SHELL TANKERS VLOTEN EN HUN EINDE. ( DEEL 1-D SLOT.)

STRIJKT DE (NEDERLANDSE) VLAG.

( SLOT.)

MAMMOETS OPGELEGD.

In 1975 bereikte de vloot van Shell Tankers de grootste omvang: 54 schepen met samen 3,5 miljoen ton draagvermogen; bijna het zesvoudige van 1955.

Gelijktijdeig werd er van alles aan gedaan om de explotatielasten in de hand te krijgen. De schepen groeiden, maar konden door minder mensen worden geopereerd door de automatisering van de machinekamer: in 1975 bedroeg het aantal zeevarenden en walpersoneel ongeveer 2.600 mensen.

Toen in de jaren tachtig een enorme overcapaciteit ontstond op de wereldtankermarkt ( de vloot was kolossaal uitgedijd onder invloed van het lineair doortrekken van de groei in de olieconsumptie in de jaren zestig en zeventig - terwijl er na 1980 juist een daling optrad) kelderden ook de marges.

( Het s.s. Lepton het grootste schip, met een tonnage van 318.938 BRT. dat ooit is gebouwd op de Verolme Scheepsbouw en Dok Maatschappij in Nederland werd in 1975 opgeleverd onder de roepletters A8SA en deed dienst tot 1985.)

Tientallen mammoettankers werden her en der in de wereld opgelegd. Bij sommige werven werden ze na de te water lating gelijk weer gesloopt. De Nederlandse Groepsvloot ontkwam niet aan de gevolgen van de jarenlang aanhoudende malaise.

WERELDVERANDERINGEN.

De ingrijpende wereldveranderingen van de jaren tachtig en negentig werkten onafwendbaar tegen het handhaven van een met eigen mensen bemande vloot. Shell aanvaarde de consequenties ruim een jaar geleden en zette een totale verandering van de structuur op stapel.

Met ingang van dit jaar (1998) telt de Koninklijke/Shell Groep 56 olie- en vloeibaar-gastankers, in eigendom of lange-termijncharter.

De personele bezetting van alle tankers wordt geregeld door een in Singapore gevestigd bemanningskantoor SIMS met een bijkantoor op het eiland Man.

Een Shell tanker nog steeds onderweg, maar niet meer varend onder Nederlandse vlag en ook niet meer met het Shell logo op de schoorsteen of de scheepshuid.

SIMS put daarvoor uit het wereldreservoir aan ´uitzendkrachten´in de zeescheepvaart. Schip en bemanning worden vervolgens aangeboden aan organisaties die ruwe olie of olie producten hebben te vervoeren, bijvoorbeeld de in Londen gevestigde Shell/dochter STASCO.

NOSTALGISCH AFSCHEID.

Eind vorig jaar werd in Rotterdam afscheid genomen van de laatste actieve werknemers van Shell Tankers. 

Het was een bijeenkomst vol nostalgie. Shell Nederland president/directeur Jacques Schraven haalde de versregels van Willem Kloos aan:

"DE ZEE, DE ZEE KLOTST VOORT IN EINDELOZE DEINING. DE ZEE, WAARIN MIJN ZIEL ZICHZELF WEERSPIEGELD ZIET".

Schraven: "Heel lang heeft ook de ziel van Shell in Nederland haar weerspiegeling gevonden in die eindeloze zee. Het was de ziel van de bemanningen die bouwden aan de welvaart van hun land en hun maatschappij.

Samen gaven ze lange jaren inhoud aan de ziel van een bedrijf dat voortdurend onderweg was, allemaal mensen die samen nieuwe horizons verkenden. De vloot vaart nu niet meer onder eigen vlag maar nog steeds zijn we met elkaar onderweg naar een nieuwe morgen. Want de verandering gaat door - eindeloos, net als het klotsen van de deining van de zee.

                     SHELL TANKERS - OVER EN UIT !

In dit artikel uit het maandblad ShellVenster maart/april 1998 geschreven door Hans Lagendaal heb ik zelf nog enige tekst en afbeeldingen aan toegevoegd.

Note; Van de weinige collega's die overstapten naar SIMS zijn er maar ook zeer weinige in dienst gebleven. Uiteindelijk zijn zij ook met hulp van Shell bij Nederlandse rederijen terecht gekomen, zoals de rederijen Splithof en Wagenborg.