NOORD-SUMATRA RAMPGEBIED. 2025. BALIGE. (DEEL 2.)

 

   MIJN LAATSTE REIS NAAR EEN MIJ

 GELIEFD GEBIED VAN DE BATAKKERS,

       WAT EEN RAMPGEBIED WERD.

                                               DEEL 2. 

NOORD-SUMATRA.

BALIGE.

Donderdag 11 december om zeven uur opgestaan, een koudwater stortbad genomen en mijn ontbijt genuttigd en daarna de nodige bagage ingepakt, want we gaan op stap. Het ligt in de bedoeling dat we negen uur vertrekken, maar dat zal wel weer 'jam karet' een elastische tijd worden. Zo vertrokken we een uur later naar het gebied ten zuiden van het Toba Meer, het grootste kratermeer ter wereld.

We reden in de richting van de stad Parapat, maar verlieten deze vaste route, om om de stad heen te rijden. Een zeer mooie rustige route die slingerde door een bergachtig gebied vol met Eucalyptus bomen en afgewisseld door gewone wouden. Deze Eucalyptus bomen worden gebruikt voor de houtindustrie, papierindustrie en voor de productie van olie een zalfjes tegen alle mogelijke kwalen. 

Zo plotseling een mooi zicht op het Toba Meer en de valleien gelegen kleine dorpjes.

Even voor de stad Balige, de hoofdstad van het regentschap Toba, kwamen we weer op de oude weg met een zicht op de bergen van de kraterwand waar de regenwolken langzaam naar beneden rolden.

In Balige passeerden we de aan de hoofdweg gelegen traditionele gebouwen van de overdekte markt. De gevels zijn opgebouwd in de traditionele stijl met versieringen van de Toba-Batak woningen.

We besloten eerst het Batak Museum te gaan bezoeken, wat even buiten de stad bleek te liggen.

Het complex zelf bevindt zich in het dorp Jl.Pagar Batu nr. 88 Silalahi. 

Het is opgericht door- en vernoemd naar- de prominente Batak-persoonlijkheid: Tiopan Bernhard Silalahi die een belangrijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Noord-Sumatra en Indonesië.

Hij was van 1993 tot 1998 minister van Bureaucratische Hervormingen van de regering en is momenteel lid van de adviesraad van de president voor Leger en Defensie.

het museum is officieel geopend voor het publiek sinds 18 januari 2011 en is gebouwd op het concept dat de etnische Batak al sinds de oudheid hoge culturele waarden kenden. Dit wordt bewezen door het feit dat de Batak hun eigen specifieke schrijf- en gesproken taal bezitten, waar ze traditionele democratische principes van hebben Dalihan Natolu, en het gebruik van doorgegeven clan- of familienamen. Al deze waarden staan bekend als een verbindend symbool van de Batak-clans, namelijk: de Batak Toba, Batak Simalungun, Batak Mandailing, Batak Angkola, Batak Pakpak/Dairi en de Batak Karo. 

Bij het betreden van het complex moest toegang betaald worden, en het was niet verwonderlijk dat ik als buitenlander 50.000 rp moest betalen en de lokale medereizigers maar 15.000 rp per persoon. Ach verschil moet er zijn.

Op de begane grond is ruimte voor traditionele Batak-steensculpturen, een klein traditioneel Batak-dorp met drie typische Batak-huizen, replica's op werkelijke schaal van de Rumah Bolon en de Rumah Batak.

Verder is er aan aparte hal met de politieke geschiedenis van Indonesië, met foto's van alle presidenten, militaire onderscheidingen etc. 

Weer buiten gekomen en het Batak-dorp bezocht te hebben komt met uit op een midden terrein met nog een Batak woning van de Simalungun Batak en heeft men een mooi uitzicht op het Toba Meer.

In het hart van het terrein staat majestueus het Batak-museum met zijn moderne ontwerp, geaccentueerd door een composiet aluminium buitenkant op hoge versierde zuilen, die een futuristisch gevoel geeft aan de traditionele motieven. Voor de ingang staat een 7 meter hoog bronzen beeld van de Batakkoning.

Boven in het gebouw zijn de belangrijke tentoonstelling ruimtes van het museum.

Hier worden alle waardevolle collecties getoond, met één bijzonder hoogtepunt op de , de eeuwen oude traditionele Batak geweven doeken, waarvan de oudste vermoedelijk 500 jaar oud is. Verder geschriften, traditionele wapens en werktuigen, sieraden en klederdrachten.

(Met de klok mee: De versierde zuilen van het museum; Muziekinstrumenten; Een houten watervat; Voorbeeld van een kookplaats; Beelden van voorouders; En de vlag die de Batakkers gebruikte in hun strijd tegen het koloniale bewind van de Nederlanders.)

Helaas was het niet mogelijk goede afbeeldingen te maken van de Batak traditionele klederdrachten die achter glas stonden opgesteld; het glas was vettig vuil en weerspiegelde  het flitslicht.

Het Museum Batak wordt beschouwd als een van de modernste musea in Indonesië.

Helaas was de verklaring bij de tentoongestelde voorwerpen amper te lezen en ontbrak er een museum-winkel waar men eventueel mooi aanzichtkaarten van de collectie zou kunnen kopen of een verklarend boekwerk met afbeeldingen.

Ach wat niet kan in de toekomst nog komen!

Na het boek aan het museum eerst ergens een hapje gegeten voordat we onze reis verder voortzetten naar Tarutung waar we zouden overnachten. Onze bagage uitgepakt en naar Sipoholon gereden om de warmwaterbronnen te bezoeken.

                Zie vervolg: NOORD-SUMATRA RAMPGEBIED. 2025. SIPOHOLON. DEEL 3.