.png)
OPGERICHT VLAK NA
DE TWEEDE WERELDOORLOG.
SAFMARINE.
het zou zijn deelneming in 1984 verkopen.
 |
| SA Victory. |
In 1947 gingen ze in dienst en werden de omgedoopt in de namen Vergelegen, Morgenster en Constantia. met deze drie schepen kon Safmarine een in Zuid-Afrika gevestigde vrachtonderneming starten.
In 1961 werden hun namen veranderd in South African Victory, South African Verture en South African Vanguard. In 1966 werd het voorvoegsel Zuid-Afrikaans op alle schepen veranderd in SA. De schepen waren uitgerust met twee Babcock & Wilcox waterpijpketels die oververhitte stoom leverden aan twee Westinghouse turbines, die via een tandwielreductie een enkele as aandreven voor 6.000 apk voor een snelheid van 16 knopen.
Hierna werden vier zusterschepen in de vaart gebracht, deze waren ontworpen voor het vervoer van stukgoederen en hadden een accommodatie voor twaalf passagiers.
In 1961 volgde de S-Klasse welke waren gebouwd in Schotland voor de Clan Line en vervolgens voor de Springbok Shipping Co.
De daarop bestelde en in de vaart gebrachte nieuwe schepen waren alle met motor- voortstuwing uitgerust. Drie daarvan waren koelschepen en waren in Nederland gebouwd.
Safmarine exploiteerde vracht- en passagiersdiensten tussen het Verenigd Koninkrijk en Zuid-Afrika tussen 1965 en 1977 en opnieuw tussen 1984 en 1985.
De passagiersdiensten begonnen in 1965, toen twee Union-Castle Line schepen die werden gebruikt op de dienst Southhampton - Durban,
De schepen werden omgedoopt tot Sa Vaal en Sa Oranje, opnieuw geschilderd in Safmarine-kleuren maar bleven in de zelfde dienst als voorheen. In 1969 werden de schepen overgeschreven van Brits naar Zuid-Afrikaans register.
In de jaren zeventig begon de lijnvaart terug te lopen door de snelle opkomst van het vliegverkeer en het toenemende succes van het containervervoer.
Zo werden in 1975 de Sa Oranje en haar zusterschip Van de Union Castle de RMS Edinburgh uit de vaart genomen en verkocht voor de sloop. Niet veel later volgde de Pendennis Castle in 1976. Overbleven de Sa Vaal bij Union Castle's RMA Windsor Castle en twee kleinere vracht- passagiersschepen RMMV Good Hope Castle en RMMV Southampton Castle. In 1977 trokken de beide bedrijven hun passagiersdiensten terug en SA Vaal werd verkocht aan Carnival Cruise Lines en werd SS Festivale.
Helaas bleek het schip de gewenste vaarsnelheid te hebben om het lijnschema te handhaven en Safmarine bestelde een vervangend schip op basis van het zelfde ontwerp bij Howaldtswerke-Deutsche Werft in Kiel. Dit schip zou ook weer Astor gedoopt worden.
De eerste Astor werd intussen verkocht aan de Oost-Duitse Deutsche Seerederei en werd MS Arkona.
De tweede Astor werd nooit in dienst genomen aangezien de rederij in 1986 de lijndienst verliet.
Het nog in aanbouw zijnde schip werd in januari 1986 verkocht aan de Marian Corporation.
Een verdere modernisering van de vrachtvloot werd verkregen door het ombouwen naar 'Heavy Lift' schepen in de jaren 1975/76 in Japan. Het middenschip werd naar achter verplaatst en op de plaats daarvan kwam een extra laadruim. Een nieuwe heavy lift-derrick werd toegevoegd.
Bij een Franse werf werd een order geplaatst voor de bouw van vier grote containerschepen volgens de nieuwste ontwerpen, waaronder de later gedoopte SA Waterberg. Deze nieuwe schepen kregen de bijnaam "The Big Whites" vanwege hun grote formaat en glanzend witte rompen die de Afrikaanse zon weerspiegelden, tijdens hun regelmatige reizen naar Afrikaanse havens.
Deze schepen met een lengte van 258,5 meter, breedte 32,3 meter, waren uitgerust met twee Sulzer achtcilinder tweetakt dieselmotoren van het type 8RND 90M, met een maximaal vermogen van 49.600 pk en een vaarsnelheid van maximaal 19,5 knopen.
De schepen hadden een containercapaciteit van 2450 TEU, wat later werd uitgebreid naar 2500 TEU en een capaciteit van koelcontainers van 892 TEU wat weer werd uitgebreid naar 1100 TEU.
De huidige Safmarine-schepen onder Mearsk omvatten de N-Klasse schepen, SA Nile, Nuba, Nakura etc, K-Klasse, M-Klasse en C-Klasse schepen.
