EEN VERSCHRIKKING IN HET GAZON.
Het is voorjaar en buiten in de vrije natuur staat reeds van alles in volle bloei.
Veel mensen vinden ze mooi als ze in bloei staan langs de wegen en in de weilanden en het is ook een mooi gezicht. Maar het is een ware ellende als je deze in een veld voor je huis hebt staan en als de zaadjes overwaaien in je gazon. Het zijn er niet een paar, maar honderden, zoniet duizenden en zo blijf je het gehele jaar door deze opkomende plantjes wegsteken wil je je gazon nog een beetje toonbaar houden.
Het is niet alleen in het gazon dat ze groeien, maar ook in de bloempotten en zelfs in het grint op het plat dak.
De paardenbloem is een overblijvende plant. Latijnse naam; Taraxacum offiniale.
Bloeitijd van april tot eind augustus.
De bloemen gaan alleen bij volle zon open. De hoogte van de bloemsteel kan wel een 35 centimeter bereiken.
De plant vormt wortelrozetten van hakkelig ingesneden bladeren. Uit elke rozet schieten een aantal holle stengels op, waarin een melkachtig sap zit. Aan het einde van de holle stengel zit de bloem.
Paardenbloemen werden vroeger gebruikt als een geneesmiddel voor aandoeningen aan de maag en de galblaas.
De wortels kunnen worden gedroogd, geroosterd en gemalen om er surrogaat koffie van de maken.
De jonge bladeren zijn eetbaar als sla en zijn rijk aan vitamines. Ook gekookt zijn de bladeren smakelijk.
Alhoewel koeien en paarden deze plant niet opeten zijn de konijnen dol op de jonge bladeren.
Van de bloemkorfjes wordt ook wel wijn gemaakt.
De bloem groeiend uit het bloemkorfje zal na bestuiving veranderen in een grijswit bolletje.
Elk vruchtje is voorzien van een gesteeld pluimpje
van ongeveerde haren.
De wind voert deze parachutes met zich mee, waarna ze zich op deze manier uitzaaien in het landschap ( of uw tuin).
Vooral kleine kinderen vinden het prachtig een zaadbol uit te blazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten