WAPENBORDEN.

VERDWIJNEN UIT VERLEDEN EN HET HEDEN.

Wapenborden kwam men vroeger tegen voor de komst van de Europese Unie aan de grensovergangen van landen. Op deze borden stond dan het wapen van het land afgebeeld met daaronder de naam van het land.
Nu zijn het de bekende blauwe borden met 12 gele sterren met in het midden de naam van het land.
Zo verdwenen deze wapenborden langs de weg.

Ook bij ambassades en consulaten van landen buiten onze grenzen en dus ook bij onze ambassade of consulaat in het buitenland kom je nog vaak een wapenbord tegen. Op deze borden staat dan het wapen van het land afgebeeld met de naam van het land en of het een ambassade of een consulaat is van het betreffende land.
Deze borden zijn vaak boven de ingang van het betreffende gebouw geplaatst en vaak onderaan de vlaggenmast waarin de landsvlag hangt in top.
Ook deze borden zijn langzaam aan het verdwijnen en maken plaats voor een plaquette aan de muur bij de ingang van het gebouw.

Wapenborden behoren ook tot de tradities van ridderorden, alhoewel deze in Nederland en andere landen niet meer voorkomen.
Ze zijn nog wel te vinden in Engeland, Schotland, Denemarken en Zweden.
In het slot Frederiksburg in Denemarken hangt het wapenbord (links) van de ridders van de 'Orde van de Olifant'. Rond het wapenbord is dan ook de orde ketting aangebracht met de afbeelding van de olifant. In het slot zijn ook nog wapenborden te vinden van Belgische, Zweedse en Nederlandse orde's.

Van de ridders in de Zweedse 'Orde van de Serafijnen'worden de wapenborden in de kapel van de orde in Stockholm bewaard.
Ook om dit wapenbord is de orde ketting aangebracht. 







Ook in kerken komt men vaak borden tegen met wapens er op, maar dit zijn geen wapenborden, maar rouwborden.

Op deze borden zijn de wapens geschilderd van de overleden familieleden van adellijke afkomst  die dan wel- of niet zijn bijgezet in een graf in de kerk. Deze personen hadden vaak een verbintenis met de kerk.
Deze borden zijn vaak rechthoekig met of zonder een fraaie omlijsting. De achtergrond was zwart geschilderd met daarop in kleuren de wapens van de overleden personen, voorzien van naam, titel en geboorte- en sterfdatum.
Er zijn kerken waarvan de muren vol hangen met deze borden met daarnaast ook vaak nog de vaandels van de familie of orden. Ook dit gebruik is aan het verdwijnen.

  

WAPENSCHILDEN EN HUN ONTSTAAN.

VAN BESCHERMING TOT VERSIERING.

HET SCHILD.

Een schild ter bescherming en een wapenschild (heraldiek) zijn nauw aan elkaar verwant, van het een kwam het ander.
Reeds vroeg in de geschiedenis van de mensheid werden er oorlogen uitgevochten, zowel tussen stammen als tussen landen. Streed men niet om een vrouw dan was het wel om macht. Men trok ten strijde, maar men wenste zichzelf wel te beschermen tegen verwondingen die door wapens van de tegenpartij konden worden aangebracht of te voorkomen dat men dood op het strijdtoneel achterbleef.

Zo ontstond reeds vroeg het schild waar achter men zich bescherm kon voelen.
Schilden die in het begin van de mensheid, de steentijd, bestonden uit hout.
Zelfs deze houten schilden hadden reeds versieringen om de vijand schrik aan te jagen. Of versieringen welke de krijgers door een geestesbezwering extra moesten beschermen zoal bij de Papoea's.

Gedurende het bronzen tijdperk werden de schilden meer geperfectioneerd. Smeden sloegen uit dunne plaat fraai bewerkte schilden met kunstige versieringen en vaak ook al het symbool van hun krijsheer.

Na het bronz kwam het ijzer. Pijlpunten waren niet meer van steen, maar werden uit ijzer gesmeed. Zelfs in die periode kenden de Indianen nog schilden vervaardigd uit een opgespannen dierenhuid op een houten raamwerk wat ze ook weer fraai versierden in de kleuren van hun stam.

Het waren de Grieken en de Romeinen die de schilden uit ijzer gingen vervaardigen. Uit dun plaatijzer werden schilden in verschillende vormen geslagen. Zo kende men ronde lang ovale of rechthoekige schilden, ieder had zijn eigen functie en werden reeds toen al vaak versierd met het embleem van de legereenheid van het land of van de heerser.
De rechthoekige schilden gebruikten de Romeinen om zich aan alle zijden van het gevormde vierkant te beschermen, zo ook van boven tegen een regen van vijandelijke pijlen. Zo onderscheidde men zich buiten een vaandel of banier van de vijand. Schilden waren dus hoofdzakelijk voor de mens om zich te beschermen, maar door de aangebrachte versieringen indruk te maken op de tegenstander.

Gedurende de Middeleeuwen en de Kruistochten naar het 'Heilige land', de heilige oorlog tegen de moslims, werden de schilden steeds meer versierd met het wapen van de krijgsheer of van een kerkelijk kruis zoals dat van de christelijke ridders van de Maltezer Orde in hun strijd tegen de Ottomanen.
Schilden uit strijdperken sierden de wanden van kastelen en burchten door geheel Europa. Iedere opvolgende generatie had er zijn eigen versierselen op staan.
Zo ontstonden de wapenschilden, waarmee iedere edelman of grondbezitter mee prijkte buiten de kleuren in het vaandel.

HET WAPENSCHILD.

Een wapenschild (blazoen) in de heraldiek is oorspronkelijk het schild dat men in het verleden gebruikte als bescherming. De heraldiek is een puur Europese aangelegenheid en ontstond in de Middeleeuwen. Het is verbonden aan koningen, kerkelijke instanties, prinsen, graven, hertogen, barons, ridders, hoge militaire functionarissen, een familie, stad of gilde. Het gebruik van een wapen wordt het 'voeren'genoemd.

Zo werd het schild ter bescherming een schild ter versiering. De schilden werden steeds fraaier uitgevoerd en versierd zodat het ook onmogelijk was ze nog te gebruiken als bescherming mee te voeren. Ook bij het verbeteren van de wapens had het schild weinig nut als bescherming.

Toen het wapenschild in de 12e eeuw prestige had verworven gingen de zonen hun vaders wapen gebruiken, soms ongewijzigd of door het toevoegen van een eigen symbool in het wapen. Door huwelijken werden vaak twee wapens samengevoegd en werd het schild gedeeld.
Gildes gebruikten hun producten in hun wapen, wat eigenlijk een soort reclame was. ook de gewone burger begon zich  een wapenschild aan te schaffen, wat tot gevolg had, dat in Engeland en Schotland het gebruiken van een wapenschild aan strenge wettelijke regels en toestemming van de staat werd gebonden.


De wapenschilden gebruikt door de steden verwijzen vaak naar de toenmalige heerser over de stad en het gebied. Afhankelijk of men het wel of niet verdiende werd ook vaak nog een spreuk aan het wapen toegevoegd. Een wijn makers gilde zou de spreuk 'Vino Veritas' gebruiken. Ook aan het gebruik van deze Latijnse spreuken werd een wettelijke regel op van toepassing en moest vaak door de regering of College van Adel worden goedgekeurd.

DE OPBOUW VAN EEN WAPENSCHILD.

 Een wapen kan bestaan uit alleen een schil, maar afhankelijk van de belangrijkheid of de positie van de eigenaar werden er vaak veel versierende zaken aan toegevoegd. 

Het wapenschild (5), het belangrijkste staat altijd in het midden geplaatst. Op dit schild vinden we de kleuren en afbeeldingen die bij het wapen horen van de eigenaar.

Boven het wapenschild staat vaak een helm (6) afgebeeld. Er kunnen één of meerdere helmen boven het wapenschild geplaatst zijn. Deze helm kan los staan van het schild, maar kan ook het schild iets overlappen het het onderste deel dat de bovenborst beschermd. Ook kunnen er versieringen op of aan de helm zijn aangebracht., een helmteken wat weer voorkomt in het schild.
De dekkleden (7) zijn ontstaan uit de stoffen bescherming achter op de helm dat over de nek viel ter bescherming tegen de zon.
De wrong ((8) wordt  boven de helm geplaatst en heeft de zelfde kleuren als de dekkleden. Deze wrong was meestal een opgerolde doek gevuld met paardenhaar.
De kroon (9) of rangkroon is verschillend in de adellijke rang. Bij de rooms-katholieke geestelijkheid was de kroon vaak een hoed met kwasten. Hier was de kleur en het aantal, kwasten verschillend naargelang de plaats in de kerkelijke hiërarchie. 
Het helmteken (10) staat op de helm en is vaak een object dat overeenkomt met een afbeelding op het schild.
Onder het schild kunnen vaak de ridderorde of ordeteken (3) worden aangebracht.
Het wapenschild kan worden gedragen door zowel menselijke als dierlijke afbeeldingen (4). Dit kunnen ook dieren zijn uit fabels zoals de eenhoorn.
Het geheel wordt gedragen op een grond (2) welke ook weer geheel verschillend van uitvoering kan zijn.
Onder het geheel wordt vaak op een sierlijk lint de wapenspreuk of motto (1) weergegeven.
Het gehele wapenschild wordt vaak vooral bij koninklijke wapens voorzien van een wapentent of paviljoen. Deze middeleeuwse tent met opengeslagen flappen, deze wapenmantel versierd met hermelijn of een ander dierlijke huid omsluit aan drie zijden het wapenschild. Vaak worden op de tent de landvlaggen gedragen.

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (FLEVOLAND)

PROVINCIE FLEVOLAND.

Flevoland is de laatste en jongste provincie van Nederland. De provincie is ontstaan uit het droogleggen van twee delen van het IJsselmeer, de voormalige Zuiderzee, en bestaat uit de Noord-Oost polder, Oostelijk Flevoland en Zuidelijk Flevoland. Bij deze drooglegging verdwenen als eilanden Urk en Schokland. De provincie heeft aan landoppervlakte 1.418 km² en aan water 995 km².

De hoofdstad van de provincie is Lelystad.

De provincie wordt in het noorden begrensd door de provincie Friesland, in het noord-oosten door de provincie Overijssel, in het zuid-oosten door de provincie Gelderland, in het zuiden aan de provincies Utrecht en Zuid-Holland en in het westen aan het Markermeer en het IJsselmeer.

De provincie is het grootste kunstmatige eiland van de wereld en ligt 5 meter onder de zeespiegel.

                                                             ( De provincie Flevoland.)

De naam Flevoland is afgeleid van het Flevomeer, in het Latijns Lacus Flevo. De Romeinse geograaf Pomponius Mela schreef in 44 n. Chr. hier over in zijn De Chorographia. Door het stijgen van de zeespiegel in het begin van onze jaartelling ontstonden in het toenmalige land van het Zuiderzeegebied kleine meren die langzaam aaneen gesloten raakten. Pomponius schreef hierover: "De noordelijke tak van de rivier de Rijn verbreedt zich tot het meer Flevo, dat een eiland met de zelfde naam omsluit en daarna als een normale rivier naar zee vloeit".

De vlag van Flevoland bestaat uit twee brede horizontale banen, boven blauw en onder groen, gescheiden door een golvende gele baan.

Links boven in de hoek van de blauwe baan de afbeelding van een Franse lelie (fleur de lys)

De blauwe baan symboliseert het water. de golvende gele baan de rijke korenvelden, het bloeiende koolzaad en de weide akkers. De groene baan symboliseert het enorm ruime weide landschap.

De witte Franse lelie komt uit het familie wapen van de grondlegger van de Zuiderzeewerken ir. Cornelis Lely.

                                                   ( Wapen van de provincie Flevoland.)

Het wapen van de provincie Flevoland werd op 10 februari 1897 toegekend door de Hoge Raad van Adel.
Het wapen wordt als volgt beschreven: Het schild golven in tweeën gedeeld, boven in azuur (blauw) en onder in zilver. Het schild wordt gesierd door een ´zeeleeuw´, in het blauwe deel een halve leeuw met in het zilveren deel eraan vast een vissenstaart. De leeuw in het goud dragend in de rechter klauw de Franse lelie met rode tong en nagels en de vissenstaart in het blauw. De vissenstaart verwijst naar de visvangst van de vroegere havens gelegen aan de Zuiderzee.
Boven het schild een gouden kroon met vijf bladeren en vier parels.
Het schild wordt aan beide zijden ondersteund door een gouden leeuw met rode tong en rode nagels staande op een rechte zilveren grond.

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (LIMBURG)

PROVINCIE LIMBURG.

De provincie Limburg wordt begrenst in het oosten door Duitsland, in het zuiden en zuid-oosten door België, in het oosten en noord-oosten door de provincie Brabant en in het noorden door de provincie Gelderland. Het is de langste en smalste provincie van Nederland.

De provincie heeft een oppervlakte van 2192 km². De hoofdstad van de provincie is Maastricht. De rivier de Maas deelt de gehele provincie bijna over de gehele lengte in tweeën.

De vlag van Limburg is door de Provinciale Staten van Limburg vastgesteld op 28 juli 1953.
De vlag bestaat onder en boven uit twee gelijke horizontale banen, wit en geel. Deze banen zijn gescheiden door een horizontale blauwe baan. 
Links in de vlag staat een gekroonde naar links gaande rode leeuw met een dubbele staart.
De kleuren in de vlag zijn ontleend aan die van het provincie wapen. De leeuw symboliseert Limburg en verwijst ook naar het hertogdom Limburg.
De blauwe baan symboliseert de van zuid naar noord stromende rivier de Maas.
De vlag is het ontwerp van de Maastrichtse architect Louis Marls.

                                              
                                                   ( Het wapen van de provincie Limburg.)

In het wapen van de provincie zijn de wapens van de vier voornaamste vorstendommen opgenomen, waarvan delen tot de komst van de Fransen in 1794 tot de tegenwoordige provincie Limburg behoorden. Het wapen van de provincie Limburg is een afspiegeling van de staatkundige wordingsgeschiedenis van de provincie. Het huidige wapen werd door Koning Willem III bij Koninklijk Besluit op 27 december 1886 aan de provincie toegekend.
Het wapenschild is in vieren verdeeld met een klein wapenschild in het midden.

Linksboven in het wapenschild op een zilveren veld staat een rode leeuw met een dubbele staart, een gouden kroon en gouden klauwen.
Deze leeuw is ontleend uit het wapen van Valkenburg van het wapen
Land van Valkenburg. In dit wapen draagt de leeuw een rode kroon.







Rechtsboven in een gouden veld staat een ongekroonde zwarte leeuw met rode klauwen en tong. De leeuw is ontleend aan het oude wapen van het hertogdom 
Gulik en het oude wapen van Gulik-Kleef-Berg.

Linksonder in een gouden veld staat het wapen Horn.
In het gouden veld zijn drie horens afgebeeld in het rood met zilveren banden.

Rechtsonder in een blauw veld staat een gouden leeuw met gouden kroon, rode tong en nagels en een dubbele staart. Dit is de Gelderse leeuw van het Hertogdom Gelre.







In het midden op de vier 'kwartieren' ligt het hartschild. Hierop is weer de leeuw afgebeeld van het hertogdom Limburg. Het hertogdom Limburg (Duitsland) besloeg slechts een heel klein deel van de huidige provincie Limburg.

Het wapenschild van de provincie Limburg is gedekt door een gouden kroon met een rode voering; de Limburgse hertogelijke hoed. Het wapen wordt niet als de overige provincie wapens aan beide zijden ondersteund door een leeuw.

                                                ( De ruïnes van het kasteel Valkenburg.)

HET LIMBURGS VOLKSLIED.

Waar in bronsgroen eikenhout

't nachtegaaltje zingt.

Over 't maise korenveld

't lied des leeuwerik klinkt.

Waar de hoorn des herders schalt langs de beekjes boord:

(refrein)

Daar is mijn Vaderland

Limburgs dierbaar oord!

Daar is mijn Vaderland

Limburgs dierbaar oord!

Waar de brede stroom der Maas

statig zeewaarts vloeit.

Weelderig sappig veldgewas kostelijk groeit en bloeit.

Bloemengaard beemd en bos

overheerlijk gloort.

(refrein)

Waar de vaad'ren schone taal

klinkt met held're kracht

Waar men kloek en fier van aard

vreemde praal veracht;

Eigen zeden, eigen schoon

't hart des volks bekoort.

(refrein)

Waar aan 't oud Oranjehuis

't volk blijft hou en trouw

Met ons roemrijk Nederland

één in vreugd en rouw

Trouw aan plicht en trouw aan God

heerst van Zuid tot Noord.

(refrein)

                                                           ( Kasteel Horn in Horn.)

  

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (NOORD-BRABANT.)

PROVINCIE NOORD-BRABANT.

De provincie Noord-Brabant wordt begrensd in het zuiden door België, in het westen door de provincie Zeeland, in het noorden door de provincies Zuid-Holland en Gelderland en in het oosten door de provincie Limburg. De provincie heeft een oppervlakte van 4973 km².

De provincie hoofdstad is 's-Hertogenbosch.

We spreken van de provincie Noord-Brabant daar er in België ook een Vlaams- en een Waals deel Brabant ligt, wat ontstaan door de afscheiding van de 'Zuidelijke Nederlanden' tegen het einde van de 80-jarige oorlog met Spanje (1568-1648)

De vlag van de provincie Noord-Brabant bestaat uit een schaakbordpatroon met 24 vlakken in de kleuren rood en wit. Dit patroon wordt ook wel 'Brabants bont' genoemd.

De vlag van de provincie dateert uit de Middeleeuwen. Het rood en wit komen voor in de standaarden, vlaggen en wimpels van het graafschap Leuven tijdens de Lotharingse periode. Het hertogdom Brabant nam deze kleuren over.

In de middeleeuwen werd de vlag veel gevoerd en zelfs door de schepen uit Antwerpen.

Aan het eind van de 18e eeuw raakte deze vlag in onbruik en werd pas in 1959 de officiële vlag van Noord-Brabant waar ze op 21 januari van dat jaar werd vastgesteld door de Provinciale staten.

                                                ( Wapen van de provincie Noord-Brabant.)

De leeuw in het wapen van Brabant werd reeds in de 12e eeuw al gebruikt. Het is eeuwen lang te zien geweest in het wapen van de hertogen van Brabant. Het hertogdom Brabant bestond uit de huidige provincie Noord-Brabant  en de Belgische provincies Antwerpen en Vlaams Brabant.
Met uitzondering van een aantal onderbrekingen, zoals gedurende de 80 jarige oorlog met Spanje, heeft de leeuw tot 1815 gefungeerd in het wapen van het hertogdom.
Door de stichting in 1815 van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en het afzweren van de Spaanse koning Filips II, had de opsplitsing van het hertogdom tot gevolg in de provincies Noord-Brabant, Zuid-Brabant en Antwerpen. Dit was tevens de aanleiding de hertogskroon weer te herstellen.
Het wapen met de kroon kwam vanaf 1648 ook in gebruik voor Staats-Brabant. Het departement Bataafs-Brabant van de Bataafse Republiek verving aanvankelijk de kroon door een lauwerkrans. Bij de hernoeming in 1798 naar Departement van de Dommel werd de hertogskroon weer ingevoerd 
Na de afsplitsing van België bleven de beide Brabantse provincies de leeuw in hun wapen voeren.
Het wapen wordt als volgt omschreven: Op een zwart schild een gouden leeuw met rode tong en nagels naar links kijkend. Boven het schild de hertogskroon van goud met een rode voering. Het wapen wordt aan beide zijden ondersteund, sinds 1920, door een gouden leeuw met rode tong en nagels staande op een sierlijke zilveren grond. 

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (ZEELAND)

PROVINCIE ZEELAND.

Zeeland de meest zuid-westelijke provincie van Nederland. De provincie bestaat uit het vasteland gedeelte Zeeuws-Vlaanderen en de eilanden; Schouwen-Duiveland, Tholen, Sint Philipsland, Walcheren en Noord- en Zuid-Beveland. Sinds de bouw van de Delta-werken zijn de eilanden door dammen (waterkeringen) met elkaar verbonden.

De provincie grenst in het zuiden aan België, in het westen aan de Noordzee, in het noorden aan de provincie Zuid-Holland en in het oosten aan de provincie Noord-Brabant. De provincie hoofdstad is Middelburg.

De vlag van de provincie Zeeland is ontworpen in 

1948 en officieel door de Gedeputeerde Staten vastgesteld op 14 januari 1949.

De vlag heeft vier blauwe golvende banen en drie witte golvende banen. De blauwe golvende banen moeten het water voorstellen en symboliseren de altijd durende strijd tegen het water.

In het midden van de vlag is het wapen van de provincie Zeeland afgebeeld.

De vlag kreeg bekendheid door de Watersnood van 1953 die de strijd van de Zeeuwen tegen het water in het middelpunt van de belangstelling van de gehele wereld zette. De uit het water opklimmende leeuw werd zo het symbool van de strijd, lijden en internationale solidariteit.

De Zeeuwse vlag zonder het wapen er in is de vlag van de plaats Lewes in de USA. Deze plaats ligt nu daar waar eens door de Nederlanders gestichte plaats Swanendael lag.

                                                    ( Het wapen van de provincie Zeeland.)

Het wapen van de provincie Zeeland werd op 4 december 1948 bij Koninklijk Besluit officieel vastgesteld.
De oudste afbeelding van dit wapen dateert van een manuscript uit 1450, dat in opdracht van Philips de Goede, hertog van Bourgondië - Graaf van Zeeland is gemaakt.
Het wapen wordt al volgt omschreven: Een schild met in de onderste helft golvend van water en daarboven in een gouden achtergrond en halve rode leeuw met blauwe tong en nagels omhoogkomend uit het water.
Boven het wapen een gouden kroon met vijf bladen en vier parels Aan weerszijden wordt het schild ondersteund door een rode leeuw met blauwe tong en nagels staande op een groene sierlijke grond.
Onder het wapen de spreuk; Lector et Emergo ( Ik worstel en kom boven.)

Bij nader onderzoek is gebleken dat de spreuk onder het wapen veel ouder is dan het wapen zelf en reeds voorkwam in 1586. Het schild geeft dus eigenlijk weer, met de onderste helft het water van Zeeland en daarboven weer de Hollandse leeuw. 

Voor de betekenis van de spreuk moeten we terug gaan naar de oorlog tegen de Spaanse bezetters, de 80 jarige oorlog. Gedurende deze strijd lieten de Zeeuwen een penning slaan met op de ene zijde de Latijnse  tekst 'Autore Deo favante Regia'. Vertaald; 'Door het gezag van God en de gunst der koningin´. Op de andere zijde van de penning de Latijnse tekst ´Luctor et Emergo´. Met het slaan van deze penning wilde de Zeeuwen het Verdrag van Nonsuch vieren, waarin de Engelse koningin Elizabeth I verklaarde dat ze de opstand tegen de Spaanse koning Filips II beloofde te steunen.
Het worstelen van de Zeeuwen was dus niet bedoeld tegen het water maar tegen de Spaanse overheerser.

De spreuk ´Luctor et Emergo´ komt voor op veel oude munten als een devies voor moed en vastberadenheid.

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (ZUID-HOLLAND.)

PROVINCIE ZUID-HOLLAND.

De provincie Zuid-Holland ligt in het westen van Nederland en wordt begrensd in het westen door de Noordzee, in het noorden door de provincie Noord-Holland, in het oosten door de provincie Utrecht en Gelderland en in het zuiden door de provincies Noord-Brabant en Zeeland.

De provincie heeft een oppervlakte van 3403 km². Deze oppervlakte is in de afgelopen jaren toegenomen door het uitbreiden van het havengebied op de Maasvlakten 1 en 2. De oorspronkelijke Zuid-Hollandse eilanden: Rozenburg, IJselmonde, Voorne-Putten, Hoekse-Waard en Goeree-Overvlakkee zijn heden ten dagen door dammen met elkaar verbonden, door de Deltawerken

De hoofdstad van de provincie is Den Haag, in deze stad is ook de residentie stad van Nederland. Men spreekt ook wel over de Randstad. 

De huidige vlag werd door de Gedeputeerde Staten op 15 oktober 1985 voorgesteld, waarna de Provinciale Staten er op 24 oktober mee in stemden dat de vlag op 1 januari 1986 de officiële vlag van de provincie zou zijn.
De vlag geeft de symboliek weer van de geschiedenis van de provincie. De vlag lijkt sterk op het vlaggendoek van de graven van het Graafschap Holland sinds de kruistochten.
De vlag komt ook voor in het wapenschild van Zuid-Holland.
De kleuren geel en rood zijn de historische Hollandse kleuren en zijn ook terug te vinden in de vlag van de provincie Noord-Holland.

De huidige vlag van Zuid-Holland is de tweede vlag van de provincie.
Vanaf 22 juni 1948 voerde de provincie een vlag met drie horizontale banen met de kleuren geel-rood-geel.
Deze vlag deed dienst van 1948 tot 1985.

                                                 ( Het wapen van de provincie Zuid-Holland.)

Het wapen is een aangepaste versie van een wapen, dat sinds 1198 in gebruik was voor het gebied van de huidige provincies Noord- en Zuid-Holland. Het is begonnen als een wapen van de Graven van Holland, wat is overgenomen door alle bestuurders van het latere Noord- en Zuid-Holland. In 1907 heeft de in 1840 ontstane provincie Noord-Holland en eigen wapen, waarin het Hollandse wapen een belangrijke plaats heeft.
Koningin Juliana verleende het wapen van Zuid-Holland samen met de wapenspreuk bij Koninklijk Besluit op 30 december 1959 aan de provincie Zuid-Holland.

Het wapen wordt als volgt beschreven: Op een gouden schild een leeuw in het rood met een tong en nagels in de kleur azuur (blauw). Boeven het schild een kroon van vijf bladeren en vier parels. Aan weerszijden wordt het schild ondersteund door een rode leeuw met blauwe tong en nagels. Het schild en de leeuwen staan op een motto lint van goud met rode letters. De wapenspreuk luid: Vigilate Deo Confidentes ( Waakt, vertrouwd op God).

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (NOORD-HOLLAND.)

PROVINCIE NOORD-HOLLAND.

De provincie Noord-Holland heeft een oppervlakte van 4973 km². Bij de provincie behoort het Waddeneiland Texel.

De provincie wordt begrensd door; in het zuiden de provincie Zuid/Holland, in het westen de Noordzee, in het noorden het Marsdiep en de Waddenzee, in het oosten het IJsselmeer en het Markermeer en in het zuid-oosten de provincie Utrecht. 

De hoofdstad van de provincie is Haarlem. In de provincie ligt de hoofdstad van Nederland; Amsterdam.

Het noord-oostelijke deel heeft de naam West-Friesland.

De vlag van de provincie Noord-Holland is een driekleur met horizontale banen; geel-rood-blauw.

De vlag is op 22 oktober 1958 aangenomen door de Gedeputeerde Staten van Noord-Holland.

De kleuren komen uit het wapen van Noord-Holland, dat weer een combinatie is van het oude wapen van Holland en het wapen van West Friesland.

Het geel (goud) en rood zijn de Hollandse kleuren en zijn ook terug te vinden in de vlag van Zuid-Holland.

Daar de kleur geel zowel voorkomt in het wapen van Holland als in dat van West-Friesland is deze kleur op de vlag bovenaan geplaatst.

In het begin van de 20e eeuw kende Noord-Holland een andere driekleur met horizontale banen het; rood-geel-blauw. Daar dit te veel leek op het rood-wit-blauw van de Nederlandse vlag werd het geel naar de bovenste baan verplaatst.

                                         

                                           ( Het wapen van de provincie Noord-Holland.)

Links het wapen van West-Friesland

met twee gaande leeuwen in goud en vijf horizontale gouden blokken op een

blauw schild.

Rechts het wapen van Holland met een 

rode leeuw met blauwe tong en nagels

op een gouden schild.

Het wapen van de provincie Noord-Holland ie een gedeeld wapen. Op het heraldisch rechterdeel staat het wapen van de graven van Holland

VLAGGEN EN WAPENS VAN NEDERLANDSE PROVINCIES. (UTRECHT.)

PROVINCIE UTRECHT.

Utrecht is de kleinste en meest centraal gelegen provincie van Nederland.

In het noorden wordt de provincie begrensd door de Provincie Noord-Holland en Flevoland, in het oosten door de provincie Gelderland, in het zuiden door de provincies Noord-Brabant en Zuid-Holland en in het westen door de provincies Zuid- en Noord-Holland. De provincie heeft een oppervlakte van 1385 km² De hoofdstad van de provincie is Utrecht.

De provincie wordt ook wel tot de 'Randstad' gerekend.

De stad Utrecht was het centrum van het bisdom of sticht Utrecht, dat de voorloper was van de huidige provincie.

 De vlag van de provincie Utrecht bestaat uit twee horizontale banen, de bovenste wit en de onderste rood. In de bovenste witte baan staat geheel linksboven een rood kanton met een wit kruis het wapen van de stad Utrecht.

Reeds in 1938 werd er een  vlag gebruikt om de provincie te symboliseren, dit was een rood-wit-gele driekleur en had geen officiële status.

In 1951 werd de provincie door de Hoge Raad verzocht een eigen vlag te nemen en het werd de huidige vlag die op 15 januari 1952 werd goedgekeurd. Vergeleken met andere provincies wordt de vlag zeer weinig gevoerd.

                                                    ( Het wapen van de provincie Utrecht.)

Het huidige wapen van de provincie Utrecht werd op 14 april 1858 erkend door de Hoge Raad van Adel.

Het wapen is een combinatie van drie wapens:

Het wapen van het Sticht Utrecht, een kruis van zilver op een rood schild,

het wapen van Graafschap Holland, een goud schild met een rode leeuw,

en het wapen van de stad Utrecht.

Het Stichtse wapenschild met het kruis is reeds in de 13e eeuw gebruikt door de bisschop Lan van Zierik, en in de 14e eeuw komt het wapen ook voor op de munten van het Sticht. De combinatie van het Hollandse wapen is een gevolg van hertog Philips van Bourgondië in de 15e eeuw om het Sticht onder Bougondische invloed te brengen. In die tijd had de hertog een groot deel van de Nederlanden onder zijn beheer, maar Utrecht viel buiten de invloedssfeer.

In  1528 wordt onder de macht van keizer Karel V als graaf van Holland, door de provincie Utrecht een nieuw wapen ontworpen. Het wapen van het Sticht wordt dan afgebeeld als een borstschild op de Hollandse leeuw. Dit bleef tot 1578, waarna de combinatie van de drie hier boven afgebeelde wapens wordt gebruikt.

Het huidige wapen heeft een gevierendeeld schild, op het eerste en vierde deel staat een kruis van zilver op een rood velt, op het tweede en derde deel staat een rode leeuw, met blauwe tong en nagels op een goud veld. Het hartschild bestaat uit twee schuine vlakken van zilver en rood.

het wapen is gedekt met een vijfbladerige kroon en wordt aan beide zijden ondersteund door een gouden leeuw staande op een rechte gouden grond.