VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 11 )

DE NOORD-ATLANTISCHE VERDRAG ORGANISATIE.

Afgekort als NAVO of ookwel de NATO ( North Atlantic Treaty Organisation )

Het oprichten van de Navo op 4 april 1949 te Washington was om een militaire tegenpool te vormen tegen de communistische landen in het Oostblok die in 1955 het Warchaupact vormden. 

In het Noord-Atlantisch verdrag staat: dat stelt dat in geval van een militaire aanval op een van de aangesloten staten benoorden de kreeftskeerkring, dit opgevat zal worden als een aanval op alle landen en dat deze landen samen werken om de aanvaller af te weren.

De eerste landen die lid werden van deze organisatie zijn de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koningkrijk, Canada, België, Denemarken, Nederland, Noorwegen, Portugal, Ijsland, Italië, Luxemburg en Frankrijk. In 1952 werden Turkije en Griekenland lid. In 1955 Duitsland en in 1982 Spanje.

Frankrijk maakte tussen 1966 en 1996 geen deel uit van de militaire organen van de Navo; vanaf 1996 tot aan 3 april 2009 maakten de Fransen een voorbehoud met betrekking tot militaire bijdrage. Sinds 4 april 2009 is Frankrijk weer een volledig lid van de Navo.

Na het einde van de 'Koude Oorlog' sloten Tsjechië, Polen en Hongarije zich op 12 maart 1999 zich bij de Navo aan, later gevolgd door Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slovenië en Bulgarije op 29 maart 2004. 

De oorsprong van het Navo embleem is niet exact vast te stellen. De ster doet denken aan die op een kompasroos. Op 14 oktober 1953 heeft de raad van bestuur van de Navo het huidige embleem en de vlag goedgekeurd.

Een blauw veld ( pantonekleur blauw nr. 280 ) met het embleem wat doorgaand blauw of zwart is op een witte of lichtkleurige achtergrond.
Het hoofdkwartier van de Navo is gevestigd in Brussel.