SINGAPORE. (2)

WEERZIEN EN NIEUWE ERVARINGEN. (DAG 1)

Abdi en Juli brachten ons deze ochtend naar de veerboot voor de oversteek naar Singapore. Het regende bakken uit de hemel alsof dat moet moet zijn bij een afscheid. We namen afscheid van deze twee geweldige mensen die ons zo gastvrij hadden ontvangen. Hiermee kwam een einde aan onze reis door Indonesië.

Een reis met veel weerzien en vaak emotioneel na vele jaren en niet wetend bij een afscheid wanneer en of we elkaar ooit nog zouden weerzien. Een reis vol met hartelijkheid, gastvrijheid, vriendschap en respect. Maar niet te vergeten het altijd heerlijke eten uit de Indonesische keuken.

We reisden van Batam in Indonesië met de regulaire snelle veerboot Wave Master naar Singapore. Een oversteek van een kleine 45 minuten waar we helaas door de zware regenval niet veel van zagen. Deze scheepjes ben nu een aanlegsteiger daar waar eens de Keppel scheepsreparatie en dok maatschappij was gevestigd. Een bedrijf waar ik door mijn werk vaak ben geweest.

Het was bij het varen naar het aanlegsteiger gelijk een verrassing en ook de vraag "Waar ben ik terecht gekomen?" bij het zien van de enorme moderne hoogbouw die nu op het voormalige terrein van deze Keppel werf staat. Sky-scrapers met de "Hangende tuinen van Babylon".

Daar waar eens de drijvende dokken lagen ligt nu een luxe jachthaven. Ik kende Singapore vanuit mijn werk en was er soms weken achtereen en kwam er jaar na jaar. Mijn laatste bezoek aan deze stad was in het jaar 2000, maar ik kende de stad niet meer terug. Ik kon herkenningspunten niet meer vinden. Steeds meer nieuwe hoogbouw voor het toenemende aantal inwoners, maar daar tussen steeds de aandacht voor veel groen voorziening de 'longen van de stad'.

Een goede vriendin van ons en oud collega van mijn reisgenoot uit de tijd dat hij als manager bij Four Seasons Hotel werkte op Bali had voor ons een kamer geboekt in het Orchard Parade Hotel gelegen aan de Orchard Road de meest bekende verkeersader van deze wereldstad.
Het leek wel of de regen ons achtervolgde, want ook in Singapore regende het behoorlijk sinds een paar dagen. De tijd van de natte moeson was duidelijk aangebroken.

We besloten om deze eerste avond een hapje te gaan eten in het Chinatown van Singapore.
Ook hier was het weer even wennen, daar oude bekende gebouwen met hun eet gelegenheden er niet meer stonden. In 2000 waren ze bezig met een groot deel van Chinatown te slopen, wat nu weer grotendeels herbouwd is in oud staat. het was wel dat deel van de stad waar de toeristen voor kwamen.

Overal hingen gekleurde lampions voor de viering van het "Halve herfst festival". Gelukkig bleef het deze avond verder droog en genoten we eens van weer eens een andere Aziatische keuken.
Deze avond vond ik uiteindelijk in een camera winkel de vervangende lens voor mijn camera. Daar deze ook niet meer verkocht kon worden daar de camera"s weer veranderd zijn kreeg ik na lang pingelen 33% van de prijs af.  

Ook zo kan een parkeer flatgarage er uitzien in de binnenstad! 

Kizoa slideshow: SINGAPORE CHINATOWN. - Slideshow

SINGAPORE. (1)

LAATSTE STOP NA DE INDONESIË RONDREIS.

Singapore: een staat, een eiland en een stad. Officieel de Republiek Singapore.
Op 9 augustus 1959 werd Singapore onafhankelijk van het Britse koloniale rijk en sloot het zich aan bij de Federatie Maleisië om een paar jaar later weer uit de Federatie te stappen en als een republiek verder te gaan. Singapore bleef na de onafhankelijkheid ook geen lid van het Britse Commonwealth. (Gemenebest landen). Het is de kleinste maar meest welvarende staat van Zuidoost-Azië.

Het eiland met een oppervlakte van 683 km² is niet veel groter dan de Nederlandse Noordoost-polder. Door de groei van de bevolking en de uitbreiding van de industrie wordt er tegenwoordig veel land uit de zee gewonnen.
Het hoofdeiland waarop de stad Singapore ligt is in het noorden verbonden via een dam met Maleisië. Over deze dam loopt een pijpleiding waardoor zoet water naar het eiland wordt gepompt voor de drinkwater productie. Op het eiland zelf zijn nu ook enorme zoet water reservoirs aangelegd om niet van Maleisië afhankelijk te zijn. In het westen op het eiland waar de meeste industrie is gevestigd is nu een brug gebouwd over Straat Johore en verbindt het eiland met de E3 verkeersweg in Maleisië.
De staat zelf bestaat uit het hoofdeiland en 63 kleine eilandjes. Op enkele daarvan is de petrochemische industrie gevestigd van bekende olie concerns. Singapore is een van de belangrijkste en drukste overslag havens van de wereld.
Het eiland wordt door de zee engte de Straat Singapore gescheiden van Indonesië en door de zee engte de Straat Johore van Maleisië. Het zijn zeer druk bevaren zee engten.
Singapore eiland kent twee hoge punten: de hoogste is de Bukit Timah berg van 166 meter en de andere de meest bekende is Mount Faber met 105 meter.

Singapore ie een multiculturele stad en telt op het moment ruim vijf en half miljoen inwoners. Hiervan zijn: Chinezen (76,8 %), Maleisiërs (13,9 %), Indiers (7,9%) en westerlingen (1,4 %)  de voornaamste bewoners.
Dit betekend dat er ook de nodige verschillende geloven zijn en zodoende ook tempels, moskeeën, en kerken. Het land kent vrijheid van godsdienst.
Van de geloven is het boeddhisme met 43% het grootste in aantal, hierna de islam (voornamelijk etnische Maleisiërs) 15% en de gemengde christenen 14,5 %. Verder onder voornamelijk de Chinezen het taoïsme met 8,5 % en onder de etnische Indiërs (hoofdzakelijk Tamils) het hindoeïsme 4%. Dit Hindoe geloof is niet het zelfde als dat we kennen van het eiland Bali.
In de tachtiger jaren van de vorige eeuw waren er onlusten tussen verschillende van deze groepen, waar de regering met harde hand een einde aan maakte. Sindsdien zijn er geen raciale conflicten meer geweest.

De staat erkend vier officiële talen: Maleis, Engels, Manderijn (Chinees) en Tamil. De nationale taal is het Maleis, maar Engels en het Manderijn wordt het meeste gesproken.  
De regering stimuleert het gebruik van Engels als een dagelijkse omgangstaal vanwege de vele buitenlanders die er werken en het grote aantal toeristen. Zo wordt bijvoorbeeld het hoofdnieuws op de televisie in het Engels gesproken. Ook al de verkeersaanduidingen zijn in het Engels. Het verkeer rijdt er links.

Uiteraard wordt in een stad met zo'n multiculturele bevolking ook veel dialecten gesproken tussen de bevolkingsgroepen van zelfde afkomst. Het Engels wat deze bevolkingsgroepen spreken is een soort mix en wordt Singlish genoemd.

BANANEN BLAD.

MEER DAN ALLEEN EEN BLAD.

Van de bananenplant, het is geen boom, kennen we hier in Europa alleen de vrucht die in delen van een kam in de winkel ligt. Over het aantal soorten bananen zal ik het niet hebben, maar dat zijn er vele en voor vele manieren van bereiding doelwijze. 

Na het vrucht dragen zal de plant afsterven maar voor die tijd wordt de stam omgedaan en gebruikt voor veevoeder.

Het blad zolang het nog mooi groen is wordt van de plant afgesneden en in de lengte doorgesneden waarna het aan restaurants en eetstalletjes wordt geleverd. 

In het restaurant wordt door het personeel het halve blad in afgepaste stukken gescheurd en later schoongemaakt. Maar waarvoor?

Op de eerste plaats kent men bij de eetstalletjes geen porselein- of aardewerk serviesgoed waarop het eten wordt geserveerd. In het rieten, rotan of bamboe gevlochten mandje legt men dan een op maat gekipt stukje bananenblad met daarop het gerecht.

Ga je naar een afhaal restaurant dan wordt het eten verpakt in vetvrij papier maar daartussen een stuk bananenblad. Helaas gaat dit weer in een plastic zakje.
Bij de eetstalletjes worden de mandjes schoongewassen en gedroogd. het bananenblad komt bij het biologische afbreekbaar afval terecht. Het was vroeger toen men nog geen vetvrij papier of plastic kende het enigste verpakking materiaal voor voedsel.
Ook wordt het blad gebruikt om gerechten in te stomen of te grillen, zoals vis.

Tegenwoordig wordt het ook voor creatieve doeleinden gebruikt, zoal in gedroogde vorm als bekleedsel voor een kaft van een fotoalbum of als omhulsel van een aardewerken vaas en er worden zelfs grafkisten van gemaakt.  

INDONESIA POLLUTED !

INDONESIË VERVUILD !

Indonesië is een prachtig land met een nog veel groene natuur, maar je vraagt je af hoe lang nog.

Het land raakt verstikt in vooral plastic afval. Overal in de steden zijn de regenwater afvoergoten er mee verstopt en zo ook de kanalen en kleine rivieren.

De stranden zijn er mee vervuild en de toeristen blijven er voor weg. Overal langs de wegen ligt plastic van de zakjes waarin eten heeft gezeten. Daarbij komt ook nog de grote hoeveelheid plastic flessen waarin het drinkwater wordt verkocht en dan maar niet te spreken over andere plastic en kunststof verpakkingsmiddelen. 

Waarom doet niemand er wat aan en zeker de regering van het land of de besturen van de gemeenten?
realiseert men zich niet dat plastic NOOIT vergaat in de natuur.
Vaak gooit men het met ander afval op een hoop langs de weg en steekt het in brand waardoor de grond volledig verontreinigd wordt er er niet meer op zal groeien. Maar ook de lucht wordt erdoor verontreinigd.
De wind neemt de rookgassen en asdeeltjes mee en deze slaan weer neer op gewassen in de omgeving.
De regen spoelt het dan weer in de grond. 
Prachtige valleien en zelfs meertjes worden vol gestort met afval.

En dan maar niet te spreken over al dat afval wat via vervuilde rivieren en kanalen in de zee terecht komt en de dood betekend voor vogels, vissen en het koraal.

Het is triest om te zien dat zelfs de oudere mensen hun afval maar daar laten vallen waar het ze uitkomt. Zo krijgen hun kinderen of kleinkinderen ook totaal het goede voorbeeld niet mee in hun verdere leven.
Op de scholen wordt er amper of geen aandacht aan deze enorme vervuiling besteed en wat de gevolgen hier van zijn voor de toekomst van het land en haar bevolking. Ook de regering geeft hier zelfs amper voorlichting over.

Op sommige plaatsen staan drummen met het opschrift; plastic, blik, papier en glas, maar er ligt meer er naast dan erin. 
Ja in de grote warenhuizen is het brandschoon binnen, maar daar loopt dan ook een stoot aan personeel rond dat niet anders doet dan vegen en zwabberen. Zelfs in de taxi's laat men rustig het afval achter.
Het is een trieste mentaliteit van : " Na mij de zondvloed", maar als het zover is dan is het te laat.

In de meeste huisgezinnen staat heel de dag de televisie aan en wordt je dood gegooid men diverse reclame. Geef hier dan eens ieder half uur een spotje met voorlichting hoe met afval om te gaan.   

Helaas het zijn de aller armsten die van dit afval moeten leven. Oude mannen stropen met handkarren de straten af voor recycle baar plastic, blikjes, karton en papier.

Kinderen stropen hiervoor de vuilnisbelten af en een paar rupia's te verdienen, maar ook vaak zoekend naar iets eetbaars tussen al dit afval. Vaak is dit te vinden in afval van de hotels.

Nog niet lang geleden kwamen er tientallen mensen om op de vuilnisbelt van Jakarta. Ze hadden een vuurtje stookt op er wat eten op warm te maken maar het methaangas dat tussen het vuilnis vandaan ontsnapte vatte vlam.

Waarom geen vuilverbranding elektriciteit centrales om dit probleem groten deels op te lossen?

Toch hebben we ook mensen ontmoet die hun best doen om hun kinderen, personeel en vrienden op dit vervuiling probleem te wijzen en hoe te voorkomen. Maar wat doet een kind als de rest  van de klasgenootjes op school er lak aan heeft en zo ook het schoolpersoneel?

Dit probleem van de algehele vervuiling van een land zal nog eens het grootste probleem kunnen worden voor de regering van Indonesië. Laat ze een voorbeeld nemen aan Singapore en Maleisië. Waarom kan het in die landen wel. Vuilophaal diensten scheppen is het ook weer scheppen van arbeidsplaatsen en een strijd tegen honger.

WONDERFUL INDONESIA KEEP YOUR COUNTRY CLEAN FOR THE FUTURE OF YOUR CHILDREN !

BATAM EILAND. (2) INDONESIA. (26)

BATAM VERKENNEN.

Deze ochtend uitgeslapen daar het maar bleef regenen. Zodoende thuis maar de lunch gebruikt en ons verder geamuseerd met de kleine prinses Audry.

Juli had deze middag vrij genomen van haar werk en zo gingen we met z'n drieën met de wagen op stap om wat van het eiland te zien. Het wegennet is er in zeer goede staat en overal is langs en tussen de rijbanen groen aangeplant.
We brachten een bezoek aan de brug waar Batam trots op is. Het is een zwevende brug die aardbeving bestendig moet zijn..

Echt helder was het weer niet en zodoende was er weinig van de overige eilandjes te zien.

Overal aan de oevers liggen kweekplaatsen voor vis en drijvende bewaar bassins voor de vers gevangen vis.

Vanuit een een visrestaurant dat in de week einden afgeladen zit met toeristen uit Singapore hadden we een fraai uitzicht op de overspanning van de brug.

Vlak naast het restaurant lag ook een drijvende opslag voor vers gevangen vis, kreeften, garnalen en schelpdieren.

( Bakken met oesters.)

Later in de middag zette Juli ons af bij een groot winkel centrum alwaar Albi ons later zou komen afhalen.
In de supermarkt was dan ook een enorme voorraad aan vers fruit te vinden.
Nadat Albi ons had afgehaald nam hij ons mee naar een bier-bar. Dit is niet zomaar een bier tapperij. Hier wordt vers bier gebrouwen en kan de klant kiezen wat hij wil drinken aangaande het alcohol percentage. Het bier dat rechtstreeks uit het vat komt is een beetje troebel maar vol van smaak.De vaten waarin het bier gebrouwen wordt staan achter de lange bar.

Zo naderde dan ook onze laatste avond op het eiland Batam en gingen we met de gehele ploeg lekker uit eten in een restaurant aan de waterkant. In de verte waren de lichten van onze nieuwe bestemming te zien: de stad Singapore.

Goed en smakelijk eten met ruime porties en vers getapt bier. Wat wenst een mens zich nog meer op zo'n avond met goede vrienden?

Kizoa slideshow: BATAM SUPERMARKT. - Slideshow

BATAM EILAND. (1) INDONESIA. (25)

INDONESISCHE RIAUW ARCHIPEL.

Batam eiland is een van de eilanden waaruit de Riauw Archipel bestaat en het ligt ongeveer 20 kilometer te zuiden van Singapore.

De archipel heeft een zeer gemengde bevolking waarvan 85 % van Maleise- en 15% van Chinese afkomst is. Tegenwoordig wonen er ook veel inwoners van Sumatra en het eiland Timor.

De oorspronkelijke bevolking stamt grotendeels af van de "orang laut" de mensen van de zee, zeenomaden en piraten. Deze mensen deden vaak dienst als soldaten en zeevaarders voor de oude Maleise koninkrijken.

In de zeventiger jaren van de vorige eeuw besloot de regering van Indonesië dat Batam een tegenhanger moest worden van Singapore. Aan de oostkust werd een grote containerhaven gebouwd en een scheeps reparatie werf. Ook de staatsolie-maatschappij Pertamina vestigde zich hier bij Asia Port.

Een internationaal vliegveld "Hang Nadim", wat de naam is van een admiraal; van de Malakka's oorlogsvloot, werd hier aangelegd.

Al de eilanden zijn nu met elkaar verbonden door bruggen. Helaas door de opkomst van deze 'speciale economische zone' ging veel van de oerwouden van de eilanden verloren.

Batam is vooral populair voor het inkoop toerisme vanuit Singapore welke eilanden met elkaar een snelle bootverbinding hebben.

Zo vlogen we na een snelle incheck op het vliegveld van Medan, daar ze alles netjes in rijen lieten verlopen door een afzetting naar Batam met Lion Air.

Maar waarom Batam aan het einde van onze rondreis door Indonesië?  Mijn reisgenoot vond via Face Book een verre achternicht van hem en ze bleven contact houden. Zo werd de belofte gedaan, dat als we in Indonesië zouden zijn we ook naar Batam zouden komen en met hun kennis zouden maken.

Abdi en Esther (Juli wordt ze genoemd) zijn van een jongere leeftijd en noemden ons niet direct bij onze voornaam, maar uit beleefdheid "oom" ervoor. Hun dochtertje van bijna twee en half jaar sprak ons aan met opa.

We werden van het vliegveld afgehaald door Juli met de wagen en als eerste viel ons op hoe schoon het langs de weg was vergeleken met vele plaatsen in Indonesië. Misschien had de invloed van Singapore er iets mee te doen.

Ook hier op Batam hielden we het niet droog en regende het de rest van de dag. Na ons geïnstalleerd te hebben in de gastenkamer hielden we ons bezig met de kleine Audry die zich eerst op een afstand hield.
Het ijs was snel gebroken toen ze een doosje meegebrachte chocolade uit Nederland van ons kreeg.

 

Dat ze het lekker vond is duidelijk te zien en ze kreeg er maar één tegelijk. Morgen weer een dag. Zo wist ze ons snel bezig te houden met zingen, dansen en met een al spelen.

Nadat Abdi van zijn werk was thuis gekomen en we met hem kennis hadden gemaakt gingen we deze avond uit eten. Een zeer gezellige eerste avond met deze drie vriendelijke en gastvrije mensen. 

NOORD SUMATRA. (5) INDONESIA PULANG KEMBALI. (25)

TERUG NAAR MEDAN EN AFSCHEID VAN NOORD SUMATRA.

In de ochtend afscheid genomen van onze gastvrouw Hetty en met Sam en Tony naar een vervoersbedrijf gereden. We hadden het geluk om met nog drie passagiers een luxe personen wagen te kunnen delen voor de terugreis naar Medan. Ruimte genoeg en meer comfort dan met het busje.
De chauffeur reed een mooie landelijke route en zo passeerden we veel palmolieplantages en rubberplantages. De rubberplantages zijn allemaal in het beheer van de Bridgestone Compagnie.
Het was een mooie zonnige dag en we passeerden veel kleine woongemeenschappen met veel bloemen langs de weg.

Eenmaal terug in het Santika Hotel te Medan eerst onze koffers uit de bewaring gehaald en de 'laundry service' om onze schone was gebeld. Hierna begonnen met het grotendeels inpakken van onze bagage, daar we de volgende dag zouden doorreizen naar het eiland Batam.

De avond brachten we door met oude studie vrienden van mijn reisgenoot waarmee hij op de universiteit van Medan had gezeten. Lekker gegeten en veel gelachen om de oude studenten ondeugd van vroeger.

Nog even de kans waar genomen om een paar nachtelijke opnemen te maken van het Sultan paleis van Medan. De eerste steen voor dit gebouw werd gelegd in 1888 op 28 augustus door "Zijne  Hoogheid den Sultan van Deli". Als je het goed bekijkt is het snel duidelijk dat hier geen geld meer is voor goed onderhoud.
De oude verblijven van de toenmalige bediendes van de sultan worden nu verhuurd als woonappartementen.

Zo namen we afscheid van vrienden en Noord-Sumatra.

NOORD SUMATRA. (4) INDONESIA PULANG KEMBALI. (24)

SIANTAR RUSTDAG - ZONDAG.

Het had de gehele nacht zwaar geregend en het koelde dusdanig af dat er onder een dunnen deken werd geslapen. Later in de ochtend klaarde het wat op en gingen we lekker lunchen.

Wat voor een dag het ook is in Indonesië; er zijn altijd winkels open en zo besloten we om maar eens naar de kapper te gaan. Knippen, haar wassen, scheren, hoofd en schouder massage voor twee personen nog geen € 10,00. Geen haartje stak dan ook nog boven de anderen uit.

( De lieve jeugd hengelt er vrolijk op los in een afvoerstroompje van de visvijver.)

In de middag nodigde Sam onze gastheer me uit voor een wandeling langs de sawa's samen met zijn zoon Tony. Tony had zijn vishengel mee genomen om bij de goud-karper vijver een kansje te wagen.

( Deze enorme goud-karper had een gewicht van 5 kilo en was nog niet de zwaarste die er die middag in de competitie werd gevangen.)

Zo stelde Sam me de vraag of ik wel eens tuak had gedronken. Tuak is een gefermenteerde drank van de nectar van de kokospalm bloem. Ik had dit wel eens gedurende de reis over Sulawesi (Celebes) gedronken.
We lieten Tony achter bij de visvijver en vervolgden onze weg over een smal pad tussen de sawa's, palmbomen, bananenplanten naar een cacao plantage.

Bij een klein huisje zaten buiten in het gras op matten een groep mannen met in het midden tussen hen in op een bananenblad een soort gerecht van vlees en rijst. Toen mij met een zeer vriendelijke glimlach werd verzocht toe te happen van het etenswaar had ik toch mijn twijfels wat het zou zijn. 

Het bleek een oude lekkernij ( nu verboden  te verkopen ) te zijn. Gekruide en gekookte hond! Een delicatesse zoals ze beweerden, maar ik bedankte vriendelijk voor het aanbod. Geef mijn portie maar aan fikkie. 

Een oudere 'binnenlander'had een plastic vat bij zich van zeker 25 liter en waaruit via een nylonkous filter de tuak in een maatbeker werd geschonken en vanwaar uit de glazen weer werden gevuld. Een ding was zeker dat het gistingsproces van deze tuak lang had geduurd wat aan het alcohol percentage wel was te merken.
Intussen had ik al vier glazen tuak op en genoot van de stemming onder de mannen die natuurlijk ook alles over mij wilden weten. Het was Tony die me uiteindelijk uit mijn benarde positie kwam bevrijden door mede te delen dat we naar huis moesten.

Na ons eerst wat te hebben opgefrist zijn we later op de avond bij de visvijver in het restaurant 'Ikan Mas' (goud karper) te gaan eten.

Zo raakten we verzeild in een Batak feestavond en moest er gezongen worden .....

..... en moesten de voetjes van de vloer bij Batak muziek en liedjes.

Het was een waardig afscheid van Siantar en de lieve mensen die ons zo hartelijk hadden ontvangen.

Morgen weer terug naar Medan.

NOORD SUMATRA. (3) INDONESIA PULANG KEMBALI. (23)

HET DORPJE LINTONG NI HUTA.

We maakten deze tocht vanuit Siantar met een leenwagen met een goed motor vermogen samen met onze gastheer en vrouw en zoon Tony die reed. Daar het nog steeds behoorlijk regende zagen we weinig van het Tobameer toen we op de hoger gelegen weg er langs reden zo laag hing het wolken dek.

In Barapat moesten we ruim een uur wachten op de autoveerboot naar Samosir eiland en het bleef maar regenen.

( De was stond met recht in de week.)

Daar we lang op de veerboot moesten wachten besloten we om maar wat te eten om de inwendige mens te versterken en de tijd door te brengen.

( Ook deze kleine Batak genoot volop van zijn maaltijd.)

Eenmaal aangekomen was het eerst al de auto's via de laadklep te ontladen van de veerboot. Iedere vierkante meter wordt gebruikt. Intussen maakte de jeugd zich klaar voor het duiken naar muntjes die door de passagiers in het water worden gegooid vanaf de veerboot. Ze kennen alleen het merk "Adam" als zwembroekje.

( Het waren echte 'waterratten' zo goeds konden ze zwemmen en duiken.)

( We naderen het eiland Samosir met een volgepakt dek met vracht- en personen auto's.)

( Het mysterieuze meer Sidihoni boven op het eiland Samosir.)

Nadat we het Sidihoni meer waren gepasseerd verslechterde de weg en was het meer een tocht over losliggende stenen en door modderige waterpoelen.
In het dorpje Lintong Ni Huta woonden de voorouders van mijn reisgenoot en staat ook het familiegraf. In een van de weinig overgebleven traditionele Batak huizen woont nog een familie lid. 
Ik was daar voor het laatst geweest in 1992 toen zijn ouders werden bijgezet in het familiegraf  en in  2005 voor een kort bezoek. Het was ook pas in 2005 dat er in het dorp elektriciteit en stromend water werd aangesloten.

We werden door de familie aldaar zeer hartelijk ontvangen en de oude baas, die nu zeker in de tachtig is, herkende me gelijk en omhelsde me met tranen in zijn ogen. Het was eerst bijpraten met een kop koffie van eigen plantage en daarna heerlijk eten. Bruine rijst en een visgerecht. Het was aan mij de eer om een gebed uit te spreken.

( Op de achtergrond het familie graf weerspiegeld in het water van een klein meertje.)

Terwijl de familie over het leed en welzijn in gesprek was, maakte ik een wandeling rondom het dorp. Kleine meertjes, koffie- en ananas plantages, grazend vee en overal bergen en groen om je heen. Een plaats van rust, stilte en vrede.
Als laatste voor weer te vertrekken brachten we gezamenlijk een bezoek aan het familiegraf en was er een moment van stilte en gebed ter nagedachtenis aan de overledenen. 

( Op de achtergrond de Toba vulkaan in de sluiers van de bewolking en de ondergaande zon.)

Zo viel al snel de avond en gaf de zon haar laatste reflectie in het water op de sawa.
Terug bij de veerboot was er de nodige vertraging, daar bij het ontschepen een auto tot over zijn wielassen in de modder was weggezakt. Dus gingen we maar een hapje eten.

Weer terug op de veerboot bleken nog steeds de twee kleine jongetjes aan boord te zijn die met hun schelle stemmen Batak liedjes zongen en er natuurlijk een zak centje mee trachten te verdienen.

Het was laat in de avond eer we weer terug waren in Siantar en konden napraten over het bezoek aan Samosir en de daar nog wonende familie. 

Kizoa slideshow: SAMOSIR EILAND. - Slideshow