M.S.SUNETTA.
28 MAART 1993 T/M 21 AUGUSTUS 1993.
In 1991 stapte ik daags voor mijn verjaardag aan boord van het m.s.Sunetta en nu in 1993 had ik wederom het genoegen dit aan boord te mogen vieren.
Ik deed dit samen met de Indonesische werktuigkundige die op 6 juni jarig was.
Uiteraard was een ieder aan boord uitgenodigd en de chef-steward had een feestelijk menu opgesteld.
( Het kombuis personeel druk in de weer met de voorbereidingen voor de feestelijke avond.)
( Enkele schotels met heerlijke gerechten.)
( Er was voldoende voor een ieder en er werd stevig opgeschept.)
Intussen lagen we bij Fujairah in de bloedende hitte van de Arabische Golf te wachten op onze ladingorders en waren we blij dat de airconditioning op volle toeren draaiend de accommodatie koel wist te houden.
De civiledienst had zonder meer goed zijn best gedaan en een geweldige smakelijke hap op tafel gezet waar volop van werd genoten. Het werd een gezellige avond.
Zoals in Singapore zou er ook te Fujairah wisselen van de wacht zijn voor hen die met verlof zouden gaan.
Het wachten op de nieuwe ladingorders zou bijna een maand gaan duren en in die tijd stapelde het scheepsafval zich meters hoog op ( 11-06-1993).
Het was op het achterdek niet te harden van de stank door de rottende etensresten die we zo goed mogelijk hadden verpakt, maar door de hitte klapten de dubbele plasticzakken gewoon open. Duizenden vliegen teisterden het schip. Er mocht niets overboord gegooid worden. Pas vlak voordat we aan het steiger zouden meren om te gaan laden werden we van ons afval verlost door de vuilnisboot.
Het was op het achterdek niet te harden van de stank door de rottende etensresten die we zo goed mogelijk hadden verpakt, maar door de hitte klapten de dubbele plasticzakken gewoon open. Duizenden vliegen teisterden het schip. Er mocht niets overboord gegooid worden. Pas vlak voordat we aan het steiger zouden meren om te gaan laden werden we van ons afval verlost door de vuilnisboot.
Uiteindelijk gingen we laden voor de havenstad Mombassa in Kenya.We keken na die maand ten anker te hebben gelegen allemaal uit naar deze haven, maar het was maar goed dat niemand enig idee had wat ons daar te wachten zou staan. Iets wat voor veel opvarenden een zeer pijnlijk niet te vergeten periode uit hun vaartijd zou worden.
Ik zal van dit gebeuren een eerlijk verslag geven zonder het noemen van de namen van mensen aan boord.
Dit onder de titel; SUNETTA AGROUND ( deel 5 )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten