"LYCIË RONDREIS". SIRINCE.

SIRINCE.    21-04-2013.

( Op een top van een  eeuwen oude muur een ooievaarsnest met nieuw leven.)

Van Selçuk reden we met de autobus via een zeer smalle slingerende weg door een afwisselend berglandschap vol met olijfbomen naar het dorpje Sirence.

De oorspronkelijke bewoners waren reeds al van uit het verre verleden van Efeze Griekse kolonisten. Het stond en staat nog steeds bekend om zijn goede olijfproducten, zoals olijfolie, consumptie olijven, en olijfzeep, maar vooral om de goede kwaliteit van de wijn.
De vroegere naam van dit dorpje was: Ayasuluk.

Turkije was gedurende de Eerste Wereldoorlog een bondgenoot van Duitsland en vocht fel tegen de Grieken en de Engelsen die zware verliezen leden. Na deze oorlog moest Turkije als herstel betaling drie eilanden afstaan aan Griekenland; de eilanden Rhodos, Kos en Samos. Als reactie hierop moesten al de bewoners die van oorsprong Grieks waren het land verlaten en zo kwam dit dorpje Ayasuluk leeg te staan.

Het kreeg een nieuwe naam en werd herbewoond door de Turken die de oude Griekse landbouw tradities voortzetten. Sirince is nu sinds 1920 het handelscentrum van de streek en de oude huizen staan onder bescherming.

Er loopt maar één hoofdstraat omhoog door het dorp die berijdbaar is. Al de zijstraatjes soms sterk klimmend of afdalend zijn niet toegankelijk voor gemotoriseerd verkeer op vier wielen. Langs deze hoofdstraat staat winkeltje naast winkeltje afwisselend door kleine terrasjes en wijnproeverijen. Alle soorten olijfolie en zeep zijn er te koop, maar ook lokale honing, kruiden en textielhandwerk.

( Aangezien ook hier de jonge generatie de dorpen verlaat blijven er alleen de 'hang-ouderen' achter.)

In de zijstraatjes, weg uit de drukte lijkt de tijd stil te staan n zitten oude vrouwen kransen te vlechten van gedroogde bloemen en kruiden, welke door jonge vrouwen op het hoofd worden gedragen, of ze zitten te breien.

Na een stevige klim verder omhoog door de smalle straatjes bereik je een oude kerkje met een klein oud altaar met er achter een paar oude fresco's op de wand geschilderd. Helaas is het gat dat in het dak van het kerkje zit afgedekt met plastic golfplaten. De tand des tijds en het verval slaan er duidelijk toe.

Bij het kerkje heeft men nog een fraai uitzicht op het eens Griekse dorp, wat nu voor de Turkse bevolking een geliefde attractie is op feestdagen om naar toe te gaan. 

Na op een terrasje van een goed glas wijn te hebben genoten en toch wat kleine inkopen te hebben gedaan keerden we met de autobus terug naar Kusadasi.

Het werd ons laatste goede diner-buffet en overnachting in het Pine Bay Hotel.

Kizoa slideshow: SIRINCE "VERLATEN DORP". - Slideshow