EUROPA. LANDEN, VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN. (DEEL 5)

"DE OUDE WERELD". (5)

EUROPA.

IERLAND.

Officieel de Republiek Ierland. Het land beslaat als republiek 80% van het gelijknamige eiland. Noord-Ierland is een onderdeel van het Verenigd Koninkrijk.
Het land heeft een oppervlakte van 69.925 km², waarvan 2% water.
De hoofdstad is Dublin en de voertaal is Iers en Engels.
Het land geheel omringt door water grenst in het westen en noord-westen aan de Atlantische Oceaan, in het noorden en noordoosten aan Noord-Ierland, in het oosten aan de Ierse Zee en in het zuiden en zuidoosten aan de Keltische Zee en het Sint-Georgekanaal.

Het nationale symbool van Ierland is de Keltische harp, maar ook de shamrock, een klaverblad.



De eerste bewoners kwamen rond 3000 v.Chr. vanuit het Middellandse Zeegebied op zoek naar vruchtbare grond en het waren de Neolithische bevolkingsgroepen.
Vanaf 600 v.Chr. kwamen de Kelten vanaf het Europese vaste land. Tussen 400 en 795 begon de opkomst van het katholieke geloof door de missionarissen in opdracht van Rome. Een van de legendarische was de latere heilige Saint Patrick, die zou uitgroeien tot een nationale heilige.

Het land is bezaaid met met gedenktekens van de oude Keltische bewoners. Later kwamen 795 en 900 de Noormannen die er handelsposten stichten en zich later vermengden met de lokale bevolking de Kelten.
Van 900 tot 1171 was het land verdeeld in 7 provincies en in 100 tot 200 kleine koninkrijkjes. Deze koninkrijkjes kenden gezamenlijk een Hoge Koning. In 1152 werd het eiland een uiterst Rooms gebied onder bestuur van de aartsbisschop van Armagh en werd het verdeeld in vier bisdommen.
Rond 1171 verviel Ierland aan de Engelse koning en werd het een personele unie met Engeland. Door het afscheiden van het Engelse koningshuis van de Roomse kerk en het uitroepen van de Anglicaanse kerk ontstonden de eerste onlusten. Engeland had kolonisten naar Ierland gestuurd en deze minderheid en hun adel onderdrukte de Ierse bevolking.

In 1845 mislukte de aardappeloogst en ontstond er een grote hongersnood in Ierland. Veel Ieren zochten hun heil in immigratie naar Amerika.
Deze hongersnood was in feite het begin van de verdeling van het land. De Engelsen hadden in het noordelijke deel een industrie opgebouwd en gebruikten de arme Ierse bevolking als arbeidskrachten.
In de 19e eeuw begon de roep naar zelfstandigheid. In 1912 werd de wet tot zelfstandigheid aangenomen wat groot verzet opleverde in de provincie Ulster. Door het uitbreken van de WO-I kwam er uitstel van zelfbestuur. In 1916 brak de Paasopstand uit en werd er een Iers Republikeins Leger (IRA) opgericht. Na veel bloederige strijd waarbij het Engelse leger leger hele dorpen uitmoorden en de IRA aanslagen pleegde werd uiteindelijk in 1922 de Ierse Vrijstaat uitgeroepen, maar nog niet de republiek. In het noordelijke deel waar hoofdzakelijk protestanten woonden afkomstig uit Schotland bleef verzet en bleef dit deel Ulster onder beheer van het Verenigd Koninkrijk. Gedurende de WO-II bleef Ierland neutraal, maar 70.000 Ieren vochten met de Engelsen mee voor de bevrijding van het Europese vasteland van de Duitse bezetting.
In 1949 werd Ierland officieel een republiek. In 1973 werd het land lid van de Europese Unie, maar is geen lid van de NAVO.

VLAG VAN IERLAND.  

De vlag werd voor het eerst gebruikt bij het uitroepen van de Ierse vrijstaat in 1922. Bij het uitroepen van de republiek werd de vlag overgenomen.

De vlag is een verticale driekleur; groen-wit-oranje. het groen staat symbool voor de katholieken, wit voor de vrede en oranje voor de protestanten.

WAPEN VAN IERLAND.

Het wapen van Ierland bestaat uit een donkerblauw schild met daarop een gouden harp met zilveren snaren.
Het is al eeuwen lang het symbool van het Ierse eiland en is dat sinds 1922 bij het uitroepen van de Ierse Vrijstaat en later de republiek.
Het symbool dateert uit de 13e eeuw. In de periode dat Ierland een deel van het verenigd Koninkrijk was stond de harp afgebeeld linksonder in de koninklijk wapen uit die tijd.

ITALIË.

Officieel de Republiek Italië. Het land is gelegen in Zuid-Europa en het grenst in het noorden aan Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Slovenië. De rest van het land is omringt door zee. In het oosten door de Adriatische Zee, in het zuiden door de Ionische Zee en de Middellandse Zee en het westen door de Tyrreense Zee.

Tot Italië behoren de eilanden Sicilië, Sardinië en Elba.

Het land wordt ook wel het Apennijns Schiereiland genoemd.

Italië heeft een oppervlakte van 301.339 km², waarvan 2% water.

De hoofdstad is Rome en de voertaal is Italiaans.

In Rome is tevens de Kerkstaat het Vaticaan gelegen.

Het land wordt van noord tot zuid doorsneden door de bergketen van de Apennijnen welke overgaan in het noorden en zuiden tot een kustgebergte. In het noorden wordt het land begrenst door de bergen van de Alpen en aan de voet daarvan ligt een uitgestrekt gebied met meren en een laagvlakte met de rivier de Po.

In het midden van het land ligt een uitgestrekt heuvelachtig gebied met verscheidene vulkanische gebieden. Beide grote eilanden zijn bergachtig. Het land kent drie grote vulkanen; de Vesuvius bij Napels, de Etna op Sicilië en de Stromboli op het gelijknamige eiland.

Italië heeft van oudsher een geschiedenis van vroege beschaving gekend. Reeds 6000 jaar v.Chr. was het eiland Sardinië reeds bewoond.
Voor de opkomst van het Romeinse Rijk was Italië reeds bevolkt door de Etrusken, Latijnen, Sabijnen, Samnitene en in de Povlakte de Kelten. In de 8e eeuw v.Chr. vestigden de Grieken zich op Sicilië en in Zuid-Italië waar zij koloniën stichten.
De macht van de Romeinen, maakte een einde aan de Etruskische beschaving, breidde zich uit over geheel Italië tot over het Iberische Schiereiland.
De stadstaat Carthago gelegen in die tijd van tegenwoordig Tunesië is was in de 2e en 3e eeuw v.Chr een groot rivaal van de Romeinen in het Middellandse Zeegebied. Hier kwan een einde aan na drie Punische Oorlogen in 146 v.Chr.

De Romeinen beheersten eeuwen lang het gebied aan de Middellandse Zee, over de Balkan tot ver in het noorden van Europa en het zuiden van Engeland. Hieraan is het gebruik van de Romaanse taal in veel landen toe te schrijven.
Veel van de cultuur van de Romeinen hadden zij over genomen van hun rivalen nadat zij die veroverd hadden; vooral de kennis van de Etrusken en de Grieken. Van hun enorme bouwwerken zijn nu nog resten te vinden; zoals aquaducten, circussen, triomfbogen en veel van de door hun aangelegde wegen door Europa.
Na de ondergang van het West-Romeinse Rijk in 467 raakte Italië in een verval. Rome werd de machtspositie van het christelijk geloof. Italië kende vele overheersers na die periode. Onderlinge koninkrijkjes, prinsdommen streden met elkaar om de macht in het land.

De Vesuvius de grootste vulkaan van het land gelegen bij de stad Napels deed regelmatig enorme gebieden onder een laag lava verdwijnen na uitbarstingen.
In de 9e en 10e veroverden de Arabieren het eiland Sicilië, waar zij een Emiraat stichten. Zij werden weer verdreven door de Noormannen die het tot een koninkrijk uitriepen.
In de 11e eeuw trok de handel weer aan en waren Venetië en Genua de twee grootste handelsstaten van het land. Ook deze twee streden om de macht over de Middellandse Zee.
In de 14e eeuw brak de renaissance aan in het land en bracht het kunstenaars voort als Botticelli, Michel Angelo, Leonardo da Vinci en Rafael. Dit eindigde in de 16e eeuw.
Door het vinden van de Atlantische zeeroutes naar het Verre Oosten verloor de Middellandse Zee aan belangstelling met als gevolg een afnamen van de rijkdommen in Italië. Door de onderlinge strijd van de stadstaten in het land werd het een speelbal van Spanje, Frankrijk en Oostenrijk, maar deze landen nodig tegen de opkomst van het Ottomaanse Rijk.

Het duurde lang eer men over een eenwording van het land eens was. Op het Congres van Wenen in 1815 werd de Italiaanse staat uitgeroepen met eerst Turijn en later Florence als hoofdstad. Venetië viel pas in 1866 in Italiaanse handen. Intussen trachtte de Pauselijke Staat steeds meer macht in handen te krijgen in het land en verdeelde het. Pas na de oorlog in 1870 werd Rome tot de nieuwe hoofdstad uitgeroepen.
De Pauselijke staat werd beperkt tot Vaticaanstad.
Gedurende de WO-I bleef Italië neutraal, maar verklaarde toch in 1915 de oorlog een Oostenrijk-Hongarije en in augustus 1916 aan Duitsland. Deze oorlog was geen succes maar Italië kreeg de gebieden toegewezen als Istrië, Triëst en Zuid-Tirol.
In oktober 1922 bij het aan de macht komen van Benito Mussolini werd het land een fascistische staat.
In 1935 viel het koninkrijk Ethiopië binnen en werd Italië een bondgenoot van nazi-Duitsland en nam het deel aan de verovering van andere Europese landen. In 1945 gaf het land zich over aan de geallieerden na een zware strijd tegen de Duitse SS-troepen. Mussolini werd door de partizanen gearresteerd en vermoord. Het bewind van Mussolini koste ongeveer aan 450.000 mensen het leven, militairen, burgerbevolking en slachtoffers van de Jodenvervolging.
In een referendum op 2 juni 1946 koos de bevolking voor de staatsvorm van een republiek.

VLAG VAN ITALIË.

De vlag van Italië is een verticale driekleur; groen-wit-rood.

Het land kent tevens een handels- en een marine vlag. Bij beide vlaggen is in het midden van het witte veld de maritieme geus geplaatst, waarbij boven de geur in de marine vlag een kroon is geplaatst.

De kleuren werden voor het eerst gebruikt gedurende de Cispadaanse Republiek in 1796 en het zijn de traditionele Milanese kleuren. Het ontwerp is overgenomen van de Franse vlag. De kleuren kennen geen officiële symboliek.

WAPEN VAN ITALIË.

Italië kent geen wapen, maar een embleem daar dit niet voldoet aan de heraldische eisen.

het embleem toont in het midden een witte vijfpuntige ster met rode rand op de achtergrond van een grijs tandwiel.

Het geheel is omringt met links een olijftak en rechts een eikentak.

Op de plaats waar de takken zich kruizen een rood lint met de tekst: "Repvbblica Italiana". (Republiek Italië) De V staat hiervoor de U in de stijl van oude Romeinse inscripties.

De ster kwam reeds voor sinds 1890 gedurende het Italiaanse koninkrijk. Het tandwiel stelt: "Italië is een democratische Republiek gebaseerd op arbeid".

De olijftak staat symbool voor de in- en externe vrede en samen met de eikentak voor het Italiaanse landschap. 

LETLAND.

Officieel de Republiek Letland. Het land is gelegen in Noord-Europa en is een van de Baltische staten aan de Oostzee.
Letland wordt begrenst door Estland in het noorden, Litouwen en Belarus (Wit-Rusland) in het zuiden en Rusland in het oosten. Verder aan de Oostzee.
Het land heeft een oppervlakte van 64.562 km², waarvan 1,5% water.
De hoofdstad is Riga en de voertaal is Lets, een Indo-Europese taal.

Volgens archeologische vondsten was het gebied reeds 9000 jaar v.Chr. bewoond. In de 5e en 4e eeuw v.Chr. was het gebied bewoond door mensen van de Narvacultuur. Het land heeft vanaf het begin veel overheersers gekend tot aan haar onafhankelijkheid toe.

In de Middeleeuwen kreeg het land te maken met de zogenaamde Lijflandse Kruistochten door de RK-kerk om de stammen die er woonden te christenen. In de 12e eeuw heerste de roomse orde van de Zwaardbroeders in het gebied.
Deze Duitse invloed zou blijven tot aan het einde van de 19e eeuw.
Het land kende verder in de 16e en de 17e eeuw een overheersing door Polen-Litouwen en Zweden. Tijden s de overheersing van Zweden werd het gebied aangevallen door Rusland, waarbij Zweden in 1709 de heerschappij over het gebied verloor.
Al;s deel van het Russische keizerrijk vochten veel Letten gedurende de WO-1 aan de Russische zijde tegen de Duitsers.  Op 17 december 1918 werd de Letse Socialistische Sovjetrepubliek uitgeroepen. Door het pact dat de Duitsers en de Russen sloten aan het begin van de WO-II kwam het land volledig onder Russische bestuur. In 1941 vielen de Duitsers alsnog het land binnen. Nadat het Rode Leger op 30 juli 1944  er in slaagde Riga te bevrijden brak er paniek uit onder de Duitsers die hals over kop het land verlieten. De Duitsers gaven zich over op 8 mei 1945.
Het land kwam wederom onder de Russische invloedssfeer en deze zou duren tot de val van de Sovjet-Unie in 1991.
Letland is lid van de VN, de EU, de Raad van Europa, de NAVO, de OVSE, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldhandelsorganisatie.

VLAG VAN LETLAND.

De vlag werd aangenomen in 1922 als de vlag van de onafhankelijke Republiek Letland en was verboden onder het Sovjet-bestuur. Op 27 februari 1990 werd de vlag in ere hersteld.

De vlag heeft drie horizontale banen in de kleuren rood-wit-rood, waarbij de rode banen de dubbele breedte hebben van de witte baan. Het rood is in feite Lets-rood oftewel kastanjebruin.

Over de herkomst van de kleuren en ontwerp zijn verschillende meningen. Volgens een legende zou het ontwerp afkomstig zijn van een veldslag waarin de vermoorde leider zou zijn gewikkeld.

Tegenwoordig staat het rood van vlag voor de bereidheid van de Letten hun land te verdedigen. het wit staat voor zuiverheid en gerechtigheid.

WAPEN VAN LETLAND.

Het wapen van Letland werd na de onafhankelijkheid in 1918 ontworpen. In het wapen werd de symboliek van de historische regio's afgebeeld.

Centraal staat in het wapen met daarboven drie sterren op een blauw veld de opkomende zon. De zon werd als insigne gedragen door de Letse soldaten in het Russische leger op hun uniform. De zon met zeven stralen verwijst naar de zeventien districten in het land. De drie sterren staan voor de historische regio's Lijfland, Letgallen en Koerland. Gecombineerd met Semgallen het huidige Letland.

De rode leeuw verscheen in het wapen in 1569 en komt van het hertogdom Koerland en Semgallen. Deze rode leeuw ie tevens de linker schilddrager. De griffioen komt van de Letse oostelijke streken Vidzeme en Letgallen. Het geheel staat op takken van eikenbomen en deze zijn samengebonden met een lint in de kleuren van de Letse vlag.

LITOUWEN.

Officieel de Republiek Litouwen. Het land is gelegen in Noord-Europa en wordt begrenst door Letland in het noorden, Belarus (Wit-Rusland) in het oosten, Poelen en Rusland in het zuiden en de Oostzee in het westen.

Het land heeft een oppervlakte van 65.300 km².  De hoofdstad is Vilnius en de voertaal is Litouws.
Litouwen is een van drie landen van de Baltische staten.
Over het land werd voor het eerst melding gedaan in 1009, maar pas in de 12e eeuw was er sprake van een eigen staat.
De eerste leider van het rijk was Mindaugus en het liet zich dopen tot het christelijke geloof in 1251 en werd op 6 juni 1253 tot koning gekroond. Door zich te laten dopen ontnam hij de kruisridders van de Duitse Orde het motief om Litouwen binnen te vallen.
Het Litouwse rijk breidde zich in 13e en 14e eeuw sterk uit en besloeg Wit-Rusland en Oekraïne tot aan de Zwarte Zee.
Om zich te beschermen tegen de expansie van de Duitse Orde ging het land een overeenkomst aan met het koninkrijk Polen in de 14e eeuw. In 1569 werden de twee landen één staat. Het Poolse-Litouwse Gemenebest werd ook wel de Adelsrepubliek genoemd daar de koning in feite weinig macht had.

In de 18e eeuw kwam het land onder Russische bestuur en braken er regelmatig opstanden uit.
In 1915 werd het land onder de voet gelopen door de Duitse troepen. Gebruikmakend van het uitbreken van de Russische Revolutie op 16 februari 1918 werd in Vilnius de Litouwse staat uitgeroepen die teruggreep op het oude grootvorstendom. Het land werd erkend en trad in 1921 toe tot de Volkenbond. het land kende tussen 1920 en 1927 een periode van parlementaire democratie.
In 1919 kwam door het pact tussen Hitler en Stalin een einde aan de Litouwse onafhankelijkheid. Op 15 juni 1940 marcheerden de Russische troepen Litouwen binnen. Na de aanval van Duitsland op Rusland kwam Litouwen weer in Duitse handen. In 1944 werd het land 'bevrijd' door het Rode Leger. Het land bleef onder het bestuur van de Sovjet-Unie tot de val ervan in 1990 en werd het een republiek. Litouwen trad in 2004 toe tot de Europese Unie.
Geografisch gezien het Litouwen het middelpunt van Europa.

VLAG VAN LITOUWEN.

De vlag van Litouwen is een horizontale driekleur geel-groen-rood.

Het is sinds 1 september 2004 de officiële vlag van het land.

Het land nog een alternatieve staatsvlag. Deze heeft een rood veld met daarin het wapen van Litouwen. Verder nog een staats-oorlogsvlag welke een wit veld heeft met een blauw kruis wat de vlag in vieren deelt en in het linker kanton bovenin de kleuren van de huidige vlag voert.

De drie kleuren hebben een symbolische betekenis: het geel staat voor de gouden graanvelden van Litouwen, het groen staat voor het groene platte land en het rood verwijst naar het bloed dat is gevloeid in het land door de eeuwen heen.

WAPEN VAN LITOUWEN.

Het wapen van Litouwen bestaat uit een rood schild met daarop afgebeeld een ridder op een zilverkleurig paard. De ridder heeft een getrokken zwaard met een gouden gevest in zijn rechter hand en draagt op zijn linker arm een schild met een gouden Lotharings Kruis.

De vorsten van Litouwen gebruikten het wapen reeds in de 14e eeuw.

Het presidentieel wapen heeft de zelfde afbeelding, maar dan wordt het schild gedragen door links een griffioen en rechts een eenhoorn.

              Zie vervolg: EUROPA. LANDEN VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN. (DEEL 6)