FULGER. M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-C)

M.S. FULGER.

25 AUGUSTUS 1983 T/M 28 DECEMBER 1983.

Met in de avond een geweldig mooie zonsondergang en een volledig verkleurde hemel koersten we naar onze volgende loshaven Lome in Togo.

In Lome lagen we vlak bij een visverwerkende fabriek en de lucht was vaak niet te harden als de wind ging liggen. Maar ook een uitstapje aan de wal deed ons niet veel veranderen aan de vislucht, daar er overal vrouwen bezig waren met het drogen van kleine visjes in de zon. Veel was er verder niet te beleven.
Na het lossen van de rest lading te Lome keerden we terug naar Fos sur Mer voor nieuwe lading orders.

Bij het passeren van Straat Gibraltar leek het wel of de rots in brand stond door het laatste zonlicht tegen een zwaar onweerslucht boven de rots.

Te Fos sur Mer werd geladen voor enige havens in de Middellandse Zee.

Van de rest van deze reis heb ik geen afbeeldingen. Het probleem was mijn camera, want zodra ik een nieuwe film had ingelegd en de klep had gesloten begon de camera de film gelijk volledig door te spoelen alsof deze vol was. Dit bleek zo niet te verhelpen en koste me enige filmrolletjes.

Bij terugkeer in Nederland, na te Fos sur Mer met verlof te zijn gegaan, bleek dit een fout in de elektronica van de camera te liggen en vervangen hiervan was net zo duur als de aanschaf van een nieuwe camera.

FULGER. M.S. SHELL TANKERS. B.V. (DEEL 1-B)

M.S. FULGER.

25 AUGUSTUS 1983 T/M 28 DECEMBER 1983.

Na eerst goed gezorgd te hebben dat de inwendige mens tijdens onze vaart niets te kort zou komen aan wat te eten en vooral te drinken zoals water, softdrinks en bier verlieten we de haven van Tema.

We hadden de gezagvoerder moeten beloven om geen verbinding met de wal te maken vanwege onze veiligheid.

Aan de wal waren nog diverse bouwplaatsen waar houten schepen werden gebouwd voor ijzeren kerels, want het leven van deze mensen aan boord van deze scheepjes is hard vergeleken van ons kleven aan boord. 

( Op de oever voorbij de havenmonding zag het letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen.)

( De zoute zeelucht en de warmte van de zon deed een koud biertje best smaken.)

Overal op het strand lagen aan de grond gezette scheepjes die hun tijd hadden gehad op zee.

Ze waren door en door versleten en niet meer rendabel om opgelapt te worden. Langzaam werden ze gesloopt door de bevolking aan dat wat van waarde was voor ze. Jaren lang hadden ze van de oceaan genomen en nu werden ze langzaam door de oceaan genomen.

Vanwege de zware oceaan branding aan de kust trokken de lokale bewoners hun scheepjes ver het strand op om ze veilig te stellen als het slecht weer zou worden.

Aan de wal was het een komen en gaan van de prauwen die hun gevangen vis kwamen lossen. In het zelfde vuile en stinkende water werd de was gedaan om reinigde men zich zelf.

( Een zeil van aan elkaar genaaide lappen en stukken van een boomstam als mast dienen voor de voortstuwing van de prauw.)

Het binnen halen van het visnet met de vangt werd gedaan onder luid gezang van de vissers. Voordat we terug keerden naar het schip praaiden we nog een van de vissers om ons overgebleven voorraadje softdrinks met hen te ruilen tegen vers gevangen vis, waaronder twee prachtige tonijnen van elk zeker 15 kilo aan gewicht.

FULGER. M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-A)

M.S. FULGER.

25 AUGUSTUS 1983 T/M 28 DECEMBER 1983.

Het m.s. Fulger is een tanker van de F-klasse.  Het schip werd met de roepletters A8JB door de scheepswerf Hagesund Mesk in Noorwegen  in 1974 overgedragen aan Shell Tankers B.V.

Het schip deed dienst tot 1990 waarna het werd verkocht.

Van Schiphol Amsterdam naar Madrid gevlogen en met een binnenlandse vlucht naar La Caruna in het noorden van Spanje alwaar in op 25 augustus 1983 aan boord stapte van het m.s. Fulger.

Na het lossen van de lading te La Caruna vertrokken we naar Lagos in Nigeria om te gaan laden voor verschillende havens aan de Afrikaanse westkust.

( Duidelijk is in het wateroppervlakte de sterke stroming van het water te zien.)

Het steiger waaraan geladen werd te Lagos lag in de uitloop ven de Niger rivierdelta. Hier staat altijd een zware getijden stroom en zodoende werden er altijd extra trossen uitgebracht bij het meren om de lading in te nemen. Gedurende de gehele laad periode werden de spanning op de trossen nauwlettend in de gaten gehouden zodat deze niet zouden breken. 

( Bij het naderen van een zware tropische regenbui verlaten we de Niger rivierdelta.)

De eerste loshaven was Tema in Ghana en voor de kust was het laveren tussen vissersprauwen door naar de haven van Tema.

( Vissers keren tegen de avond terug naar de vaste wal.)

Daar het reeds donker begon te worden werd het binnen varen varen van de haven uitgesteld tot de volgende morgen en gingen we voor de kust ten anker. Het was voor de bemanning het lopen van een dubbele bezetting gedurende de  nachtwacht om eventuele ongenode gasten die op rooftocht uit zijn te weren van het schip.

( Het m.s. Fulger in de haven van Tema om te lossen.)

Het lossen te Tema ging met de gebruikelijke Afrikaanse efficiëntie, wat voor ons westerlingen langzamer dan langzaam is. Al met al vonden we dit niet erg en nemen we in het weekeinde de gelegenheid om met de motorsloep wat lang de kust te gaan varen. Liefhebbers waren er genoeg.

FELIPES. M.S. SHELL TANKERS.B.V. (DEEL 1-C)

M.S. FELIPES.

17 FEBRUARI 1982 T/M 13 APRIL 1982.

De reis naar het Panama Kanaal verliep in slecht stormweer. Ook de vaart door het kanaal was donker door de zware regenval.

( De smalste doorgang in het Panama Kanaal de Caillard Cut, 68 meter boven de zeespiegel.)

In de vroege ochtend toen het nog donker was passeerden we de sluizen aan de zijde van de Stille Oceaan.
Eerst de twee Mirofloressluizen en de vaart over het meer en daarna de Pedro Miquel sluis. Hierna begon de vaart door het kanaal. 

( De Cebra Cut een plaats die door middel van explosieven en enorme mankracht uit de rotsen werd gehakt.)

Tijdens de vaart over het Gatun meer begon de lucht zwaar te betrekken en niet veel later zou het zwaar regenen.

( Enorme stortbuien naderen de Gatun dam.)

( We naderen de eerste sluis vanaf het Gatun meer om af te schutten naar de Atlantische Oceaan.)

( Een containerschip op weg naar de westkust van de America's.)

De kanaal zone is nu onder beheer van de Panamese regering na de overdracht van de Amerikanen en zodoende wordt nu de vlag van Panama gevoerd.

( We varen de bovenste eerste sluis binnen en de concurrent vaart er uit op weg naar de westkust.)

( Met de sluis nog vol water zijn vanaf het brugdek de volgende twee sluizen duidelijk te zien.)

( Het schip vaart de tweede sluis binnen met achter ons de zwaar bewolkte hemel met de regen.)

( De tweede sluis binnen varend met rechts van ons een vrachtschip dat ook vanaf de Atlantische zijde in de eerste sluis ligt.)

( Het vrachtschip vaart de tweede sluis binnen.)

( Terwijl wij langzaam zakken stijgt het vrachtschip langzaam omhoog.)

( Het schip verlaat de laatste sluis in het Panama Kanaal  op weg naar open zee.)

Na vertrek uit het Panama Kanaal maakte ik een avond inspectie ronde door de machinekamer voordat deze op onbemand zou gaan. Tijdens de controle in de schoorsteen oploop zakte ik door een vloerrooster waarvan de borg was los getrild. Op het laatste moment wist ik me vast te grijpen aan een traptrede van een naast gelegen trap. Hierbij maakte mijn onderlichaam en dusdanige draai en kreeg een ruk te verduren bij stilstand, dat ik later door mijn benen zakte met vreselijke pijn in mijn onderrug. Had ik me niet kunnen vast grijpen dan was ik zeker bijna 4 meter naar beneden gevallen op de daaronder liggende werktuigen.
Lopen ging zo goed als niet meer. Het werd dus buiten dienst en plat liggen. Te Curaçao naar een dokter die adviseerde om me terug naar Nederland te vliegen voor verdere medische behandeling.
Het betekende het einde van mijn contract op het m.s. Felipes. In totaal werden het vijf maanden ziekte verlof en revalidatie eer ik weer aan het werk kon. Na al deze ellende werd ik te werk gesteld bij de afbouw van de nieuwe C-klasse schepen te IJsselmonde en de Botlek.

FELIPES. M.S. SHELL TANKERS. B.V. (DEEL 1-B)

M.S. FELIPES.

17 FEBRUARI 1982 T/M 13 APRIL 1982.

Van Antofagata naar Valparaiso gevaren. Hier werd op de rede de rest van de lading gelost, maar er ontstond enige vertraging. De ketting die de verbinding maakte met de boei en de afsluiter van de slang die op de zeebodem lag voor het verpompen van de lading bleek om de afsluiter te zijn gedraaid die de slang moest afsluiten. Zodoende bleek toen het geheel naar boven was gehesen, dat de afsluiter zwaar beschadigd was en niet meer open - of dicht gedraaid kon worden. Een nieuwe afsluiter bleek aan de wal niet leverbaar en zo werd er na veel zoeken een passende afsluiter aan boord gevonden en gemonteerd.

Uiteindelijk kon er begonnen worden met lossen, maar dat ging niet op volle kracht met de door de elektromotor aangedreven pomp daar deze te grote opbrengst had. We moesten de lading namelijk lossen in trein tankwagons. Het werd dus langzaam draaien met de pomp en regelmatig stoppen voor het verwisselen van de laadslang bij de treinwagons. 

( Wijngaarden onder weg naar Santiago gezien vanuit de autobus.)

We hadden drie stagiaires aan boord met veel lust in het ontdekken van landen. Toen bleek dat er in het week einde niet gelost zou woprden in verband met feestdagen aan de wal kwamen ze op het idee om een dag van Valparaiso naar Santiago te reizen en terug. Daar ik in het weekeinde geen stille wacht had besloot ik met ze mee te gaan.

( De uitlopers van het Andes gebergte op weg naar Santiago.)

Zo zondagochtend in alle vroegte naar de wal gegaan en met een taxi naar het busstation voor de snelbus naar Santiago. Het was een lange maar afwisselende interessante rit door het Andes gebergte. Bij aankomst te Santiago ons eerst goed laten informeren hoe laat in de middag de bus terug zou rijden naar Valparaiso.

Zo zwierven we door Santiago. Een stad met veel oude gebouwen en prachtige parken met fonteinen.

Ook deze stad heeft net als Rio de Janeiro een heilige beeld op een bergtop staan. Het is dan geen Christusbeeld maar het beeld van de heilige Lucia. Met een kabeltreintje reden we naar de top van de berg waarop het beeld staat.

Het is voor de Chilenen een soort bedevaart plaats. Binnen waren veel bloemen en brandende kaarsjes.

Maar wij kwamen eigenlijk naar deze plaats om van het uitzicht over deze miljoenen stad te genieten. Helaas hing er een grijze lucht boven de stad van de uitlaatgassen van het verkeer al was het Andes gebergte in de verte nog net te onderscheiden.

In het centrum van de stad staat een oude kathedraal vlak naast een in aanbouw zijnde wolkenkrabber die aan de buitenzijde met een soort spiegelglas is bekleed.

In het moderne spiegelglas aan de buitenzijde van het gebouw weerspiegelde zich de oude kathedraal.

Aan alles komt een einde en zo ook aan het uitstapje in Santiago. Het was nog even stevig doorlopen naar het busstation om de bus te halen naar Valparaiso, waar we als laatsten instapten. Gelukkig wist de chauffeur dat we met hem mee terug zouden rijden.

( Het m.s. Felipes zo goed als leeg op de rede van Valparaiso.)

Na dit week einde was het zo snel mogelijk de rest van de lading lossen en de reis naar Curaçao te aanvaarden via het Panama Kanaal.

FELIPES M.S. SHELL TANKERS. B.V. (DEEL 1-A)

M.S. FELIPES.

17 FEBRUARI 1982 T/M 13 APRIL 1982.

Het m.s. Felipes is een tanker van de F-klasse. In totaal had Shell Tankers B.V acht van deze tankers in beheer. Al deze tankers werden gebouwd op de Noorse scheepswerf Hagesund Mesk.
Het m.s Felipus werd in 1975 opgeleverd door de werf voor de Engelse Shell vloot. Het schip voer onder de Liberiaanse vlag met de roepletters A8XS. Later kwam het schip onder beheer van Shell Tankers B.V.
Met haar tonnage van 32.229 BRT deed het schip tot 1989 dienst waarna het werd verkocht..
De Felipes was een producten tanker.
Het schip had een volautomatische machinekamer waarin s'nachts geen wacht werd gelopen en de alarmering was aangesloten op de hut van de dienstdoende werktuigkundige. De controlekamer lag boven het scheepsdek. Voortstuwing door twee 6 cilinder MAN motoren medium speed type R6V52/55 met een vermogen van 12.000 pk. De motoren hadden aangekoppelde asgeneratoren.. Vaarsnelheid 15 knopen.

Het was een lange vliegreis van Schiphol Amsterdam naar Madrid om daar over te stappen op een vlucht naar Santiago in Chili en van Santiago met een binnenlandse vlucht naar Antofagasta.

Antofagasta ligt in het noordelijke deel van Chili in een gebied dat droog, heet en woestijnachtig is met hoge bergen. Ik maakte deze reis samen met twee collega's van de nautische dienst.

Gelukkig was het schip nog niet aangekomen te Antofagasta en hadden we een paar dagen om wat bij te komen van de reis.

Voor het smalle strand bij het hotel liggen golfbrekers om de kust te beschermen tegen de golven uit de Stille Oceaan. Tussen de golfbrekers heerst een leven van weekdieren zoals mosselen en prachtige zeeanemonen.

Ook aalscholvers zijn er in overvloed te vinden. Duikend naar vis op de golfbrekers en bouwend hun nesten hoog in de radiomasten.

Zelfs op de toren van de kerk zitten ze trapsgewijs op de torenspits.

Vlak bij de kerk in een klein park staat een monument voor de gevallen Engelsen zeelieden die hun bijdrage leverden in de onafhankelijkheidstrijd  van de Chilenen tegen de Spaanse overheerser.

Al verder zwervend kwamen we aan de stadsgrens waar tegen de heuvel een enorme begraafplaats ligt. De meesten doden worden hier niet begraven maar bijgezet in bovengrondse nissen van meters lang en hoog. 

Maar ook in de dood is er duidelijk onderscheid te zien tussen hen die in het dagelijks leven geld hadden en zij die in armoede leefden.

Zo kwamen we in een straat een stukje antiek vervoersmiddel tegen en het leek mijn twee collega's wel iets om mee aan boord te nemen en daar op te knappen. Het was dat de eigenaar er nog te veel aan was gehecht en het niet wilde verkopen, want anders had ik ze er nog voor aangezien het te doen. 

Buiten het centrum is het rond Antofagasta maar een trieste en armoedige en uitgedroogde kale bedoeling.
Na twee dagen in het hotel te hebben door gebracht stapten we op de rede van Antofagasta aan boord van het m.s. Felipes. Het schip loste hier een deel van haar lading en zou de rest lossen te Valparaiso.