NOORD-SUMATRA WEERZIEN. DE LAATSTE DAGEN. (DEEL 8)

 

HET IS NIET HET NOORDELIJKSTE

DEEL VAN HET EILAND SUMATRA 

            WANT DAT IS ATJEH.

                                          DEEL 8.

MELIHAT KEMBALI SUMATERA UTARA.

EEN VERSLAG VAN DE LAATSTE DAGEN VAN DEZE REIS EN VERBLIJF IN SIANTAR.

ZATERDAG 13 JULI 2024.

Laat opgestaan en het is een benauwde zeer warme dag. In de voormiddag naar de kapper gegaan. Knippen, scheren en een goede nekmassage koste 30.000 rupia, omgerekend minder dan twee euro. Bij de Chinese toko massage olie gekocht om mee naar huis te nemen. Bij Lim Kok Tong weer een lekkere bak koffie gedronken en bij de buren mie pangsit gehaald en opgegeten.

Bij thuiskomst bleek de dochter koorts te hebben en het been was lichtelijk opgezet. Daar de koorts bleef stijgen besloten haar naar het ziekenhuis te brengen, waar het natuurlijk lang wachten was eer er een arts beschikbaar was vanwege het weekeinde. men kent hier nog klasse afdelingen, wat afhankelijk is  hoe men is verzekerd. Het werd na middennacht eer we naar bed gingen.

ZONDAG 14 JULI 2024.

Vandaag is de gastheer jarig en ik ben benieuw hoe de dag verder zal verlopen. nu zijn dochter is opgenomen. Ze hadden haar geen tetanusinjectie gegeven toen ze haar verbonden na het ongeval. Ze lag nu aan de infuus met antibiotica. De halve familie naar het ziekenhuis, daar er geen verpleegsters zijn in de niet spoedeisende afdelingen en zo bleef ook een familielid overnachten.

Het was verder een zeer warme dag  en in het begin van de avond wat lichte regen die het wat deed afkoelen. Voor het gebied rond Tobameer was een waarschuwing uitgegaan voor zware donderstormen.

Laat naar bed gegaan.

MAANDAG 15 JULI 2024.

Erg laat opgestaan en het beloofde weer een zeer warme dag te worden met een zonnesterkte met hoge uv-waarde. We zitten uiteindelijk niet ver boven de evenaar. In de middag eerst een bezoek aan de dochter in het ziekenhuis gebracht. Ze ligt op een klein twee persoons kamertje.

Daarna zijn we boodschappen gaan doen en zo kennis gemaakt in een winkel waar de vrouwen bezig waren met het maken van Roti Katawa (lachende broodbolletjes). Waarom ze zo heten weet ik nog steeds niet, maar ze zijn lekker. Zij zijn in het groen en wit verkrijgbaar.

Hierna naar de overdekte markt gegaan om ikan teri (gedroogde visjes) en vers fruit te kopen en als laatste naar de Chinese toko voor Bintang  bier te kopen.

Het naar de markt gaan is en blijft iedere keer een belevenis, je ziet er dan ook steeds weer iets anders. 

Het was verder een drukkend warme kleffe middag en niets was verfrissender om na thuiskomst een koud stortbad te nemen in de badkamer. Er dreigde onweer, maar het bleef droog op een paar druppels na. Voor het avondeten twee portie Martabak gehaald, wat best smaakte.

HET VERKEER.

In Indonesië wordt links gereden en men kent er hooguit 10 verkeersborden in het verkeer. Hierbij niet gerekend de wegaanduidingen op de tolwegen.

Maar je vraagt je af of men wel weet wat de verkeersaanduidingen betekenen. Ze worden gewoon genegeerd. Een stoplicht op rood, men tracht gewoon door te rijden op goed geluk. Inhalen in het verkeer wordt zowel links als rechts gedaan en bij een file gebruikt men gewoon de andere weghelft en komt er dan een tegenligger, dan perst men zich gewoon in de rij wachtende auto's.

Ook het achter een ambulance met sirene en zwaailicht aan te gaan rijden om lekker op te schieten is hier niet vreemd. Het ergste zijn de honderden motorfietsen die zich als een zwerm vliegen om je heen zwermen. Daarbij is richting aangeven ook zo iets vreemds. Een ding is zeker: je moet zelfs ogen in je achterhoofd hebben en stalen zenuwen. In het donker rijden is een kunst op zich. Koplampen van de personenauto's staan zo hoog afgesteld, dat ze bij gewoonlicht zelfs verblinden, en sommige hebben zelfs nog een paar schijnwerpers op de voorbumper. Achterlichten zijn vaak blauw van kleur in plaats van rood en verder hebben ze een soort disco verlichting aan.

Vrachtwagens zijn vaak zeer slecht verlicht, vooral de achterlichten ontbreken vaak, maar er zijn er ook die verlicht zijn als een kermis attractie.

In de dorpen rijden kleine jongens van hooguit 13 jaar al op een motorfiets. Verder kan je vraag stellen of al deze verkeersdeelnemers wel verzekerd zijn. Je koopt gewoon een auto of een motorfiets en gaat er mee rijden. Met de nummerborden waarop het jaartal staat tot hoelang deze geldig zijn voor de verzekering wordt enorm geknoeid. De bevolking neemt nog steeds enorm toe en dus ook het verkeer en het gebruik van de weg, maar om de verkeersregels beter in te stellen en na te laten leven doet de overheid nagenoeg niets om dat te verbeteren. Educatie op school en voorlichting via de televisie ontbreekt. Zodra men achter het stuur van een voertuig zit, is het jachten en jagen. Als men in het werk nu zo snel zou werken, dan zou de economie een stuk beter zijn en meer papierwerk op tijd gereed.

DINSDAG 16 JULI 2024.

Een weker hoef ik hier niet te zetten, daar mijn kamer niet ver van het keukengedeelte in het huis ligt. Reeds vroeg in de ochtend waren de vrouwen er al aan het werk, nadat ze eerst naar de markt geweest zijn. groenten en fruit worden schoongemaakt en op het fornuis worden gekruide sauzen bereidt.

Dit alles onder druk gepraat en het zingen van liedjes. Zodra ik dan ook uit mijn kamer kom staat er een bak koffie klaar om goed wakker te worden en kan de dag beginnen. Vanochtend de bagage gesorteerd van wat hier achterblijft en wat mee terug gaat naar Nederland. Ik heb dit keer ruimte over in mijn koffer, maar dat zal worden opgevuld met kruiden, koekjes en noem maar op.

Het was vanmiddag bloedje heet en de zon stak door de kleding heen op de huid. Vraag me af hoe die moslimvrouwen het doen zo van top tot teen ingepakt in zwarte kleding. De middag loom doorgebracht en mijn reisverslag bijgewerkt en afbeeldingen op een usb-stick gezet. Het is te hopen dat het droog blijft, daar ik vanavond wordt meegenomen naar de pasar malam (avond markt).

 Om 20.00 uur naar de pasar malam gereden. De pasar malam is te vergelijken met een openlucht groenten veiling. Al de tuinders van rond Siantar komen hier naar toe om hun producten in bulk te verkopen. Het zag er allemaal vers en schoon uit. Het is er dan ook een constant bieden en loven tussen de kopers en de verkopers. Enkele van deze tuinders verkopen hun waren per minimaal één kilo zoals de rode pepers, knoflook en gember. Afgeladen motorfietsen met een zijlaadbak voeren de gekochte waren af om deze elders in de stad de volgende ochtend vroeg te verkopen, zoals in de overdekte markt. Daarbij nog de kleine trucks met hun lading en het gewone motorverkeer welke elkaar niet de ruimte gunnen om te passeren het is gewoon ik eerst en de rest zoekt het zich maar uit. Men heeft totaal geen geduld in het verkeer. Verder was het oppassen voor de zakkenrollers, die snel hun slag slaan en in het donker verdwijnen. Al met al een belevenis op zich.

WOENSDAG 17 JULI 2024.

Het was gisteren om 18.00 nog 33 graden C. Zo duurde het afgelopen nacht lang eer er wat verkoeling was. In Medan is een waarschuwing uitgegaan voor mist of beter gezegd een zware smog door de luchtvervuiling. Voor de middag zijn er zware donderbuien voorspelt. Toch moest ik nog mee naar de markt om verse producten te kopen, gedroogd citroenblad en kruiden voor de rendang (rundvleesgerecht) om mee naar huis te nemen. Ik kon praten wat ik wou, dat dit in Nederland ook te koop was, maar niets aan te doen. Zo werd de lege ruimte in de koffer verder opgevuld. Het meenemen van een lokale cake wist ik te voorkomen.  

Het is de laatste dag van mijn verblijf hier en ondanks de koude weersberichten in Nederland verlang ik weer naar huis, waar de tuin de nodige aandacht zal vragen.

FLEGMATISCHE BEVOLKING.

Heel de kampong spreekt er over, dat bij de storm van de afgelopen nacht en de zware regenval een boom is ontworteld en met de nodige aarde over de weg is komen te liggen. Het was er een drukte van belang, want iedereen moest dit zien en tevens zijn mening geven positief dan wel negatief. Vreemd genoeg ondanks het klagen, dat men nu ver moest omrijden doordat de weg geblokkeerd was, deed dan ook niemand maar een poging om de weg weer vrij te maken. Bij de vraag waarom niet; was het volgens de bewoners het werk van de overheid (Jakarta) om dit te doen en wanneer het dan zou gebeuren wist niemand. We maakten dus maar een omweg via een zeer slecht begaanbaar weggetje vol gaten en zonder een vast wegdek, naar onze bestemming. De boom die de goede weg blokkeerde bleef er dus onaangeroerd liggen totdat de lokale overheid actie zou ondernemen.

Na een korte week keerden we terug en men had zowaar een soort aanduiding op de weg geplaatst dat deze was afgesloten. Dus weer via de omweg gereden die intussen door het vrachtverkeer  in een nog erbarmelijke  toestand was gekomen, diepe kuilen die vol met regenwater stonden. Weer vlak bij de kampong aangekomen zagen we mannen aan het werk om met kettingzagen bomen te zagen. 
De boom lag er nog steeds.

Nu weken later vroeg ik bij een contact met de vrienden aldaar of de weg alweer vrij was van de boom. Een deel van het wegdek was vrijgekomen daar de lokale bevolking de boomtop had verwijderd en enige zijtakken om het hout te gebruiken als brandhout om op te koken. De aarde was gedeeltelijk door de regen weggespoeld en zodoende was er een kleine doorgang ontstaan op de geblokkeerde weg en daar denkt iedereen voorrang te hebben. Het amper vrije deel werd intussen volledig kapot gereden en verdwijnt langzaam in het ravijn. Ach de tijd zal het leren en de tijd is hier elastisch.

DONDERDAG 18 JULI 2024. THUIS REIS.

Ik dacht vanochtend wat langer te blijven liggen, maar bekenden kwamen langs om afscheid te nemen. Dus pech gehad. Toen het bezoek weg was toch weer even plat gegaan. het beloofde weer een zeer warme dag te worden. De laatste bagage ingepakt en daarna een verfrissend stortbad genomen en de reiskleding aangetrokken. Na afscheid genomen te hebben zijn we even na 14.00 uur van het huis vertrokken  en even bij het ziekenhuis gestopt om daar gedag te zeggen. Onderweg de verlate lunch gebruikt in Tebing Tinggi bij het India restaurant en toen verder gereden naar Kualanamu Airport Medan.

Afscheid  genomen van de dierbare vrienden  en de kleine Michael die in de afgelopen drie weken het lopen heeft ontdekt en in de vertrekhal parmantig rondstapte.

Het was gelijk inchecken bij de balie van Singapore Airways voor onze vlucht SQ995 naar Singapore, met de boarding time om 19.25 en had dus de tijd voor een ijskoffie te nemen. 

De vlucht van Medan naar Singapore vertrok met vertraging, daar het toestel vertraging had opgelopen door het slechte weer boven Straat Malakka.

Bij aankomst te Singapore moesten we van pier twee naar pier drie vanwaar de vlucht naar Amsterdam vertrok. Door de vertraagde aankomst was het een race tegen de klok, eerst naar de shuttle trein die de pieren met elkaar verbindt en toen naar de vertrekhal. De veiligheidscontrole was deze keer echt streng, zowel voor de handbagage als de passagiers. Het viel mee dat ik me niet hoefde uit te kleden zo precies werd ik gefouilleerd. Het inchecken was reeds begonnen voor de vlucht SQ  324 naar Amsterdam om 23.55 uur..

De thuisvlucht verliep zonder problemen, kwamen om 07.15 uur aan, maar het was lang wachten aan de bagageband, daar de koffer zo goed als laatste verscheen. Met de trein naar huis, de bagage binnengezet en eerst boodschappen gedaan om eten in huis te halen. Het front in Indonesië laten weten dat de reis goed was verlopen en weer thuis te zijn.

MIJN DANK AAN HET ECHTPAAR SINAGA, DE KINDEREN EN KLEINKIND, DE TANTE UIT MEDAN EN VERDER IEDEREEN DIE IK MOGEN ONTMOETEN EN LEREN KENNEN TOT DE PANGSIT MIE VERKOPER TOE.

                         HORAS!

TOBA MEER, SAMOSIR EILAND, LEGENDEN EN BATAK. NOORD-SUMATRA TERUGKEER. (DEEL 7)

 

EEN LEEFGEBIED DAT 100.000 JAAR

  GELEDEN ONTSTOND DOOR EEN 

 VAN DE KRACHTIGSTE VULKAAN

     UITBARSTING OP DE AARDE.

TOBA MEER EN SAMOSIR EILAND.

Het Toba meer en het Samosir eiland, daarin gelegen, in de grootste vulkanische caldera van deze wereld heeft de oudste geschiedenis van deze wereld.

Het Toba meer, werd ongeveer 100.00 tot 75.000 jaar geleden gevorm tijdens een van de krachtigste  vulkaanuitbarstingen die mensheid kent; een enorme ramp, die ervoor zorgde dat een laag as van 600 meter naar beneden viel.

 (Het ontstaan van het Samosir eiland.)

Ongeveer 30.000 jaar geleden vormde een nieuwe serie explosies een vulkaan in de oude. Het calderameer dat door deze explosies werd gevormd, meet 100 bij 40 kilometer.

De vreemde langwerpige vorm is het resultaat van de interacties tussen de magmakamer en de schuifkrachten van de Sumatraanse breuklijn langs de westkant die het heeft uitgerekt.

Door de druk van het slapende magma, dat niet tot uitbarsting is gekomen, is het eiland Samosir ontstaan, met een lengte van 46 kilometer en een breedte van 21 kilometer.  

EEN MYTHE OVER HET ONTSTAAN.

Volgens een legende en etymologie was er een berg genaamd Tuhaweoba in het gebied van het huidige Tobameer.

De berg explodeerde, het Tobameer ontstond en de mensen die het land deelden, werden verdeeld.

Die aan de westelijke kant van het meer werden Batak Toba en aan de oostelijke kant Batak Simalungun..

Tuhaweoba is ook de naam van de Andaliman wilde peper of Batak bessenpeper. Tuhaweoba, veranderde in de loop van de tijd in Tuba en later in Toba. 

DE LEGENDE VAN HET TOBAMEER EN DE VISPRINSES. (PUTRI IKAN)

Zoals alle sprookjes beginnen, begint ook deze legende.

Er was eens een jonge boer genaamd Toba. Hij leefde in een vruchtbare vallei, dus hij kon zijn eenzame , nederige leven onderhouden met de gewassen die hij verbouwde. Maar hij voelde zich eenzaam en alleen.

Op een een mooie dag ging hij vissen in een rivier niet ver van zijn huis om voor zijn avondeten te voorzien. De rivier was normaal gesproken rijk aan vis, maar vandaag ving hij geen vis, hongerig besloot hij naar huis te gaan. Net toen hij zich klaarmaakte om te vertrekken, zat er aan zijn hengel een grote vis. Toen hij de grote vis, een ikan mas of goudvis (ciprinius carpius) optilde, sprak hij plotseling, de gouden vis huilde en smeekte hem om hem vrij te laten.

Verrast om een sprekende vis te zien, liet hij hem los terug in de rivier, maar plotseling veranderde de vis in een prachtige jonge vrouw.

 De vrouw vertelde dat zij een prinses was die vervloekt was om een vis te zijn. Ze bedankte de jonge boer voor het verbreken van de vloek en om haar dankbaarheid te tonen, was ze bereid om zijn vrouw te worden op voorwaarde dat hij niemand zou vertellen dat ze een vervloekte vis was, anders zou er een vreselijke ramp gebeuren.

De boer en de vrouw trouwden en na een jaar werd er een babyjongen geboren. De jongen groeide op tot een kind met een zeer gezonde eetlust.

Hij had zo'n enorme eetlust dat hij al het eten op tafel opat zonder iets voor de rest van het gezin over te laten.

Op een zekere dag werd de jongen gevraagd om gekookte rijst met wat groenten naar zijn vader te brengen, die op het veld aan het werk was. Maar onderweg at de jongen alles op. Zij vader was hongerig en moe  na het harde werk, maar er was geen eten meer voor hem over. Hierdoor verloor hij zijn geduld en in woede sloeg hij de jongen en noemde hem een zoon van de vis.

                                   (De legende afgebeeld op postzegels van Indonesië.) 

Huilend rende de jongen naar huis en vroeg zijn moeder of hij echt een zoon van een vis was. geschokt en verdrietig om dit te horen, vertelde de prinses de jongen om naar de hoge heuvel nabij hun huis te rennen en daar in de top van hoogste boom te klimmen. Zelf haastte ze zich naar de rivier waar ze de jonge boer voor het eerst ontmoette en verdween.

De lucht werd aardedonker zwart en donder en bliksem brulden aan de hemel en er viel zware regen in de vallei. Het regende zo hard en zo lang dat de vallei begon te overstromen. Het water werd hoger en hoger totdat de gehele vallei niet meer bestond, het was veranderd in een meer.

De mensen noemden later het meer naar de boer, Toba. De heuvel waarop de jonge zich in veiligheid had weten te brengen werd een eiland in het midden van het meer en werd Samosir eiland genoemd. De zoon werd gezien als de voorouder van het Batak-volk van Noord-Sumatra.

BATAK VOLK.

Batak is de naam die wordt gebruikt om collectief te verwijzen naar Toba, Karo, Simelungun, Pakpak, Angkola en Mandailing die het brede gebied rond het Tobameer in Noord-Sumatra bewonen.

Hoewel deze groepen en talen, allemaal van de Austronasische familie, lokale variaties vertonen, zijn er sterke culturele overeenkomsten in architectuur, voorouderlijke overtuigingen (adat)  en gebruiken.

Een groot deel van de bevolking is christen, terwijl de Angkola en Mandailing de islam vanaf het begin van de negentiende eeuw aannamen.

De Batak arriveerden ongeveer 3000 tot 4000 jaar geleden uit de hooglanden vanuit de Filipijnen en Borneo. Door de geschiedenis heen is de Indiase invloed doorgedrongen tot de lokale culturen en is zichtbaar in het op Sanskriet gebaseerde Batak-schrift, dat heden nu zelden wordt gebruikt, en enkele concepten van de voorouderlijke  overtuigingen.

Batak Ulos.

Veel van deze overtuigingen worden weerspiegeld in de symboliek en betekenis van van het Batak-textiel.

Traditionele huizen hebben oorspronkelijk rieten zadeldaken, waardoor het lijkt alsof de huizen hoorns hebben, en balken die in sierlijke ontwerpen zijn gesneden. De woonvertrekken zijn vaak een grote open ruimte zonder muren. Koken wordt nog in een aparte ruimte achter het huis gedaan op houtvuur. Het huis wordt betreden via een trap en luik aan de voorzijde. En veel hebben een luik in de vloer, waaronder de buffels leven. Huizen hebben puntgevels en worden versierd met buffelhoorns.

De meeste traditionele woningen zijn gebouwd op palen, tot ruim twee meter boven de grond, en zijn gemaakt van hout zonder spijkers met behulp sleuven en touw.

De daken zijn origineel gemaakt van suikerpalmbladeren maar tegenwoordig vervangen door gegolfde metalen platen.

De gevels hebben vaak houtsnijwerk den gehoornde mystieke koppen met uitpuilende ogen, buffelkoppenslangen, hagedissen, om de bewoners te beschermen tegen boze geesten.

Runderen en varkens worden gehouden in de open ruimte onder het huis, wat enige verwarming geeft in het huis bij koele nachten door de warmte uitstraling van de dieren.

Binnen werden ruimten gemaakt door het ophangen van rotanmatten wat het huis een donkere sfeer geeft.

De ingang van het huis is aan de voorzijde via een trap.

De Batak hebben een rijke mondelinge en schriftelijke traditie, zoals uitgedrukt in verbale duetten in versvorm, mythische gezangen, klaagzangen en clangenealogieën. Batak muziek werd traditioneel uitgevoerd tijdens religieuze ceremonies. De Batak staan in heel Indonesië  bekend als goede zangers. Ze zijn vooral beroemd om hun emotionele hymnezang. De muziek instrumenten lijken op die uit de rest van Indonesië.

De Batak staan bekend als bekwame metaalbewerkers, maar ook in het vervaardigen van zware gouden sieraden.

Maskerdansen dienden ooit als een manier om te communiceren met geesten en voorouders.

De "Sahan" ; Batak medicijnhouders gemaakt van buffelhoorn hadden vroeger een hoge mate van spirituele betekenis.

De Batak waren animisten en omarmden een aantal goden en geesten. Ze beoefenden ook offerrituelen, seances, waarzeggerij en tovenarij. Occulte spreuken, waarzeggerijtabellen en genezingsformules werden vast gelegd op stukken schors, wat resulteerde tot wel 15 meter lang en gevouwen als een accordeon, wat resulteerde in een boek. Ook werden er sierlijke heilige doeken (ulos) geweven om het kwaad al te weren en de toekomst te voorspellen.

(Medicijnhouder gemaakt van een buffelhoorn.)

HORAS. 

Horas is het Batak-woord om dankbaarheid, geluk en gezondheid uit te drukken en wordt vaak gebruikt als een simpele groet en afscheid.

BATAKS STAAN AL LANG BEKEND ALS WOESTE KRIJGERS, MAAR ZE ZIJN OOK BUITENGEWOON VRIEDELIJKE EN BEHULPZAME MENSEN MET EEN RIJKE                                                          GESCHIEDENIS EN CULTUUR.

De Batak-mythologie omvat verhalen over goden, voorouders, geesten en andere mystieke wezens die nauw verbonden zijn met het leven op het meer en de mensen. Zoals in de volgende mythe.

WAAR KOMT HET BATAK-VOLK VANDAAN.

Sideak Parujar was een godin die ontsnapte aan haar hagedisachtige beoogde echtgenoot. Ze daalde neer via een gesponnen draad uit de hemel, de wereld van de goden, naar een middelste wereld die toen nog alleen uit vormloze wateren bestond. Het was daar niet prettig, maar ze besloot niet terug te keren naar de hemel. 

Haar zorgzame grootvader stuurde haar een handvol aarde die ze zo uitspreidde dat het breed en lang werd. Onbewust spreidde ze de aarde uit op het hoofd van een monsterlijke draak, Naga Padoha, die in de wateren van de onderwereld leefde. 

Het monster was niet blij en probeerde van de aarde af te komen door rond te rollen, wat haar leven behoorlijk ellendig maakte.

Vindingrijke Sideak Parujar stak een zwaard in zijn lichaam, tot aan het gevest en immobiliseerde het monster.

Elke keer dat Naga Padoha zich in zijn beperking wringt, rommelt er een aardbeving door het land.

Er is een wending in het verhaal: 

Sideak Parujars voormalige hagedisachtige aanbidder, in vermomming, volgde haar naar de aarde. De godin trouwde met hem en ze werden gezegend met twee kinderen, een jongen en een meisje. Toen de kinderen volwassen waren, keerden de goddelijke ouders terug naar de wereld van de goden in de hemel.

De kinderen vormden een incestueuze maar gelukkige verbintenis die resulteerde in de mensheid die de aarde bevolkte. Het echtpaar besloot zich te vestigen op Pusut Buhit (1981 meter hoog), een vulkaan aan de westelijke oever van het Tobameer, waar ze het dorp Si Anjur Mulamula stichtten.

Een van hun kleinkinderen Si Raja Batak, is de mythologische voorouder van het Batak-volk.

              Zie vervolg: NOORD-SUMATRA. TERUGKEER. DE LAATSTE DAGEN. DEEL 8.

TOBAMEER EN SAMOSIR TOER. NOORD-SUMATRA TERUKEER. (DEEL 6)

 

HET IS NIET HET NOORDELIJKSTE 

DEEL VAN HET EILAND SUMATRA 

          WANT DAT IS ATJEH.

                                     DEEL 6.

MELIHAT KEMBALI SUMATERA UTARA.

VRIJDAG 12 JULI 2024.

Om vijf uur opgestaan en een klein ontbijt met een bak koffie. Deze reis is gedeeltelijk zakelijk en om het een en ander te zien op de oostelijke oever van het meer Toba.

(Tiagras gezien vanaf de veerboot.)

Van Siantar via een landelijke route met veel theeplantages naar Tiagras gereden voor de veerboot naar het eiland Samosir. Deze overtocht was per telefoon reeds aangemeld en zo konden we de lange rij wachtende auto's voorbij rijden.

Deze overtocht werd gemaakt met een kleine veerboot en het vrachtverkeer heeft daarbij weer voorrang.

Bij het inschepen moesten de auto's keren en achteruit het dek van de veerboot oprijden.

We maakten de oversteek over het Toba meer naar de plaats Simanindo in 40 minuten.

Bij aankomst in Simanindo zijn we rechtsaf geslagen en de kustweg gevolgd in de richting van de Panguruan. Het viel me op dat op deze route nog veel traditionele Batak-huizen langs de weg stonden. Veel hadden een moderne aanbouw, maar ook veel die tegenwoordig als een opslagschuur worden gebruikt. Het is triest een dergelijke bouw in een cultuur verloren te zien gaan. Indonesië kent geen monumenten zorg zoals in Europa.

Het wegdek was zeer goed en het was overal schoon.

In Panguruan staken we de Tano Ponggol brug over die het eiland met het vasteland verbindt.

TANO PONGGOL.

Tano Ponggol, letterlijk vertaald landkap, ook wel Tano Magotap genoemd is een kanaal in het Pangururan-district, Soamosir Regency, dat op 17-20 maart 1906 werd begonnen van de bouw door de toenmalige Nederlandse regering om het eiland Samosir te scheiden van het eiland Sumatra.

Dit kanaal werd in 1913 voltooid en ingehuldigd door koningin Wilhelmina en kreeg de bijnaam Wilhelmina kanaal. Het doel van het gebaggerde kanaal is dat het water van het Tobameer afkomstig van de kust van Silalahi door Panguruan kan stromen en vise versa, zodat schepen het Tobameer kunnen kunnen omcirkelen. Het wateruit het meer dat door het Pano Ponggol-kanaal stroomt, wordt Aek Tano Ponggol genoemd, terwijl de brug die over het kanaal is gebouwd om het vervoer over land van het eiland Sumatra naar het eiland Samosir te vergemakkelijken, de Aek Tano ponggol-brug wordt genoemd.

In het jaar 2022 werd begonnen het kanaal te verbreden van 25 tot 80 meter, verstevigde kades aan te leggen en de natuurlijk de oude houten brug te vervangen voor een moderne brug met modern aangelegde op- en afritten. 

SIBEA-BEA.

Op het vaste land volgeden we een slingerende , dalende en klimmende kustweg van het Toba meer  naar Sibeabea-heuvel (gele pijl). Het is een schiereiland in het Toba meer waarop de top van de berg een enorm Christus beeld is gebouwd.

De Sibeabea-heuvel is een religieuze bestemming in Harian Boho, Samosir Regency, voor christenen.

Het standbeeld van Christus is ruim 61 meter hoog en daarbij het hoogste beeld van Jezus ter wereld. Het standbeeld van Jezus Christus de Verlosser in Rio de Janeiro is slechts 30 meter hoog.

Eerder had Indonesië ook het 23 meter hoge Jesus Buntu Burake-beeld in Toraja, Noord-Sulawesi en het Jeses Blessing-beeld in Manado, dat 30 meter hoog werd. Sibeabea-heuvel was al beroemd voor het officieel geopend werd en de officiële opening staat gepland in september dit jaar.

Voor een personenauto werd nu 100.000 rupiah parkeergeld gevraagd, omgerekend 5,80 euro. 

Het is er mooi aangelegd met veel bloeiende planten en bomen en het is bijna klinisch schoon. Het is nu reeds een soort bedevaartplaats, maar het was opvallend dat er ook dames met een hoofddoekje op rond liepen.  Jezus voor de christenen Christus, is voor de moslims een profeet. Vanaf de heuvel heeft men een overweldigend uitzicht op het Toba meer en de prachtige groene heuvels daaraan gelegen. Ook hier moest ik weer met jan en alleman op de foto.

Het was een prachtig uitzicht op het omringede gebied, waar diep beneden veel bomen groeiden waarvan de nieuwe bladeren een soort reflectie hadden. Dit bleken de Kemiri bomen te zijn waarvan de noten (candle nuts of kaarsnoten) in het eten worden verwerkt.

Terug op de weg maakten we een stop, tegen 10.00 uur, bij een Batak-restaurant waar ons varkensvlees vers van de grill kwam. Ook de soep was er zeer smakelijk. Aan de andere kant van de weg achter een paar huizen lag een klein meertje met een mooie reflectie van de omgeving.

EFRATA-WATERVAL.

Na de vervroegde Batak-lunch vervolgden we onze weg naar het dorp Sosor Dolok in het district Harian, regentschap Samosir. (lichtgroene pijl)

Reeds van ver was de Efrata-waterval reeds te zien, wat eigelijk twee watervallen zijn, omringt door de groene natuur op de berghelling.

Lokale bewoners noemen de Efrata-waterval vaal Sampuran Efrata. Sampuran is in het Indonesisch waterval.

De naam Efrata komt van de toeristen die gefascineerd waren door de schoonheid van deze waterval en 'Eufraat' uitriepen.

De bevolking kent de waterval beter onder de naam Sampuran Sosor Dolok, omdat het het bestaan laat zien van het dorp met de Sampuran 'waterval' als toeristische attractie in het dorp Sosor Dolok, ten oosten van Pangururan, als hoofdstad van het regentschap Samosir.

De hoogte van deze waterval wordt geschat op 26 meter en de breedte ongeveer twaalf meter.

Ook hier moest een klein toegangsbedrag betaal worden van 7.000 rupiah per persoon, omgerekend 0.40 euro.

Het was er door de ontstane fijne waternevel lekker koel. Aan de voet van de waterval waren lokale mensen, volledig gekleed, een bad aan het nemen. De rotswand naast de waterval was begroeid met diverse soorten mossen. Het gebied ligt er vol met enorme rotsblokken en ook de kleine sawa's zijn omringt met stenen. Het is een zwaar gebied om te bewerken voor de lokale boeren. Het geeft weer een heel andere indruk van het leven van de mensen. in dit oude vulkanische landschap.

Na het bezoek aan de waterval teruggereden naar de brug bij Panguruan en deze overgestoken naar het eiland Samosir. In Panguruan een koffie pauze ingelast en 'draaikoekjes' gegeten. Het is een in elkaar gedraaid stukje deeg dat hard gebakken is en afgedekt met een dun laagje poedersuiker.

(Kleedje kopen? Onze leverancier komt bi u aan de deur. Maar zicht op achteropkomend verkeer is er niet!)

 
Via de kustweg naar Nanggolan gereden en bij een familie lid gebakken banaan en andere lekkernijen te eten gekregen.

In Nanggolan moest wat papierwerk geregeld worden in verband met een huurcontract. De persoon was telefonisch op de hoogte gesteld van ons bezoek, maar bleek niet thuis te zijn. Na het nodige bellen kwamen we er achter dat deze zich in de plaats Tomok bevond.

Zo naar Tomok gereden over een slingerende, klimmende en dalende weg, waar op heel veel plaatsen door de regenval de weg werd geblokkeerd door omgevallen bomen en hele stukken wegdek het ravijn ingespoeld waren.

Om 17.00 uur de persoon getroffen en wat gedronken in een leuk en gezellig klein restaurantje.

In Tomok zouden we de veerboot nemen om het Toba meer over te steken naar Ajibata iets ten zuiden van Parapat.

Het was schrikken bij aankomst bij de parkeerplaats van de veerboot. Deze stond reeds vol voertuigen en was afgesloten, voor de aankomst van de eerst volgende veerboot.. Het was dus aansluiten bij de lange rij wachtende auto's. We hadden er geen rekening mee gehouden dat de schoolvakanties waren begonnen en dus hele families op stap gaan met de nodige bagage en potten en pannen met eten. Niet te vergeten een kudde aan kinderen. Er zouden twee veerboten in dienst zijn, maar er verscheen maar één.

Het duurde uiteindelijk tot 21.00 uur eer er weer een veerboot verscheen, maar deze moest na het ontschepen eerst olie laden. Een tweede veerboot verscheen en ook deze begon na het ontschepen niet gelijk met het inschepen. Uiteindelijk konden we aan boord gaan van de eerste aangekomen veerboot en aan de nachtelijke oversteek van het Toba meer beginnen.

Op de rit van Ajibata, bij Parapat gelegen was het druk met vrachtverkeer en personenauto's die levensgevaarlijk stunts uithaalden bij het inhalen. Ondanks het waanzinnige verkeer in deze dagen maar slechts vier zware ongevallen gezien. Na Parapat een korte stop gemaakt om wat te drinken en het was 03.00 uur eer we eindelijk thuis waren. Moe en voldaan van de dag nog een biertje gedronken en naar bed gegaan.

         Zie vervolg: NOORD-SUMATRA TERUGKEER. TOBAMEER EN SAMOSIR EILAND                                                                             LEGENDEN. DEEL 7.

NOORD-SUMATRA TERUKEER. MARKTDAG EN MARTABAK. (DEEL 5)

 

HET IS NIET HET NOORDELIJKSTE 

DEEL VAN HET EILAND SUMATRA 

           WANT DAT IS ATJEH.

                                          DEEL 5.

MELIHAT KEMNALI SUMATERA UTARA.

Dit is een samenvatting van 9 t/m 11 juli 2024.

MAANDAG 8 JULI 2024.

(Entree van de gemeente Pematang Siantar.)

Laat opgestaan en het was zowaar nog koel, maar al snel liep de temperatuur op tot 28 graden.

Deze verliep geheel anders dan gepland, daar we in de ochtend een bericht kregen dat de dochter die we hadden helpen verhuizen, bij het uitwijken voor een overstekende hond een ongeval had gekregen met haar motorfiets, op weg naar haar werk. Gevolg een serie hechtingen aan de zijkant van haar voet en een zware schaafwond op haar wreef. Nadat haar broer was thuis gekomen van zijn werk, werd besloten haar te gaan halen zodat hier thuis kan genezen. Broer en vrouw vertrokken om 17.00 uur en ik adviseerde hen te blijven overnachten na de nachtrit om in Siborongborong te komen.

DINSDAG 9 JULI 2024.

(Een monument van een becak, een motorriksja in het centrum van Siantar.)

Het was een benauwde warme nacht en slecht geslapen. Kregen gisterenavond een telefoontje, dat broer en vrouw goed waren aangekomen en dat ze bleven overnachten. Om 11.00 in de ochtend waren ze met de gewonde weer thuis. In haar voet 15 hechtingen netjes verbonden, maar aan de zware schaafwond was niet veel gedaan en er was ook geen schoon verband meegegeven door het ziekenhuis. Gelukkig had ik een tube  Betadine in mijn bagage  om de schaafwond te behandelen.

De chauffeur naar bed na twee lange ritten binnen twaalf uur.

Voor het avondeten was er een heerlijke goed gevulde kippensoep klaar gemaakt met witte rijst.

Het was weer gaan regenen. Het zou eigenlijk het droge seizoen zijn, maar ook hier is het weer van slag door de klimaatsverandering. Door de extreme warmte verdampt er veel water uit de oceaan en deze regen wolken komen het land en moeren gaan stijgen om de kraterhoogte over te steken. Door het stijgen laten de wolken hun opgeslagen vocht vallen, met enorme regenbuien tot gevolg.

Na het eten nog wat fruit gaan kopen en na een biertje naar bed gegaan.

WOENSDAG 19 JULI 2024.

Het regende licht deze ochtend waardoor het lekker koel was. Gaan straks naar de markt.

Deze markt ligt op een groot terrein en is op duizend en één manier overdekt. Daar het had geregend waren de gangpaden tussen de stalletjes die toch al vol gaten waren, een poel van modder en rottend afval. Het leek er wel een mierenhoop zo druk was het met vooral vrouwen die hun inkopen kwamen doen en toch werd er getracht om ook met de motorfiets doorheen te komen.

Er was dan ook alle soorten etenswaar te koop, fruit, groenten, vis in diverse soorten, weekdieren, kippen levend of geslacht.

De ananassen rook je al ven verre papaya's met mooi vruchtvlees, bananen in diverse soorten, citroengras en bloemknoppen van de banaan, en de jambu met rood vruchtvlees.

Als enige blanke op deze markt had ik het nodige bekijks en daar ik mijn camera bij me had, wenste ook iedereen dat ik een opname van ze maakte.

Jambu een guave ook vaak guave siki en guave klutuk genoemd, is een tropische plant afkomstig uit Brazilië, die via Thailand naar Indonesië is verspreid. De guaave heeft groenfruit met groen of rood vruchtvlees en een zoetzure smaak. Het sap bevat veel vitamine C.

Ook het kippenvlees was vers. De kippen werden ter plaatse geslacht en in een ketel kokend water gedaan, waarbij deze contant werd omgeroerd.

Hierna werden ze in een ronddraaiende trommel gedaan met gaten in de wand. Door het rond draaien in de trommel werden alle veren van de kippen verwijderd, waarna ze schoon op de verwektafel werden gegooid waar de vrouwen ze in de gewenst stukken hakten. Het was zonder meer een ervaring op zich, maar iets wat in Europa niet mogelijk is. 

Beide vrouwen hadden het grootste plezier toen ik toch een foto van ze maakte.

De oudere dame rechts fotografeerde ik vanwege de manier ze doek om het hoofd heeft gewikkeld.

Vis was er in diverse soorten te koop, van grote sardienen, ikan lele (catvis), gedroogde vis soorten en garnalen tot zelfs levende goudbaars.

 Na nog enige andere boodschappen gedaan keerden we huiswaarts en het was intussen goed warm geworden met 31 graden.

Maar de lucht begon te betrekken in de verte en werd van grijs bijna aarde zwart. Het duurde dan ook niet lang eer de eerste druppels vielen die snel veranderden in bakken regenwater.

Het regenscherm was zo zwaar dat je slechts enige meters ver kon kijken.

Het was gelijk het einde van het daglicht voor deze dag.

Buiten het marktterrein staan de motorfietsen rijen dik geparkeerd. Voor het parkeren moet een klein bedrag worden betaald aan de parkeerwachter die je dan ook helpt je motorfiets uit de wirwar te voorschijn te halen.

Mocht je zonder brandstof komen te zitten, dan zijn er altijd nog stalletjes waar ze deze verkopen in oude plastic drinkwaterflessen. Over brandgevaar gesproken!!

MARTABAK.

Na de zware regenval koelde het deze avond gelukkig wat af en zijn we naar een bedrijfje gegaan waar ze warme gerecht Martabak of Murtabak  maakten.

Het is een deeggerecht met vulling. het deeg wordt gemaakt van eieren en bloem. 

De eerste bereiding wordt gedaan door een deegbolletje met de hand plat te drukken en uit te slingeren tot een flinterdun vel. Dit vel wordt danb in een enorme wok gevuld het hete olie even ondergedompeld en voorzien van de vulling.

Het deeg met de vulling wordt dan dicht gevouwen en regelmatig gekeerd in de olie tot het geheel goudbruin is. Hierna wordt het gerecht in blokjes gesneden en verpakt in een doosje om het mee naar huis te nemen. De vulling kan gemaakt worden met zoetigheden of vlees van rund of kip gekruid met groenten. 

Het is geen Indonesisch gerecht maar vindt zijn oorsprong in India en ook in Egypte kent men het.

Ik mocht van dichtbij het maken van dit gerecht beleven en het smaakte heerlijk.

DONDERDAG 11 JULI 2024.

Het was een koele nacht maar al snel brak de zon door de lichte bewolking en werd het benauwd warm.

Voor de lunch een paar porties mie pangsit gehaald. Je komt dit gerecht overal tegen in de stad, maar het smaakt op sommige plaatsen lekkerder dan op andere plaatsen. Wij hadden ons vaste stalletje hiervoor. Na de lunch de stad ingegaan om wat kleding voor de kleine Michael te kopen en voor mij zelf wat singlets en een paar leuke shirts.. Men was ons in de winkel zeer behulpzaam en zelfs de Chinese eigenaar kwam me helpen bij het zoeken naar de juiste maat.  Nog even naar de overdekte markt gegaan voor kruiden te kopen en zelf een kilo witte gemalen peper gekocht voor thuis.

Bij thuiskomst kreeg ik te horen dat het morgen opstaan is om vijf uur daar we vertrekken naar Pulau Samosir en de kust van Danau Toba.

Dat het het hoogseizoen was voor de rambutan was goed te merken, daar overal langs de weg deze in bosjes te koop werd aangeboden. 

                                    Zie vervolg: TOBA MEER EN SAMOSIR TOER. DEEL 6.