HET LOUVRE ETC. [ LUNDI (1).]

DRIE FANTASTISCHE DAGEN IN PARIJS.

              

              HET LOUVRE.

Onder het motto "pluk de dag", na een petit dejeune, stevig aangekleed weer op pad gegaan.
Het was helder en zonnig vriesweer, maar de wind was gemeen koud. Zo liepen we langs de oever van de Seine tot aan Pont des Arts, waar we rivier zijn overgestoken naar het museum in het Louvre.


                          ( De kleine Arc de Triomphe achter het Louvre op Place de Carrousel.)

Het Louvre ( Palais du Louvre), waarvan de naam komt van het Romeins Lupara, speelde in de vroegere middeleeuwen reeds een rol in de Parijse samenleving.
De eerste bouw, omstreeks 1204, fungeerde als een ontmoetingsplaats voor de jacht. Koning Karel de 5e gebruikte het als zijn residentie, maar in de zestiende eeuw verbleven de toenmalige vorsten liever op hun kastelen aan de rivier de Loire.

In het jaar 1571 gaf de vorst Frans 1e de eerste opdracht tot de algehele verbouwing en ontstond Cour Carree, zoals het er nu nog uitziet in zijn huidige vorm. Niet veel later werden de Tuilerieën gebouwd in opdracht van de vrouw van Hendrik de 3e, maar om de verbinding tussen het paleis, het Louvre, te bewaren, werden de gebouwen met elkaar verbonden met wat tegenwoordig de zuidelijke gevel van het Louvre is.
Door de verdere jaren heen bouwden en verbouwden de bouwmeesters er aan in opdracht van diverse koningen. De gebouwen raakten zwaar in verval, toen Lodewijk de 14e naar het Versailles verhuisde en helemaal toen de Parijse bevolking er woonbarakken van maakten. Het kraken van panden blijkt dus niet van deze tijd te zijn!
Napoleon neemt de restauratie weer ter hand en laat de noord galerij aan Rue de Rivoli bouwen.
De kleine triomfboog op de binnenplaats, Place de Carrousel, werd in 1808 opgericht en diende later als voorbeeld voor de grote Artc de Triomphe op het nu geheten Place Charles de Gaulle. De voltooiing van het Louvre vond plaats onder Napoleon de 3e. Toen uiteindelijk de noordelijke verbinding klaar was tussen het Louvre en de Tulerieën, was er één groot complex ontstaan.

Gelukkig behoefden we niet lang in de rij te staan om een entree bewijs te verkrijgen voor het wereld beroemde museum. De kunstschatten die er in bijeen zijn gebracht zijn uniek op de wereld. Het was gedurende de Franse Revolutie, dat definitief besloten werd om van het Louvre een museum te maken. De kunstschatten door Napoleon uit verschillende landen weggeroofd, maakten er een van de rijkste musea ter wereld van.

Op de overloop van de trap uit de entree hal bevindt zich het beeld van Nike van Samothraki, vervaardigd tegen het einde van de derde eeuw voor Christus, ter gelegenheid van de overwinning van de vloot van Rhodos.
Het beeld wat voorsteld een gevleugelde vrouwen figuur, werd in 1863 op een Grieks eilandje ontdekt.
Zo zagen we veel oude fresco's, mozaïeken, sarcofagen, bustes en de nodige andere oude beelden. Het viel ons wel op, dat de oude Grieken en Romeinen de gewoonte hadden de man geheel naakt af- of uit te beelden, terwijl de vrouw meer gekleed ging.
Latere schilders bleken er weer andere meningen over te hebben.

In de Sale de la Vénus de Milo zagen we het gelijknamige beeld staan van de godin van de liefde, in het Grieks Aphrodite geheten. Het beeld werd in 1820 door een boer ontdekt op het eiland Milos en door bemiddeling van de Franse ambassadeur te Constantinopel aangekocht.
het is beroemd om zijn majesteitelijke houding en ideale proporties.



Zo werden de schilderijen met de veldslagen er op van Napoleon er op afgebeeld bekeken, schilderstukken van Hollandse- en Franse meesters en zo kwamen we dan bij de Italiaanse schilderkunst terecht.

  
Een van de beroemdste stukken die we daar zagen was de wereld bekende Mona Lisa van Leonardo da Vinci, met haar mysterieuze glimlach, maar het maakte weinig indruk op ons dit kunstwerk.
Maar op een zeker moment vonden we binnen blijven genoeg daar we langzaam oververzadigd raakten met al deze kunst.

Na het museum te hebben verlaten, sloegen we rechtsaf onder de Porte la Trémoille door en kwamen zo op Place du Carrousel uit, waarvan we reeds een prachtig uitzicht hadden op de Place de la Concorde, de Champs Elysées en de hoger gelegen Arc de Triomphe. We liepen verder via de Tuileries in de richting van Place de la Concorde.

De naam de Tuileries is nu nog maar een herinnering; de vleugels van het paleis werden tijdens de bloedige en historische opstand in 1871 verwoest. De ruïnes van de Tuileries bleven tot 1884 staan, waarna de Derde Republiek ze liet opruimen. Op het gebied waar eens de Tuileries stonden is nu alleen nog een groot park, Jardin des Tuileries, met aan beide zijden verhoogde terrassen en er tussen grote vijvers en beelden galerijen uit de mythologie.Via een zeer fraai hek, dat de Jardin de Tuileries afsluit, kwamen we op Place te la Concorde.



De Place de la Concorde is het grootste en indrukwekkendste plein van Parijs en misschien wel van heel de wereld. Het plein was een geschenk van de stad aan Lodewijk de 15e. het werd aangelegd tussen de Tuileries en de Champs Elysées. Tot het jaar 1792 heette het Place Louis de 15e, maar de grote revolutie bracht hier verandering in er werd het Place de la République.
Hier werd de guillotine opgericht in 1793 en er vielen meer dan 1300 hoofden door het mes. Het werktuig, dat zoveel bloed deed vloeien werd in 1795 voor de hekken van de Tuileries verwijderd, waarna de naam werd gewijzigd in Place de la Concorde, wat "Eenheid" betekend.

In 1836 werd de 22,83 meter hoge obelisk uit Luxor (Egypte) opgericht Deze werd door de Egyptische vorst Mohammad Ali aan Louis Philippe geschonken voor zijn bewezen diensten in de oorlog tegen de Turken. Het plein zelf kwam pas in 1790 gereed. Ook bij de obelisk hadden we een uniek uitzicht, enerzijds naar de Arc de Triomphe en anderzijds door de Tuileries op het Louvre. Na kans gezien te hebben om tussen het drukke verkeer door over te steken stonden we dan aan het begin van de langzaam oplopende Champs Elysées, wat wel de beroemdste boulevard van Parijs is en uitkomt op het drukke Place Charles de Gaulle.