M.S. SIDELIA.
11 JUNI 1995 T/M 4 SEPTEMBER 1995.
Het begin van de reis van dit contract begon reeds met problemen, daar mijn vlucht gegevens nog niet toegestuurd waren of doorgebeld door de reisafdeling van kantoor. Uiteindelijk kreeg ik te horen, dat mijn reisbescheiden op Schiphol zouden klaar liggen bij de balie van United Airlines voor de reis naar New Orleans via Washington.
Ruim op tijd op de tiende juni mijn reisbescheiden afgehaald op Schiphol bij de balie van United Airlinese naar de incheckbalie gegaan. Bij het inchecken kreeg ik te horen dat het vertrek van het toestel om 10.20 uur was uitgesteld wegens technische problemen.
Na bijna twee wachten vertrokken we om 12.00 uur van de pier naar de startbaan. Het 'take-off' van het toestel verliep niet helemaal zoals het hoorde, maar koerste uiteindelijk richting de Noordzee.
Ik had een zitplaats achterin het toestel aan de raamzijde met en zicht op de stuurboordmotor. Eenmaal boven de Noordzee spetterde er plotseling een vettige substantie tegen mijn raampje vanuit de stuurboordmotor. Ik waarschuwde de stewardes die niet ver achter me zat en het kind raakte gelijk in paniek op mijn v raag of dat wel normaal was en snelde ze naar de cockpit.
De stuurboordmotor werd gestopt en boven zee werd de brandstof van het vliegtuig afgeblazen voor het maken van een noodlanding op Schiphol op één motor. Alles verliep verder zonder ongelukken.
Om 15.00 uur zaten we weer allemaal in de wachtruimte die we niet mochten verlaten en wist ik na enige tijd de telefoon in bezit te krijgen om de Shell agent in kennis te stellen.
Om 18.00 uur werd na werkzaamheden de stuurboordmotor getest zonder enig succes. Hierna was het de bagage ophalen en werden we naar het Holiday Inn Hotel gebracht voor een overnachting en een hapje eten.
Op 11 juni waren we weer present op Schiphol om opnieuw in te checken voor de vlucht, maar al de passagiers gegevens van de vorige dag stonden niet meer in de computer. Het was dus alles weer van voren aan af. het defecte toestel bleek nog steeds niet klaar te zijn en werden we naar een andere pier verwezen waar de nachtvlucht uit New York was aangekomen. Dit toestel zou na het schoonmaken de vlucht overnemen. Wederom belde ik de Shell agent ( het was weekeinde en dus niemand op kantoor) met de mededeling dat we om 12.00 uur zouden vertrekken van Schiphol naar Washington.
Zo werd het ook tijd om in te stappen van het vliegtuig dat naar New Orleans zou vliegen en er werd ineens vaart achter gezet, daar het toestel los moest van de pier in verband met een naderende orkaan.
Alle de vliegtuigen werden op de start- landingsbanen opgesteld met hun neus in de richting van het naderende slechte weer. Kleine toestellen stonden bijna onder de grotere toestellen geparkeerd. Met draaiende motoren werd de orkaan afgewacht. Toen deze dan ook over het vliegveld trok was het een beangstigend moment. De vleugels van de vliegtuigen klapperden op en neer alsof ze van echte vogels waren. maar ook dit ging voorbij. Eerst keerden de diverse toestellen terug naar hun pier, waarna de overige één voor één aan hun reisbestemming konden beginnen.
Het was uiteindelijk na middernacht toen ik op het vliegveld van New Orleans aankwam en na het ophalen van mijn bagage stond ik alleen in de langzaam volledig leeglopende aankomsthal van het vliegveld. Door alle vertraging was er niemand van het agentschap om me af te halen en naar het schip te brengen. Ook op het agentschap was op die tijd niemand te bereiken. Zo kreeg ik hulp van een medewerker van het grondpersoneel van United Airlines die toevallig iemand van het agentschap kende door zijn werk en de persoon wist te bereiken. Zo arriveerde ik aan boord van de Sidelia op een moment dat het schip op vertrek lag. De verlofganger kon dus echt met verlof gaan. Samen met de gezagvoerder alles over deze reis op papier gezet en per telex aan kantoor gestuurd. Al met al was ik weer een vliegreis ervaring rijker geworden en kon ik aan mijn contract aan boord van de Sidelia beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten