KUPING TIKUS OF MUIZENOORTJE.

 

    HET LIJKT EROP, 

MAAR ZIJN HET NIET.

KUPING TIKUS.

Tijdens een van mijn vele bezoeken aan de lokale markten, zag ik zwarte gedroogde dingen liggen. Zo mijn vraag aan zij die bij me waren wat dit wel mocht wezen. Dit zijn kuping tikus, wat mij natuurlijk niet zei en vroeg dit te vertalen. Muizenoortjes, was het antwoord. Nu moet ik toegeven dat ik in de jaren dat ik in Azië heb rondgezworven niet meer verbaast ben wat er in sommige landen al niet wordt gegeten. Alleen mijn gezicht sprak boekdelen en zo werden er gekocht voor het eten de volgende dag.

De gastfamilie had me weer een te pakken en ze hadden de grootste lol, en vertelde mij later wat het echt was.

DE NAAM.

De Latijnse naam is Auricularia polytricha. Het is een zwam met vele namen; Boomoren, boomoortjes, wolkenoren, muizenoortjes, in het Engels; cloud ear fungus, tree jellyfish, black fungus, wood ear fungus, tree ear fungus, in het Indonesisch kuping tikus. koeping tikoes, kuping jamu, in Hawai pepeiao. in het Chinees yún er, máo mú. mú er en in het Japans kikurage.

In principe onderscheiden we twee soorten van deze zwammen; links het Judasoor en rechts de muizenoor. De boomoren zijn donkerbruine, enigszins transperante, rubberachtige maar niet taaie paddestoelen die in can-can-onderjurkachtige roesjes groeien op dood hout.

KWEEK EN GEBRUIK.

In Azië worden deze boomoren gekweekt op plantages met lange rijen boomstammetjes.

In gematigder klimaten, zoals in Europa, kennen we een paddestoel die er verdacht veel op lijkt: Judasoren, Latijnse naam Auricularia auricula-judas. Deze zijn wat groter, dikker en lichter van kleur, groeien ook op levend hout, bijvoorbeeld van de Vlier, maar doen niet onder voor hun  Aziatische soort.

In Azië maakt men geen onderscheidt tussen de beide soorten.

De gedroogde boomoren moet je minsten twintigminuten laten weken in een ruime schaal met veel water, daar zij verdriedubbelen in omvang.

Na het weken worden ze uitgeknepen en droog gedept, alvorens ze in in kleine blokjes of sliertjes worden gesneden. De  enge stukjes of knobbeltjes aan het begin worden weggesneden. 

Hierna kan men ze verwerken in soep of in een roerbakgerecht. Tijdens het koken blijven ze hun   structuur behouden, dus worden niet kapot gekookt. Helaas smaken ze verder negens naar, maar het gaat om de mix van het geheel. 

Beide soorten zijn gedroogd droog en donker nog jaren te bewaren in een goed luchtafgesloten pot.

In de Chinese keuken worden ze vaak met reepjes rundvlees bereidt, maar waarbij de toegevoegde kruiken de smaak aan het gerecht moeten geven.

Ik heb dan ook de volgende avond een heerlijke maaltijd gegeten met rijst, varkensvlees, groenten en niet te vergeten 'muizenoortjes'.