'GROENE' VOORTSTUWING OP ZEE.

                      ES. ORCELLE.

           TERUG NAAR DE ZEILTIJD, 

                          MET EEN 

          MILIEUVRIENDELIJK SCHIP.

VOORTSTUWINGSENERGIE.

Dat de scheepvaart vervuilend is, of het nu stoomschepen of motorschepen zijn, is algemeen bekend, daar beide fossiele brandstoffen gebruiken en zelfs al gebruikt man gas voor de motoren.

Aangezien de fossiele brandstoffen langzaam aan het opraken zijn en de prijzen ervan in snel tempo stijgen, is het verstandig de mogelijkheden voor het aanwenden van duurzame energie te bekijken.

Voor de zeevaart bestaan deze energiebronnen uit golven, wind en zonlicht en elk daarvan, of alle drie samen wordt gedacht bruikbaar te zijn voor toepassing in spitstechnologische schepen die kunnen worden ingezet voor bulktransporten die niet geheel en al afhankelijk zijn van ultra snelle levering.

Dergelijke vaartuigen zouden het stellen zonder enige conventionele machinerie en dus zonder fossiele brandstoffen, terwijl ze ook geen giftige gassen aan de lucht of het water zouden afgeven.
Een van dergelijke vaartuigen zou een vrachtschip kunnen zijn dat een lading van 10.000 auto's overbrengt van bijvoorbeeld het Verre Oosten naar Europa. Wanneer dit schip in commercieel opzicht bevredigend functioneert, kan zijn technologie worden toegepast in bijvoorbeeld veerboten en cruiseschepen.
Bij het eerste voorstel voor een dergelijk vaartuig wordt de golfenergie opgenomen door twaalf vinnen aan de romp. De windenergie door drie grote, gestroomlijnde, vinachtige zeilen en de lichtenergie door zonnepanelen aan de zeilen. het vermogen dat zo geaccumuleerd wordt, moet een kruissnelheid van zo'n 15 zeemijl/uur kunnen opleveren en de stabiliteit zou moeten komen van het  zogenaamde 'pentamaran'-ontwerp, waarbij een slanke, centrale monoromp in balans wordt gehouden door een in lijn liggen samenspel van twee kleinere, stabiliserende steunrompen aan elke kant.
De verzamelde golf-, wind- en zonne-energie wordt samengebracht met waterstof en opgeslagen in brandstoftanks voordat de combinatie de voortstuwingsmiddelen aandrijft.

DE ORCELLE.

Orcelle is de Franse naam voor de Irrawaddy-dolfijn een vreemd uitziend soort dolfijn.

Het kritische bedreigde diersoort heeft een rondekop, een stompe neus en is iets kleiner dan een gemiddelde

mens. Jij leeft rond de kusten en estuaria van de Baai van Bengalen, Brunei en Maleisië en heeft een innemende gewoonte vissers te helpen in ruil voor een klein deel van hun vangst.

Maar dit vreemde dier zou zijn naam lenen aan het ontwerp van een zero-emmisie, waterstof aangedreven concept voor een vrachtschip.

HET ONTWERP.

Het ontwerp is afkomstig van een Scandinavische vrachtreder, Wallenius Wilhelmsen, die gespecialiseerd is in het jaarlijks transport van meer dan 160.000 auto's vanuit Southampton in Zuid-Engeland naar bestemmingen in Australië, Nieuw-Zeeland en landen in het Verre Oosten.

(Een illustratie die de omvang van de Orcelle vergelijkt met die van de Queen Elizabeth 2.)

 Het recent geconcipieerde hightechvaartuig moet een vrachtruim krijgen met een oppervlakte van veertien voetbalvelden en plaats bieden aan 10.000 auto's

Het nieuwe vaartuig zal ES Orcelle heten, waarbij de ES staat voor 'Environmentally Sound Ship' ('Milieuvriendelijk Schip'), terwijl 'orcelle' de Franse naam is van een van s'werelds meest bedreigde diersoorten, de Irrawaddydolfijn.

Het ontwerp houdt ook in dat het uit aluminiumlegeringen en thermoplastische composieten gebouwde schip met zijn acht dekken, waarvan sommige in hoogte verstelbaar zijn, geen waterballast hoeft in te nemen zoals conventionele schepen met hun enkele romp wel moeten doen om hun stabiliteit te handhaven.

Dit is een groot voordeel, want de inname en lozing van ballastwater baart de maritieme milieubeweging al vele jaren zorgen. Met het inzuigen van de benodigde duizenden tonnen water komen namelijk veel zeedieren in de ballasttanks terecht en wanneer dat water geloosd wordt, gewoonlijk duizenden mijlen verderop belanden die dieren vaak in een omgeving die rechtstreeks bedreigend is voor hun overleving. Bovendien is dit geloosde water dikwijls zwaar vervuild.

(De kleurencode toont de belangrijkste delen van de Orcelle: donkergroen voor de zeilen, geel voor de verblijven en de laterale stabilisatoren, lichtgroen voor de centrale romp met het vrachtruim en rood voor de onderzijde van da romp met de golfvinnen en de gondels met de voortstuwingsmachines.)

Wallenius Wilhelmsen, die een vloot van meer dan zestig moderne schepen in de vaart heeft, waarmee zo'n zeventien miljoen voertuigen per jaar worden vervoerd, onthulde op in april 2005 in Japan gehouden wereldhandelsbeurs een model van de Orcelle. Een schip dat geheel geladen 24.000 ton kan vervoeren, met een lengte van 250 meter, breedte 50 meter en een diepgang van 9 meter, bij een dienstsnelheid van 20 zeemijl/uur.

Een directeur van het bedrijf legde uit dat een vaartuig met enkele beste eigenschappen van de Orcelle binnen vijf jaar gebouwd kan zijn, maar een schip dat al zijn kwaliteiten bezit waarschijnlijk niet voor 2025.

Het bouwen van een dergelijk schip zal veel duurder uitkomen dan dat van een vergelijkbaar, door dieselmotoren aangedreven schip, maar het rendement zal met een verder uitgewerkte technologie veel hoger zijn omdat de 'brandstof' geheel gratis is.