M.S. SIDELIA.
24 MAART 1989 T/M 30 JUNI 1989.
De dag voor het maritieme festival, 'Sail Hamburg', verlieten we het dok bij Blom & Voss. Graag hadden we dit nog mee willen maken.
Na de reparatie bleven we nog enige reizen maken op de landen rond de Noordzee.
Dan toch een order om te gaan aden op de Firth of Forth rivier bij Edenburg (Schotland) voor Portland Maine in de USA.
( Het oude lichtschip Natucket aan de kade te Portland Maine.)
Na het lossen van de lading in Portland keerden we met het mooiste weer van de wereld op de Atlantische Oceaan terug naar Europa. Het was zodoende een mooie gelegenheid de twee hydraulisch uitdraaibare kranen op het achterschip te testen.
( De kraanarm uitgedraaid aan de bakboordzijde van het achterschip.)
( Een kijkje vanaf de kraanarm op het achterschip van de Sidelia.)
Bij Flotta (Orkney) werd er weer geladen voor Hamburg en was het een leuk gezicht om de zeehonden te zien liggen genieten op de ladingslangen van de zonnewarmte.
Na het lossen te Hamburg kregen we orders om te gaan laden in Laskhira in Tunesiƫ voor Frankrijk. Tot mijn stomme verbazing zou ik daar worden afgelost..
Het aflossen te Laskhira was niet je van het. Mijn aflosser was blij heelhuis en met zijn bagage veilig aan boord te zijn aangekomen en hij wenste me veel sterkte met de thuisreis.
Eenmaal het schip verlaten en aan de wal aangekomen ging ik door de bureaucratische molen. Ik kreeg een stapel formulieren voorgelegd om in te vullen en het koste me de nodige moeite om ze duidelijk te maken dat ik geen Frans kon lezen. Na uren wachten en het steeds weer controleren van mijn bagage kreeg ik uiteindelijk de benodigde doorreis visa en stempels.Van het landschap op de reis naar het vliegveld heb ik niets gezien daar de autoruiten achterin geblindeerd waren. Toen weer de nodige toestanden op het vliegveld en was het en zucht van verlichting om uiteindelijk te vertrekken naar Genua om daar over te stappen op een vlucht naar Amsterdam.
Kantoor was inmiddels door het schip in kennis gesteld over te situatie in Tunesiƫ en na mijn verslag werd er vanaf gezien er nog mensen af te lossen in de toekomst.
Eenmaal het schip verlaten en aan de wal aangekomen ging ik door de bureaucratische molen. Ik kreeg een stapel formulieren voorgelegd om in te vullen en het koste me de nodige moeite om ze duidelijk te maken dat ik geen Frans kon lezen. Na uren wachten en het steeds weer controleren van mijn bagage kreeg ik uiteindelijk de benodigde doorreis visa en stempels.Van het landschap op de reis naar het vliegveld heb ik niets gezien daar de autoruiten achterin geblindeerd waren. Toen weer de nodige toestanden op het vliegveld en was het en zucht van verlichting om uiteindelijk te vertrekken naar Genua om daar over te stappen op een vlucht naar Amsterdam.
Kantoor was inmiddels door het schip in kennis gesteld over te situatie in Tunesiƫ en na mijn verslag werd er vanaf gezien er nog mensen af te lossen in de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten