HET IS WEER VOORBIJ DIE 'WITTE KERST'. TROPENMUSEUM.

HET IS WEER VOORBIJ DIE

 'WITTE KERST'. 

TROPENMUSEUM-AMSTERDAM

De 'Witte Kerst' is weer voorbij. De sneeuw veranderd door de lichte dooi in een smerige blubber die zich weer verradelek en grillig vastvriest zodra de temperatuur weer even onder nul daalt. Binnenwegen waar bijna geen verkeer komt, zijn nog zeer slecht begaanbaar voor al het verkeer. Je loopt door de stad, maar het is net of de etalages, waarin nog kerstversiering aanwezig is, minder gezellig aandoen dan voor de kerstdagen en de natte sneeuw maakt het voor het gevoel nog kouder dan het al is. De "jingle bells" zij we dan ook ineens zat om aan te horen.

Wat doet een mens dan? Natuurlijk de warmte opzoeken, daar waar vertier is en wat te zien of te beleven is. Zoals in het TROPEN MUSEUM.

Het Tropen Museum is een volkenkundig museum gelegen in het groene gebied van Amsterdam-Oost. Het maakt deel uit van het Koninklijk Instituut voorde Tropen. Het is een voortzetting van het Koloniaal Museum dat in 1864 in Haarlem werd opgericht. Het Koninklijk Instituut voor de Tropen is een kennis- en expertisecentrum voor internationale en interculturele samenwerking.

(klik met de linkermuisknop op de afbeelding om deze vergroot te bekijken)

Het Tropenmuseum bevat zowel traditionele als moderne (kunst)objecten, geluidsfragmenten en videobeelden en geeft een beeld van zowel de levende tradities als de geschiedenis van verschillende wereldculturen.

Kern van het museum vormen de samengevoegde collecties van het 19e eeuwse Koloniaal Museum te Haarlem en de oude verzameling van het Ethnographisch Museum Artis.

De museum collectie bevat ruim 175.000 voorwerpen en 80.000 historische foto's. Naast schilderijen omvat de verzameling een collectie textiel uit Indonesië en vele objecten uit voormalig Nieuw-Guinea en Suriname. De gebouwen zijn Rijksmonumenten. Het museum is goed te bereiken met de tram welke stopt op het Alexanderplein.

WITTE KERST 2010.

WITTE KERST 2010.

EERSTE KERSTDAG 2010.

De middag voor kerstmis lag er reeds ruim 17 cm. sneeuw en op de Kerstavond zou daar nog zeker 20 cm. bijkomen.

Het was dan ook met recht een 'Witte Kerst'.

Warm aangekleed weer met de camera opstap gegaan en hiervan de volgende beelden.

EEN WITTE DECEMBERMAAND 2010.

EEN WITTE DECEMBERMAAND 2010.

SNEEUW.

Op de eerste dag van de maand december lag er dit jaar al sneeuw en dan moest op 21 december de winter nog beginnen volgend de kalender. Vanochtend lag er weer 20 cm bij.

Jarenlang heb je niets anders gehoord, dat men zich een 'Witte Kerst' wenste met een goed pak sneeuw. Ouderwets gezellig heet dat te zijn (en dat was het ook).

Nu hebben we al bijna de gehele maand december sneeuw om ons te kunnen voor bereiden op een 'Witte Kerst'. Maar wat hoor je nu: het is wel genoeg zo, wat een ellende, je zal de weg maar op moeten, van mij mag het warm water regenen, etc etc.

Ik geef toe dat het vooral voor de ouderen niet prettig is nu de straat op te moeten voor hun boodschappen en zeker nu in sommige gemeenten zo slecht sneeuw geruimd wordt.




Maar er zijn ook mensen, en ook ouderen die nog goed ter been zijn, die van zo'n winterse dag kunnen genieten tijdens een wandeling. Ook de jeugd heeft nu in hun vakantie het grootste sneeuw plezier. Iedere helling is nu een glijbaan geworden waarvan ze vanaf glijden op hun moderne glijders. er zijn weer sneeuwpoppen in alle soorten en maten. De kranten jongens vangen nu meer fooi dan in de andere jaren.

Zelf ben ik de zolder opgegaan, waar ik nog een paar met bont gevoerde hoge laarzen had opgeborgen en een bontmuts, over gehouden van een winters werkcontract, in 1970 met min 32 C. in Scandinavië, om deze naar beneden te halen. Laarzen aan, dik jack aan en bontmuts op, en zo uitgerust met een rugzak mijn laatste Kerstinkopen gaan doen. Gewoon het ijzige ingesneeuwde motorvoertuig laten staan en je komt zo nog eens in de buitenlucht buiten het vaste sneeuwruimen.


Vliegvelden moeten vluchten annuleren deze dagen maar hier op de achterplaats is het vliegverkeer zwaar toegenomen, De mezen weten precies waar wat te vinden, merels, lijsters en mussen vechten om het recht op de voederplank en de vinken pikken rustig dat op wat de rest laat vallen bij de onderlinge eet strijd.

Al met al ; het is buiten wit, het geeft meer licht en menig mens heeft dat toch liever dan die donkere mistige- en regenachtige dagen. We moeten het maar nemen zo als het is. Voor velen een ouderwetse winter ook om te schaatsen. Klimaatsverandering noemen ze dat. Gewoon goed voor de statistieken van de meteorologen.

                      

WINTERWANDELING DOOR DE LINNERWEERD.

   WINTERWANDELING 

DOOR DE LINNERWEERD.

DE VLOOTBEEK.

Via de oever van de Vlootbeek die meandert door de Linnerweerd naar haar uitmonding in de rivier de Maas gewandeld. De loop van deze beek is weer geheel in oude staat terug gebracht.
Het woord meanderen, wat slingeren betekend, komt van het riviertje Meander dat zich voort slingert door het landschap ven Klein-Azië.
Dan door de weilanden , en regelmatig over prikkeldraad geklommen te zijn, bij de oever van de Maas uitgekomen en deze volgend naar de stuw van Linne en het vlak daarbij gelegen landgoed Ravensburg.

RAVENSBURG.

Ravensburg is een landgoed, en rijksmonument, het bestaat uit een herenhuis en boerderijcomplex met stallen. Er wordt geen vee meer gehouden maar is nu een fruitteeltbedrijf. De bouwstijl is in de Maaslandse stijl uit de tweede helft van de achttiende eeuw. Opvallend hieraan zijn de omlijstingen van de deur en raamopeningen met Naams (België) hardsteen. Het landgoed is altijd wit geschilderd geweest. Het complex was vroeger ommuurd maar daar is nog maar een restant van over. het kwam in de 18e eeuw in het bezit van de familie Janssens, die het nu nog in bezit hebben met omliggende fruitboomgaarden.

MERGELWEG.

Van het landgoed Ravesburg wandelen we dan verder langs het kasteel Heijsteren terug door de Linnerweerd , steken het stenen brugje over de Vlootbeek over, en bereiken uiteindelijk weer de Mergelweg in Linne hooggelegen boven de uiterwaarden van de Maas.

De naam van deze straat dateert uit de tijd, de stroom van de Maas liep toen anders dan nu, dat er een losplaats was voor mergel dat werd aangevoerd vanuit Zuid-Limburg voor de bouw van kerken in de nabij gelegen dorpen. Voor mij was het weer thuiskomen in een warm huis na een winterse wandeling.

(klik met de linkermuisknop op de afbeeldingen om ze vergroot te bekijken)

ROERMONDSE SKYLINE.

ROERMONDSE SKYLINE.

Jaren lang was het de toren van de kathedraal die de skyline van de stad Roermond bepaalde.

Nu lijkt het (gezien vanuit de Linnerweerd) meer op Manhattan aan de Roermond(ing) met haar hoogbouw en kasteelachtige ronde punttorens.

(Klik met de linkermuisknop op de afbeelding om deze vergroot te bekijken)

KERSTMIS 2010.

KERSTMIS 2010.

Kerstmis valt in de donkere dagen van de maand december van onze jaartelling.
Maar ook in die 'KERSTNACHT' ,die velen van ons gedenken, was het donker en koud. Ook in de heuvels rond Nazareth in Galilea kan het vriezen en sneeuwen. Toch was er licht. Licht van een ster, zo staat er geschreven, die zoveel licht gaf dat de weg goed te vinden was.
Nu hebben we te veel licht om ons heen zodat je de sterren niet eens meer kan zien stralen.


Ondanks de moderne elektronica en de elektrische verlichtingen is er niets sfeervollers dan op deze dagen te genieten van het warme licht van kaarsen.
Voor de een veel kaarsen omdat hij / zij het kan betalen en voor de ander misschien maar één enkele kaars.
Al is het maar één enkele kaars, het geeft licht en warmte, wat doet leven. Licht geeft vreugde in het leven.

Scheidde God op de eerste scheppingsdag niet als eerste het licht van de duisternis, zodat het licht de duisternis zou overwinnen.

We beseffen het soms niet meer daar we het heel gewoon vinden en vergeten daarom vaak ons eigen licht te laten schijnen.
Laat ook uw licht schijnen daar waar duisternis is en schenk elkaar vreugde om ervan te genieten.



Ik wens daarom iedereen, hoe hij / zij het mag beleven, hele mooie en warme Kerstdagen met veel licht.
'Zien en Weten'.

DIT WAS DAN PORTUGAL.

DIT WAS DAN PRACHTIG PORTUGAL.

Aan alles komt een einde en zo ook aan onze reis dwars door Portugal. Een reis waar we van genoten hebben. Natuurlijk is er veel meer te zien in dit land, maar een mens kan nu eenmaal niet alles zien. Iedere streek had weer iets anders te bieden. Eten en het drinken was goed en smakelijk. Zo is het in Lissabon genieten van geroosterd speenvarken, in Nazaré van de vis en in Porto kan je zelfs genieten van gebakken varkensoortjes. Ieder zijn smaak. Gewoon even weg uit de drukke straten en een klein lokaal restaurantje opzoeken en de kwaliteit en service is er niet minder om.

Tijdens ons verblijf in Porto kwamen we op onze eerste avond in een kleine taverne terecht. De lokale wijn werd uit een mandfles geschonken in een groot bierglas en het smaakte er niet minder om en ook wat eten aanging was er geen probleem. Ieder dag, na onze omzwervingen, dat we er binnen kwamen werd zonder dat we er om moesten vragen door de waardin onze verfrissende wijn ingeschonken. Het was gewoon puur gezellig onder de lokale bevolking.

Op onze laatste avond, wat we vertelden, kregen we een goede fles portwijn als afscheidsgeschenk. De vriendelijkheid, hartelijkheid en behulpzaamheid van de bevolking is geweldig.

Het was een verrassing om bij het vertrek uit Porto nog even rond te cirkelen boven de stad met de Douro en haar bruggen. Ook de aanvlieg route naar Schiphol was fraai.

Maar als je dan dit ziet vanuit het vliegtuig dan moet zeker een goed gevoel geven om weer (bijna) thuis te zijn en te voelen. Echt Hollands

PORTO - KERK VAN ST. FRANCISCUS.

KERK VAN SINT FRANCISCUS. 

                        PORTO.

IGREJA DE SÃO FRANCISCO.




De 14e eeuwse gotische kloosterkerk van de Franciscaanse Orde, opgericht in Porto rond 1223, doet niet meer dienst als gebedshuis, maar is nu een museum. Naast de ingang staat aan iedere zijde van de deur een sokkel met twee spiraalvormige zuilen welke weer een balustrade dragen met daarop een nis met het beeld van St. Franciscus, daarboven is een fraai roosvenster geplaatst.

Het ontstaan van de orde was tegen de wil van de bisschop van Porto, Pedro Salvatores, en deze ontnam de orde de rechten om een kapel te bouwen. Door een uitgevaardigde pauselijke bul, door paus Innocentius V, kreeg de orde weer rechten en begon deze aan de bouw van een kleine kerk, gewijd aan Franciscus van Assisi, in 1244.

Onder bescherming van koning Ferdinand I begonnen de Franciscanen, in 1383, aan de bouw van een groter kerk welke gereed kwam omstreeks 1425. Aan de algehele structuur is daarna niet veel veranderd. In de 15e en 16e eeuw kozen de rijke voorname kooplieden deze kerk als hun gebedshuis. In die periode werd het interieur overvloedig en rijkelijk versierd als dank voor hun welvaart. het gehele gebouw is gevuld met verguld houtsnijwerk in de barokstijl. Binnenvallend licht wordt weerkaatst door de bewerkte altaren, booggewelven en zuilen.

Het interieur is zo overweldigend, dat het allemaal moeilijk te verwerken is. Het is een duidelijk contrast, hoe rijk de rijken waren vergeleken met de gewone arbeiders bevolking in die tijd.

De kerk heeft niet voor niets de bijnaam gekregen van: 'Gouden Kerk'.

PORTO. BOLSA PALEIS.

BOLSA PALEIS - PORTO - PORTUGAL.

PALÁCIO DA BOLSA.






Het Bolsa Paleis (Beursgebouw van de Kamer van Koophandel) is gelegen aan het plein Infante Don Henrique ( Hendrik de Zeevaarder) en is een historisch gebouw wat op de Werelderfgoedlijst staat van UNESCO.

Met de bouw werd in 1842 begonnen op de plaats waar voorheen het Sint Francicus klooster had gestaan, dat door een brand was verwoest en in de 13e eeuw was gesticht. De St. Franciscuskerk bleef gespaard. In 1841 schonk koningin Mary II de klooster ruïne aan de kooplieden van de stad Porto. Hun samenwerkende organisatie besloot om hier hun beursgebouw te bouwen. In 1842 werd er volgens het ontwerp van de architect Joaquim da Costa Lima junior begonnen met de bouw van dit neoklassieke paleis voor de handel.

Het bouwwerk werd voltooid in 1850, maar aan het interieur werd tot 1910 verder gewerkt door verschillende kunstenaars. De centrale binnenplaats wordt afgedekt door een achthoekige glazenkoepel. Het onderste gedeelte van de koepel is versierd met de wapens van Portugal en van die landen waar Portugal in die tijd handelsbetrekkingen onderhield. Een weelderige trap leidt naar de bovenverdieping waar de belangrijkste kamers liggen. Deze kamers zijn stuk voor stuk zeer fraai- en kunstzinnig ingericht, waaronder de exotische Moorsezaal een uitblinker is. Ook de wand- en plafond schilderingen in de zaal Tribunal do Comércio zijn schitterend om te zien.

BOM JESUS DO MONTE. TENÕES - BRAGA.

TENÕES - BRAGA - PORTUGAL.

BOM JESUS DO MONTE.

Berg- en heuveltoppen hebben in Europa altijd een belangrijke rol gehad. Men bouwde steden op meerdere heuvels, zoals Lissabon op zeven heuvels is gebouwd, kastelen, kerken en bedevaartsoorden.

Zo bouwde men in Tenões, in de omgeving van de stad Braga, een bedevaartkapel op een heuvel met een trappengalerij die 116 meter omhoog klimt. De bedevaartgangers legden deze weg al biddend af op hun knieën als boetedoening.

In 1882 werd er een kabeltrein aangelegd van het begin van de heuvel naar de top. Deze is nog steeds in gebruik en veel toeristen gaan er mee naar boven om daarna via de trappengalerij weer naar beneden te gaan. Dit was de eerste kabelbaan gebouwd op het Iberisch schiereiland.

Van Bom Jesus do Monte, wat betekend: Goede Jezus van de berg, dateert de eerste vermelding uit 1373 toen er een kapel op de heuveltop werd gebouwd, welke was gewijd aan het Heilige Kruis. In de 15e en 16e eeuw werd de kapel herbouwd. In 1629 werd er een bedevaartkerk gebouwd gewijd aan de Bom Jesus, met zes kapellen gewijd aan de Passie van Christus.

Het huidige heiligdom werd gebouwd in 1722, onder het beschermheerschap van de aartsbisschop van Braga, Rodrigo de Moura Telles, welke zijn wapen boven de toegangspoort liet aanbrengen. Onder zijn leiding werd er begonnen aan de bouw van de trappen en de kapellen, welke zijn voorzien van terra cotta beeldengroepen die het lijdensverhaal van Christus weergeven. Ook sponsorde hij de eerste zig-zag gevormde trappen die zijn gewijd aan de 'Vijf Zintuigen'. Elk zintuig (zien, ruiken, horen, voelen en proeven) wordt vertegenwoordigd met een eigen fontein en afbeelding . Aan het einde van deze trap werd een barokke kerk gebouwd in 1725 door architect Manuel Pinto Vilalobos.

Het werk aan de eerste kapellen, trappen en de kerk duurde tot het midden van de 18e eeuw. In een ruimte achter de kerk werden drie achthoekige kapellen gebouwd in 1760 met beelden die voorstellen het leven van Christus na de kruisiging. Rond de kapellen zijn vier barokke fonteinen aangelegd met beelden van de evangelisten. Het gehele fraaie werk wordt toegeschreven aan de beroemde architect Braga Andre Soares.

Rond 1871 besloot aardbisschop Gaspar de Bragança om het geheel compleet te maken door de toevoeging van een derde segment aan trappen en een nieuwere kerk. De derde trap volgt ook het zig-zag patroon en is gewijd aan de 'drie goddelijke deugden' : Geloop, Hoop en Liefde. ook weer elk met een eigen fontein. Een nieuwere kerk werd gebouwd naar het neoklassieke ontwerp van de architect Carlos Amarante. De bouw begon in 1784 en na het inrichten van het interieur, in het begin van de 19e eeuw, werd de kerk in 1834 ingewijd. Deze kerk was een van de eerste neoklassieke kerken van Portugal. Het belangrijkste altaarstuk is gewijd aan de kruisiging van Christus.
Als de pelgrims de trappengang omhoog aflegden, kwamen ze in een theologisch programma, dat de zintuigen los maakten van de materiële wereld in contrast van de deugden van de geest, en gelijk de Passie van Christus te beleven. Aan het einde van deze gang wachtte hun de toegang tot de tempel van God, op de top van de heuvel. De fonteinen moeten het gevoel van zuivering geven aan de gelovigen.