TAALPROBLEMEN.

`

TAALPROBLEMEN.

Je gaat naar een vreemd land met een andere taal en andere culturen. Ons Nederlanders eigen willen we zo snel mogelijk ons zelf verstaanbaar maken en ook begrijpen waar de mensen om ons heen het over hebben.
Zo verging het mij ook toen ik voor de eerste keer naar Indonesië reisde gewapend met het bekende boekje
WAT en HOE Indonesisch.
Helaas zijn er in het Indonesisch veel woorden die voor ons een zelfde klank hebben, maar heel iets anders betekenen. Dit gaf vaak problemen en ook hilariteit.

lapar = honger. lupa = vergeten.

Zo maakte ik een busreis 'Java over land naar Bali en bleek in het gezelschap van 12 personen de enige westerling te zijn. De overige personen kwamen uit Singapore, Malysië en Indonesië. De Indonesische reisleider Alex had ons gevraagd hem te laten weten wanneer er iemand honger had om dan een stop te maken bij een eetgelegenheid (rumah makan). En daar ging ik dan! Mijn maag begon te rammelen en ik had niet zoals de overige Aziatische personen van alles te eten bij me. Dus ik riep '' Alex', antwoord 'Yes mister Kees' en ik antwoordde 'lupa' en daar bleef het dan bij en zo passeerden we de ene rumah makan na de andere. Ik nog een paar keer mijn best gedaan en steeds zei ik 'lupa'. Op een zeker moment vroeg Alex aan mij in het engels of ik nog geen honger had (lapar). Mijn antwoord was; 'maaf (sorry) lupa lapar' en hij begreep wat ik eerder had willen zeggen. Onder veel gelach kreeg ik van de Aziatische vrouwen het nodige aan voedsel toegestopt onder veel gelach.

hond - anjing. wind = angin.

Een zelfde woord verwisseling overkwam mij toen ik pas op bali woonde niet ver van het strand van Kuta. Het was die dag volkomen windstil en zodoende bloedje heet dus zocht ik verkoeling in het zeewater.
Nu hebben ze op Bali een honden soort dat zeer kortharig is en het heerlijk vind om te baden en te spelen in het zoute zeewater met soortgenoten. Ik had daar die middag naar zitten kijken onder het genot van een potje Bintang (bier). Thuisgekomen werd mij gevraagd hoe het was geweest en ik zei dat er veel angin op het strand waren. Ik werd verbaast aangekeken en er werd gezegd dat er helemaal geen angin was geweest vandaag. Ik beweerde dus van wel en werd met een vriendelijke glimlach met rust gelaten.
De volgende dag was er heel veel wind (angin) op het strand en geen enkele hond (anjing) . Gelukkig kon ik zelf om lachen.

raam = djendela. broek = tjelena.

Zo vertelde mij een Nederlander die al jaren in Indonesië werkte mij het volgende verhaal wat zijn vrouw was overkomen.

Zijn vrouw wilde graag het raam open hebben en dat klemde nogal en zo vroeg zij aan de huisjongen Ketut 'boeka tjelana', in wezen vroeg ze dus: open je broek.

Ketut maakte zich uit de benen en liet zich niet meer zien. Toen haar man die avond thuis kwam beklaagde zij zich dat Ketut niet wilde doen wat zij aan hem vroeg en of haar man daar eens wat aan wilde doen.

Haar man ging naar Ketut en zei 'Ketut als mevrouw je iets vraagt, wil je dat dan wel doen en niet weglopen'. 'Ja natuurlijk toean' antwoordde hij met neergeslagen ogen wat vreemd voor hem was. Dus werd aan Ketut gevraagd: 'Wat heeft mevrouw eigenlijk aan je gevraagd?' Toen hij hoorde van boeka tjelana was hij natuurlijk geschrokken. Ketut mevrouw spreekt nog niet zo goed Indonesisch en bedoelde vast wat anders.

Ja dat begreep Ketut dan ook wel, maar wist niet wat mevrouw dan wel bedoelde.

Nog eentje uit de oude doos.

Een kranie is een Indonesiër die een beetje kantoorwerk kan doen. Hij zich dan ook terdege bewust van zijn status en probeert daarom heel erg mooi en duidelijk keurig Nederlands te spreken.

Zo kwam deze kranie op een ochtend naar kantoor om zijn baas te vertellen dat zijn vrouw die afgelopen nacht een baby had gekregen, een jongen.

Hij formuleerde het op de volgende manier: 'Tabeh toean, mijn vrouw, zij heeft vannacht een flinke jongeheer gekregen'. Met een stalen gezicht werd hij door zijn baas (die inwendig in de deuk lag) van harte gefeliciteerd en gaf hem die dag verder vrijaf.