HET GEKLEURDE RAVIJN IN DE SINAI.

COLORED CANYON SINAI.

30 JANUARI 2009

Na onze terugkeer in Taba (Egypte) van onze korte reis door Israël en Jeruzalem
hadden we nog twee dagen eer we weer naar Nederland zouden terug vliegen. Om deze in leegte door te brengen aan de rand van het hotel strand of het zwembad was geen optie voor ons en dus boekten we voor een tocht naar het 'Gekleurde Ravijn' in de Sinaï woestijn.
We werden met een gesloten jeep, om het zand happen te voorkomen, naar het begin van onze voettocht door de canyon gereden. Onze chauffeur en onze gids waren lokale bedoeïenen.
Het uitzicht over de canyon was zeer indrukwekkend en het beloofde een stevige afdaling te worden.


Het pad tussen de bergwanden werd al snel smaller en smaller. Op veel plaatsen waren prachtige tekeningen door de natuur gevormd in de rotswanden te zien waar je met enige verbeelding iets uit kon herkennen.
Zo maakte onze gids ons op een donkerrode zachte steensoort attent.
Als je er stevig met een vinger over wreef dan kwam er water uit te voorschijn.
Tevens gaf het gesteente vermengt met water een natuurlijke verfstof. Dit ontdekten we later ook met een vermenging van water met spierwit en okergeel zandpoeder. Ruim meer dan twee eeuwen geleden werden hiermee de gepleisterde wanden van de woningen gedecoreerd.



(links op de opname; water druipt uit het gesteente.)

Het was een tocht waarbij je diep onder de indruk raakte van de door de elementen uitgesleten rotsformaties waarop op de meest vreemde plaatsen toch nog een plant groeide.

Soms was de doorgang tussen de rotswanden zo nauw dat je er alleen dwars tussen door kon of dat je over of onder een rotsblok door moest wat de doorgang versperde.

Ook hier in de canyon was duidelijk de kracht van het water te zien op de rotshellingen na een regenbui welke dan enorme hopen gesteente mee naar beneden sleept. Daar waar het water had gestroomd groeide ook weer de Acacia bomen.

Vanuit de canyon omhoog was het weer een stevige klim naar de plaats waar onze jeep stond te wachten.

Het was zonder meer een levens ervaring rijker worden en nog meer ontzag voor de natuur.