HONG KONG.

HONG KONG TOEN EN NU.

Hong Kong was sinds 1842 een Britse Kroon Kolonie, maar is nu sinds 1 juli 1997 een speciale administratieve regio van de Volks Republiek China.

Het gehele gebied bestaat uit 236 eilanden en een deel van het vaste land met een oppervlakte van 1104 km² en ligt aan- en in de Zuid-Chinese Zee. Er wonen nu er nu meer dan 183.000 mensen.

Het gebied werd al meer dan vijf eeuwen bewoond wat blijkt uit opgegraven voorwerpen uit het Neolithicum, de steentijd cultuur onder invloed van Noord-China.

Het gebied werd hoofdzakelijk bewoond door Han-Chinezen die tijdens de Song-dynastie uit Noord-China kwamen tussen 970 en 1279. Hong Kong eiland nam gedurende het Chinese keizer rijk maar een bescheiden plaats in. Wie had er nu belang bij een stuk schaars begroeide rots.

HONG KONG EILAND.

                                         ( De vlag van de Britse Kroon kolonie Hong Kong.)

Hong Kong is het een na grootste eiland en haar geschiedenis onder Brits bestuur gaat terug tot 1821.
De Britse Oost-Indische Compagnie legde in 1699 voor het eerst handels contact met het Chinese keizerrijk. In 1821 vestigden de Britten zich op het eiland Hong Kong vanwaar ze de opium invoerden uit Bengalen.

                                                         
                                                           ( Het eiland Hong Kong.)

De haven van de Britten op het eiland is de nu bekende sampan-haven Aberdeen. De naam Hong Kong komt uit de uitspraak in de Kantonnese Chinese taal; "Heung Köong" wat 'geurige haven' betekend.
De uitdrukking 'geurige haven' is op twee manieren uitlegbaar: de eerste uitleg is de handel van de geurige wierook die er plaats vond, de tweede uitleg is de minder prettige geur die in de haven hing van de vis en het afval wat er in het water werd gegooid.  

                                       ( Wapen van de stad Hong Kong onder Brits bestuur.)

In 1842 draagt het Chinese keizerrijk gedwongen Hong Kong eiland over aan de Brits Oost-Indische Compagnie en werd het eiland een Britse Kroon kolonie.
Door de belangrijkheid als oorlogs- en handelshaven in het Verre Oosten groeide de bevolking zeer snel en zodoende sloten de Britten in 1898 een contract met de Chinezen af, voor het gebruik van de New Territories op het vaste land. In dit contract werd vastgelegd; dat na 99 jaar deze gebieden weer terug zouden gaan aan de Chinezen inclusief het eiland Hong Kong.

(De Britse Kroon kolonie bestaande uit het eiland Hong Kong, Kowloon, New Territories en eiland Lantau.)

Zo bestond de Britse Kroon kolonie Hong Kong uit het gelijknamige eiland ( 78 km²) ten oosten van de Parelrivier, het schiereiland Kowloon ( in het Kantonnees Jiulong wat betekend 9 draken.) met een oppervlakte van 47 km² en de New Territories ( 974 km²). 
Zo werd het eiland Lantau (146 km²) het grootste eiland na Hong Kong.

HET VLIEGVELD.

In 1925 bouwden de Britten het vliegveld Kai Tak aan de vaste land zijde bij het zaken district Kowloon City. Het was een één enkele landingsbaan gebouwd op een pier die in zee stak
Starten voor vertrek ging altijd richting de zee, waarna er gelijk sterk werd opgetrokken om hoogte te verkrijgen.

Het landen gebeurde altijd vanuit de landzijde met een scherpe draai naar rechts van 47 graden welke werd ingezet na visueel contact met het rood-witte dambord wat op de berghelling was geschilderd. Hierna een scherpe duik naar beneden rakelings over de gebouwen of er tussen door.

Piloten werden speciaal opgeleid om hier te mogen landen en vertrekken. Het vliegveld was tot 6 juli 1998 in gebruik. Het nieuwe vliegveld Chep Lap Hok ligt op het eiland Lantau.

Op 8 december 1941 viel het Japanse legen Hong Kong binnen. Hong Kong viel op 25 december na de overgave van de Britse en Canadese troepen. Het was het begin van een vier jaar durende Japanse bezetting. Gedurende de bezetting ontstond er een enorme schaarste aan levensmiddelen was de bevolking van 1,6 miljoen in 1941 decimeerde tot 600.000 in 1945.

Na de capitulatie van Japan in 1945 groeide de bevolking van Hong Kong enorm door de vele vluchtelingen uit China door de opkomst van het Communistische bewind en haar zuiveringen.
Economisch ging het goed met de Kroon kolonie door haar gunstige ligging ten opzichte van Communistisch China, het verdere Zuid-Oost Azië en met name Japan.

DE NIEUWE TOEKOMST.

De Volks Republiek China zag zich als erfgenaam van het contract dat door de Quig-dynasty in 1898 was afgesloten en wenste dit niet verlengen.
Uiteindelijk werd op 19 december 1984 na veel onderhandelen tussen het Verenigd Koninkrijk en China en verdrag gesloten tot de overdracht van het gehele gebied onder bepaalde voorwaarden. Vooral de laatste Britse gouverneur zette zich in voor een democratisering van Hong Kong. Uiteindelijk werd er overeen gekomen dat er in Hong Kong gedurende vijftig jaar niet dezelfde wetten gelden als in het communistische China. Het werd het het: " één land, twee systemen" genoemd. 
Op 1 juli 1997 droeg het Verenigd Koninkrijk Hong Kong over aan China.

                                             ( De nieuwe vlag en wapen van Hong Kong.)

De eerste bestuurder na de overdracht werd de scheepsmagnaat Tung Chee-Hwa. Hij weigerde ondanks de afspraak met de Britten verdere democratisering van de stad en dat leidde tot onlusten. Ook na het neerslaan van de protesten in Hong Kong vanwege de door de studenten in Peking georganiseerde protesten en het neerslaan ervan op het Plein van de Hemelse vrede trad hij in maart 2005 af. Hij werd opgevolgd door Donald Tsang.

KENIA S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-F)

S.S.KENIA.

9 OCTOBER 1971 T/M 2 MAART 1972.

Het lossen te Hong Kong Kowloon ging langzaam, daar en te weinig opslagruimte was aan de wal. Zodoende wachten geruild en met een paar man met de Star Ferry van Kowloon overgestoken naar Hong Kong eiland.

Bij de busterminal een bus weten te vinden die het gehele eiland rondreed. Bij het dorpje Shek-O een stop gemaakt en wat rond gekeken. Daarna weer de bus genomen met uiteindelijk bestemming de sampan haven in het stadsdeel Aberdeen.

In deze sampan haven leeft een enorme bevolkingsgroep op het water in schepen die er ten anker liggen en die lading vervoeren of vis gaan vangen. Het is er een drukte van belang.

Kleine wrikbootjes onderhouden het personen vervoer tussen de gemeerde schepen in de haven en de wal. Het zijn meestal vrouwen die deze scheepjes bemannen en hebben daarbij hun kinderen bij zich aan boord.

Zo huurden we twee van deze bootjes en lieten ons door de haven rondvaren. Sommige schepen lagen op lading te wachten en andere op een plaats aan de kade om de lading te lossen.

Voor op de plecht van de vissersboten staan regelmatig bamboe stokken met daaraan resten van wat eens vlaggen of wimpels waren. Het bleek dat dit rouwvaandels waren. Als een familielid of een opvarende overleed werd er zo'n vaandel geplaatst en deze bleef er hangen totdat het geheel was vergaan in weer en wind.

Om haar handen vrij te hebben om het bootje voort te wrikken droeg ze haar kind in een doek op haar rug gebonden.

Goederen werden niet alleen aan de kade gelost maar ook in kleinere bootjes op het water. Overal hoorde je het constante geroep van de scheepslieden en  de handelaren. Verder het geklop van hamers van de scheepswerfjes voor de bouw en reparatie van de houten schepen.

In deze haven liggen ook enige drijvende restaurants. Het bekendste is Tai Pak en is gespecialiseerd in zeegerechten. 

( Fraaie plafond versiering in restaurant Tai Pak.)

Draken vlees of bloed was er niet te krijgen, maar wat we hadden besteld was smakelijk en betaalbaar.
Zo verlieten we met goed gevulde magen het restaurant Tai Pak na een drukke middag verkennen van Hong Kong en vooral de haven van Aberdeen.

Na het lossen te Hong Kong keerden we terug naar Singapore alwaar ik met enige collega's met verlof ging.
Nog een paar dagen in het Cockpit Hotel doorgebracht en daarna met KLM naar Nederland gevlogen.

KENIA S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-E)

S.S. KENIA.

9 OCTOBER 1971 T/M 2 MAART 1972.

Het was de tijd waarin de Nederlandse schaatsers Ard Schenk en Kees Verkerk enorm populair waren in Japan na hun successen gedurende de Olympische Winterspelen in Sapporo.

Tijdens ons verblijf in Yokohama wensten we met een paar man en vrouw eens echt Japans te gaan eten.

Zo hadden we het gerecht Sukiyaki in gedachten. Sukiyaki is een rundvlees gerecht. In plaats van water krijgen deze runderen biet te drinken waardoor het vlees zeer mals wordt. Er wordt zelf beweerd dat men de runderen een massage geeft.

Na veel navragen bleek dat we steeds naar een soort Japans Mac Donald werden verwezen en dat was niet wat we zochten. Uiteindelijk vonden we een taxi chauffeur die ook nog wat Engels sprak en deze begreep wat we zochten. Intussen was de avond reeds gevallen. Zo werden we afgezet bij een grijsstenen gebouw met tralies voor de vensters. Het leek van buiten wel een gevangenis.

Naast de dubbele voordeur was een koperen naamplaat aangebracht met de nodige Japanse lettertekens welke voor ons niets zeggend waren. Na stil overleg de stoute schoenen aangetrokken en hard met de deurklopper op de deur geklopt.
De deur werd open gedaan door een geisha in traditionele klederdracht. Ze was vrij jong en wist niet wat ze met ons aanmoest en na haar roepen verscheen er een oudere zeer statige geisha. Na veel gebaren taal en het woord sukiyaki en saké , een rijstwijn,  werden we uiteindelijk binnen gelaten.
Onze lassen werden in ontvangst genomen en onze schoenen moesten we verwisselen tegen slippertjes, die ons te klein waren, maar groter waren ze niet aanwezig. We werden in het zeer fraai gedecoreerde gebouw verder begeleid naar een kleine kamer met rijstpapieren schuifwanden en in het midden een lage tafel met daaromheen op de vloer kussens om op te zitten.
Een maal plaats genoemen vroeg de oudere geisha naar onze namen. Zo hoorde ze dat ik kees genoemd werd en gelijk was het het van "haya Keesie, haya Ad Shenk". Ze ging er waarschijnlijk vanuit dat we tot de Nederlandse schaatsploeg behoorden. We lieten ze maar zo wijs.
Nadat onze gezichten en handen gereinigd waren met geurige vochtige doekjes kwamen er geisha's binnen met de benodigdheden voor ons eten.

  

We kregen waarvoor we waren gekomen en de oudere geisha bereide op vakkundige wijze het eten wat we zeer hoffelijk kregen opgediend door een van de jongere geisha's. Alles ging in gepaste stilte. We lieten het ons dan ook zeer goed smaken.

De prijs bij het afrekenen was wel wat hoger dan bij Mac Donald maar het was meer dan waard geweest deze ervaring. ook kregen we ieder een setje eetstokjes stokjes mee als aandenken. Slipper uit schoenen en jassen aan en de taxi in die voor ons was gebeld.

De volgende ochtend werd me gevraagd of ik de rekening nog had, daar een van de wal autoriteiten die het verhaal hoorde wel eens wilde weten waar we dan wel geweest waren. Toen hij de naam las werden zijn ogen groot van verbazing want, zoals hij ons vertelde, waren we in een zeer exclusieve  gelegenheid geweest waar alleen topfunctionarissen van de stad kwamen om te eten. Ach misschien kwam het wel door "Haya Keesie".

Na het lossen te Yokohama maakten we een reisje naar de Arabische Golf om te gaan laden voor Tabangao in de Filipijnen waar we de bevolking weer blij konden maken met de nodige uitgezochte kleding uit de poetsdoeken balen.

Na het lossen te Tabangao keerden we terug naar Singapore om weer een lading stookolie te laden voor Kowloon te Hong Kong.

KENIA S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-D)

S.S. KENIA.

9 OCTOBER 1971 T/M 2 MAART 1972. 

De reis naar Japan verliep nogal onstuimig en de golven spoelden regelmatig over het tankdek. De tijd van de natte moeson was aangebroken en noordelijker de winter periode.
    

Aan boord hadden we de nodige opvarenden met 'groene vingers' en zo werden er dan diverse soorten planten groot getrokken vol bloemen. Onderling werden er stekjes uitgewisseld, maar we zaten met een groot probleem; we hadden geen potaarde meer aan boord en daar moest een oplossing voor worden gevonden.

Te Tokuyama losten we aan een klein steiger dat uitkwam op een smalle weg die langs de heuvelachtige kust liep. Op de weldadig groene heuvels lagen kleine woongemeenschappen.
Toen ik dan na mijn wacht besloot om even aan de wal wat te gaan wandelen werd me verzocht om een paar plastic zakjes mee te nemen om deze te vullen met aarde voor de stekjes in te poten. Rustig de heuvel opwandelend passeerde ik typische Japanse huisjes met een keurig onderhouden groenten- en bloementuintjes. Maar nergens een plekje om wat aarde voor de planten aan boord te verschalken. 

Zo bereikte ik een pleintje met een kleine tempel en daar vlak bijgelegen een veldje waar kinderen aan het sporten en het spelen waren. Mijn verschijning verstoorde het geheel en al snel was ik omringt door de kinderen. Het bleek een sportveldje te zijn van een even verder gelegen schooltje. Zo kwam er een Japanse leraar op me af en vroeg in zijn beste Engels hoe ik daar terecht was gekomen. Ik vertelde hem met de nodige gebaren wat de reden was dat ik daar rondliep en waarom ik twee plastic zakken bij me had en zo werd ik dan uitgenodigd om met hem mee naar de school te gaan.

Bij de ingang van het schoolgebouw was het schoenen uittrekken en slippertjes aan doen, waarna ik mee werd genomen naar de lerarenkamer. Hij stelde me voor met de naam San Kees en zo moest ik dan plaats nemen op de vloer om thee te drinken met de leraren.

San wordt in Japan gebruikt als algemene beleefdheid uitdrukking. Zo kwam dan ook de vraag of ik zo vriendelijk zou willen zijn in de schoolklas vragen te beantwoorden van de leerlingen. Zo stond ik even later voor de klas in Japan. Al de leerlingen stonden netjes naast hun stoel en maakte een diepe buiging voor me en ik weer voor hun. Helaas was er geen landkaart van de wereld aanwezig en tekende ik er maar een op het schoolbord om zo uit te leggen waar Nederland dan mocht liggen. Zo kreeg ik de meest uiteenlopende vragen te beantwoorden± over eten, overkleding en schoeisel, vervoer en wat er op school werd geleerd.

Het ging allemaal in keurige Japanse ordelijkheid. Lang kon ik niet blijven daar ik ook weer aan het werk moest aan boord en nadat ze me de schooltuin, door de kinderen zelf onderhouden, hadden laten zien en de bloemenkas nam ik afscheid na twee bloeiende planten te hebben meegekregen. Zo keerde ik terug aan boord zonder potaarde en was zelfs vergeten foto´s te maken.

Het was even na vieren in de middag toen er iemand van het steiger aan boord kwam met de mededeling dat er een groep kinderen toegang tot het schip wenste te hebben om Kees San planten en potaarde te overhandigen. De hele groep werd naar de rooksalon gebracht waar ze een briefje van de leraar overhandigde met dank, maar dat ik was vergeten waarvoor ik was gekomen en hij dit uit de schooltuin wenste goed te maken.

De kinderen kregen van de kapitein ieder een blikje sinas aangeboden en een foto van het schip met op de achterzijde het maatschappij stempel. Ik kreeg van een van de meisjes een fotootje van haar zelf , daar ik de eerste westerling was die ze had ontmoet. Zij blij en wij blij.

Toen we de volgende ochtend van het steiger vertrokken werden we hartelijk door de jeugd uitgezwaaid. 

Intussen nieuwe ladingorders gekregen om te Seria te Brunei, een ander staatje van de Federatie Maleisiè in Noord/Borneo te gaan laden voor Yokohama in Japan.

KENIA S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-C)

S.S. KENIA.

9 OCTOBER 1971 T/M 2 MAART 1972.

Na het lossen te Tabangao gingen we in Singapore zware stookolie laden voor Hong Kong.

Deze lading werd gelost te Kowloon. Tijdens een paar vrije uurtjes met een paar collega's de Star Ferry genomen van Kowloon naar Hong Kong eiland en dan naar de top van de Victoria Peak te gaan.

Vanaf de Victoria Peak, de tweede hoogste berg op het eiland, hadden we een geweldig uitzicht over de baai, de stad en aan de overzijde gelegen Kowloon.

Na het lossen te Hong Kong ging het richting Sarawak, een staatje van de Federatie Maleisië gelegen in het noorden van het eiland Borneo.
Te Miri moesten we gaan laden op een boei. Deze 'Single Buoy Mooring'', zoals ze in het Engels heten, was in 1961 als een experiment aangelegd maar zou in de toekomst de oplossing zijn voor het beladen en of lossen van grotere tankers die door hun diepgang de desbetreffende haven niet konden binnen varen.

Het laden ging langzaam en zo werd besloten om op een, uiteraard zonnige middag, een sloepenrol te houden met de motorsloep en met deze te gaan varen.

                                                      (Het s.s. Kenia aan de boei te Miri.)

Tijdens de vaart werd ook het zeil gehesen en werden er pogingen gedaan om een visje te verschalken. Zwemmen deden we maar niet in de zee na het zien van enkele haaien.

Het was vooral voor de meevarende echtgenotes van enkele officieren een onderbreking van de dagelijkse bezigheden aan boord. 
Uiteraard was er genoeg drinken meegenomen aan boord voor dit uitstapje, maar ook werd de nood situatie nagebootst door drinkwater te putten uit de drinkwater tank en dit te drinken. Dit werd gedaan met een 'akertje'.

Een akertje is een drinkbekertje aan een kettinkje en een steeltje, dat dient om water te putten uit een drinkwatertank van een sloep of een vlot. Het is smal en diep van vorm om de lans op vermorsen van het water zo klein mogelijk te maken. Het is tevens de maat van een toegestaan drinkwater rantsoen bij noodgevallen.

Na lang genoeg op windkracht te zijn voortgestuwd keerden we op motorvermogen terug naar het schip waar de sloep weer aan boord werd gehesen in de davits en werd geborgd voor de zeereis naar Yokkaichi in Japan.

We vertrokken van Miri te Sarawak met een prachtige zonsondergang.

KENIA S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-B)

S.S. KENIA.

9 OCTOBER 1971 T/M 2 MAART 1972.

Tijdens het lossen te Singapore was er weer gelegenheid om de wal op te gaan. Intussen waren van diverse officieren hun vrouw aan boord gekomen om mee te varen en gezamenlijk de komende feestdagen aan boord te vieren.

Zo werd er besloten een bezoek aan de Tiger Balm Garden te brengen.

Tijgerbalsem een product dat dateert uit de tijd van de Chinese keizers en dat is gefabriceerd op basis van kruiden wordt gebruikt tegen vermoeide en stijve spieren. Het wordt al drie generaties gemaakt en is bekend in meer dan 100 landen. Men kent het als een witte- en een rode zalf of in de vorm van olie. Het is geschikt voor jong en oud. Dit product was in Singapore een duidelijk stuk goedkoper dan in Nederland en we namen er dan ook de nodige potjes van mee naar thuis. 

De Tiger Balm Garden is gebouwd door de fabrikanten van dit product. Je komt deze tuin tegen in de meeste Chinese steden zoals: Singapore en Hong Kong.
Het is een soort van 'Efteling' maar dan met Chinese vertellingen.

Overal in het park staan beelden van verschillende figuren en vertellingen. Deze vertellingen zijn vaak gruwelijker om aan te zien dan onze sprookjes zoals; Roodkapje of Hans en Grietje.

Ook is de Chinese wijsgeer Confusius niet vergeten. De wijsgeer met zijn vele spreuken over het leven en de natuur.

Ouderdom is een teken van wijsheid en de kinderen worden dan ook in de afbeeldingen door oude wijsgeren omringt die hun met raad en daad bijstaan in de toekomst van het leven.

Na het lossen te Singapore vertrokken we weer naar de Arabische Golf om te gaan laden voor Tabangao in de Filipijnen.

Te Tabangao moesten we lossen aan een boeimering voor de kust met als uitzicht enige kleine dorpjes aan de wal.

Zodra het schip lag gemeerd op de boei en de los slangen waren aangekoppeld werden we omringd door tientallen prauwen met aan boord hele gezinnen uit de nabij gelegen dorpjes. Er was speciale bewaking van de wal autoriteiten aan boord geplaatst ter voorkoming dat we ongewenste bezoekers aan boord zouden krijgen die er geen probleem inzagen om via de ankerketting of meertrossen aan boord van het schip te klimmen. 

Het ging hier niet om ruilhandel van de bevolking maar om bedelen. Bedelen om oude kleding, zeep en lucifers. Ze konden alles gebruiken.
Oude kleding was volop aanwezig in de balen met poetsdoeken en deze werd dan ook goed uitgedeeld.
Lucifers kregen ze niet i.v.m open vuur vlak naast het schip, maar de stukken Sunlight zeep werden expres naast de prauwen in het water gegooid, wat het nodige duikwerk tot gevolg had.

Het was vaak een hilarisch iets om naar te kijken, maar ook triest te beseffen hoe arm de bevolking was en dankbaar met dat geen wat wij niet meer gebruikten. Zo werden er alsnog enige plasticzakken met scheepswaspoeder vrij gegeven.

Na het lossen te Tabangao maakten we deze reis nogmaals en verzamelden we alles wat maar bruikbaar was voor de lokale bevolking om af te geven bij de volgende keer lossen.