woensdag 24 september 2025

SAIL 2025. AMSTERDAM. (DEEL 1)

 

           EEN TERUGBLIK OP 

     VERSCHILENDE SCHEPEN.

                                    DEEL 1.

SAIL AMSTERDAM.


De eerste Sail vond plaats in 1975 voor de viering van het 750 jaar bestaan van de stad Amsterdam.
Het was een geweldig succes, dat men besloot dit evenement om de vijf jaar plaats te laten vinden.
Door de corona pandemie, die de gehele wereld trof  , ging in 2020 dit evenement niet door.
Sail 2025 werd een waar ongekend groot evenement, dit keer niet alleen de windjammers die de aandacht trokken , maar vele andere soorten van schepen uit het buitenland. Aan de grote "zwanen van de zee" heb ik eerder aandacht aan besteed. Deze keer aan de nieuwkomers uit buiten- en binnenland.


SHABAB OMAN II.


De naam Shabab Oman is voor de vele Sail bezoekers niet vreemd, maar zij maakten kennis met de eerste Shabab Oman. De naam van het schip betekend "Jeugd van Oman".
De nieuwe Shabab Oman II is een volledig getuigd schip, en werd in augustus 2014 in dienst genomen bij de Koninklijke Marine Van Oman (vlag rechts) ter vervanging van de Shabab Oman I.
Het casco werd gebouwd in Roemenië, bij Damen Shipyards Galati, en werd in Gorinchem in Nederland uitgerust en in 2013 te water gelaten.

(Het boegbeeld van de Shabab Oman II is dat van haar voorganger.)

Het schip is ontworpen door Dykstra Naval Architect te Amsterdam. Haar kiel werd gelegd in maart 2013 en ze kwam op 7 mei 2014 in de vaart.


De Shabab Oman II heeft een lengte van 87 meter (285 voet) en een breedte van 11 meter (36 voet).

Het schip is opgetuigd met in totaal 2.700 vierkante meter  (29.000 voet) zielen, aan masten waarvan de hoogste 50  (160 voet) is. De geschatte omvang van het schip is 750 GT, 360 DWT. De bemanning bestaat uit 58 vaste  en nog eens 34 trainees. Haar snelheid onder volle tuigage is ronde de 17 zeemijl  (31 km/u ) per uur. Het is de glorie van de Omaanse Marine, maar ook van de Nederlandse scheepsbouw.

PASCUAL FLORES.


De maritieme geschiedenis heeft te maken met de zouthandel in Torrovieja. Het schip heeft een lengte van 34,14 meter, breedte 8,60 meter, diepte 3,82 meter en een diepgang van 4 meter. Waterverplaatsing 210 ton. De hoogte van de hoofdmast boven het dek is 26 meter en heeft een zeiloppervlak van 400 vierkante meter. Bouwjaar; 1917. Varend onder Spaanse vlag.

VOORGESHIEDENIS.

Torrevieja was al lang een gunstige locatie voor de exploitatie van het zout dat in de omliggende lagunes werd gewonnen. Dit was de aanleiding om in 1803 de administratie van de Koninklijke Zoutziederij van Spanje, gevestigd in het nabijgelegen dorp La Mata, naar de stad te verplaatsen. Vanaf dat moment vonden er verschillende activiteiten plaats, waarvan de belangrijkste de maritieme handel in zout was, bestemd voor diverse havens in de Middellandse Zee en het Caribisch gebied.
In de eerste helft van de 20e eeuw was de zeilvloot van Torrevieja de belangrijkste in de Middellandse Zee. De stad telde ongeveer 6000 inwoners en zo'n 200 geregistreerde schepen, waarvan 64 pailebotes.
De Spaanse naam pailebotes is afgeleid van het Engelse woord voor "Loodsboot", maar het zou ook goleta kunnen worden , van het Franse woord "goélette" en van het Bretonse woord "gouelan", wat zeemeeuw betekend, aangezien beide definities voor hetzelfde type schip golden. 

Het decennium tussen 1915 en 1925 kende jaren een aanzienlijke activiteit voor de zeilvloot van Torrevieja, die in latere decennia geleidelijk afnam.
Desondanks waren er in de jaren veertig nog steeds talloze schepen actief in de cabotagevaart, waar- door Torrevieja werd beschouwd als het laatste toevluchtoord voor zeilers in de Spaanse Middellandse Zee.

Om de herinnering aan deze bloeiende zeevaartgeschiedenis in ere te houden, kocht de gemeenteraad van Torrevieja in 1999 de "Pascal Flores", die in zeer slechte staat in de haven Milford Haven lag. het doel was het schip om te vormen tot een symbool van het zeevarende karakter van Torrevieja en  tot het vlaggenschip van de stad.

PHOENIX.

De Phoenix is een groot, 33 meter lang, vierkant getuigd zeilschip dat in 1929 door Hjorne en Jakobsen uit Frederikshaven, Denemarken, werd gebouwd als vrachtschip en werd ingezet als Evangelical Mission Schoener, onder Deense vlag.
Het schip heeft een deklengte van 24 meter, totale lengte 34 meter, 12 zeilen met een zeiloppervlak van 372 meter en een hulpmotor van 235 pk Volvo.
Het schip wordt gevaren door 10 vaste bemanningsleden.
In plaats van de traditionele handelsroutes werd het schip 20 jaar lang ingezet als schoener voor evangelische missies, voordat het voor de vracht werd gebruikt. Na deze 20 jaar vervoerde zij vracht totdat haar machinekamer door brand werd beschadigd. In 1974 werd zij gekocht door nieuwe eigenaren, die haar ombouwden tot brigantijn.


In 1988 kreeg het schip weer nieuwe eigenaren en kwam zij onder Engelse vlag door de Square Sail Shipyards, te Charlestown Harbour te Cornwall. 
In 1991 werd het schip omgebouwd tot een 15e eeuwse Caravel Santa Maria en verkreeg deze naam.

In 1996  werd het schip wederom omgebouwd tot tweemaster Brig. teruggebracht naar de oorspronkelijke naam Phoenix of Dell Quay.
Als Santa Maria kwam het schip terecht in de filmwereld en speelde een rol in talloze speelfilms en tv-series waarvan een van de bekendste de  
Hornblower Serie III, "The Sarlet Pimpernel" en  
de "Kronieken van Narnia", en vele meer.



NAO VICTORIA.

De Victoria of Nao Victoria (Spaans voor Overwinning") is een kraak, een replica die beroemd was geworden als het eerste schip dat met succes de wereld rond voer.

GESCHIEDENIS.

De toenmalige Victoria maakte deel uit van de Spaanse expeditie naar de Molukken, de huidige Maluku-eilanden van Indonesië, onder leiding van de ontdekkingsreiziger Ferdinand Magellan. De carrack (nao) werd gebouwd op een Spaanse scheepswerf in Ondarroa. Samen met vier andere schepen werd ze door koning Karel I van Spanje, de latere keizer Karel van het Heilige Roomse Rijk, aan Magellan gegeven voor zijn expeditie. De Victoria was een schip van 85 ton en had een bemanning van 42 koppen. Het vlaggenschip van Magellan's expeditie was de carrack Trinidad. De andere schepen waren de carrack San Antonio, de carrack Concepción en de caravel Santiago. Het schip heette oorspronkelijk Santa Maria, maar werd door Magellan omgedoopt tot Victoria, naar de kapel die hij in Sevilla bezocht tijdens zijn gebeden, de Santa María de la Votoria.

De expeditie vertrok op 10 augustus 1519 vanuit Sevilla met vijf schepen envoer op 20 sepetember de oceaan op bij Sanlúcar de Barrameda in Spanje. Slechts twee schepen bereikten hun doel in de Molukken. De Victoria was het enige schip dat de thuisreis voltooide, waarbij ze onder leiding van Juan Sebastian de Elcano de onbekende wateren van de Indische Oceaan overstak om de wereld rond te varen. Ze keerde op 6 september 1522 terug in Sanlúcar. Het schip werd later gerepareerd, gekocht door een koopvaardijschipper en voer nog bijna vijftig jaar over de zeeën totdat zij met man en muis verloren ging tijdens een reis van de Antillen naar Sevilla, rond 1570.
De huidige Victoria werd in Spanje gebouwd op een werf die zich specialiseerde in de bouw van oude schepen. Ze werd in 1992 opgeleverd, met een lengte van 26 meter, breedte 6,7 meter hoogte 21 meter en een zeiloppervlak van 285,5 vierkante meter. Ze heeft een vaste bemanning van 55 koppen. 



( Een detail van een kaart uit 1590 waarop de Victoria is afgebeeld. De Latijnse tekst onder het schip kan als volgt vertaald worden: "Ik was de eerste die de wereld rondzeilde, en ik was het die jou, Magellaan, leidde om de Straat over te steken. Ik durfde het, en terecht word ik OVERWINNING genoemd: mijn zeilen zijn vleugels; mijn prijs is glorie; mijn strijd, de oceaan".)


VERA CRUZ.

De karvelen waren speciale schepen die de Portugese Prins Hendrik (Henrique 0 Navegador 1394-1460) ontwikkelde  en gebruikte om de Atlantische Oceaan en de Westkust van Afrika te verkennen, op zoek naar een maritieme manier om India te bereiken. Hij was teven oprichter van de eerste zeevaart school ter wereld te Sagres.
De karveel, of Caravela in het Portugees, was een iconisch schip dat in de 15e en 16e eeuw een grote rol zou gaan spelen in de Portugese ontdekkingsreizen.  Het schip stond bekend om haar snelheid, wendbaarheid en het vermogen om scherp aan de wind te zeilen. Door haar bescheiden afmetingen en geringe diepgang kon het schip eenvoudig de rivieren aan de westelijke Afrikaanse kust bevaren, en indien nodig met behulp van roeiriemen worden voortbewogen.


De karveel speelde een zeer grote rol in de ontdekkingsreizen in opdracht van Prins Hendrik, van de Portugese zeevaarders zoals Bartolomeu Dias, Vasca da Gama en Columbus.

 De huidige Vera Cruz werd in 2000 gebouwd op de scheepswerf van Vila do Conde ter ere van de 500ste verjaardag van de ontdekking van Brazilië. Het schip vaart onder de vlag van Portugal, kwam in 2002 in de vaart, heeft een kits tuigage, is over de romp 23,82 meter lang en heeft een hoogte van 11,9 meter. De Caravela Vera Cruz heeft het uiterlijk van haar voorouders behouden, wordt bemand door vrijwilligers van Aporvela, die zich inzetten voor trainingsreizen en zeilervaringen, met nadruk op educatie en jeugdontwikkeling.
Ondanks haar uiterlijk, is het schip aangepast aan de moderne tijd, als gemakken van opslag, koken en hygiëne, en het is uitgerust met alle vereiste  veiligheids- en navigatieapparatuur.

NAO SANTA MARIA.

De Nao Santa Maria was het vlaggenschip en bevoorradingsschip van Christoffel Columbus, die in 1492 de Caribische landen van het huidige Amerika ontdekte.

Het schip had oorspronkelijk de naam Maria Galante, maar aangezien dit ook een synoniem voor prostituee was, werd besloten om haar naam te veranderen.

Het schip een voorloper van de kraak, had een vierkant razeil aan de grote mast en aan de fokkemast en een driehoekig latijnzeil aan de bezaanmast. Het schip voer in een kleine vloot met twee karvelen, de Nina en de Pinta.
OP 24 december 1492 leed de Santa Maria schipbreuk voor de kust van Quisqueya, later Hispaniola genoemd. Met de wrakstukken van het schip werd de nederzetting La Navidad gesticht.

De Santa Maria gebouwd door de inwoners van de havenstad Palos de la Frontera, bestond uit een ruim, met daarbovenop een voorkasteel en een groter achterkasteel, waarop weer een kleiner topkasteel geplaatst. Het schip was bewapend met een lombarda, een kanon van klein kaliber, en  een espingarda. De grote mast had een kraaiennest waarin schutters konden plaatsnemen. De Santa Maria had een boeglengte van 19 meter en een maximale lengte van 23 meter, breedte 6,9 tot 8 meter en een diepgang van 4,5 meter. Laadvermogen 102 ton. De grote mast had een lengte van 23 meter en het schip voerde drie ra zielen en één latijnzeil.
De huidige replica van de Santa Marioa werd te Sevilla gebouwd en kwam in 2017 in de vaart. Het schip heeft een lengte van 24,99 meter, breedte 7,96 meter en een hoogte van 28,3 meter. Het schip kan worden gezien als een varend museum, haar ligplaats is de haven van Funchal, de hoofdstad van het Portugese eiland Madeira.

EYE OF THE WIND.

Eye of the wind, (het oog van de wind)  is een juweel onder de laatste originele historische grote zeilschepen van onze tijd.
Het zeilschip vaart al meer dan 100 jaar over de wereldzeeën en nu nog steeds met de hand in de maritieme traditie.
Meer dan 100 jaar geleden begon de zeilgeschiedenis van dit schip. In Brake an der Unterwasser begon in 1911 de bouw van een gaffelschoener op de scheepswerf van Lùhring en werd bij de te water lating gedoopt met de naam "Friedrich".


Het schip heeft een lengte over alles van 40,23 meter, breedte 7,01 meter en diepgang van 2,7 meter. Het schip heeft een masthoogte van 28 meter, en een zeiloppervlak van 750 vierkante meter, met een totaal van 13 zeilen, en een snelheid van 10 knopen.


Het schip werd in 1924 verkocht aan de reder Axel Ageberg in Kalmar, Zweden, en kreeg de naam "Sam". Twee jaar later werd het overgenomen door de rederij KH Hendriksson in Stockevik. De nieuwe eigenaar plaatste een Jönköpings tweetaktmotor in het schip en vanaf dat moment stak het schip 30 jaar lang de Oostzee en de Noordzee over als een vrachtschip.

ZEILPLAN.

1. Buitenkluiver.
2. Binnenkluiver.
3. Kluiver.
4. Fok.
5. Ondermarszeil.
6-7. Boven marszeil.
8. Stagzeil. (1)
9. Stagzeil. (2)
10. Grooetzeil.
11. Hoofdtopzeil.
12. Hoofdgallantzeil.
13.  Brikzeil.

 In de herfst van 1955 strandde het schip in een zware storm aan de Zweedse westkust. Het wrak werd geborgen, gerepareerd en ze werd opnieuw in de vaart genomen als een anderhalfmast schip "Rose Marie", soms vissend met een drijfnet bij IJsland. Het schip, dat intussen uitsluitend op haar motor voer, veranderde tweemaal van eigenaar in de jaren 1960 en de Rose Marie` werd weer `Mery`.
Op 21 januari 1970 verwoestte een brand het gehele achterschip en de machinekamer.

EEN NIEUW LEVEN.

Het schip kreeg een nieuw leven in 1993 toen het werd gekocht door de Britse Anthony Timbs, een groep enthousiaste scheepsliefhebbers.
Men begon met het restaureren en het op te tuigen als een brigantijn. De restauratie op de scheepswerf in Faversham, Engeland duurde bijna vier jaar. Het schip kreeg een salon en accommodatie voor bemanning en passagiers geplaatst in de voormalige scheepsruimen. Voor de mechanische voortstuwing kreeg het schip nieuwe motoren; een Catterpillar van 650 pk, generatoren; één Deutz van 60 Kw en één Kibola van 30 Kw. Mechanisch loopt het schip een snelheid van 8 knopen. Haar thuishaven werd Jersey en haar roepnaam GWAK.


Uiteindelijk is er een scheepsjuweel ontstaan dat ongeëvenaard is in de wereld. Vanaf 1976 was de tweemaster, onder haar nieuwe naam "Eye of the wind", klaar om grote avonturen op zee aan te gaan. Op haar eerste reis omcirkelde zij de wereld met een stop in Australië, kruisens de Stille Oceaan en het ronden van de beruchte Kaap Hoorn.
IN 1978 kreeg het schip een indrukwekkende opdracht. Onder het beschermheerschap van HKH Prins Charles kreeg het schip de eer om Operatie Drake als vlaggenschip te leiden, een twee jaar durende expeditiereis in de voetsporen van de beroemde zeevarende  en wetenschapper Drake.

Het schip trok de aandacht van de filmindustrie en verscheen op het doek in verschillende Hollywood- producties zoals: "The Bleu Lagoon" uit 1980, de piratenfilm "Savage Islands" uit 1983, "Tai Pan" uit 1986 en "White  Squall" uit 1996.

In 1990 was het schip aanwezig bij de feestelijkheden van het 200 jarig bestaan van het eiland Pitcairn, dat was ontdekt in de loop van de muiterij op de Bounty.
Na deelname aan de Tall Ships Race 2000 kocht een Deense ondernemer het schip, dat vanaf dat moment privéreizen maakte vanuit haar thuishaven Gilleleje.
Het schip werd pas negen jaar later opengesteld voor het publiek na het overlijden van de eigenaar. Op 1 april 2009 kreeg het schip een nieuwe thuishaven bij Forum train and sail GmbH, een dochter onderneming van de Duitse Media Groep.In 2021 vierde het schip haar 120ste verjaardag.

EL GALEON.

El Galeon is een unieke 16e eeuwse replica op ware grote van een Spaans galjoen. Het schip werd in 2009 gebouwd op de eigen werf van de stichting "Nao Victoria" in Sevilla en heeft een lengte van 50 meter over alles.
Verdeeld over 6 dekken is er 320 vierkante meter te ontdekken op dit porachtige museumschip. 






Van de 16e tot in de 18e eeuw maakte de Spaanse galjoenen ontdekkingsreizen en voerden zij culturele en handelsmissies uit over de wereldzeeën. Galjoenen waren schepen die vele eeuwen lang de oceanen van de wereld beheersten. Zij verbonden met name de continenten  Azië en Amerika met het Europese Spanje. Dit type schip werd voornamelijk als vrachtschip gebruikt, om goederen uit de verre continenten naar Europa te brengen. Maar ook Europese goederen naar die gebieden te vervoeren en haar nederzettingen te bevoorraden. Zo werd al vroeg bijgedragen aan een prille vorm van globalisatie! 
Daarnaast werden onbekende zeeën, kusten en landen in kaart gebracht. Ook werden op deze reizen zaden en planten uit verre gebieden naar Europa gebracht.




                                      Zie vervolg: SAIL 2025. AMSTERDAM. (DEEL 2)

















Geen opmerkingen:

Een reactie posten