THUISREIS MET HINDERNIS.

THUISREIS MET HINDERNIS.

Ik wil deze serie artikelen over Indonesië 1987 afsluiten met nog twee afbeeldingen van het maken van de Wayang-Kulit poppen op Midden-Java. Een slide show van een andere Barong-dans die ik meemaakte en de ervaring van een onprettige thuisvlucht.





Het uitbeitelen van van de pop uit de buffelhuid. (rechts). 

Het beschilderen van de uitgebeitelde pop. (links)










DE BARONG-DANS.



Kizoa slideshow: DE BARONG-DANS. BALI. - Slideshow

HET VERHAAL VAN EEN ONPRETTIGE THUISVLUCHT.

De Garuda vlucht GA 892 naar Amsterdam en enkele tussenstops vertrok zowaar op tijd uit Jakarta, wat een voorteken had moeten zijn. De rest van de reis met tussenstops in Singapore en Abu Dhabi verliep ook vlekkeloos totdat we een stop zouden maken in Cairo, waar we ook zouden bijtanken.

Vlak voor de landing maakte de piloot een plotselinge doorstart, daar er onverwacht een zandstorm opstak en hij de landingsbaan niet meer kon zien. We bleven eerst wat rondcirkelen maar kregen geen toestemming om te landen. Doorvliegen naar Europa was geen optie i.v.m de hoeveelheid brandstof die nog aan boord was. De verkeersleiding van Cairo gaf het advies om door te vliegen naar Luxor aan de Nijl en daar te landen.

Hoe het mogelijk was, maar het gebeurde, de piloot lande op het militaire vliegveld bij Luxor. Zodra we geland waren werd het toestel omsingeld door militairen en werd het gehele cockpit personeel gearresteerd. Daar stonden we land in de bloedende hitte zonder elektrische aansluiting voor de airconditioning. De deuren open voor wat 'frisse lucht' en onder aan de trap een militair met een automatisch geweer. Zo verstreek langzaam uur na uur.

De stewardessen deden hun uiterste best om iedereen nog van drinken te voorzien, maar dat was volgens enige reizigers niet genoeg. Toen dan ook een zeer 'oververhitte' heer dusdanig tekeer ging tegen een stewardes en verklaring eiste hoe lang dit allemaal ging duren werd ik het gekanker zat. Ik zei tegen heen; "Als je zo'n flinke vent bent moet je zo'n grote bek opzetten tegen de militair onderaan de trap en hem om een verklaring vragen en trouwens we staan hier pas enige uren terwijl het Mozes veertig jaar duurde om vanuit Egypte thuis te komen". De 'heer' ging terug naar zijn stoel met hangende pootjes.

Het hele gebeuren werd een politiek spelletje en uiteindelijk kregen we net voldoende brandstof om Athene te bereiken met een doorgedraaide cockpit bemanning. Na een zeer slechte landing in Athene verlieten daar de passagiers voor Cairo het toestel, er werd bijgetankt en er kwam een nieuwe cockpit bemanning aan boord. Bij de laatste tussenlanding in Frankfurt werd alles zo snel mogelijk afgehandeld. Al de passagiers hadden een contact telefoonnummer thuis op moeten geven, maar hier werd naar achteraf bleek niets mee gedaan.

Uiteindelijk landen we om 22.15 uur op Schiphol Airport in plaats van 12.15 uur.

Deze reiservaring beschreef ik in een brief aan vrienden in Jakarta. Later werd me per brief verteld dat deze hele geschiedenis met het Garuda toestel in de doofpot was gestopt als staatsgeheim. Echte struisvogelpolitiek.

Al met al het mooie moet je behouden, zoals deze zonsondergang met een visser op de voorgrond.

Het jaar 1987 was mijn eerste lange verblijf in Indonesië voor verlof. Later zouden er nog vele jaren volgen door mijn werk aldaar en elders in het Verre-Oosten. Het is een land dat ik heb leren liefhebben; de mens,de natuur en de cultuur. Ik heb hierover eerder geschreven in dit weblog.