FOLLIES BERGÉRE. [ MARDI 2).]

DRIE FANTASTISCHE DAGEN IN PARIJS.

FOLLIES BERGÉRE.

Follies Bergére werd geboren vlak na de oorlog in 1870 en groeide uit voor Parijs tot een symbool in de showwereld. Traditie is sterk aan dit theater, maar men is er niet conservatief en brengt een show in Franse stijl.
Dertien letters in de naam Follies Bergére en zo ook in de naam van de show "Follies de Paris". Buiten de 70 artiesten die voor een wervelend programma zorgen op het podium, werken er achter de schermen nog eens 130 mensen mee om deze show te doen slagen.
Voor diverse decors, vloeren etc. worden er in totaal 60 lieren gebruikt die 40 ton van dit materiaal verplaatsen.
Maar de Follies Bergére is niet alleen een theater; het is een gebouw van vier verdiepingen, waarin buiten het theater, ook kleedkamers, werkplaatsen, wasgelegenheden en reinigingsruimten voor 1500 costuums, 900 hoofddeksels en 450 paar schoenen zijn onder gebracht. Als het ware een kleine showfabriek.

Voor de show wandelden we door de hal, die niet super de luxe was ingericht, maar wel sfeer en stijl vol met veel roze en rood. Uit de 1700 zitplaatsen in de zaal en op de balkons hadden we een paar goede plaatsen uitgezocht en hadden zodoende een ruim uitzicht op het podium.
Intussen begon de zaal aardig vol te lopen en hoorden we vanuit het publiek talen spreken uit alle windhoeken van de wereldbol.
Het beloofde wat te gaan worden en het werd ook wat. Een show waaraan we nog lang zouden terug denken. Het was in een woord fantastisch en we kwamen ogen te kort om de dames (bruidsmeisjes) te bewonderen, die er gekleed als half naakt er best mochten zijn.

Zo bleven we van de ene verrassing in de andere vallen en van een rustig stuk ging het over in een laaiend en vurig volgende stuk show. Dit was pas volop genieten, waarbij je de kou buiten volledig vergat. Het mocht dan wel wat gekost hebben om de goede plaatsen te krijgen, maar spijt hadden we er zeker niet van. Maar helaas aan al dit mooie kwam ook een einde.




Zo wandelden we na de show nog wat door de verlichte straten van het nachtelijk Parijs. Om verder nog veel te ondernemen hadden we geen zin meer in en dronken onder weg in een kleine gelegenheid een paar biertjes alvorens terug te keren met de metro naar Boulevard St. Michel.
















Tot de bouwwerken die de sky-line van Parijs markeren, behoort ook de hoekige toren St. Jacques. De toren is 52 meter hoog en zoals hij daar nu alleen staat, is hij niet altijd geweest, want tot 1797 vergezelde hij de kerk van St. Jacques la Boucherie.
Tijdens het Directoirebewind werd de kerk gesloopt, maar liet men de toren ongemoeid.
Ook hier liepen we weer enige clouchards tegen het lijf. De vermoeidheid van het zwerven door Parijs begon langzaam de overhand te krijgen en zo keerden we terug naar het hotel.
We hadden de ochtend van de volgende dag, alvorens huiswaarts te keren, nog wat op ons programma staan en dan was het; AU REVOIR PARIS !