NOORD-SUMATRA WEERZIEN. DE LAATSTE DAGEN. (DEEL 8)

 

HET IS NIET HET NOORDELIJKSTE

DEEL VAN HET EILAND SUMATRA 

            WANT DAT IS ATJEH.

                                          DEEL 8.

MELIHAT KEMBALI SUMATERA UTARA.

EEN VERSLAG VAN DE LAATSTE DAGEN VAN DEZE REIS EN VERBLIJF IN SIANTAR.

ZATERDAG 13 JULI 2024.

Laat opgestaan en het is een benauwde zeer warme dag. In de voormiddag naar de kapper gegaan. Knippen, scheren en een goede nekmassage koste 30.000 rupia, omgerekend minder dan twee euro. Bij de Chinese toko massage olie gekocht om mee naar huis te nemen. Bij Lim Kok Tong weer een lekkere bak koffie gedronken en bij de buren mie pangsit gehaald en opgegeten.

Bij thuiskomst bleek de dochter koorts te hebben en het been was lichtelijk opgezet. Daar de koorts bleef stijgen besloten haar naar het ziekenhuis te brengen, waar het natuurlijk lang wachten was eer er een arts beschikbaar was vanwege het weekeinde. men kent hier nog klasse afdelingen, wat afhankelijk is  hoe men is verzekerd. Het werd na middennacht eer we naar bed gingen.

ZONDAG 14 JULI 2024.

Vandaag is de gastheer jarig en ik ben benieuw hoe de dag verder zal verlopen. nu zijn dochter is opgenomen. Ze hadden haar geen tetanusinjectie gegeven toen ze haar verbonden na het ongeval. Ze lag nu aan de infuus met antibiotica. De halve familie naar het ziekenhuis, daar er geen verpleegsters zijn in de niet spoedeisende afdelingen en zo bleef ook een familielid overnachten.

Het was verder een zeer warme dag  en in het begin van de avond wat lichte regen die het wat deed afkoelen. Voor het gebied rond Tobameer was een waarschuwing uitgegaan voor zware donderstormen.

Laat naar bed gegaan.

MAANDAG 15 JULI 2024.

Erg laat opgestaan en het beloofde weer een zeer warme dag te worden met een zonnesterkte met hoge uv-waarde. We zitten uiteindelijk niet ver boven de evenaar. In de middag eerst een bezoek aan de dochter in het ziekenhuis gebracht. Ze ligt op een klein twee persoons kamertje.

Daarna zijn we boodschappen gaan doen en zo kennis gemaakt in een winkel waar de vrouwen bezig waren met het maken van Roti Katawa (lachende broodbolletjes). Waarom ze zo heten weet ik nog steeds niet, maar ze zijn lekker. Zij zijn in het groen en wit verkrijgbaar.

Hierna naar de overdekte markt gegaan om ikan teri (gedroogde visjes) en vers fruit te kopen en als laatste naar de Chinese toko voor Bintang  bier te kopen.

Het naar de markt gaan is en blijft iedere keer een belevenis, je ziet er dan ook steeds weer iets anders. 

Het was verder een drukkend warme kleffe middag en niets was verfrissender om na thuiskomst een koud stortbad te nemen in de badkamer. Er dreigde onweer, maar het bleef droog op een paar druppels na. Voor het avondeten twee portie Martabak gehaald, wat best smaakte.

HET VERKEER.

In Indonesië wordt links gereden en men kent er hooguit 10 verkeersborden in het verkeer. Hierbij niet gerekend de wegaanduidingen op de tolwegen.

Maar je vraagt je af of men wel weet wat de verkeersaanduidingen betekenen. Ze worden gewoon genegeerd. Een stoplicht op rood, men tracht gewoon door te rijden op goed geluk. Inhalen in het verkeer wordt zowel links als rechts gedaan en bij een file gebruikt men gewoon de andere weghelft en komt er dan een tegenligger, dan perst men zich gewoon in de rij wachtende auto's.

Ook het achter een ambulance met sirene en zwaailicht aan te gaan rijden om lekker op te schieten is hier niet vreemd. Het ergste zijn de honderden motorfietsen die zich als een zwerm vliegen om je heen zwermen. Daarbij is richting aangeven ook zo iets vreemds. Een ding is zeker: je moet zelfs ogen in je achterhoofd hebben en stalen zenuwen. In het donker rijden is een kunst op zich. Koplampen van de personenauto's staan zo hoog afgesteld, dat ze bij gewoonlicht zelfs verblinden, en sommige hebben zelfs nog een paar schijnwerpers op de voorbumper. Achterlichten zijn vaak blauw van kleur in plaats van rood en verder hebben ze een soort disco verlichting aan.

Vrachtwagens zijn vaak zeer slecht verlicht, vooral de achterlichten ontbreken vaak, maar er zijn er ook die verlicht zijn als een kermis attractie.

In de dorpen rijden kleine jongens van hooguit 13 jaar al op een motorfiets. Verder kan je vraag stellen of al deze verkeersdeelnemers wel verzekerd zijn. Je koopt gewoon een auto of een motorfiets en gaat er mee rijden. Met de nummerborden waarop het jaartal staat tot hoelang deze geldig zijn voor de verzekering wordt enorm geknoeid. De bevolking neemt nog steeds enorm toe en dus ook het verkeer en het gebruik van de weg, maar om de verkeersregels beter in te stellen en na te laten leven doet de overheid nagenoeg niets om dat te verbeteren. Educatie op school en voorlichting via de televisie ontbreekt. Zodra men achter het stuur van een voertuig zit, is het jachten en jagen. Als men in het werk nu zo snel zou werken, dan zou de economie een stuk beter zijn en meer papierwerk op tijd gereed.

DINSDAG 16 JULI 2024.

Een weker hoef ik hier niet te zetten, daar mijn kamer niet ver van het keukengedeelte in het huis ligt. Reeds vroeg in de ochtend waren de vrouwen er al aan het werk, nadat ze eerst naar de markt geweest zijn. groenten en fruit worden schoongemaakt en op het fornuis worden gekruide sauzen bereidt.

Dit alles onder druk gepraat en het zingen van liedjes. Zodra ik dan ook uit mijn kamer kom staat er een bak koffie klaar om goed wakker te worden en kan de dag beginnen. Vanochtend de bagage gesorteerd van wat hier achterblijft en wat mee terug gaat naar Nederland. Ik heb dit keer ruimte over in mijn koffer, maar dat zal worden opgevuld met kruiden, koekjes en noem maar op.

Het was vanmiddag bloedje heet en de zon stak door de kleding heen op de huid. Vraag me af hoe die moslimvrouwen het doen zo van top tot teen ingepakt in zwarte kleding. De middag loom doorgebracht en mijn reisverslag bijgewerkt en afbeeldingen op een usb-stick gezet. Het is te hopen dat het droog blijft, daar ik vanavond wordt meegenomen naar de pasar malam (avond markt).

 Om 20.00 uur naar de pasar malam gereden. De pasar malam is te vergelijken met een openlucht groenten veiling. Al de tuinders van rond Siantar komen hier naar toe om hun producten in bulk te verkopen. Het zag er allemaal vers en schoon uit. Het is er dan ook een constant bieden en loven tussen de kopers en de verkopers. Enkele van deze tuinders verkopen hun waren per minimaal één kilo zoals de rode pepers, knoflook en gember. Afgeladen motorfietsen met een zijlaadbak voeren de gekochte waren af om deze elders in de stad de volgende ochtend vroeg te verkopen, zoals in de overdekte markt. Daarbij nog de kleine trucks met hun lading en het gewone motorverkeer welke elkaar niet de ruimte gunnen om te passeren het is gewoon ik eerst en de rest zoekt het zich maar uit. Men heeft totaal geen geduld in het verkeer. Verder was het oppassen voor de zakkenrollers, die snel hun slag slaan en in het donker verdwijnen. Al met al een belevenis op zich.

WOENSDAG 17 JULI 2024.

Het was gisteren om 18.00 nog 33 graden C. Zo duurde het afgelopen nacht lang eer er wat verkoeling was. In Medan is een waarschuwing uitgegaan voor mist of beter gezegd een zware smog door de luchtvervuiling. Voor de middag zijn er zware donderbuien voorspelt. Toch moest ik nog mee naar de markt om verse producten te kopen, gedroogd citroenblad en kruiden voor de rendang (rundvleesgerecht) om mee naar huis te nemen. Ik kon praten wat ik wou, dat dit in Nederland ook te koop was, maar niets aan te doen. Zo werd de lege ruimte in de koffer verder opgevuld. Het meenemen van een lokale cake wist ik te voorkomen.  

Het is de laatste dag van mijn verblijf hier en ondanks de koude weersberichten in Nederland verlang ik weer naar huis, waar de tuin de nodige aandacht zal vragen.

FLEGMATISCHE BEVOLKING.

Heel de kampong spreekt er over, dat bij de storm van de afgelopen nacht en de zware regenval een boom is ontworteld en met de nodige aarde over de weg is komen te liggen. Het was er een drukte van belang, want iedereen moest dit zien en tevens zijn mening geven positief dan wel negatief. Vreemd genoeg ondanks het klagen, dat men nu ver moest omrijden doordat de weg geblokkeerd was, deed dan ook niemand maar een poging om de weg weer vrij te maken. Bij de vraag waarom niet; was het volgens de bewoners het werk van de overheid (Jakarta) om dit te doen en wanneer het dan zou gebeuren wist niemand. We maakten dus maar een omweg via een zeer slecht begaanbaar weggetje vol gaten en zonder een vast wegdek, naar onze bestemming. De boom die de goede weg blokkeerde bleef er dus onaangeroerd liggen totdat de lokale overheid actie zou ondernemen.

Na een korte week keerden we terug en men had zowaar een soort aanduiding op de weg geplaatst dat deze was afgesloten. Dus weer via de omweg gereden die intussen door het vrachtverkeer  in een nog erbarmelijke  toestand was gekomen, diepe kuilen die vol met regenwater stonden. Weer vlak bij de kampong aangekomen zagen we mannen aan het werk om met kettingzagen bomen te zagen. 
De boom lag er nog steeds.

Nu weken later vroeg ik bij een contact met de vrienden aldaar of de weg alweer vrij was van de boom. Een deel van het wegdek was vrijgekomen daar de lokale bevolking de boomtop had verwijderd en enige zijtakken om het hout te gebruiken als brandhout om op te koken. De aarde was gedeeltelijk door de regen weggespoeld en zodoende was er een kleine doorgang ontstaan op de geblokkeerde weg en daar denkt iedereen voorrang te hebben. Het amper vrije deel werd intussen volledig kapot gereden en verdwijnt langzaam in het ravijn. Ach de tijd zal het leren en de tijd is hier elastisch.

DONDERDAG 18 JULI 2024. THUIS REIS.

Ik dacht vanochtend wat langer te blijven liggen, maar bekenden kwamen langs om afscheid te nemen. Dus pech gehad. Toen het bezoek weg was toch weer even plat gegaan. het beloofde weer een zeer warme dag te worden. De laatste bagage ingepakt en daarna een verfrissend stortbad genomen en de reiskleding aangetrokken. Na afscheid genomen te hebben zijn we even na 14.00 uur van het huis vertrokken  en even bij het ziekenhuis gestopt om daar gedag te zeggen. Onderweg de verlate lunch gebruikt in Tebing Tinggi bij het India restaurant en toen verder gereden naar Kualanamu Airport Medan.

Afscheid  genomen van de dierbare vrienden  en de kleine Michael die in de afgelopen drie weken het lopen heeft ontdekt en in de vertrekhal parmantig rondstapte.

Het was gelijk inchecken bij de balie van Singapore Airways voor onze vlucht SQ995 naar Singapore, met de boarding time om 19.25 en had dus de tijd voor een ijskoffie te nemen. 

De vlucht van Medan naar Singapore vertrok met vertraging, daar het toestel vertraging had opgelopen door het slechte weer boven Straat Malakka.

Bij aankomst te Singapore moesten we van pier twee naar pier drie vanwaar de vlucht naar Amsterdam vertrok. Door de vertraagde aankomst was het een race tegen de klok, eerst naar de shuttle trein die de pieren met elkaar verbindt en toen naar de vertrekhal. De veiligheidscontrole was deze keer echt streng, zowel voor de handbagage als de passagiers. Het viel mee dat ik me niet hoefde uit te kleden zo precies werd ik gefouilleerd. Het inchecken was reeds begonnen voor de vlucht SQ  324 naar Amsterdam om 23.55 uur..

De thuisvlucht verliep zonder problemen, kwamen om 07.15 uur aan, maar het was lang wachten aan de bagageband, daar de koffer zo goed als laatste verscheen. Met de trein naar huis, de bagage binnengezet en eerst boodschappen gedaan om eten in huis te halen. Het front in Indonesië laten weten dat de reis goed was verlopen en weer thuis te zijn.

MIJN DANK AAN HET ECHTPAAR SINAGA, DE KINDEREN EN KLEINKIND, DE TANTE UIT MEDAN EN VERDER IEDEREEN DIE IK MOGEN ONTMOETEN EN LEREN KENNEN TOT DE PANGSIT MIE VERKOPER TOE.

                         HORAS!