STELLARIS M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 3)

M.S. STELLARIS.

08-09-1989 T/M 15-01-1990.

Zo werd dan de laatste Kerst aan boord gevierd. Ondanks dat het merendeel van de Indonesische bemanning geen christen was, was het bij ons de gewoonte dit gemeenschappelijk te vieren daar dit bij hun in Indonesië ook belangrijke feestdagen zijn.

Nu is het de gewoonte bij de Nederlandse koopvaardij dat er door het thuisfront organisatie voor ieder schip een Kerstkist word klaar gemaakt welke dan via de maatschappij naar het schip wordt verzonden. Hierin zitten dan de bekende Kerst wensen en kleine geschenken variërend van agenda tot een flesopener.

De bemanning was op Kerst ochtend aanwezig in de bar van de officieren en kreeg te horen dat deze Kerstkist klaar was gemaakt door Hare Majesteit Koningin Beatrix zelf en was voorzien van een Kerst- Nieuwsjaars wens ondertekend door haar en Prins Claus. Ze zagen dit als een grote eer.  

Daar de wens algemeen was voor iedereen werd besloten deze te verloten onder de opvarenden en zo ging een van de bemanningsleden er mee vandoor. Zeker wetend dat dit bij hem thuis netjes ingelijst een plaatsje aan de wand heeft gekregen. 

( Een deel van de bemanning achter de rijk voorziene tafel met gerechten voor het Kerstdiner.)

Vlak voordat we het dok in Singapore in zouden gaan kregen we een eerste stuurman, een Rus, en een werktuigkundige, een Serviër van de nieuwe eigenaar aan boord. het was de bedoeling dat deze zich in de periode dat wij nog aan boord waren de nodige kennis zouden opdoen. Erg veel interesse ging er niet van ze uit.
Onze bemanning gaf een afscheid party ( alles was voor ons toch gratis van wat er nog aan boord was) en verlieten daarna het schip. Met veel moeite wisten we onze eigen scheepskok over te halen om nog wat langer aan boord te blijven totdat wij ook het schip zouden verlaten.

(Hobby aan boord; het beslag voor een oude hutkoffer.)

(En feestvieren dat kende onze Indonesische bemanning ook goed.)

Zo verschenen de eerste staff officieren van de nieuwe eigenaar aan boord. In de nautische dienst waren het allemaal Russen en in de technische dienst in de hoogste rangen Serviërs. Tot onze verbazing waren de laagste rangen in de technische dienst voor Philippijnen.  Zo  schoon als onze bemanning op het schip was, zo snel wisten de Philippijnen er een varkensstal van de maken.
De overdracht was een sobere overdracht zonder ook maar een hapje of een drankje van de nieuwe eigenaar.

( Een bloemetje van de werf met de beste wensen voor het nieuwe jaar.)

Tijdens het dokken kwam het verzoek of één van de werktuigkundigen aan boord kon blijven tot het gehele bedrijf in de machinekamer was opgestart en het schip los was van de wal. Er zou een dagelijkse vergoeding tegenover staan uitbetaald in US dollars en iedere ochtend vooruit uitbetaald.
Zo verlieten mijn Nederlandse collega"s het schip nadat ze eerst de gele schelp op de schoorsteen met rode verf hadden weg geschilderd. Ik bleef aan boord om het bedrijf op te starten en kwam er gauw achter dat ik van de zeer arrogante Philipijnse werktuigkundigen geen hulp behoefde te verwachten. Stel je voor dat hun witte handschoentjes vuil werden. Maar het was voor mij een teken aan de wand en besloot zo snel als het mogelijk was het schip te verlaten. Contractbreuk plegen kon ik niet, want dat had ik niet! 

(Lithgow werd de nieuwe naam van het schip.)

Mijn bagage was met mijn collega"s mee de wal opgegaan en ik had gelukkig al mijn benodigde reispapieren in mijn bezit. Plotseling kwam het verzoek of ik eventueel mee zou varen naar de buiten ankerplaats en dat zag ik niet zitten, want hoe kom ik dan van boord af?
Toen dan ook het schip los was van de kade en de havenloods werd vervangen voor de zeeloods nam ik ook afscheid van het schip en ging met de havenloods mee terug naar de wal.
Gelukkig hadden ze me steeds netjes uitbetaald. Maar je vraagt je af hoe een schip zo verder kan varen, want vooral de onderlinge communicatie tussen de diensten onderling ging zeer stroef en in slecht Engels.