PASARGADAE OF PAZARGAD. WAT BETEKEND DAT?

TOEN EN 20 EEUWEN 

LATER.

DE WOORDEN HEBBEN EEN VERSCHILLENDE SCHRIJFWIJZE,

MAAR HEBBEN DE ZELFDE BETEKENIS.

PASARGADAE.

Dit is een enorme uitgestrekte archeologische vindplaats in Iran het vroegere Perzië.

Het is de plaats waar de hoofdstad lag van het vroege Perzische Rijk van de Achaemeniden.

Deze stad werd gebouwd door de heerser Cyrus II (559 v.Chr.) en bleef de hoofdstad totdat Cambyses II, Susa tot zijn hoofdstad verklaarde.

Cyrus II stichtte na de val van Babylon, gelegen aan de rivier de Eufraat, het groot Perzische Rijk wat zich uitstrekte van de Middellandse Zee tot ver in Centraal Azië.

Deze stad ook wel de "tuinen" van Cyrus de Grote genaamd vormden een ware groene oase in het dorre woestijnachtige landschap en was aangelegd volgens een geometrisch patroon.

Tussen de gebouwen lagen ruime vijvers die hun water toegevoerd kregen door kalkstenen waterleidingen met een totale lengte van meer dan 900 meter. Verder irrigatie verliep via open kanaaltjes. Er groeiden fruitbomen, cipressen, bloemen zoals rozen, lelies, jasmijn en kruidige gras soorten.

Het was buiten dat het een stad was, een enorme ommuurde tuin, wat een paradijs was in de woestenij in het erom heen gelegen gebied.

Het woord "paradijs" is dan ook afgeleid van het woord pairidaeza.

Cyrus II overleed in Syr Darja op 4 december 530 v.Chr. en werd bijgezet in een graftombe in de stad die hij liet bouwen. 

Deze tombe had een afmeting van 12,25 bij 13,75 meter en een hoogte van 11 meter. De voet waarop de grafkamer staat is 5 meter hoog.

Ooit bevatte deze tombe een gouden sarcofaag met daarin het lichaam van Cyrus II gewikkeld in zijn mantel en voorzien van vele juwelen..

De naam van deze heerser komt ook in de bijbel voor ( Jeremia 25:12). In 607 v.Chr. hadden de legers van Babylon de stad Jeruzalem met de grond gelijk gemaakt en alle overlevenden als ballingen weggevoerd. Volgens de bijbel zou het 70 jaar duren eer de ballingen zouden terugkeren naar hun eigen land. Zo geschiedde!

In 539 v.Chr veroverde Cyrus Babylon en liet in 537 v.Chr de Joodse ballingen vrij om terug te keren naar hun vaderland.

PAZARGAD.

Pazargad is de naam van een drijvende opslag tanker voor de opslag van ruwe olie aangevoerd door 8 tankers van buitengaats op zee geboorde oliebronnen.

Dit aan boord nemen van de olie gaat continu via op de zeeboden gelegde leidingen die met slangen aan het vaartuig zijn verbonden.

Het vaartuig zelf ligt verankert op de zeebodem.

De afvoer van de olie geschiedt eveneens door leidingen over de zeebodem via een meerboei naar tankers die voor het vervoer naar raffinaderijen wereldwijd zorg dragen.

Dit enorme project in opdracht van Mobil Oil Corporation - Mobil Transport Inc. werd bij twee verschillende Nederlandse scheepswerven gerealiseerd onder de bouwnummer RDM326/

WF798.

Tijdens de bouw werd allen bekend gemaakt dat het schip gebouwd werd voor een buitenlandse rekening en bleef het geheim waar dit vaartuig zou worden ingezet.

Het gehele vaartuig werd in twee delen gebouwd bij de Rotterdamse Droogdok Maatschappij en Wilton-Fijenoord. Wilton-Fijenoord bouwde 1/3 deel van de lengte van het vaartuig en het geel werd werd samengevoegd in het grote reparatiedok nummer 8 van de RDM, waarna het vaartuig een lengte had van 154 meter, breedte van 45 meter en een holte van 26 meter. Het totale draagvermogen werd 68.000 ton.

De verder afbouw geschiede bij de RDM.

Om de tankers in een korte tijd te kunnen volpompen werden er door dieselmotoren aangedreven pompen aan boord geplaatst, welke elk een capaciteit hadden van 9.000 ton per uur.

Voor een 24 koppige bemanning werd een ruime accommodatie gebouwd.

Verbinding met de wal zou ter plaatse verzorgd worden door "supply-schepen" en door helikopters die op het vaartuig konden landen.

Het vaartuig werd in de tweede helft van 1969 aan de eigenaar opgeleverd waarna het naar de toenmalige Perzische Golf werd versleept om bij Karg Island in positie gebracht te worden.

Daar het schip een geringe diepgang heeft en ter plaatse in dieper water werd afgemeerd was het mogelijk het draagvermogen te vergroten. Met de bouw van het vaartuig was een bedrag van 30 miljoen gulden gemoeid, wat nu zeker €10 miljoen zou zijn.

Na de val van het Perzische keizerrijk, wat daarna de naam Iran kreeg bleef het vaartuig dienst doen totdat het gedurende de oorlog tussen Iran en Irak, van 22 september 1980 tot 20 augustus 1988, gebombardeerd werd en buiten gebruik werd gesteld. 

Ook de naam Perzische Golf is intussen veranderd in Arabische Golf.