HENRI DUPUY DE LÔME. FREGAT 'GLOIRE'.

 

EERSTE GEPANTSERDE FREGAT 

              TER WERELD.

FRANSE MARINE 19E EEUW.

De marinestaf onder het 2e Franse Rijk, Napoleon III, maakte zich zorgen na de afnemende toestand van de Franse keizerlijke marine na de Napoleontische tijd, die de verliezen van Trafalgar, Aboukir en vele andere veldslagen verlamde, plus veroverde schepen, waardoor Lodewijk XVIII een vrij bescheiden strijdmacht overliet. Sommige ervaren generaals en officieren die Frankrijk tijdens de Revolutie hadden verlaten, keerden terug, en die van de keizerlijke marine werden met argwaan bekeken totdat ze hun nieuwe loyaliteit aan het regime bewezen.

Na de revolutie en de constitutionele monarchie van 1830 werden enkele inspanningen geleverd om grote linieschepen te bouwen, terwijl het Franse rijk zijn industriële productie bleef uitbreiden en nu toegang kreeg tot nieuwe hulpbronnen dankzij zijn koloniale bezittingen.

De constitutionele koning Louis-Philippe, regeerde van 1839-1848, was er echter niet op gebrand een machtige marine in stand te houden en door 20 van de 40 houten schepen uit de eerste lijn op het droge te houden, zullen ze hun waarde niet verliezen in geval van oorlog.

Maar het was geen vervanging voor training en het creëren van een pool van bekwame officieren.

(Stoom-zeilschip 'Napoleon' 1850)

Onder het Franse 2e Keizerrijk (14 januari 1852) werd een plan om de marine opnieuw op gang te brengen bevolen door Lodewijk Napoleon Bonaparte, president sinds 1848 na de laatste revolutie.

Het eerste product van deze vernieuwing was een prototype, 's werelds eerste stoomschip van de lijn, 'Napoleon'.

Dit succes leidde tot meer conversies en herinvestering van de interesse in de marine, nog steeds zonder enig strategisch draaiboek.

In feite was de nieuwe vloot in 1870 niet in staat het land te beschermen. 

KRIMOORLOG.

Toen in 1853 de Krimoorlog begon, zette Frankrijk het grootste deel van zijn vloot in, in gezamenlijke operaties met de Britten, niet alleen in de Zwarte Zee, maar over de hele wereld, van de Oostzee tot Vladivostok. Door de Russische forten aan te pakken werd duidelijk de kwetsbaarheid van onbeschermde linieschepen tegen de nieuwste explosieven en brandgevaarlijke projectielen.

Dat is totdat de Fransen de ijzersterke drijvende batterijen van de Devastation-klasse inzetten. Ze werden speciaal gebouwd voor de aanval op de Russische kustversterkingen in deze oorlog.

Er werden er tien besteld, maar slechts vijf voltooid op de Franse scheepswerven. Alleen de eerste drie slaagden erin deel te nemen aan de aanval op Kinburn in 1855, waarbij ze van dichtbij het fort in donderde, waarbij ze veel treffers opliepen die niets opleverden.

Deze schepen van 1600- 1674 ton en 53 x 13,35 x 2,65-2,80 meter werden aangedreven door een Lae Creuzot-stoommachine van 150 pk, die een snelheid van 4 knopen per uur haalde.

Voor overtochten over langere afstanden hadden ze een zeilplan op drie masten, met 350 m² zeilen en een bemanning van 282 koppen.

Ze waren bewapend met zestien 50-ponder kanonnen met gladde loop en twee draaibaar gemonteerde 12-ponder kanonnen beschermd door ijzeren platen over de gehele lengte van de romp boven de water lijn, van 110 mm dikte.

Ze werden zo waardevol geacht dat ze alle vijf ook in de juni-juli 1859 Italiaanse oorlog, in de Adratische Zee werden gebruikt.

De Krimoorlog eindigde met het behalen van de geallieerde doelstellingen, een vredesverdrag dat feitelijk het Ottomaanse Rijk redde.

Maar de Frans marinestaf concludeerde twee dingen uit het conflict. Ten eerste een bevestiging dat stoomkracht in combinatie met een schroef de toekomst was, zoals bleek uit de tussenkomst van de 'Napoleon', die een kreupel Frans oorlogsschip uit de gevarenzone sleepte toen er geen wind was.

En de Devastation-klasse liet zien dat een gepantserd schip ongevoelig was voor batterijvuur, en omgekeerd onnoemelijk veel schade kan aanrichten aan een onbeschermd doelwit. Maar deze laatste is niet ontworpen als puur drijvende batterijen. Ze waren bijna rechthoekig van vorm, langzaam, log, hadden een korte afstand en waren totaal niet in staat om vlootwerk uit te voeren.

HENRY DUPUY DE LÔME.

Stanislas Charles Henri Dupuy de Lôme werd op 15 oktober 1816 geboren in Poemeur, nabij Lorienet in het westen van Frankrijk en overleed op 1 februari 1885 te Parijs.

Hij deed zijn opleiding aan de École Polytechnique en Ëcole Nationale Supérieure de Techniques Avancés.

Na zijn opleiding vertrok hij naar Engeland in 1842 en bestudeerde daar het ontwerp en de bouw van ijzeren schepen, met name de Great Britain. Dit was het eerste schip met een volledig metalen romp en een schroef voor voortstuwing. Het schip werd in 1843 te watergelaten en was het grootste schip ter wereld.

In 1844 schreef hij een rapport voor de Franse regering met het advies ook ijzeren schepen te bouwen. Hij ontwierp een ijzeren fregat, maar dit plan werd niet uitgevoerd.

De daaropvolgende jaren was hij actief betrokken bij het ontwerp en de bouw van de 'Napoleon'. Dit schip kwam in 1850 in de vaart, het had nog steeds een houten romp maar wel een stoommachine en een schroef voor de voortstuwing. De 'Napoleon' was 78 meter lang en 17 meter breed en een waterverplaatsing van ongeveer 5000 ton, en een vaarsnelheid van 14 knopen. Het schip was zeer actief betrokken bij de Krimoorlog in de Zwarte Zee.

La 'Gloire' 1856, gearceerde gedeelte is bepantsering.)

In 1856 werd de la 'Gloire' te water gelaten te Toulon. Dit schip was aanvankelijk ontworpen als linieschip van 90 stukken, doch werd afgebouwd als fregat van 36 stukken. Ze had een met ijzeren platen van 12 cm bekleedde houten romp wat mogelijk was aan het lagere gewicht aan geschut, en was een belangrijke schakel naar volledig ijzeren marine schepen. 

Zusterschepen waren de 'Invincible', 'Normandie' en 'Couronne'.

Door deze schepen ontworpen door Dupuy kreeg de Franse marine in de tweede helft van de 19e eeuw een aantal technologische vernieuwingen door en een voorsprong op de Britse, met het gevolg dat de Admiralty in juni 1859 opdracht gaf tot de bouw van twee gepantserde fregatten geheel uit ijzer gebouwd, de 'Warrior' en de 'Black Prince'.

LUCHTVAART.

Dupuy richtte in 1869 zijn aandacht aan het perfectioneren van een praktische bevaarbare ballon.

Hij kreeg van de Franse regering financiële steun van 40.000 franc bij het uitvoeren van de experimenten.

Het luchtschip Dupuy de Lôme was 36 meter lang, 14,84 meter in diameter, 29 meter hoog en had een totaal volume van 3.454 m³. Hij werd aangedreven door een slinger, die door 4 of 8 man werd bediend en die een snelheid tussen 9 en 11 km/u kon leveren. De mand onder de ballon kon 14 personen vervoeren.

De ballon was net klaar tot een paar dagen voor de Franse capitulatie en de eerste vlucht was op 2 februari 1872.

Op latere leeftijd werkte Dupuy aan een project voor een elektrische onderzeeër, grotendeel geïnspireerd op de experimentele resultaten van de onderzeeër Plongeur. Na zijn dood werd het project overgenomen door zijn vriend Gustave Zédé .wat leidde tot de lancering van een van de eerste elektrische onderzeeërs ter wereld, de Gymnote.