.png)
U.K. ZEILTRAININGS-
SCHEPEN.
SIR W. CHURCHILL AND MALCOLM MILLER.
De Saiul Training Association bezet twee vrijwel identieke schepen die ze tot 2002 in de vaart bracht voor de zeilopleiding van jonge Britten.
Dit waren de driemaststopzeilschoeners Sir Winston Churchill en de Malcolm Miller, (rechts op de afbeelding) ontworpen door Camper and Nicholson en gebouwd met een stalenromp en drie identieke masten uit een aluminiumlegering die 29,8 meter boven het dek oprezen.
De schepen hadden een lengte van 41,1 meter over alles, lengte op de waterlijn 31,4 meter, breedte 7,5 meter en een diepgang van 4,9 meter.
De schoeners voeren beide een zeiloppervlak van 660 m², verdeeld over 14 zeilen. De fokken- en grote mast voerden gaffelzeilen, de bezaansmast een torentuig en er waren tot vier voorzeilen waarvan de stagfok een boom had, terwijl daarvoor nog een of twee kluivers en eventueel een vlieger konden worden gehesen.
(Opengewerkte tekening van de romp van de Sir Winston Churchill.)
Aan de fokkenmast konden nog een vierhoekig ondermars- en een marszeil worden bijgezet.
Om veiligheidsredenen en uit noodzaak om ook in kleine havens te kunnen manoeuvreren, werd een hulpmotor ingebouwd die twee schroeven aandreef.
De schepen waren ontworpen om ook in zwaar weer gemakkelijk en veilig te kunnen worden gezeild door een beperkte bemanning, zodat op de leerlingen onder dergelijke omstandigheden nog geen beroep hoefde te worden gedaan, maar ook snelheid werd belangrijk gevonden. De vaste bemanning bestond uit 7 koppen en men kon 40 leerlingen herbergen.
(Boegbeeld van de Sir Winston Churchill.)
De iets oudere van de twee vaartuigen was de Sir Winston Churchill, in 1964 gebouwd op de Dunstons Scarr Shipyard in Hessle-on-the-Humber, niet ver van Kingston-upon-Hull.
Net voor de tewaterlating viel het schip van de helling, waarbij alle drie zijn masten braken, maar dit leverde geen noememswaardige vertraging op want vroeg in 1965 werd het, zoals voorzien, in dienst gesteld.
(Boegbeeld van de Malcolm Miller.)
Het tweede vaartuig van de vereniging was de Malcolm Miller, een voormalige burgemeester van Londen en de latere van Edinburgh, wiens financiële bijdrage de bouw van de nieuwe schoener mogelijk maakte.
Dit gebeurde in 1967 op de werf van John Lewis and Sons in Aberdeen, waarna het schip een jaar later werd voltooid. De thuishaven van de beide schoeners was Portsmouth en hoewel ze soms samen zeilden, vooral voor wedstrijden tussen 'tall schips', voeren ze hoofdzakelijk apart in de Britse en Europese wateren. Samen maakten ze per jaar zo'n dertig tochten, met ongeveer 1260 jongeren.
Het feit dat de Sir Winston Churchill en de Malcolm Miller erin in slaagden een groeiend aantal jonge mensen te interesseren voor het zeilen, wordt onderstreept door het tegen het einde van de 20e eeuw genomen besluit van de Sail Training Association, nu een onderdeel van de Tall Ship Youth Trust, om de schepen te vervangen door een tweetal grotere, brikgetuigde schepen.
Aldus werden de twee schoeners in respectievelijk 2001 en 2000 verkocht en maakten ze plaats voor de nieuw gebouwde Prince William (rechts) en de Stravos S. Niachros (links).
Deze schepen werden in 2000-2001 gebouwd op de Appledore Shipyard als de grootse zeilvaartuigen die in meer dan honderd jaar in Groot Brittannië zijn gebouwd en hebben elk een betaalde zeskoppige bemanning, dertien vrijwillige bemanningsleden en tot 48 leerlingen.
De brikgetuigde schepen hebben elk tot achttien zeilen op tien ra's aan hun twee masten, met een maximaal zeiloppervlak van 1162 m². Het staande en lopende want heeft een totale lengte van 14,5 km. De brikken zijn 59,4 meter lang, 9,9 meter breed en hebben een waterlijnlengte van 40,6 meter, een diepgang van 4,5 meter en een masthoogte van 45 meter.
Hun tonnage bedraagt 493 bruto registerton met 635 ton waterverplaatsing.
Een van de brikken heeft een snelheid gehaald van 13 knopen, terwijl de twee 445 pk (330 kW) MTU hulpdieselmotoren goed zijn voor een snelheid van 10 knopen.
Het tweede vaartuig van de vereniging was de Malcolm Miller, een voormalige burgemeester van Londen en de latere van Edinburgh, wiens financiële bijdrage de bouw van de nieuwe schoener mogelijk maakte.
Dit gebeurde in 1967 op de werf van John Lewis and Sons in Aberdeen, waarna het schip een jaar later werd voltooid. De thuishaven van de beide schoeners was Portsmouth en hoewel ze soms samen zeilden, vooral voor wedstrijden tussen 'tall schips', voeren ze hoofdzakelijk apart in de Britse en Europese wateren. Samen maakten ze per jaar zo'n dertig tochten, met ongeveer 1260 jongeren.
Het feit dat de Sir Winston Churchill en de Malcolm Miller erin in slaagden een groeiend aantal jonge mensen te interesseren voor het zeilen, wordt onderstreept door het tegen het einde van de 20e eeuw genomen besluit van de Sail Training Association, nu een onderdeel van de Tall Ship Youth Trust, om de schepen te vervangen door een tweetal grotere, brikgetuigde schepen.
Aldus werden de twee schoeners in respectievelijk 2001 en 2000 verkocht en maakten ze plaats voor de nieuw gebouwde Prince William (rechts) en de Stravos S. Niachros (links).Deze schepen werden in 2000-2001 gebouwd op de Appledore Shipyard als de grootse zeilvaartuigen die in meer dan honderd jaar in Groot Brittannië zijn gebouwd en hebben elk een betaalde zeskoppige bemanning, dertien vrijwillige bemanningsleden en tot 48 leerlingen.
De brikgetuigde schepen hebben elk tot achttien zeilen op tien ra's aan hun twee masten, met een maximaal zeiloppervlak van 1162 m². Het staande en lopende want heeft een totale lengte van 14,5 km. De brikken zijn 59,4 meter lang, 9,9 meter breed en hebben een waterlijnlengte van 40,6 meter, een diepgang van 4,5 meter en een masthoogte van 45 meter.
Hun tonnage bedraagt 493 bruto registerton met 635 ton waterverplaatsing.
Een van de brikken heeft een snelheid gehaald van 13 knopen, terwijl de twee 445 pk (330 kW) MTU hulpdieselmotoren goed zijn voor een snelheid van 10 knopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten