OUDEJAARSDAG / AVOND.

TERUGBLIK.

Het is weer zover; de laaste dag en nog enige uren weer de laatste avond van een jaar.
Een avond die tegenwoordig wordt gevuld met het naar de televisie kijken en het zappen van de ene zender naar de andere. Programma's die worden gevuld met de ellende van afgelopen jaar, waarover in iedere talk-show een andere mening wordt gegeven.
Ja vraagt je dan wel eens af of er in het afgelopen jaar geen mooie vrolijke momenten geweest dan alleen oorlog, geweld, verkrachting, revolutie etc.

Komt men dan op zo'n avond bij elkaar met familie of vrienden, dan zijn al de hapjes, sausjes en zelfs de oliebollen meestel kant en klaar gekocht in de supermarkt.

Het is misschien nostalgie, maar in onze jeugd was dat toch anders.

Op oudejaarsdag was het meestal een drukte van belang in de keuken. Er werd beslag gemaakt voor de oliebollen met krenten, rozijn en en sucade, wat door toevoeging van gist stond te rijzen in een emmer afgedekt met een natte doek op een warme plaats.

Intussen werden de goudrenetten geschild en in dikke plakken gesneden om er appelbeignets van te bakken na ze eerst in het beslag, wat aangemaakt was met bruin bier ondergedompeld te hebben.

De grootste braadpan werd gevuld met sla-olie en nadat er rond het fornuis oude kranten op de vloer waren gelegd op de vetspetters op te vangen kon het bakken gaan beginnen. Het was een heel ritueel.

Vaak had de buurvrouw al de nodige wafels gebakken en werden er zo wat produkten onderling uitgewisseld.

Vaders had daags van te voren een aanvang gemaakt voor het maken van een vruchtenbowl. Allereerst werd het aangetaste fruit uit de kelder geschild en ontdaan van het slechte. Sinasappels werden schoongemaakt en een blikje annanas en perziken werden aan het geheel toevoegd. Het geheel werd met aan kaneel stokje en een paar kruidnagels en vaak voorzien van een scheut rode wijn of een scheutje brandewijn afgedekt in de week gezet. Het was een ware delicatesse.

Dan was het moment daar en werden de schalen met oliebollen en appelbeignets  rijkelijk overstrooid met poedersuiker op tafel gezet en was het aanvallen! Een glaasje vruchtenbowl een de jongsten gingen naar bed. De oudere kinderen speelden Monopolie of Mens erger je niet.
Mocht je dan nog opblijven tot 12 uur ( als je dat haalde ) dan mocht je meegenieten van Toon Hermans , Wim Sonneveld en als die er niet waren dan was er nog Wim Kan. De oudjes genoten intussen van hun glaasje wijn of een citroen jenevertje met suiker.

Was het eindelijk twaalfuur geworden dan werd er eerst een toast uitgebracht en wenste men elkaar het allerbeste toe alvorens we dik ingepakt buiten naar het vuurwerk keken wat boven de daken van de huizen uitkwam.
De volgende dag werden de overgebleven oliebollen etc. verdeeld, daar er altijd te veel waren gebakken en was het nog enige dagen doorhappen, want er werd niets weggegooid. 

Beste bezoekers van mijn weblog, waarvan vele terug kunnen kijken op die tijd van toen, maar ook de jonge generatie die van het weblog gebruik maken voor hun school studie opdrachten wens ik;

EEN VOORSPOEDIG, VREDIG EN GEZOND NIEUWJAAR 2013 TOE. 

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( SLOT.)

INTERNATIONALE SEINVLAGGEN.

De seinvlaggen zijn zowel vorm als kleur internationaal vast gelegd voor zowel de Marine als de Koopvaardij en de Binnenvaart.

Ze zijn zo ontworpen dat ze zo min mogelijk verward kunnen worden met een natie vlag van een land. 

We onderscheiden Lettervlaggen,

Cijfervlaggen, Cijferwimpels, Oefenvlaggen en wimpels en Speciale vlagen en wimpels.

De meeste bekende vlag in alle takken van de vaart is de B-vlag (Bravo) welke weergeeft dat het vaartuig een gevaarlijke lading aan boord heeft die zowel brandbaar als explosief kan zijn.

De gele vlag (Quebec) wordt gevoerd als een schip een haven aandoet en er medische assistentie nodig is.
Ook als een schip in quarantaine is geplaatst door ziekte aan boord. 

De naam van een schip wordt nooit volledig weergegeven met behulp van seinvlaggen. Men gebruikt dan de cijfers en letters van het roepsein van het schip. Bijvoorbeeld; het s.s. Philippia een schip dat varend was onder Liberiaanse vlag had als roepsein  5LZP. De vijf geeft aan dat het schip onder Liberiaanse vlag vaart. Het vlaggen sein wordt van boven naar beneden gelezen.
Schepen varend onder de Nederlandse vlag hebben als eerste letter in het roepsein een 'P' gevolgd door drie andere letters. Zo beginnen bij de KLM het roepsein van de vliegtuigen met de letters PH en een cijfer combinatie daarachter.

PAVOISEREN.

Seinvlaggen worden ook gebruikt om bij feestelijke gelegenheden in een haven het schip te versieren. Men noent dit het pavoiseren van het schip.
Bij het pavoiseren wordt in de top van de hoofdmast de natie vlag gehesen en op de achtersteven een extra grote natie vlag.

Tussen voor- en achtersteven ( afhankelijk van het aantal masten ) worden de seinvlaggen aan een speciale lijn opgehangen. Het pavoiseerplan is aan strikte regels gebonden: het mag geen vlaggencode van een landvoeren of een bepaalde spreuk die politiek gevoelig ligt.
Het is dus een rij van vlaggen waaruit geen zinnig woord te halen is in welke taal ook.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 16 )

VLAG van SAINT-PIERRE en MIQUELON.

PERSOONLIJK VIND IK DIT ÉÉN VAN DE MOOISTE VLAGGEN. 

De vlag toont een geel zeilschip op zee. varend op de blauwe golven en een blauwe lucht op de achtergrond. Volgens overleveringen gaat het om het zeilschip Grande Hermine van de ontdekkingsreiziger Jacques Cartier wat op 15 juni 1536 aankwam op de eilanden groep.
De vlag toont aan de rechterzijde ( de hijszijde van de vlag ) nog drie andere vlaggen. Van boven naar beneden: de vlag van Baskenland, de vlag van Bretagne en de vlag van Normandië.
De vlag heeft geen officiële status, maar wordt op deze eilandengroep als lokale vlag gebruikt.
 

Deze eilanden groep ligt ten zuid-oosten van New Foundland in de ingang van de St. Lawrence Golf.

SLOT NATIE-VLAGGEN.

Het is gewoon onmogelijk om ieder vlag van natie op deze wereld te beschrijven. Van sommige landen weet men niet eens de oorsprong of het onstaan en wordt er maar naar gegist hoe en wat.
Op het moment kent de wereld reeds ruim 260 verschillende natie vlaggen en dat zullen er in de (vere) toekomst nog veel meer worden door het uiteenvallen van verenigde staten van landen of het vallen van regiems door het uitroepen van onafhankelijkheid.

Buiten de vlaggen van de naties kent ieder land zijn interne staten- of provincie vlaggen en deze ook weer hun steden vlaggen ieder met hun eigen geschiedenis. De vlaggen van de wereld zijn allemaal geregistreerd. 

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 15 )

DE VLAG VAN EEN MUITERSEILAND; PITCAIRN.

De vlag van de Pitcairneilanden werd aangenomen op 2 april 1984. De vlag heeft een blauw veld met links bovenin de vlag van Great Britain. Aan de rechterzijde op het blauwe veld staat het wapen van het territorium. Het wapen toont de bladeren van de lokale strandpopulier, in de top een kruiwagen en in het wapenschild een anker met daarboven de bijbel van HMS Bounty. De huidige bewoners stammen namelijk af van de laatste overlevenden van de muiterij op de HMS Bounty in 1789.

De enige stad in de archipel van de Pitcairneilanden is Adamstown met 40 inwoners en genoemd naar de laatst levende muiter.
De taal op het eiland is Engels en het lokale Pitcairneesa, wat een mengeling is van het Engels en de taal van Tahiti.
Het eilanden archipel valt onder bestuur van de Britse gouveneur te Ackland in Nieuw-Zeeland.

Pitcairn is het enige bewoonde eiland van de archipel. Het is 5 vierkante kilometer in oppervlakte en heeft nog geen 60 vaste bewoners. Het ligt in de Stille Oceaan ( Pacific Ocean ) ten westen van het land Chili.

TERUG IN DE TIJD.

Terug in de tijd is het verkorte verhaal van de opvarenden ven het HMS Bounty.
Het zeilschip de HMS Bounty vertrok op 23 december 1787 uit Spithead in Engeland onder commando van kapitein Willam Bligh. naar Ottabeite -Tahiti om broodbomen te gaan laden voor West-Indië. De vruchten van deze bomen zouden goedkoop voedsel moeten opleveren voor de slaven. 

Een reis over de Noordelijke- en Zuidelijke Atlantic tot aan Kaap Hoorn waar een poging werd gedaan deze kaap de ronden naar de Stille Oceaan, maar door het slechte weer lukte dat niet en voer het schip naar Kaapstad en via Kaap de Goede Hoop en de Indische Oceaan naar de Stille Oceaan om op Tahiti de broodbomen te laden. Het leven en de sfeer aan boord waren slecht en kapitein Bligh tuchte zijn bemanning op onmenselijke wijze. Op de terugweg brak er bij het eiland Torfua na een meningsverschil tussen Luitenant ter Zee Christan Fletcher, die opkwam voor de bemanning, en kapitein Bligh een muiterij aan boord van het schip uit.( 28 april 1789 ).

( Een afbeelding uit de film 'Muiterij op de Bounty' met links kapitein Willam Bligh gespeeld door Trevor Haword en rechts met sabel Luitenant ter Zee Christian Fletcher gespaald door Marlon Brando.)

Na de muitery werden zij die niet meededen en ook niet aan boord wensten achter te blijven door de muiters onder leiding van Christan Fletcher in een open sloep achter gelaten. Door vakkundig zeemanschap van William Bligh bereikten de overlevenden na een tocht van 6693 kilometer over openzee de kust van het eiland Timor, vanwaar ze uiteindelijk weer terug keerden in Engeland. Voor de muiters 25 man sterk werd het na  verlaten van het eiland Torfua, waar ze al de broodbomen planten overboord gooiden, het een dramatische speurtocht op zoek naar een eiland waar zij een nieuw leven zouden kunnen beginnen ver weg van de Engelse zeewetgeving.

Ze trachten zich eerst op Tahiti te vestigen, maar dat leide al snel tot gevechten met de lokale bevolking om de vrouwen. Op 22 september werd er het anker gelicht en vertrok het schip met negen muiter, zes Tahitaanse mannen en elf vrouwen plus één baby aan boord. Na veel omzwervingen bereikten ze uiteindelijk het eiland Pitcairn, daar de juiste positie niet goed in de zeekaart aangetekend was.

Het eiland Pitcairn werd in 1767 tijdens een van de reizen van James Cook ontdekt door de 15 jarige matroos Robert Pitcairn. en sinds dien draagt het eiland nog steeds die naam. Maar bij het in de kaart zetten van het eiland werd er een positie fout gemaakt. 
Het eiland was onbewoond, maar er waren wel sporen van eerdere bewoning aanwezig. 

Na ten anker te zijn gegaan in de zo nu geheten Bounty Baai haalden de kapers het schip leeg en staken het in brand. Ze vestigden zich op het eiland.
Het zou 18 jaar duren eer ze weer werden ontdekt. In die tijd stierven de meesten door ziekte, onderling geweld en moord.

De laatste twee overlevende kapers John Adams ( de oorspronkelijke naam van deze matroos is Alexander Smith ) en de adelborst Edward Young sloten uiteindelijk vrede met elkaar en namen de scheepsbijbel van de Bounty ter hand om de overige Tahitanen te bekeren tot het christelijk geloof.
Naar John Adams is de stad genoemd.

Pitcairn is het grootste eiland van de archipel en is alleen per schip bereikbaar via de rede van Bounty Bay en dan alleen bij gunstige weersomstandigheden. Het ligt op een van de meest afgelegen plaatsen ter wereldin de Stille Oceaan. De bevolking leeft er van visserij, eigen teelt van groenten / fruit en klein schalige veeteelt. Het eiland kent maar eén arts.
De enigste verbinding met de buitenwereld is er als een passerend schip het eiland aandoet voor een korte stop. De lokale bewoners komen dan aan boord om klein houtsnijwerk te verkopen en hun lokale postzegels of dit te ruilen tegen artikelen die ze nodig hebben en wat het schip kan missen. Zo wordt ook hun post meegenomen om elders op de wereld gepost te worden.

NB. Ik maakte voor het eerst kennis met Picairn door de boeken 'Muitery op de Bounty'en de 'Mannen van de Bounty' geschreven door de schrijvers Charles Nordhoff en James Norman H.
Persoonlijk doort een scheepsreis van Whangarei ( Nieuw-Zeeland ) naar Esmeraldas ( Chili ) om daar ruwe aardolie te gaan laden voor Yosu ( Korea.)
Wewisten de eiland bewoners blij te maken met wasmiddelen, dozen lucifers en het nodige aan verband materiaal dat tegen een gebruiksdatum aanzat.
Zo lieten we tegen betaling een brief achter die dan ten zijner tijd door de eiland bewoners, voorzien van hun postzegels, zou worden gepost. Afgestempeld op 13 april 1992.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 14 )

DE RODE KRUIS VLAG.

GESCHIEDENIS.

Na de slag van Solférino in Frankrijk (1859), waar hij zich ontfermde over ruim 40.000 achterlaten gewonden soldaten, schreef de Zwitserse zakenman Henri Dunant'in 1862 een boek getiteld 'Un souvenir de Solférino', dat het geweten van de wereld wakker schude, met afschuw vervulde en de grondslag werd van de Internationale Conventie van Genevè ( 26 t/m 30 oktober 1863). Aan deze conventie deden veertien verschillende landen mee. 

Er werden tien belangrijke besluiten genomen met betrekking tot de organisatie van de vrijwillige hulpverlening aan oorlogsgewonden. Tevens werd er overeenstemming bereikt betreffende de onschendbaarheid van hospitalen, ambulances en het verplegende personeel.
Deze besluiten werder ter bestudering aan de Zwitserse regering toegezonden. Het draaide uiteindelijk uit op een diplomatieke conferentie die van 8 t/m 22 augustus 1864 te Genevè werd gehouden.
Er werden 25 regeringen uitgenodigd samen met een aanbevelingsbrief van de Franse regering. Op 22 augustus 1864 werd het eerste verdrag van Genevè goedgekeurd.
Er zijn nu vier verdragen van kracht, sinds 1948 aangeduid onder de gezamelijke naam Conventie van Genevè.
Bij de eerste conventie werd ook het embleem van de instelling officieel erkend: een rood kruis op een wit vierkant veld. ( Het omgekeerde van de Zwitserse vlag)

Tegen het kruis maakten verscheidene landen bezwaar daar ze dit zagen als een christelijk symbool.
Aan die landen werd daarom toestemming verleend tot het voeren van een ander embleem onder de zelfde regels.

De rode halve maan op een wit veld werd het symbool voor verschillende islamitische landen

Persië het huidige Iran koos voor een rode leeuw op een rode zon op een wit veld.

Israël deed in 1949 de aanvraag tot het invoeren van een rode davidster op een wit veld maar dit werd geweigerd, maar uiteindelijk op 8 december 2005 goedgekeurd. Intussen kent het land de davidster in de rode kristal als embleem.

HET RODE KRUIS SYMBOOL.

In de wet is vastgelegd dat alles wat het embleem draagt van het Rode Kruis of een der andere symbolen niet maar worden aangevallen. Met dit embleem kunnen de hulpverleners mensen in bescherming nemen en mensen van medische- of andere hulp voorzien.

De Conventies van Genevè zijn gebaseerd op de eerbied voor de mens en zijn persoonlijke waardigheid. Zo wordt er bepaald, dat oorlogslachtoffers van beide strijdende partijen, als mede burgers die zich in de macht van de vijand bevinden, onder alle omstandigheden gerespecteerd en humaan behandeld dienen te worden.

HET RODE KRISTAL.

Op 8 december 2005 werd na lang onderling onderhandelen besloten om het Derde Aanvullende Protocol bij de Conventie van Genevè goed te keuren. Dit protocol keurde de Rode Kristal als bijkomend embleem goed. Het wordt ook wel de Rode Diamant of de Rode ruit geneoemd, maar door het Engels en het Frans, red cresent of red cristal en croix rouge en cristal rouge, wat de afkorting weer geeft RC ( Red Cross ) werd uiteindelijk gekozen voor Rode Kristal. 

Het rode kristal is een beschermend en neutraal embleem en geeft geen religieuze of politieke gevoelswaarde weer.
In oorlogstijd bepaald het ministerie van defensie wie het embleem mogen gebruiken.
In tijden van vrede mag alleen het Rode kruis gebruik maken van het embleem. Het Rode Kruis dient dan als teken van herkenning.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 13 )

DE OLYMPISCHE VLAG.

De oorsprong van de Olympische Spelen ligt in het Oude Griekenland bij de berg Olympus.

De moderne Olympische Spelen zijn het geesteskind van Pierre de Coubertin die ook de vlag heeft ontworpen. Op het congres van 1914 werd het 20 jarig bestaan van de IOC gevierd, wat voor De Coubertin een gelegenheid was om het nieuwe symbool te introduceren.
De vlag werd pas voor het eerst in 1920 te Antwerpen gepresenteerd daar er in 1916 geen Spelen waren door de WO I. 

De Olympische vlag met haar vijf ringen vormt een van de bekendste symbolen in de wereld. De vlag symboliseerd de verbondenheid van alle landen op aarde. Men kent slechts twee officiële Olympische vlaggen: een voor de Zomerspelen en een voor de Winterspelen. Deze vlaggen worden elke keer weer opnieuw gebruikt.

De meningen over de vijf gekleurde ringen zijn uiteenlopend. Er wordt vaak gezegd dat deze ringen de vijf continenten van de wereld symboliseren. De kleuren, die geassosieerd worden met bepaalde werelddelen hebben een ander betekenis.
De ringen vormen het symbool voor eenheid en sportieve samenkomst onder gelijke omstandigheden tussen alle continenten.
Dit was het ideaal waarnaar Pierre de Coubertin zocht en kracht bijzette door de vijf ringen.  Met de zes kleuren ( blauw, geel, zwart, groen, rood en wit van het veld ) kunnen allle vlaggen van de wereld- landen worden samengesteld.   

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 12 )

DE VERENIGDE NATIES. ( VN.)

Na het einde van WO II werd op 26 juni 1945 tijdens de 'Conferentie van San Francisco' de VN opgericht door 51 landen.

Hier werd het handvest van de VN ondertekend, waarin de doelstellingen staan van de VN en de rechtsregels van het hernieuwde Internationaal Gerechtshof. Laatste is gevestigd in s'Gravenhage.

De VN is een intergouvernementele organisatie die samenwerkt op het gebied van internationaal recht, mondiale veiligheid, behoud van de mensenrechten en het onderzoek naar maatschappelijke en culturele ontwikkelingen.

Het symbool/logo van de Verenigde Naties staat op een blauw veld waarop de wereld is afgebeeld centraal gezien vanaf de Noordpool. Zonder Antartica. Het geheel wordt omringt door twee olijftakken die  vrede symboliseren.

Het geheel staat symbool voor VREDE en VEILIGHEID.

Op 7 december 1946 werd het huidige VN embleem/loge goedgekeurd.

De VN organisatie telt sinds 14 juli 2011 reeds 193 lidstaten. Van de VN die zelf zes bestuursorganen heeft; de Algemene Vergadering, het Internationaal Gerechtshof, het Secretariaat, de Economische en Sociale Raad, Trustschapsraad en het meest krachtige orgaan de Veiligheidsraad, maken er nog gespecialiseerde organisaties deel uit van de VN. De meest bekende zijn: UNESCO, de Wereldbank, het WHO de Wereldgezondheidsorganisatie, het UNICEF en het UNDP het Ontwikkelingsprogramma van de VN. 

Veel van deze organisaties kennen hun eigen loge in de VN vlag.

 Rechts de vlag van het WHO met een esculaap in het VN logo en

 links de vlag van UNICEF met een moeder en kind in het VN logo.

Militairen die deel uitmaken van de VN vredesmissies dragen als kenmerk een blauwe helm en zijn verder alleen aan hun natie vlag op de mouw van hun uniform te herkennen vanuit welk land ze komen.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 11 )

DE NOORD-ATLANTISCHE VERDRAG ORGANISATIE.

Afgekort als NAVO of ookwel de NATO ( North Atlantic Treaty Organisation )

Het oprichten van de Navo op 4 april 1949 te Washington was om een militaire tegenpool te vormen tegen de communistische landen in het Oostblok die in 1955 het Warchaupact vormden. 

In het Noord-Atlantisch verdrag staat: dat stelt dat in geval van een militaire aanval op een van de aangesloten staten benoorden de kreeftskeerkring, dit opgevat zal worden als een aanval op alle landen en dat deze landen samen werken om de aanvaller af te weren.

De eerste landen die lid werden van deze organisatie zijn de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koningkrijk, Canada, België, Denemarken, Nederland, Noorwegen, Portugal, Ijsland, Italië, Luxemburg en Frankrijk. In 1952 werden Turkije en Griekenland lid. In 1955 Duitsland en in 1982 Spanje.

Frankrijk maakte tussen 1966 en 1996 geen deel uit van de militaire organen van de Navo; vanaf 1996 tot aan 3 april 2009 maakten de Fransen een voorbehoud met betrekking tot militaire bijdrage. Sinds 4 april 2009 is Frankrijk weer een volledig lid van de Navo.

Na het einde van de 'Koude Oorlog' sloten Tsjechië, Polen en Hongarije zich op 12 maart 1999 zich bij de Navo aan, later gevolgd door Estland, Letland, Litouwen, Roemenië, Slovenië en Bulgarije op 29 maart 2004. 

De oorsprong van het Navo embleem is niet exact vast te stellen. De ster doet denken aan die op een kompasroos. Op 14 oktober 1953 heeft de raad van bestuur van de Navo het huidige embleem en de vlag goedgekeurd.

Een blauw veld ( pantonekleur blauw nr. 280 ) met het embleem wat doorgaand blauw of zwart is op een witte of lichtkleurige achtergrond.
Het hoofdkwartier van de Navo is gevestigd in Brussel.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 10 )

DE EUROPESE UNIE.

De eerste drie landen, in de huidige Europese Unie, die een samenwerking verband aangingen waren  de BENELUX-landen; België, Nederland en Luxemburg.

Dit verband werd in 1944 in Londen gesloten door de uitgeweken regeringen van de drie landen i.v.m de WO II.

( De vlag van de BENELUX.)

Sinds 1958 is de Benelux een economische uinie.

E.U.

De Europese Unie is ontstaan uit de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, die 6 lidstaten telde.
Enige jaren eerder was 'de Raad van Europa' opgericht die zich bezig hield met bescherming van de mensenrechten en bevordering van de Europese cultuur.

De Raad van Europa zocht naar een eigen symbool en na veel discussie werd er gekozen voor de vlag met een blauw veld met daarin een cirkel met twaalf vijfpuntige sterren in het geel.
Volgens oude tradities staat het cijfer twaalf voor volledigheid. Het stemt ook overeen met de twaalf maanden van het jaar en de twaalf uren op een klok. Het heeft niets te maken met het aantal aangesloten landen.

Andere Europese instellingen gebruikten op verzoek van de Raad van Europa de zelfde vlag en in 1985 werd dit door het Europese Parlement goedgekeurd. Sinds 1986 is het de vlag voor alle Europese instellingen, welke nog wel hun eigen embleem hebben.
Het is het enige embleem van de Europese Commissie de uitvoerende macht van de Europese Unie.

Donkerblauw is de kleur van de huidige lidstaten.
Lichterblauw  is de kleur voor de kandidaat lidstaten.
Lichtblauw     is de kleur voor de potentiële lidstaten.

De vlag is het symbool voor eenheid en indentiteit van Europa. De cirkel met de sterren het symbool voor de solidariteit en de harmonie tussen de volken van Europa.
Niet al de lidstaten gebruiken de € (euro) als betaalmiddel.
Sommige landen plaatsen soms hun landletter afkorting in de cirkel.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 9 )

OUDE KLEUREN VOOR NIEUWE VLAG.

Bij de Februari Revolutie in 1917 kwam er een einde aan het Tsaren keizerrijk. Na de Oktober Revolutie kreeg Rusland een communistische ( blosjewistische ) regering, waarna er een burgeroorlog uitbrak tussen de 'Roden' en de 'Witten' Russen.

De oorlog die enige jaren duurde en door de communisten , de Roden, werd gewonnen maakte de weg vrij voor de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken de USSR.

De vlag werd een rood gekleurd veld met links bovenin een gele vijfpuntige ster binnenin rood en daaronder een afbeelding van een gekruiste hamer en een sikkel in het geel.

Na het uiteenvallen van de USSR tussen 19 januari 1990 en 31 december 1991 betekende dat ook het einde van de communistische rode vlag.

De 'nieuwe' vlag met drie horizontale banen Wit-Blauw-Rood werd de nieuwe driekleur van Rusland. In feite is het de terugkeer van de oude vlag die gebaseerd was op de Pan-Slavische kleuren Rood-Wit-Blauw. De kleuren van die vlag zouden door Tsaar Peter de Grote ( 1618-1725 ) na zijn werkbezoek aan Zaandam om zich te verdiepen in de Nederlandse scheepsbouw zijn ingevoerd gebaseerd op de Nederlandse driekleur.

VLAGGEN VAN DEZE WERELD. ( DEEL 8 )

VLAG VAN DE VERENIGDE STATEN van AMERIKA.

Vergeleken met vlaggen van andere landen is de vlag van USA een jonge vlag. De vlag zoals we die nu kennen is pas ontstaan na het einde van de Amerikaanse Burgeroorlog van 1861 tot 1865.

Verder kent iedere Amerikaanse Staat ook nog zijn eigen vlag.

De Noordelijke Staten zijn op het kaartje blauw gekleurd en de Zuidelijke Staten rose.

De Noordelijke Staten genaamd; de Unie, kende de vlag met drie banen hoirizontaal Rood-Wit-Rood met links bovenin een blauw vierkant met dertien witte sterren.  

De Zuidelijke Staten kenden een vlag met een rood veld met daarop het St.Patricks Kruis met witte randen en in het kruis een witte ster voor iedere staat.

Na de Amerikaanse onafhankelijkheid van Great Britain op 4 juli 1776 werd de vlag de Grand Union.
Deze vlag had 13 banen in het rood en 13 in het wit horizontaal en in de linker boven hoek de Britse vlag zonder het St.Patricks Kruis. Dit was om toch de verbondenheid met Great Britain te houden.

De oorspronkelijke vlag was de "Betsie Ross" met dertien witte sterren in een cirkel. 

De huidige vlag van de Vereinigde Staten van Amerika heeft in het blauwe vlak voor iedere aangesloten staat een witte ster staan. Het zijn nu  50 sterren in totaal. De laaste ster is die van Hawai.

Over de vlag zou George Washington gezegd hebben: We namen de sterren uit de hemel, het rood van ons moederland, gescheiden door witte strepen zodat we laten zien dat we ons van haar afgescheiden hebben, en de witte strepen zullen de toekomst ingaan staande voor de Vrijheid".

Voor veel Amerikanen staat het rood en wit respectievelijk voor het bloed van hen die hun leven voor de vrijheid gaven en voor het ideaal van die vrijheid. 

Zo heeft de vlag van de staat Texas de bijnaam: "The Lonely Star", daar de vlag maar één ster heeft.
  

De staat Alaska die in het geheel niet aan de overige staten grenst ligt ten noorden van Canada en werd op 30 maart 1867 door Rusland aan de VS verkocht voor toen 7,2 miljoen US-dollar. Men ging er van uit dat het een waardeloos gebied was.
Alaska werd op 3 januari 1959 de 49ste staat van de VS. De vlag is typerend voor het land.
Een blauw veld met daarin rechtsboven de Poolster en verder verdeeld over het veld het sterrenbeeld 'De Grote Beer' in de kleur geel.