QUARTIER LATIN. [ DIMANCHE (SLOT).]

DRIE FANTASTISCHE DAGEN IN PARIJS.

           QUARTIER LATIN.

Met de starende ogen van een draak, op een van de hoeken van de Notre Dame de Paris, op onze rug gericht keerden we terug naar het Quartier Latin.



Het Quartier Latin, deze - na het Ile de la Cité - oudste wijk van de stad Parijs bleek niet alleen interessant te zijn door zijn historische gebouwen, maar vooral door zijn bijzondere sfeer, die het dankt aan de talloze studenten van de Sorbonne, de beroemdste en tevens wel de oudste universiteit van het Westen.

Sedert het jaar 700 brachten de studenten reeds het leven en vertier in het Quartier Latin, zogenoemd naar het Latijn, de officiële taal van de Sorbonne, waarin gedoceerd werd en die de uit allerlei landen komende studenten ook gebruikten tot 1789.
Het Latijn is inmiddels vervangen door de Franse taal.

De Boulevard St.Michel ( of Boul 'Mich' zoals de studenten zeggen), alwaar ons hotel lag, is een van de grootste verkeerswegen die in de laatste eeuw door het Quartier Latin zijn getrokken, gegarneerd met vrij hoge gebouwen, waar achter de oude studenten stad schuil gaat.

Zo dwaalden we al genietend door de oude, vaak schilderachtige, nauwe straatjes met hun studenten kroegen, diverse eethuisjes etc, afgewisseld door prachtige kerken en historische gebouwen.

Op een klein pleintje, tussen de oude gebouwen en de eethuisjes, was een pantomime danser bezig een opvoering te geven en wist hierbij heel goed van het om hem heen staande publiek gebruik te maken, waarbij de lachspieren ook loskwamen.

Koud geworden, van het stilstaan bij het kijken naar de danser, keerden we tegen zessen terug naar ons hotel, alwaar we ons eerst op een verwarmende borrel trakteerden. Na ons wat te hebben opgefrist eerst gecontroleerd of alles in orde was met de auto en zijn daarna op zoek gegaan naar een eetgelegenheid. We hadden er niet bij stilgestaan dat hier de restaurants pas om 20.00 uur open gingen. Rammelend van de honger dan maar bij een Grieks restaurant naar binnen gestapt, wat wel open was.


Het voorgerecht bestond uit Griekse salade, waarbij we een glas witte wijn dronken, waarna we het hoofdgerecht voor gezet kregen, wat uit diverse stukken gegrild vlees bestond met rijst en gepofte aardappels. Bij het hoofdgerecht een fles Griekse rode wijn genuttigd en het geheel afgerond met koffie en cognac. We hadden rustig en smakelijk gegeten, maar de prijs was er dan ook wel naar. Ach je leeft maar één keer en daar gingen we dan maar van uit.

Al rond wandelend, op zoek naar een gelegenheid om de rest van de avond gezellig door te brengen, ontdekten we aan de Seine kade een pub waar het gezellig druk was en live muziek werd gespeeld. Er werd gezongen met piano begeleiding, waarbij later een saxofoon bijkwam en vooral de Franse chansons werden goed gebracht. Ver na middernacht werd het tijd om eens af te rekenen en begrepen we gelijk waarom de meeste klanten zo lang over hun drankje deden. Het bleek een gepeperde rekening. We hadden genoten en de afrekening kon de pret niet drukken. Moe keerde we terug op onze hotelkamer en maakten nog wat plannen voor de volgende dag alvorens als een blok in slaap te vallen. Als Parijs die nacht was vergaan, dan hadden we er niets van gemerkt.