"LYCIË RONDREIS". DALYAN VAART. (DEEL 7)

VAART NAAR IZTUZU STRAND.

20 APRIL 2013.

De dageraad op de 20ste april boven de Middellandse Zee. Goede morgen! 

Op de hoge toppen van het Taurus gebergte lag nog sneeuw en de stranden waren nog leeg. Wat een rust!

Na met de bus van het Mendes Hotel te zijn vertrokken reden we eerst langs de kust en later door het binnenland in de richting van Dalyan. De stad is genoemd naar de rivier waaraan ze ligt en deze is de grens tussen Lycië en Karië. In de kleine haven stapten we aan boord van een van de lokaal gebouwd platbodem scheepjes en begonnen aan een vaartocht door een prachtige natuurlijke lagune in de monding van de rivier.

Halverwege de vaartocht werd er een fotostop gemaakt met een fraai uitzicht op de rotsgraven in de steile bergwand.

Het was duidelijk te zien dat dit graven waren van meer gestelde oude bewoners van dit gebied daar ze versierd waren met Ionische zuilen.

Een lokale bewoners bezig met de bouw van een lokaal platbodem vaartuig geheel uit hout.

We vervolgden onze water tocht naar het eilandje met het Iztuzu-strand en hadden een zicht op een oude Romeinse uitkijktoren op een bergtop. 

Het Iztuzu strand lag er geheel verlaten bij op het moment dat we daar aankwamen, maar aan het aantal parasols te zien is het een geliefd oord voor de dagjes mensen. In de maanden juli en augustus is het strand verboden gebied na het invallen van de duisternis het is namelijk het broed gebied van de beschermde  Karet-schildpad. In deze periode komen de jongen uit het ei en beginnen hun tocht naar de zee. De volgende ochtend zijn daar de sporen van te zien in het zand.

Het is een zeer mooi rustig gebied met prachtig helder water.

De lagune wordt deels afgesloten door een landtong van het eiland. In de lagune zelf wordt weer vis geteeld door de lokale bevolking. Terug naar de aanlegplaats van de scheepjes konden we eerst van een lunch genieten alvorens we een lange busrit gingen maken in de richting van Kusadasi alwaar we twee dagen zouden verblijven.

Het landschap op weg naar Kusadasi was rotsachtig maar toch steeds afwisselend in structuur. Voor aankomst maakten we een stop bij de plaats, waar eens de fraaie tempel van Artemis (Diana) heeft gestaan.

Het was een van de klassieke zeven wereldwonderen. 

( Tempel van Artemis zie deel 8.)