BALI BOMAANSLAG 2005.

 

  EEN WAANZINNIGE AANSLAG 

DIE 202 MENSENLEVENS KOSTE.

            1 OKTOBER 2005.

BALI.

Terug gekeerd op Bali na een rondreis, werd mij door een paar mensen de vraag gesteld; 'Was u ook hier in 2005'? 

Ja ik was daar die avond van de 1e oktober 2005, de avond dat voor de Balinezen het doek viel. 

Ik zat gehuurd niet ver van het vliegveld vandaan, en had die avond gasten uit Jakarta, en genoten van een hapje en een drankje in de tuin. Een enorme explosie klonk in de verte en alles rammelde in huis.

De drukgolf deed ver verspreid dakpannen van de daken blazen. Het was verschrikkelijk en er brak paniek uit met overal huilende mensen, toeristen, maar ook Balinezen.

Voor de Balinezen was het 'doomsday'. Mijn gasten besloten zo snel mogelijk terug te keren naar Jakarta en ik besloot mee te gaan. Ramen dicht, deuren dicht, alles op slot en weg uit deze puinhoop en ellende. Wat kon je doen? Niets!. Alleen je zelf afvragen wie je kende, als ober of serveerster, van de mensen die zijn omgekomen. Bali was in diepe rouw.

Een goede vriendin van me, Mary Lambe, een Ierse, wonend in Londen, en al jaren achtereen op Bali kwam voor haar zilverensieraden handel, kind in huis bij de Balinese, schreef deze 'Weeklacht voor 'Kuta', hieronder geplaatst.

A LAMENT FOR KUTA.

I lost my heart in Kuta long ago, long ago.

When the traffic was still two way.

And the shops made of bamboo.

When the pavements were all broken.

The beachroad a coconutgrove.

You could ride in a 'dokar'(coach).

And see the stars above.

I've seen the good times and the bad.

But never have I felt so sad.

As on that black October night.

When Satan's fire consumed the land.

And the Heaven turned to Hell!

For the Balinese such a cruel test.

Dear God I saw them at their best.

Oh Bali cry, Bali cry.

Every day we asking WHY?

Why the terrorists came here?

To kill and fill us full of fear?

As the tears fall from our eyes.

To our quest we apologise...

Why this men of hate plant bombs.

In the island of the Gods?

So rest in peace sweet angels.

And know, here live survives.

I lost my heart in Kuta.

Whre so many lost their lives.

Deze drievoudige bomaanslag gaf Bali een enorme klap. Toeristen gingen weg en bleven weg. Restaurants sloten de deuren en de lokale handen kwam stil te liggen. Zelf heb ik na een week in Jakarta doorgebracht te hebben, niet de moed op kunnen brengen deze ravage te fotograferen, al was het uit respect van hen die ik kende en waren omgekomen. Ik kon het gewoon niet begrijpen, WAAROM!

Het puin werd geruimd en de Balinees pakte het leven weer op en plaatste een monument, daar waar eens de ramp plaats vond.

Een monument ter nagedachtenis aan hem die zo wreed uit het leven werden weggerukt.

het is een plaats waar jaarlijks op 1 oktober ter nagedachtenis een ceremonie wordt gehouden.

Een plaats waar de Balinezen hun goden smeken om hen in de toekomst te beschermen tegen deze fanatieke moslimterroristen.