RIJST (Padi - Beras - Nasi)

RIJST. (PADI - BERAS - NASI.)

RIJST is voor ons Nederlanders een verzamelnaam. De rijstplant die op de sawa groeit heeft in Indonesië de naam 'Padi'. Als de vruchten geoogst zijn noemen ze het 'Beras' en pas als het gekookt is spreekt men van 'Nasi'.

We kennen twee soorten van rijstcultuur; de droge - en de natte cultuur. De droge cultuur komt veel voor in de V.S. en de natte in de landen van het Verre Oosten. Wij blijven met deze opnamen op het eiland Bali in Indonesië.

Tegen de berghellingen liggen de terrassen (sawa's) voor de natte rijstcultuur. Deze sawa's zijn allemaal met de hand aangelegd. Het water komt vanuit een hoger gelegen waterstroom of bron en wordt over de sawa's geleid door middel van kleine kanaaltjes of zelfs via uitgeholde stelen van de bamboeplant. Door gebruik van dammetjes en sluisjes wordt het water op peil gehouden.






Het gereed maken van de sawa is een zwaar werk en wordt veelal nog gedaan met een door ossen voortgetrokken ploeg, waarbij de boer zelf tot aan zijn knie-ën in de aarde loopt.






De jonge rijstplantjes worden met de hand in de ondergelopen sawa gepoot en is veelal het werk voor de vrouwen. Dit mogen ze niet doen als ze in hun periode zijn, want dat zou onheil over de oogst brengen.

Tijdens de groei van de planten zien we vaak eendenhoeders met hun eenden op de sawa's. Deze eenden eten zich vol aan het ongedierte van in het water tussen de planten leeft om uiteindelijk zelf ook in de pan te verdwijnen.
Het is een zuiver ECO-systeem zonder het gebruik van schadelijke verdelgingsmiddelen.

Dragen de rijstplanten hun halmen met vruchten (het lijkt een beetje op onze gerst) dan laat men het water langzaam weglopen van de sawa. Is de vrucht eenmaal goed rijp dan wordt ze met de hand geoogst omdat veel percelen te klein zijn om er een dorsmachine op toe te laten."

Dit geld ook voor het omploegen van de sawa, waar men tegenwoordig kleine motorploegjes voor heeft. Helaas doen deze de grond niet zo diep om als met een ploeg.



De rijpe aren worden met hun stengels uitgeslagen op roosters zodat de korrels eraf vallen. De geoogste korrels worden daarna in de zon gedroogd, waardoor het vlies zal loslaten (Beras). Vrouwen scheppen de gedroogde korrels op in vlakke ronde manden, schudden het en gooien het omhoog, waardoor het kaf wordt weggeblazen door de wind.Nu kunnen we pas over rijst gaan spreken.Rijst is niet alleen wit maar ook bruin, rood of zwart van kleur.



Pas als de 'beras' is gekookt wordt er over nasi gesproken. Gekookte rijst wordt zowel voor het ontbijt, middagmaal als avondeten gebruikt en is het hoofdvoedsel voor de bevolking. Nasi goreng is gewoon gebakken rijst wat dan meestal een restje is en op smaak wordt gebracht met kruiden en groenten.


Bali kent soms meer dan twee oogsten per jaar.



Zit je een deze dagen achter je bordje met nasi sta dan even stil hoeveel werk er aan vooraf is gegaan voordat het op je bord is terecht gekomen.


                                                EET SMAKELIJK ----- SELAMAT MAKAN.