SMACK. (SCHIP)

 

           EEN ALGEMENE NAAM VOOR 

            ENGELSE VISSERSSCHEPEN 

                     UIT DE 19e EEUW.

SMACK.

Smack is een Engelse benaming die gegeven wordt aan vissersschepen die de trawlvisserij beoefenen en aan sommige andere die ook getuigd zijn met smackzeilen of gaffelzeilen. Zij kwamen voor aan de Engelse kust vanwaar zij opereerden uit de havens van Brixham, Grimsby en Lowesoft, en verder aan de Atlantische westkust van de Verenigde Staten.

Tot het begin van de 19e eeuw waren de snacks volgebouwde overnaadse schepen met een zware kop en getuigd met een kottertuig.

Ze waren zwaar gebouwd en hadden een lopende boegspriet.

In de loop van de zelfde eeuw werden hogere eisen aan de snelheid van de schepen gesteld terwille van de verder afgelegen markten. Dus werden de schepen langer gebouwd, het enorme grootzeil werd ingekort en aangevuld met een druilmast, daarna met een bezaansmast, waardoor het een kitstuig of dandytuig werd.

(Een Essex smack.)

Engelse smacks van verschillende herkomst waren niet identiek met elkaar. Over het algemeen hadden ze een rechte of lichtgebogen voorsteven en een overhangend achterschip met een platte, sterk vallende spiegel of een rond hek. De romp was met een vrij scherp grootspant gebouwd en had een sterk gepiekt stuurlastig achterschip.

De tuigage was een kitstuig, de grote mast met het grootzeil, een gaffeltopzeil en een stagfok.

Op de vrijwel horizontaal liggende kluiverboom werden een kluiver en een jager bijgezet.

De bezaansmast voerde een bezaanzeil en een gaffeltopzeil.

In Engeland waren de zeilen van wit katoen totdat er een coating op werd aangebracht, meestal nadat het zeil een paar jaar opud was. Hierdoor kregen de zeilen hun kenmerkende oker rode kleur.

Smacks werden in de later jagen ook als composietschip en in ijzer gebouwd. Smacks werden in de jaren vijftig vaak omgebouwd tot stoomboten.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de Smacks gebruikt als Q-schepen in de Britse kustwateren om als verdekte vissersschepen de strijd aan te gaan tegen de Duitse U-boten.

Sommige oude smacks werden na de oorlog opnieuw opgetuigd tot kist en worden gebruikt als zeilopleidingsschepen voor jonge zeilers.

Andere worden bewaard in musea of gebruikt als een drijvend museum.