ze is astrologe van beroep en komt regelmatig op de lokale televisie. We kenden haar nog van de tijd dat we op Bali woonden.
Natuurlijk had ze reeds de sterren  nagezien van Joko Widodo en ze voorspelde dat hij met de meeste stemmen gekozen zou worden tot nieuwe president van Indonesië.
We gebruikten samen de lunch in het restaurant, waar overal potten met bloeien planten stonden, waaronder een prachtige waterlelie.
Ik had al een paar dagen last van een airconditioning verkoudheid en zo stelde Intan voor dat ik een goede rug massage en een voetreflex massage zou nemen. Samen zou dat 80 minuten duren voor de prijs van nog geen €5,50. Ik moet toegeven dat ik er heerlijk van opknapte.
Het was in het hoger gelegen Bandung heerlijk koel weer met 22C. wat een aangenaam verschil was met het benauwde en warme Jakarta.

                         ( Een waterval met kunstwerken, muzikanten. bij het restaurant Java Bean.)

Onverwacht begon het te regenen en dus was het een groot probleem een taxi te krijgen naar het kantoor van het busje dat ons terug zou rijden naar Jakarta, nadat we afscheid hadden genomen van Intan. 
Het lukte ons niet om een vrije taxi te bemachtigen. We hadden het kantoor van het busje al gebeld dat we wat later zouden komen. Zo hielden we een bijna leeg lokaal busje aan, een van die dingen die overal stoppen om passagiers in- of uit te laden. We drukte de chauffeur een extraatje, meer dan hij voor de rit zou vragen, en zo was hij bereidt om zijn route aan te passen en ons daar af te zetten waar we moesten zijn.
We konden redelijk goed doorrijden op de autoweg terug naar Jakarta, maar eenmaal de stadsgrens bereikt te hebben zaten we goed in de opstoppingen van het verkeer dat vast zat in de ondergelopen straten.
Alleen al over het stuk door de stad deden we net zo lang als over de rit van Bandung naar Jakarta. 
Voor we naar huis gingen besloten we bij een Padang Restaurant wat te ten daar het al aardig laat was geworden. Moe van het reizen deze dag het niet laat gemaakt om naar bed te gaan.

 

EWr

INDONESIË; JAKARTA. 2014. (DEEL 12)

JAKARTA.

INDONESIË 2014.

WOENSDAG - RABU 2 JULI 2014.

De laatste week van deze reis verbleven we in Jakarta. Jakarta met de voormalige namen Batavia en Djakarta is de hoofdstad van Indonesië. Het is een miljoenen stad waarvan het inwoners aantal schrikbarend blijft stijgen. Zo ook neemt het aantal auto's en motorfietsen toe met als gevolg een zware luchtvervuiling in en boven de stad. De stad ligt in het noord-westelijke deel van het eiland Java met de noordzijde aan de Java Zee. Komt de wind uit zee dan zal de luchtvervuiling boven de stad blijven hangen daar deze verder omringt is door het bergland.

Volgens de verdiepingen teller in de lift woonden we in die week op de 16e verdieping van een torenflat, van 45 verdiepingen volgens de teller , met enige andere gelijke gebouwen in het Surdiman Park.
Als we in de ochtend om 09.00 uur uit het raam keken konden we de toppen van de verder weg gelegen torenflats niet zien daar ze in een grauwe grijze lucht verborgen gingen. Oorzaak de luchtvervuiling boven de stad. In de verte stonden de files auto's en motorfietsen in de richting van het centrum. Het beloofde dan ook een benauwde en een hete stinkende dag te worden.

Na een ontbijt van een stevige fruitsalade en een kop koffie eerst de was gesorteerd, twee zakken was en twee pakken,  en naar de wasserij-stomerij gebracht in de parkeergarage van de flat. Voor het reinigen van de twee pakken die we hadden gedragen op de bruiloft werd maar €8,00 in rekening gebracht.

( Hele wijken laagbouw moeten plaats maken voor de moderne sky-line van de stad Jakarta.)

In de middag met een taxi naar de Shopping Mall Block M gegaan. In feite is het op een loopafstand, maar de slechte conditie van de trottoirs, de hitte en de luchtvervuiling weerhielden ons ervan te gaan lopen.
In Block M heeft onze vriend Hockey een kleine eetgelegenheid op de bovenste verdieping en het was er vanwege de ramadan zeer rustig. Toen ik vroeg of hij dit aan zijn omzet kon merken gedurende de vasten periode, gaf hij eerlijk toe dat hij zelfs meer omzet draaide dan buiten de vasten periode. Na zessen komen hele families naar de restaurantjes om zich vol te persen met voedsel en drinken. Volledig vol gegeten nemen ze ook nog het nodige eten mee dat ze weer voor zonsopgang nuttigen. het vasten is dus eigenlijk een grote façade of te wel schijn.

Al pratend genoten we van een heerlijke ijs-cappuccino en constateerden dat het buiten zwaar was gaan regenen. We besloten zodoende op tijd naar de flat terug te keren om niet uren in de file te zitten in de taxi.
Bij een restaurant onder in de flat bestelden we telefonisch het eten voor die avond. Zo volgden we op de televisie de debatten tussen de president kandidaten Joko Widodo en Prabowo Subianto.
Joko Widodo de huidige gouverneur van Jakarta is met wie je ook spreekt de favoriet van het volk die meer economische samenwerking wil met andere Aziatische landen en Australië.
Prabowo schoonfamilie van de Suharto's is stukken minder geliefd bij het volk en wil van het land een dictatoriale democratie maken. Dat is het laatste waar het volk nu in deze moderne tijd nog belangstelling in heeft. 

BIJGELOOF.

Zoals ik vermelde woonden we in de flat volgens de teller in de lift op de 16 e verdieping. Zo rees bij mij de vraag waarom de lift niet stopte op de vierde, dertiende en veertiende verdieping. Deze verdiepingen zijn er wel, maar worden uit bijgeloof voor deze getallen niet vermeld. Dus in feite zaten we niet zestien hoog maar dertien hoog en had het gebouw geen vijfenveertig verdiepingen maar tweeënveertig. Het is maar dat je het weet!

DONDERDAG - KAMIS 3 JULI 2014.

Laat opgestaan en na een verfrissende douche naar Block M gegaan waar we met Hockey hadden afgesproken. De lucht boven de stad zag weer grauw van de luchtvervuiling. Wandelen op straat is zelf vervuiling en een aanslag op je longen. Dus is het taxi in en uit en dan in de airconditioning  van de gebouwen.

Zo ben je in principe meer tijd onderweg dan dat je ergens bent.

Vlak bij Block M op een korte loopafstand ligt het Manadonese restaurant Rarampa waar Hockey ons mee naar toe nam voor een uitgebreide lunch.

De gerechten die we kregen voorgezet smaakten overheerlijk en waren volgens traditioneel recept bereid.

Vlak tegenover het restaurant lag een klein park als een oase van rust in deze jachtige drukke stad. Opvallend was het bord met afbeeldingen wat niet was toegestaan in het park. 

Van links naar rechts en boven naar beneden als volgt:

Verboden buiten de paden te wandelen. Geen vernielingen aan te richten,

Verboden om de bloemen af te plukken, Verboden voor motorvoertuigen, Verboden om afval op de grond te gooien, verboden om eten te venten, Verboden om alcohol te gebruiken en verboden om bomen om te hakken of takken ervan. 

Kan je niet lezen dan zijn de afbeeldingen duidelijk genoeg zou ik zeggen.                                                                                                   

Na de lunch vertrokken we met een taxi naar ergens in een rustige buitenwijk aan een kleine rivier gelegen woning van oude bekenden die we vroeger op Bali hadden leren kennen en waar we via face-book weer contact mee hadden gekregen. Ook daar was het vergeleken met de binnenstad een oase van rust en kon je zowaar vogels horen zingen.

Na een gezellige middag met een praatje en een koud biertje keerden we terug naar de flat om ons op te frissen. In de avond zouden we uit eten gaan met vrienden van Hockey in een Hainan Chinees restaurant.

Het werd een gezellige avond met heerlijke gerechten. Deze avond bijtijds naar bed gegaan daar we de volgende ochtend vroeg op moesten daar we met een busje dat verbinding onderhoud tussen Jakarta en Bandung naar de laatst genoemde plaats zouden gaan om een oude vriendin te bezoeken.

INDONESIË 2014; SIANTAR, SAMOSIR EILAND EN JAKARTA. (DEEL 11)

MEDAN.

INDONESIË 2014.

MAANDAG - SENIN 30 JUNI 2014.

Na een zeer goede nachtrust pas om 09.00 uur opgestaan en waren we net op tijd voor het ontbijt buffet.

We hadden in gedachten gehad om naar het orang-oetang reservaat te gaan bij Bukit Lawang, maar door de zware regenval van afgelopen nacht en de voorspellingen van nog meer regen zagen we hier vanaf. We hadden weinig zin door de modder te moeten ploeteren en dan misschien geen dier te zien te krijgen.

Het was een jaar geleden dat we voor het laatst in Medan waren geweest, maar het leek wel of het verkeer stukken drukker was geworden en de luchtvervuiling nog erger.

Ook in Medan verrijzen de 'Malls', de enorme warenhuizen uit de grond. Daar we geld nodig hadden om onze vriend de kosten van het hotel en de vliegreis naar Jakarta terug te betalen gingen we maar naar een van deze warenhuizen.

In verband met de Ramadan, de vasten periode, was het overdag zeer rustig in het warenhuis waar vanwege de Ramadan uitverkoop was met hoge kortingen en daar hebben we dan maar gebruik van gemaakt. Na een hapje in de foodcourt, een etage vol met met eetgelegenheden in het warenhuis, keerden we met onze boodschappen terug naar ons hotel.  In de middag een paar uur heerlijk geslapen en het leek wel of we er behoefte aan hadden na al de drukke dagen in Siantar.

Deze avond uit eten gegaan met verre familieleden die we op de bruiloft in Siantar hadden ontmoet. Lekker nagepraat over de bruiloft veel gelachen en het was een gezellige avond. Weer op tijd naar bed gegaan.

DINSDAG - SELASA 1 JULI 2014.  

We waren door de goede nachtrust deze ochtend bijtijds wakker en na een stevig smakelijk ontbijt onze bagage ingepakt. We konden tot 13.00 uur gebruik maken van onze kamer. De rest van de ochtend door gebracht aan de rand van het zwembad van het hotel. Gewoon lekker een boekje lezen en niets doen.

Tegen de middag ons opgefrist en de koffers bij de portier in bewaren gegeven en daarna een hapje gaan eten. Om 13.30 uur uitgecheckt bij het hotel en met een taxi naar het vliegveld van Medan gereden.

We waren eigenlijk veel te vroeg voor onze vlucht op het vliegveld, maar je weet maar nooit met het verkeer in een stad als Medan eer je op de snelweg bent naar het vliegveld.

Toen we uiteindelijk onze bagage konden afgeven bij het inchecken bleek dat Lion Air haar bagage gewicht had verlaagd naar 15 kilo per persoon wat verleden jaar nog 25 kilo was. Dit geld niet alleen voor binnenlandse vluchten maar ook internationale vluchten. Puur belachelijk. Hiervan stond niets vermeld op onze booking formulieren. We konden praten als brugman, maar het was bijbetalen aan overgewicht. 




Ook het aan een persoon met een hogere functie dan het incheck personeel het geval uitleggen had weinig zin. Ondanks dat het hun formulieren waren verwees hij ons naar het reisbureau. We bedankten hem met de mededeling, dat het dan de laatste keer was dat we van deze luchtvaart maatschappij gebruikt maakten. Wat dat betreft zijn er luchtvaart maatschappijen in overvloed in Indonesië.

De binnenkomende vlucht uit Jakarta waarmee wij weer mee naar Jakarta zouden vertrekken kreeg ruim een uur vertraging. Intussen werden de passagiers van de ene instap gate naar de andere verwezen. Het werd op die manier een ware chaos in de vertrekhal.

Ook het vertrek van de pier verliep met vertraging. Sommige passagiers hadden in de haast een deel van hun bagage in de vertrekruimte laten staan en anderen waren maar daar gaan zitten in het vliegtuig waar het hun uitkwam. Het was een waar stoeltje verwisselen en gesleep met handbagage.

Een maal na twee uur vliegen landen we veilig op het vliegveld Soekarno Hatta van Jakarta, waar we afgehaald werden door onze vriend Hockey van wie we zijn flat mochten gebruiken gedurende ons verblijf in Jakarta.
 Onderweg eerst wat gegeten, daar we langzaam aan de geeuwhonger lagen, want tijdens de vlucht was er niets verstrekt.
Nadat we ons na aankomst in de flat wat hadden opgefrist werd er met Hockey eerst wat bijgepraat er hij naar zijn familie ging om te overnachten en wij doodmoe van het reizen die dag naar bed gingen.

INDONESIË 2014; SIANTAR, SAMOSIR EILAND EN JAKARTA. (DEEL 10)

SAMOSIR EILAND, SIANTAR EN MEDAN.

INDONESIË 2014.

ZONDAG - MINGGU 29 JUNI 2014.

Om 05.30 uur opgestaan ons gewassen en naar het parkeerterrein van de veerboot gereden in Tomok, waar we om 06.15 uur aankwamen. Het was een koele ochtend.
We waren ruimschoots op tijd en in de straat waren de meeste restaurantjes nog gesloten. Langzaam kwam er leven in deze normaal zeer drukke straat.
Na een kaartje gekocht te hebben voor de overtocht naar Parapat was het wachten totdat er voldoende auto's waren om volgeladen aan de reis te beginnen.
Bij een van de restaurantjes wat net open ging dronken we maar een kop koffie of thee.

Langzaam ontwaakte de lokale gemeenschap en deze nam een uitgebreid ochtend bad in het koele water van het Toba meer.
Intussen vulde de parkeerplaats zich met wachtende auto's en het bleek al snel dat we niet de enigste waren geweest die de nacht op het eiland hadden moeten doorbrengen.
Het werd 07.20 uur eer we vertrokken uit Tomok naar Parapat. Het was in de passagiers ruimte met zitplaatsen nog zo stil dat we de gelegenheid hadden nog even wat slaap in te halen op de oversteek.

Tijdens de oversteek naar Parapat een gezellig onderhoudend gesprek met Sam Sinaga onze gastheer tijdens ons verblijf te Siantar en de vader van de bruidegom Toni.

Zo kwam Parapat in het zicht waar we weer om 08.10 uur aanmeerden een 24 uur later na ons vertrek naar Pulau Samosir. Intussen begonnen onze magen ook te knorren en werd besloten in een klein restaurantje eerst wat te eten alvorens door te rijden naar Siantar.

De jeugd die de vorige dag druk bezig was met het vangen van kleine visjes lag ook al vroeg in het water. Wat een heerlijk leven moet dat toch zijn!
Een feit is zeker; ze kunnen zwemmen als ratten en duiken als de beste. Ze duiken meestal naar muntjes die de passagiers van de veerboot in het water gooien.

       
















De mie-goreng werd vers klaar gemaakt, maar aan de visjes die reeds voorgebakken waren en in de vitrine lagen waagden we ons maar niet. Niemand kan je de garantie geven dat ze niet van de vorige dag zijn.

Zo bereikten we Siantar en begonnen wij aan het inpakken van onze koffers, daar we deze dag volgens planning naar Medan zouden vertrekken.
De charter taxi van het zelfde bedrijf dat ons ook van het vliegveld van Medan naar Siantar had gereden kwam netjes op tijd voorrijden. Er zouden twee dames met ons meereizen die we onderweg zouden afzetten.
Zo kwam er een einde aan onze tijd bij de familie in Siantar en het afscheid nemen viel een ieder zwaar. We zouden via e-mail contact blijven houden werd beloofd.  Het was een warme en hartelijke tijd geweest die we bij deze gastvrije mensen mochten doorbrengen. Maar aan alles komt (vaak helaas) een einde.

Onderweg naar Medan maakte we een stop voor een lichte lunch en om 18.00 uur werden we door de taxi bij het hotel afgezet. Het hotel en de vliegreis naar Jakarta hadden we laten regelen door een vriend van ons die voor een reisorganisatie werkte en we zodoende nog enige korting kregen op de hotelprijs.
Het was de bedoeling dat we twee nachten in Medan zouden blijven. Na ons eerst eens heerlijk uitgebreid gewassen te hebben onder een warme douche gingen we deze eerste avond in Medan met onze vriend uit eten in een klein Thai restaurant en het smaakte ons heerlijk. Tijdens het eten pakte een zwaar onweer zich samen boven de stad en stortte het regenwater zich met bakken uit de hemel.
Het was zodoende wel enige tijd wachten eer we een taxi terug naar ons hotel konden krijgen. De straten stonden volledig blank, maar uiteindelijk bereikten we het hotel en lagen we voor middernacht in ons bed.