STAATSJACHT VAN DE
VOORMALIGE DDR.
GREIF VOORHEEN WILHELM PIECK.
De in 1951 met een stalen romp gebouwde Greif was het eerste zeilende opleidingsschip dat na de Tweede Wereldoorlog in Oost-Duitsland werd gebouwd en de eerste nieuw gebouwde brigantijn ter wereld die na de oorlog op opleidingen in gebruik werd genomen.
Het schip een tweemastbrigantijn met een lengte van 41 meter, breedte 7,6 meter en een diepgang van 3,6 meter, was ontworpen door Wilhelm Schröder en bedoeld om het staatsjacht van Oost-Duitsland te worden, door de inwoners van Mecklenburg geschonken aan Wilhelm Pieck, de eerste president van de Duitse Democratische Republiek (Oost-Duitsland), ter ere van diens 75e verjaardag.
De ironie wil dat Pieck zich als jonge, sociaaldemocratische leider in de beginjaren van de 20e eeuw op strenge en bittere toon had uitgesproken tegen het uitgeven van grote sommen belastinggeld voor de jachten van keizer Wilhelm II.
(De Wilhelm Pieck voert de klassieke tuigage van de brigantijn, dus dwarsgetuigd aan de fokkenmast en langsscheeps daarachter. Ook de lange boegspriet met een aantal voorzeilen is traditioneel.)
Met dit gegeven in het achterhoofd is het niet verbazingwekkend dat Pieck verordonneerde dat het vaartuig niet voor hem maar voor de zeevaartopleiding van jonge mensen van Oost-Duitsland gebouwd moest worden.
Hiervoor moest het vaartuig van binnen behoorlijk worden aangepast, dat het een bemanning van 14 koppen plus dertig leerlingen kon huisvesten, want deze accommodatie en uitrusting verschilden nogal van het oorspronkelijke ontwerp.
Ook het tuig werd verander in dat van een brigantijn met 570 m² zeil, gevoerd aan de fokkenmast (gaffelzeil en vierhoekige zeilen plus voorziening voor een driehoekige klapmuts) en een grote mast (gaffelgrootzeil en topzeil) en dan nog de voorzeilen.
De Wilhelm Pieck was het eerste van staal gebouwde vaartuig van het naoorlogse Oost-Duitsland.
De kiellegging vond op 27 februari 1951 plaats op de Warnow-scheepswerf in Warnemünde, de te water lating volgde op 26 mei en op 2 augustus, nog steeds van het zelfde jaar was het schip klaar.
Gezien het aantal Duitse schepen dat in de Tweede Wereldoorlog tot zinken was gebracht of door de Geallieerden was veroverd, en gezien de hachelijke toestand van de Oost-Duitse economie die probeerde op te krabbelen uit de chaos van de oorlog, is het nauwelijks verwonderlijk dat de Wilhelm Pieck een van de slechts drie zeegaande schepen was die de Oost-Duitse vlag voerden.
De primaire taak van de brigantijn was het opleiden van jonge zeelieden voor de Oost-Duitse marine en koopvaardij. Over het algemeen maakte het schip korte trainingstochten binnen de grenzen van de Baltische Zee, hoewel het later, in 1957 een reis van ruim 8000 zeemijlen maakte, van Oost-Duitsland, rond West-Europa, door de Dardanellen en de Bosporus de Zwarte Zee in.
Omdat Oost-Duitsland vastbesloten was om als lid van de internationale gemeenschap gezien te worden als een staat op zichzelf, nam de Wilhelm Pieck in 1974 voor de eerste , en naar later zou blijken laatste, keer deel aan een door de Sail Training Association uitgeschreven 'Tall Ships Race'.
Gedurende haar dienst onder de vlag van Oost-Duitsland legde de Wilhelm Pieck 112.200 zeemijlen af en was ze betrokken bij de opleiding van ongeveer 6000 jonge zeelieden.
De Wilhelm Pieck was het eerste van staal gebouwde vaartuig van het naoorlogse Oost-Duitsland.
De kiellegging vond op 27 februari 1951 plaats op de Warnow-scheepswerf in Warnemünde, de te water lating volgde op 26 mei en op 2 augustus, nog steeds van het zelfde jaar was het schip klaar.
Gezien het aantal Duitse schepen dat in de Tweede Wereldoorlog tot zinken was gebracht of door de Geallieerden was veroverd, en gezien de hachelijke toestand van de Oost-Duitse economie die probeerde op te krabbelen uit de chaos van de oorlog, is het nauwelijks verwonderlijk dat de Wilhelm Pieck een van de slechts drie zeegaande schepen was die de Oost-Duitse vlag voerden.
De primaire taak van de brigantijn was het opleiden van jonge zeelieden voor de Oost-Duitse marine en koopvaardij. Over het algemeen maakte het schip korte trainingstochten binnen de grenzen van de Baltische Zee, hoewel het later, in 1957 een reis van ruim 8000 zeemijlen maakte, van Oost-Duitsland, rond West-Europa, door de Dardanellen en de Bosporus de Zwarte Zee in.
Omdat Oost-Duitsland vastbesloten was om als lid van de internationale gemeenschap gezien te worden als een staat op zichzelf, nam de Wilhelm Pieck in 1974 voor de eerste , en naar later zou blijken laatste, keer deel aan een door de Sail Training Association uitgeschreven 'Tall Ships Race'.
Gedurende haar dienst onder de vlag van Oost-Duitsland legde de Wilhelm Pieck 112.200 zeemijlen af en was ze betrokken bij de opleiding van ongeveer 6000 jonge zeelieden.
HERENIGING VAN DE DUITSLANDEN.
(Wilhelm Pieck als de hedendaagse Greif.)
Toen de beide Duitslanden in oktober 1990 herenigd werden, was het verdere bestaan van het opleidingsschip Wilhelm Pieck twijfelachtig omdat West-Duitsland daarvan meer en grotere ter beschikking van de gezamenlijke opleidingen stelde.
Om de brigantijn te redden werd in haar thuishaven Greifswald een campagne gestart onder auspiciën van lokale politici en met steun van de stichting 'Pamir-Pasat' in Lubeck.
Met succes, want in februari 1991 werd de Wilhelm Pieck aan de stad geschonken en kreeg zij de nieuwe naam Grief (griffioen) en ook een uitbeelding van dat mythologische dier op haar bramzeil. In 1991 werd de Greif in Rostock aangepast. Aan de romp hoefde weinig te worden gedaan maar het interieur werd volledig vernieuwd en ook de hulpmotoren werden vervangen.
In deze verbeterde vorm ging de Greif weer dienst doen als opleidingsschip, nu voor jongens en meisjes tot 16 jaar. Na een meer dan zestig jaar durende carrière als zeilend opleidingsschip verkeert het nog steeds in voortreffelijke staat en is het nog altijd een schitterend voorbeeld van de brigantijn.
Met succes, want in februari 1991 werd de Wilhelm Pieck aan de stad geschonken en kreeg zij de nieuwe naam Grief (griffioen) en ook een uitbeelding van dat mythologische dier op haar bramzeil. In 1991 werd de Greif in Rostock aangepast. Aan de romp hoefde weinig te worden gedaan maar het interieur werd volledig vernieuwd en ook de hulpmotoren werden vervangen.
In deze verbeterde vorm ging de Greif weer dienst doen als opleidingsschip, nu voor jongens en meisjes tot 16 jaar. Na een meer dan zestig jaar durende carrière als zeilend opleidingsschip verkeert het nog steeds in voortreffelijke staat en is het nog altijd een schitterend voorbeeld van de brigantijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten