NOORD-SUMATRA TERUGKEER. (DEEL 2)

 

HET IS NIET HET NOORDELIJKSTE 

DEEL VAN HET EILAND SUMATRA 

          WANT DAT IS ATJEH.

                                   DEEL 2.

MELIHAT KEMBALI SUMATERA UTARA.

De eerste dagen in Siantar, van 29 juni tot 2 juli zal ik hier samenvatten.  Op de eerste plaats was het het wennen aan de temperatuur die overdag kon oplopen ver boven de 30 graden bij een hoge lucht vochtigheid. Dus heb ik me de eerste dag rustig gehouden en ben in de avond met de familie uit eten gegaan bij een restaurant dat bekend staat om zijn gebakken eend. Het is gelegen op de hoge oever van de rivier die door Siantar stroomt. Het was lekker eten en gezellig. In de avond viel de eerste regen.

Zondagochtend was het even afzien daar er geen water uit de kraan kwam, iets wat hier regelmatig voorkomt. Dus een koud stortbad was er pas in de middag mogelijk. De kleine Michael heeft me geaccepteerd. In de middag een zwaar onweer met enorme regenval in korte tijd.

Tegen 19.00 uur werd het gelukkig droog en zijn we uit eten gegaan bij SEAFOOD 99 SIANTAR met de naam PECEL LELE (Catfish).

Het is een overdekte plaats vol met lange tafels en banken om op te zitten. Een zeer geliefde eetgelegenheid bij de lokale bevolking en het was er dan ook goed druk. Het geserveerde eten was ruim voldoende en smakelijk. Het servies goed wad in alle kleuren kunststof maar schoon. Met de camera even wat opnamen gemaakt van de bedrijvigheid, waar men geen bezwaar tegen had.

Eenmaal weer thuis buiten op de veranda onder het genot van een koud biertje wat zitten praten en niet te laat naar bed gegaan.

Tijdens het gesprek vernomen dat we op woensdag 3 juli naar Bukit Lawang gaan waar het reservaat ligt van de Sumatraanse orang-oetangs.

Maandag 1 juli. Bijtijds opgestaan en gelukkig was er weer water om een heerlijk stortbad te nemen.

Het regende zachtjes en de dames waren op de motorfiets naar de markt gegaan om later thuis te komen bepakt en gezakt, met verse garnalen, verse kleine inktvisjes, groenten en fruit. Verder een vers geslachte kip en de nodige kruiden. Er werd deze ochtend verder hard gewerkt om dit eten te bereiden, want stel je voor dat er bezoek komt, dan moet je ze toch te eten kunnen geven.

In de middag naar het Lapangan Merdeka gegaan met de kleine Michael. Het is een park in het centrum van de stad. Het geheel was ooit mooi aangelegd, maar door de lokale bevolking als een picknick plaats gebruikt, waarbij ze hun afval niet opruimen. Ook het onderhoud laat duidelijk te wensen over.

Rond het park is het een doorlopende kermis met treintjes, draaimolens en de nodige stalletjes waar speelgoed voor de kinderen werd verkocht en natuurlijk etenswaar en snoepgoed.

De kinderen konden er visjes vangen, tekeningen inkleuren met verf of op kleine scooters rondrijden. Alleen de muziek welke op de treintjes werd afgespeeld in disco stijl werd vreselijk hard afgespeeld, zodat je oren er pijn van deden. Weer thuis was het genieten van het heerlijk klaar gemaakte eten.

Dinsdag 2 juli. Het werd een dag van rusthouden. De temperatuur was boven de 30 graden  en daarbij was het bewolkt en zodoende erg benauwd. Morgen gaan we naar het natuurreservaat waar de orang-oetangs leven. Ik ging er van uit met een paar man te gaan, maar nu blijkt de hele familie mee te gaan.

SIANTAR - BUKIT LAWANG.

WOENSDAG 3 JUNI 2024.

Om vier uur opgestaan, gewassen en ontbijt genuttigd. Wederom stond ik weer versteld wat de mensen hier allemaal meenemen als ze ergens naar toe gaan. De auto was dan ook buiten de acht passagiers goed afgeladen. Om vijf uur van huis vertrokken naar Bukit Lawang in het gebied van de Karo-Batak.

(Een bord langs de autotolweg met het opschrift  LAJUR KANAN HANYA UNTUK MENDAHULUI, vertaald in het Nederlands; 

De Rechter rijstrook is alleen bedoeld voor inhalen.)

In Indonesië wordt links gereden en wordt geadviseerd de linker rijbaan dan ook te gebruiken, vooral voor autobussen en vrachtverkeer.

De gewone automobilist trekt zich daar niets van aan, gebruikt de rechter rijbaan als racebaan en inhalen doet men zowel links als rechts en zelfs over de vluchtstrook.

(De autotolweg van Siantar in de richting van Medan loopt door uitgestrekte rijstplantages.)

Volgens ingewonnen informatie zou na de rondweg van Medan de weg naar Bukit Lawang gemakkelijk te vinden zijn. Bij de plaats Binjai houdt de tolweg op en moet men de provinciale wegen gebruiken door grote en kleine gemeenschappen waar iedere wegaanduiding ontbreekt. Ook hier bleek dan ook het gebruik van Google Maps een goede oplossing over een soms zeer slecht wegdek in de dorpen.

(Afgeladen motorfietsen met handelswaren op de weg. Palmolie plantages langs de weg en een kudde loslopende runderen op de weg.)

Na twee sanitaire stops en tevens om wat te eten arriveerden we om 10.30 uur bij de ingang van Bukit Lawang. Bij de entree moest natuurlijk entree betaald worden voor het aantal personen en het parkeren van de auto. Daar ik een toerist was moest ik dan ook veel meer betalen dan de Indonesische medereizigers. Het werd een totaal bedrag van 800.000 rupiah, omgerekend 47 euro.

De auto onder een afdak geparkeerd en de bagage uitgeladen. Intussen een gids gevonden die ons zou begeleiden op de tocht door de jungle op zoek naar de orang-oetangs.

Door het dorp stroomt een klaar heldere bergrivier de Sei Bohorok en zij die niet meegingen vonden een afgedekte plaats aan de oever. 

Zie vervolg: NOORD-SUMATRA  TERUGKEER. BUKIT LAWANG ORANG-OETANG. DEEL 3.