ROTTERDAM TOEN EN NU.

                         ROTTERDAM TOEN EN NU

                            Tussen deze twee afbeeldingen zit een verschil van 73 jaar.

De Wilhelminakade anno 1939 met afgemeerde passagiers- en vrachtschepen van de Holland Amerika Lijn gezien vanuit een hoger gelegen punt aan de Willemskade. De Nieuwe Maas was toen al een drukke scheepsverkeers ader. Links in de hoek de spoorhefbrug die er nu nog steeds is.

Het uitzicht anno 2012 met de moderne Erasmusbrug en de moderne sky-line op de plaats waar vroeger de zeeschepen lagen afgemeerd en hun lading werd gelost.

HET WERELDMUSEUM. ROTTERDAM.

                WERELDMUSEUM                            ROTTERDAM.

Ik heb in deze wereldstad veel vakanties doorgebracht gedurende mijn kinderjaren en er later gestudeerd. Eenmaal werk gevonden was hier ook het hoofdkantoor van mijn werkgever gevestigd, wat toen een van de hoogste gebouwen in het centrum van Rotterdam was. Dus ik kende deze bruisende wereldhavenstad aardig.
Na er jaren lang niet meer zijn geweest sinds ik met pensioen ben gegaan was het wel even wennen bij aankomst op het Centraal-station, toen des tijds een van de modernste stations van Nederland. Het was er een grote bouwput (wat Rotterdam altijd al was) en het plein waar de bussen en de trams stonden was geheel verdwenen. Het Groot Handelsgebouw is nu klein vergeleken met al de enorme hoogbouw er om heen. Onze bestemming was uiteindelijk het Wereldmuseum aan de Willemskade. Zo werden we naar de Metro verwezen met het advies op station Leuvehaven uit te stappen en te voet verder te gaan. Het was even zoeken naar herkenningspunten uit het verleden, maar ze waren er nog wel.

HET WERELDMUSEUM.

Het Wereldmuseum is gevestigd in een fraai monumentaal gebouw aan de Willemskade 25 / hoek Veerkade. Hier was een tentoonstelling onder het moto 'Magie van de Vrouw'. Een zeer fraaie collectie magische weefsels en gouden sieraden uit de Indonesische Archipel.

Deze collectie was samengesteld uit internationale bruikleen uit topcollecties van privé verzamelaars. Fotograferen was streng verboden.

Buiten deze zeer fraaie speciale uitgestalde collectie was ook de vaste collectie van het museum te bezichtigen, waarmee je een reis maakte door het Verre Oosten. Al met al waren we hier enige uren zoet om alles rustig te bezichtigen. De toegangsprijs was slechts €12 per persoon.

Op de hoek van de Willemskade en Veerkade een lichte lunch gebruikt in de open lucht met uitzicht op de Wilhelminakade aan de andere zijde van de Nieuwe Maas, waar vroeger de passagiers- en vrachtschepen van de Holland Amerika Lijn lagen afgemeerd.

Het enige wat aan die tijd herinnerd is het voormalige kantoor van de Holland Amerika Lijn, nu het Hotel New York geheel ingesloten tussen de sky-scrapers van Rotterdam. Het is een beschermd stadsmonument.

Zo besloten we om een rondvaart te maken met de Spido door de havens van Rotterdam en kwamen we er achter bij het Spidokantoor, dat er ook een tramlijn (19) van het Willemsplein naar het Centraal-station ging.

C-KLASSE. PARA-OEFENING BIJ GIBRALTAR.

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS. B.V. (18)

RARA-OEFENING BIJ GIBRALTAR.

Het was op een van de ochtenden toen we bij Gibraltar ten anker lagen om het hoofddek af te schilderen; toen er onverwachts enige vliegtuigen zeer laag over het schip vlogen. Wie er op dat moment nog niet wakker was werd dat dan wel door het lawaai van hun vier turbo-propellermotoren.




Via de scheepsradio, VHF, kregen we het bericht dat we op dat moment deel uitmaakten van een militaire oefening en we onze positie dienden te behouden.


Uit een van de toestellen sprongen vier parachutisten naar buiten om een landing in zee te maken.

Van een nabij gelegen marineschip van de Royal Navy voeren snelle zodiac's (rubberboten) naar de in het water terecht gekomen parachutisten om ze veilig terug te brengen naar het moederschip, want het water was niet warm te noemen wisten we.

Het vliegtuig maakte nog een afscheidsrondje vlak over het schip en bracht ons een groet door zijn vleugels te bewegen.

                                             
                                             END OF EXCERCISE. THANKS !

C-KLASSE NIEUWBOUW SHELL TANKERS BV. (SLOT).

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS. B.V. (SLOT)

TERUGBLIK.

Door de verslechterde tankermarkt werd de 'CARDISSA' later omgebouwd tot een shuttle-ship. Dit hield in dat ze ladingen kon in nemen van productie platforms op zee en deze naar een haven met raffinaderij kon vervoeren. Het werd nu helemaal een (Lego) blokkendoos.

Maar mijn dank gaat vooral uit naar mijn collega's op beide schepen met wie ik de eer had fijn te mogen samenwerken.

Ook aan een uitnodiging van de schildersploeg met wie ik terug gevlogen ben naar Nederland heb ik in mijn verlof gehoor aan gegeven om zo de nodige herinneringen op te halen met de nodige afbeeldingen erbij die we onderling van elkaar bestelden. Het was een gezellige avond met BBQ en het meest werd toch weer steeds gelachen om het Neptunus feest en het probleem van enkele onder hen om zeebenen te krijgen.

Ik werd eerder dan verwacht uit mijn verlof gehaald om tewerkgesteld te worden op een tanker die we onverwachts (vlootverdeling noemen de Engelsen dat ) van Shell UK. aan onze vloot kregen toegevoegd. Een schip dat door slecht- en achterstallig onderhoud in diverse havens niet meer welkom was.

Het was aan ons Nederlanders om met onze kennis en wilskracht om er weer een 'visitekaartje' van te maken om na veel werk en onderhoud deze havens weer te mogen aandoen met een lading.

C-KLASSE NIEUWBOUW SHELL TANKERS BV. (DEEL 17)

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS. B.V. (17)

AFSCHEID EN VERLOF.

Na het laatste deel van de lading gelost te hebben te Lissabon was het wachten op de volgende lading-losorders. Aangezien we mooi weer nodig hadden om het hoofddek af te schilderen werd er besloten, na overleg met kantoor, dat we ten zuiden van de Rots van Gibraltar ten anker zouden gaan.




In de machinekamer was iedere leiding in de juiste kleur geschilderd. Het was voor de werktuigkundigen een 'plaatje'om naar te kijken.

Het gaf het geheel een duidelijk en overzichtelijk geheel en het was dan ook gemakkelijker alles schoon te houden.

Langzaam kwam ook het hoofddek, tankhoofden en leidingen in de verf te staan.

Het was dan ook met een fraai uitzicht op de Rots van Gibraltar dat het verfwerk klaar kwam. Het was voor de mannen van de schildersploeg een 'kroon' op hun werk die ze met recht verdiend hadden. Intussen kregen we orders om naar La Caruña te varen om te gaan laden. Tijdens deze korte reis gaven we een afscheidsparty voor de schildersploeg die daar het schip zouden verlaten om naar huis te vliegen. Ook voor mijn persoon kwam het bericht dat ik in de laadhaven afgelost zou worden om na een verlof elders te werkgesteld te worden.

Het was voor mij het afscheid van het C-klasse project. Al de door mij verzamelde techinische instructies, leidingschema's, zoals ze werkelijk waren aan gelegd leverde ik later op kantoor in voor het wachtinformatieboek in de machinekamer. Ik werd voor mijn inzet hartelijk bedankt.

                       (De schelp 'CARDISSA' waaraan het schip haar naam te danken heeft.)

Ik heb in dit verslag over de nieuwbouw van de twee C-klasse tankers geen namen van collega's en andere personen vermeld i.v.m. privacy wat begrijpelijk is. Helaas het ik ook niet al de afbeeldingen kunnen plaatsen daar er maar 5 per deel geplaatst kunnen worden.

Ik hoop dat u lezer toch een goede indruk van ons werk heeft gekregen. Tevens mijn dank aan hen die mij materiaal beschikbaar stelden zoals; de Heusden-scheepswerf en het blad ' Schip en Ka' van toenmalig Shell Tankers BV. te Rotterdam.

C-KLASSE NIEUWBOUW SHELL TANKERS BV. (DEEL 16)

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS. B.V. (16)

 

Dit volgende verslag stuurde ik op aan onze redacteur van het maatschappijblad 'SCHIP en KA'.
Ondanks mijn jaren lange werkervaring aan boord van schepen en regelmatig de evenaar gepasseerd te zijn. Zelfs Neptunus feesten te hebben georganiseerd. Kwam men er aan boord van de 'CARDISSA' er achter dat ik nog nooit gedoopt was door Neptunus. Dit keer moest ik er ook aan geloven, maar met mij vele anderen en zo ook de schildersploeg. Zo werden er reeds de meest gruwelijke verhalen in de omloop gebracht door hen die reeds gedoopt waren en zo wijs waren het certificaat mee te varen. Geen groter vermaak dan leedvermaak!, maar een traditie nog steeds in ere gehouden bij het passeren van de Evenaar.

OPVARENDEN 'CARDISSA' DOOR NEPTUNUS AANVAARD.

Geteisterd door zee , weer en wind tijdens de vaart in de Golf van Biskaye doorstond de 'CARDISSA' de beproevingen van de weergoden. Maar hoe zat het met de god der zeeën? Accepteerde deze wel de opvarenden van het nieuwe schip?
Zo gebeurde het dat het schip en zijn opvarenden, onderweg van Abidjan naar Port Gentil, stilletjes de Evenaar overschreed. Niettegenstaande het constante toerental van de hoofdmotor, het huilende geluid van de schuurtollen en het tikken van de verfspuiten, ontging het Neptunus dit passeren van de Evenaar niet. Plotseling hing er dan ook aan het aanplakbord een van zeewater door drenkte mededeling dat Zijne Koninklijke Hoogheid Neptunus het schip zou bezoeken bij het wederom overschrijden van de Evenaar op de terugweg.
De mededeling was voorzien van het opschrift:

'IK, NEPTUNUS, Heerser over de oceanen en aanverwante zeeën zal het m.s. 'Cardissa' aandoen om de daar aanwezigen landrotten en zoetwatergasten te dopen na een beproeving van bekwaamheid. Zij die niet meedoen zullen niet beschouwd worden als onderdanen van Neptunus 'Koninkrijk'.



(Bij het wederom overschrijden van de Evenaar op 7 mei 1983 verscheen de god der zeeën Neptunus en zijn gemalin Amalia aan boord.)

Het was dus kiezen of delen voor de opvarenden. Velen liepen dan ook met pijn in hun buik, na het aanhoren van de meest schrikaanjagende verhalen van diverse opvarenden die reeds eerder door de zeegod waren gedoopt. Gelukkig bleek Neptunus rekening te houden met de drukke werkzaamheden aan boord, zoals het schilderwerk om van deze uit Rotterdam vertrokken 'black beauty' een keurig geschilderde Shell-tanker te maken. Neptunus verscheen dan ook op zaterdagmiddag om vier uur aan boord met zijn gemalin Amalia en een helper.

(Een ieder kreeg een speciale opdracht te vervullen alvorens in het schandblok te worden geslagen met verdere gevolgen.)

Na een luid welkom door de scheepshoorn mocht Neptunus constateren dat de meeste opvarenden, ondanks voor enkele het aantal vaarjaren, nog niet eerder gedoopte opvarenden aan zijn oproep gehoor hadden gegeven. Zo stonden daar zijn slachtoffers aangetreden, trillend als espenbladeren in de wind, wachten op hun lot.

(Het verorberen van een hap zoute haring was ieders lot.)




KOEKJE VAN EIGEN DEEG.


Al met al bleek dat er drie groepen aan boord waren: zij die gevolg hadden gegeven aan de oproep, zij die probeerden ontkomen aan deze goddelijke test en zich hermetisch elders op het schip hadden opgesloten en zij die gniffelend en met leedvermaak toekeken omdat ze ontheffing hadden. Ontheffing in zoverre, dat ze met fotocamera's omhangen, bijna door de knieën gingen.


(Maar ook het nuttigen van een zeer onsmakelijke diep gepekelde drank behoorde tot het ritueel.)

De scheepskok die in opdracht van Neptunus een speciale brei had moeten klaarmaken bleek als eerste de test te moeten doorstaan. In vol koks ornaat kreeg hij een koekje van eigen deeg te verwerken. Zo kreeg een ieder van Neptunus slachtoffers de op hem of haar toegepaste test te verwerken, waarna het slachtoffer in het schantblok werd geplaatst om een stuk rauwe haring te verorberen. Dit werd weggespoeld met een speciaal gepekelde drank die van afgrijzen vertrokken gezichten tot gevolg had.
Nauwelijks hiervan bekomen werd men door gemalin Amalia, die zeer geproportioneerd was, en een helper ingesmeerd met de door de kok vervaardigde brei. Hierna werd men geschoren waarop men in het zwembad gedoopt en gespoeld werd en zijn nieuwe naam ( een van een vissoort) te horen kreeg.
Niettegenstaande rang of stand ontkwam men niet aan de beproevingen van deze genot rondslingerende zeegoden. Na afloop gingen alle angstrillingen spoedig over in een luidruchtig gelach, want er is niets leukers dan leedvermaak over degenen die de behandeling nog moesten ondergaan.

CERTIFICAAT.

Na een grondige doop van alle slachtoffers vertrokken Neptunus en zijn gevolg weer naar hun diepzee-tehuis. Zij wensten schip en opvarenden een behouden vaart. De toeschouwers vluchtten de accommodatie in voordat ze zelf door de slachtoffers van Neptunus onder handen konden worden genomen met de waterslang.
Voor een ieder die op gepaste wijze zijn of haar test had doorstaan bleek de god van de wereldzeeën een certificaat te hebben achtergelaten voorzien van haar of zijn nieuwe doopnaam. De gezagvoerder reikte ze aan de desbetreffende personen uit. Tevens verstrekte hij uit naam van Neptunus een koude 'groene vriend' om de vieze smaak van de gepekelde doopdrank weg te spoelen, waarbij de chef een lekker hapje verzorgde wat beter smaakte dan de vieze brei. Een feit is dat over het verschijnen van Neptunes, aan boord van dit nieuw aan de vloot toegevoegde schip, nog lang werd nagepraat.

(Zij die zich opgesloten hadden in hun hut om hier aan te ontkomen mochten dan later als nog aan het feestelijke gebeuren deelnemen na eerst de nodige kritiek te verwerken gehad te hebben. Hun lot zal ten zijner tijd wel komen bepaald door de zeegod Neptunus.)

C-KLASSE NIEUWBOUW SHELL TANKERS BV. (DEEL 15)

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS. B.V. (15)

LADINGORDERS EN WERKENDE PASSAGIERS.

Tot ieders verbazing kregen we reeds ladingorders ondanks dat het schip niet geheel was afgeschilderd en dat moest dan maar gedurende de vaart gaan gebeuren. Er werd een contract afgesloten met de schildersploeg die dan hals overkop werden voorzioen van de benodigde vaardocumenten, zoals het 'zeemansboekje'om aan te monsteren.


(Een kijkje op de koppen van de hoofdmotor en het dek met de drie motorgeneratoren.)

Zo werden de niet gebruikte hutten klaar gemaakt voor de schildersploeg die dan met ons mee zouden varen tot hun werk klaar was. Deze 'landrotten' moesten dan ook nog zeebenen krijgen, wat de één beter afging dan de ander.

(De dubbel uitgevoerde stuurmachine installatie van DONKIN en de zoet water produktie- installatie van PROMAC.)

Onze ladingorders waren als volgt; laden te Petit Couronne in Frankrijk voor Abidjan in Ivoorkust, Port Gentil in Gabon en Lissabon in Portugal.

Zo vertrok de 'CARDISSA' aan haar eerste reis en haar zwarte dek trok de nodige belangstelling. Franse sensatie kranten wisten te vermelden, dat het dek zwart was geworden door een brand, maar wij wisten gelukkig wel beter.

(De brandstof- en smeerolie centrifuges van ALVA-LAVAL in de gesloten centrifugekamer in een deel van de machinekamer.)

(De nood-manoeuvreerplaats voor de hoofdmotor op het laagste machinekamer dek.)

Bij goed weer werd en aan dek geschilderd, wat er niet inzat het begin van de reis door het slechte weer in de Golf van Biskaye, en verder in de machinekamer. De onderlinge verstandhouding met de schildersploeg was goed. Al de leidingen in de machinekamer werden gemerkt zodat ze in de juiste kleur geschilderd werden en zo ook de afsluiters aan dek.

Tijdens een rustig moment in de haven van Port Gentil te Gabon maakten we van de gelegenheid gebruik om één van de twee reddingboten te strijken en er een proefvaart mee te maken. In geval van nood wisten we dan hoe alles werkte en hoe we er mee om konden gaan. SAFETY FIRST stond hoog in ons vaandel aan boord.

C-KLASSE NIEUWBOUW SHELL TANKERS BV. (DEEL 14)

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS B.V. (14)

DE LAATSTE LOODJES.

Verolme werd failliet verklaard. Zo gingen we dat weekeinde niet allemaal naar huis, maar haalden met behulp van een kraanmachinist al de verf en onderdelen van de werfkade en stouwden dit veilig weg in het drummenruim. Hier kon dan geen beslag meer opgelegd worden.




(Tussen de regenbuiën door werd er een poging gedaan om de accomodatie wit te schilderen op de Botlek.)

Zo kwamen in het begin van de nieuwe werkweek enige onderaannemers niet opdagen om hun werk af te maken, daar ze van Verolme geen geld zouden krijgen. Het was nu aan ons om deze bedrijven te benaderen, wat lukte door de verzamelde visitekaartjes, om als nog het werk af te maken en dat Shell Tankers BV gerant stond voor de betaling. Ze kregen deze garantie later ook schriftelijk nadat hun werk naar onze bevrediging klaar was en hun werkbrief door ons was ondertekend en van een scheepsstempel was voorzien door de gezagvoerder.

       (Met alleen de voorzijde van de opbouw wit lijkt het al heel wat voor het aangezicht.)

Intussen waren we met man en macht in de weer met de bevoorrading van het schip aan boord te zetten en op de juiste plaats op de bergen.

Tijdens deze bedrijvigheid op 16 maart 1983 vond in de middag de overdracht van het schip plaats, van de Heusden-werf aan Shell Tankers BV. Bij het betreden van het schip maakte de heer Van Mourik van de Heusden-werf de volgende opmerking tegen ons; "De overdracht tekenen is voor hen met de witte borden en schone handen, maar de eer is voor jullie!"

(Het vlaggen naamsein van de 'CARDISSA' met de roepletters PDJE.)

Tussen de regenbuiën door was toch de accomodatie wit geschilderd. Maar de rest zou op zich laten wachten.

Het werd voor hen die steeds overnacht hadden in het hotel dan ook de laatste avond dat we daar zouden eten en overnachten. We waren er door de maanden kind in huis geworden en stonden zelfs achter de bar om op drukke momenten even bij te springen. We hadden dan ook voor de eigenaar en zijn formidabele kok een leuk aandenken samengesteld en zelf werden we vergast op een geweldig afscheids eten met wijn. Het werd een gezellige (maar late) afscheidsavond.

                               (De ruime overzichtelijk opgestelde machinecontrolekamer.)

De komende dagen gingen we met toebeurt naar huis om onze koffers te pakken met al dat wat we nodig hadden voor het komende vaarcontract aanboord van de 'CARDISSA'. Het was dan ook voor de familie leden die ons terug brachten naar het schip met onze bagage een mooie gelenheid om met het schip kennis te maken.

Over de ruimte van onze accomodatie hadden we niets te klagen en met wat planten en versieringen aan de wanden werd het een gezellige ruimte om je eigen terug te trekken voor studie, brievenschrijven en een goede slaaprust, niet in een kooi maar in een ruime twijfelaar.

Kizoa slideshow: DE NIEUWBOUW BEDRIJVEN. - Slideshow

Dit is meer een kleine verzameling van visitekaartjes en stickers van de bedrijven die aan de bouw van de twee schepen hebben meegewerkt.

C-KLASSE NIEUWBOUW SHELL TANKERS BV. (DEEL 13)

C-KLASSE NIEUWBOUW

SHELL TANKERS. B.V. (13)

DE PROEFVAART.

De proefvaart vond plaats van 8 t/m 10 maart 1983. Het moet een macaber aanzien zijn geweest toen het schip met haar nog zwarte opbouw ( die nog wit moest worden) en haar zwarte hoofddek (dat nog groen moest worden) de Nieuwe Waterweg afvoer naar zee.
Alvorens de zee op te varen werd er eerst een uitgebreide sloepenrol gehouden zodat iedere opvarende in geval van nood zijn plaats in een van de twee sloepen wist te vinden en hoe het zwemvest aan te trekken.




Eenmaal op zee konden de proeven beginnen en die gingen dag en nacht door. Ondanks dat het schip officieel nog niet aan onze vloot toebehoorde draaiden zowel de gezagvoerder, de stuurlieden en de scheepwerktuigkundigen alle wachten op de brug of in de machinekamer mee. Een eigen proefvaart met eigen Shell personeel, buiten dan al die technici van vele leveranciers, de mensen van de Heusden-werf, kantoor mensen vanuit Londen en Rotterdam en de mensen van de Scheepvaartinspectie en Lloyd's. Zo hadden we ruim honderd mensen aan boord. Na de overdracht zouden we het schip in de vaart houden met geen twintig opvarenden.

De weergoden werkten op deze proefvaart goed mee en zo konden we na de eerste dag al wat 'landrotten' naar huis sturen met de reddingsboot Koniging Juliana voor de kust van Hoek van Holland. Al de proeven verliepen naar wens gedurende deze proefvaart.

Het catering bedrijf had weer voor een gevarieerde en smakelijke hap gezorgt en voor hen die niet gewoon tijdens de tafeluren konden eten was er altijd wat om te eten, want varen met een lege maag gaat niet.

Doordat we nu zelf de wachten 100% meedraaiden raakten we meer en meer vertrouwd met het schip en haar instrumentatie.

Op de derde dag keerden we in de avond terug naar de Botlek met een zeer tevreden nieuwbouw-coördinator. Na nog wat kleinigheden die verholpen moesten worden zou het schip aan onze vloot worden toegevoegd.

Eenmaal terug gemeerd te zijn aan de kade, was het van belang dat zo snel mogelijk de hutten voor de opvarenden gereed gemaakt werden. s'Nachts bleven er reeds bij toe beurt enige opvarenden aan boord om het schip te bewaken, want met het faillissement van Verolme in het vooruitzicht wenste iedere onderaannemer zijn goederen veilig te stellen en van boord te halen.

Tijdens ons verblijf op de Botlek werden we een zeer geziene klant bij de 'Doe het zelf' winkel in Rozenburg. Want wie zou de inrichting van onze gemeenschappelijke kantoor-planningsruimte gaan verzorgen? Zo werden er diverse ideeën naar voren gebracht en de nodige schetsen gemaakt waarna het benodigde materiaal werd uitgemeten. Machinaal gereedschap wat we thuis hadden werd meegebracht en al het overige materiaal werd op scheepsbuget gekocht. Zo werden er rond de vast opgestelde tafel, die te weinig ruimte bood voor alle aanwezigen, tegen de wand eromheen een zit-boekenkast gebouwd. Onderin de benodigde ruimte om de nodige instructie boekwerken op te slaan en de bovenkant op een goede zithoogte, waarop t.z.t wel wat zitkussens zouden worden gemonteerd. We stonden versteld van onze eigen creatief werk. Een ruim werkblad voor de hoofdwerktuigkundige en de eerste stuurman tegen het voorschot voor hun computers etc. met opberg laden kasten er onder.

De gezagvoerder die een eigen klein kantoor had op het zelfde dek en waar snel aan voorbij werd gelopen ondanks het gebruikelijke naamplaatje boven de deur, zoals boven iedere deur aan boord van een schip, kreeg een (kopstoot vrij opgehangen) smeedijzeren uithang-naambord. Het werd 'ons' schip!