HET MARSCHALL-PLAN ANNO 1948.

HET MARSCHALL-PLAN 

            ANNO 1948.


HET MARSCHALL-PLAN.

Het is nu ruim 60 jaar geleden dat het Marschall-plan in werking trad. Het Marschall-plan was een Europees Herstelplan, plan tot hulpverlening door de V.S. van Amerika aan Europa, om de ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog volkomen in de war geraakte economie weer opgang te brengen.
Het is genoemd naar de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George Marschall die het initiatief voor dit plan nam. Tevens werd het gezien als een soort buffer tegen de invloeden van het communistische Sovjet Unie. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Molotov was zwaar tegen dit plan.
Voorwaarde voor dit plan is steeds geweest nauwe samenwerking tussen de Europese landen.
In 1948 trad het plan in werking tot 1952. Het hield globaal in dat de V.S. in die periode 12.6 miljard dollar aan materialen, grondstoffen en voedsel naar de destijds 16 landen die meededen stuurde, 80% van het geld was een gift en 20% was een lening.




(Kaartje met een aanduiding van de verdeling van het geld over de landen. Luxemburg wordt er niet op vermeld.)

Het plan heeft er toe bijgedragen dat in 1949 bijna de gehele rantsoenering werd afgeschaft in ons land. Nederland is een van de weinige landen die de 20% lening heeft terugbetaald aan de V.S.
Uiteindelijk heeft het plan indirect bijgedragen aan het creëren van de juiste context voor het latere Verdrag van Rome, het begin van de Europese Unie.

In 1949 verscheen een boekje met illustraties van de auteur Jo Spier 'Het Marschall-plan en U' 

BUKIT BADUNG. BALI.

BUKIT BADUNG. 

BALI.

Minder bekend bij veel toeristen die het eiland Bali bezoeken is het zuidelijk gelegen schiereiland Bukit Badung. Het is een zeer droog en rotsachtig gebied, dat als een brok verkalkt koraal uit de oceaan bodem omhoog is gedrukt. Het heeft steile rotswanden en kleine zandstrandjes in de inhammen. Het is geliefd bij de surfers vanwege de hoge golven uit de Indische Oceaan.

Helaas zijn de mooie kleine stranden met hun witte zand ook ontdekt door de projectontwikkelaars en de hotelindustrie en zijn er de afgelopen tien jaar de nodige hotels boven op de kliffen gebouwd. Sommige zelfs met roltrappen om het strand te kunnen bereiken.

Boven op  Tanjung (kaap) Gagar staat een hindoe tempel; de Pura Gunung Pagung. Gunung betekend berg. Dit is uit een periode dat het er nog ongeschonden was door de hotel bouw.

In de ochtend er naar toe gegaan en genoten van de rust en de stilte en langzaam vloed zien overgaan in eb. De oceaan branding trekt zich terug en een koraalrif komt droog te liggen.

Nee niet helemaal droog, want overal zijn water poelen ontstaan vol met leven. Lokale bevolking zoekt dan op het rif naar schelpdieren om te eten. Op sommige hoger gelegen plaatsen vlak bij de rotsen valt het zand weg en stroomt er zoet water uit de grond.

Als de namiddag invalt steekt de tempel donker af tegen de nog lichte hemel.

'ZONSONDERGANG'.

De eerste opname is gemaakt bij de hindoe tempel Tanah Lot op Bali. De volgende serie opnamen aan het strand van Kuta op Bali en de laaste drie opnamen vanaf het eiland Lombok met Bali op de achtergrond.

ZONSONDERGANG OF WAT IS HET?

ZONSONDERGANG OF WAT IS HET?

ZONSONDERGANG.

Wat is het? Gaat de zon onder ja of nee?

Nee de zon gaat niet onder, want dat is wat we denken te zien. Dus is het gezichtsbedrog. Wat zien we dan wel?
De zon staat op een vaste plaats in het zonnestelsel en wij en de overige planeten van ons stelsel draaien om de zon heen. Daarbij draait de aarde eens per 24 uur rond om haar eigen as. Wat we in feite dus zien is het omhoog komen van de horizon ten opzichte van de zon.



Dus zouden we in het Engels niet meer spreken van een 'Sunset', maar van een 'Horizon up'.
Het belangrijkste is dat je er van kan genieten. Het is altijd weer anders.

VERLICHTING NIEUWE KERK. DELFT.

VERLICHTING NIEUWE KERK                                   DELFT.

De huidige verlichting in de Nieuwe Kerk dateert uit 1981. Ter gelegenheid van het 600-jarig jubileum van de kerk werden vier grote en een aantal kleine koperen kronen geschonken.

                       Zo is het interieur van de Nieuwe Kerk iets van de oude luister hergeven.

De OUDE KERK van DELFT.

OUDE KERK VAN DELFT.

DE OUDE KERK.

We wandelen vanaf de markt langs de Voldergracht, de Hippolytusbuurt en het H.Geestkerkhof naar de Oude Kerk.

Voor de eerste bouw van de kerk wordt het jaar 1246 aangehouden, maar in 1050 stond hier reeds een houten kerk.

Hoog boven de oude binnenstad torenen de vijf karakteristieke spitsen van de toren van de Oude Kerk. De scheefgezakte toren van 75 meter hoogte is niet meer de hoogste van de stad. Maar net als toen in de Middeleeuwen straalt zij nog steeds een markante schoonheid uit. De gemetselde spits met de vier hoektorentjes doen een Vlaamse bouwstijl vermoeden.

Rond 1900 zijn de torentjes vervangen. De nieuwe staan, in tegenstelling tot de hoofdspits, in het lood. De bouw van de gothische toren met de gemetselde spits duurde van 1325 tot 1350.

Boven in de toren op de vierde verdieping in een zware eiken klokkenstoel hangen twee bijzondere klokken. Het zijn de de Trinitasklok uit 1570 en de Laudateklok uit 1719.

De Trinitasklok of Bourdon weegt bijna negen ton

(9.000 kilo) en heeft een omtrek van circa zeven meter.

De stem van de Bourdon is nog dagelijks te horen, het zij bescheiden, als een hamer de hele- en de halve uren slaat.

De Bourdon wordt uitsluitend gebruikt bij zeer bijzondere gelegenheden, zoals een begrafenis van een lid van de koninklijkefamilie, daar de zeer zware en machtige stem van de Bourdon zulke zware trillingen veroorzaakt, dat het regelmatig luiden ervan schade zou doen ontstaan aan dit kerkelijk monument.

In de 13e eeuw begon de echte verbouwing door Bartholomeus van de Made. Van die tijd droeg de kerk de naam Sint Bartholomeuskerk. De bestaande kerk van tufsteen werd uitgebreid met twee zijbeuken en een koor. Het zou nog jaren duren eer de diverse bouwfasen het uiteindelijke aanzicht van de kerk zouden bepalen.

Al tijdens de bouw kreeg men met verzakkingen te maken. In 1396 aan het einde van de bouwperiode met de nodige aanpassingen werd de kerk aan de Sint Hippolytus gewijd.

In de 16e eeuw kreeg de kerk da laatste ingrijpende verbouwing om van de bakstenen basiliek een natuurstenen kruisbasiliek te maken. Verder dan de noorderkruisbeuk is men niet gekomen. Zodoende zie je aan de Oude Kerk tot op heden een markant stukje bouwgeschiedenis

Ook deze kerk had na de ontploffing van 45.000 kilo buskruit van het Delftse kruithuis geen gebrandschilderde ramen meer.

De restauratie van 1949-1961 kreeg haar bekroning met de plaatsing van 27 gebrandschilderde ramen, welke beschouwd mogen worden als het levenswerk van de glazenier Joep Nicolas. Hij vervaardigde 25 ramen en na zijn dood voltooide zijn neef de laatste twee.

Ook in deze kerk loop je over de vaderlandse geschiedenis. Er liggen ongeveer 400 personen begraven onder prachtige grafstenen.
De meest bekenden zijn wel de zeehelden Piet Hein, Maarten Tromp, natuurwetenschapper Anthony van Leeuwenhoek en de schilder Johannes Vermeer.

In de kerk staan drie prachtige praalgraven. Het praalgraf van de man bekend van de 'Zilvervloot', Piter Pieterszoon Hein bevindt zich in het hoofdkoor. De afbeelding van deze zeeheld rustend op een fraaibewerkte matras van touwkabels is in zijn geheel uit één stuk wit marmer vervaardigd.
Aan de noordzijde van het koor is het praalgraf van Maarten Harpertzoon Tromp. Het monument voor de in harnas gestorven admiraal is zeer rijkelijk uitgevoerd en ontworpen door de Amsterdamse bouwmeester Jacob van Campen.
Tromp is vereeuwigd in volle wapenuitrusting rustend met zijn hoofd op een scheepskanon en met zijn lichaam uitgetrekt liggend over het roer van zijn schip. Op het voetstuk is de zeeslag afgebeeld bij Duins in 1637, de overwinning op de Spaanse vloot.

Tegen de muur aan het einde van het noorderkoor stat het praalgraf van Elisabeth Morgan. Zij was de dochter van Philips van Marnix, heer van Sint. Aldegonde, de edelman die het Nederlandse volkslied 'Wilhelmus van Nassauwe' dichtte.

De kerk heeft drie orgels. Het hoofdorgel dateert uit 1857 en het omvat 41 stemmen verdeelt over drie klavieren en een vrij pendaal en totaal 2580 orgelpijpen.
De Oude Kerk is nog steeds als kerk in gebruik.
De moderne kroonluchters in de kerk zijn eigenlijk het enige wat afbreuk doet aan het geheel van dit historische bouwwerk.

HET PRAALGRAF VAN WILLEM VAN ORANJE.

       PRAALGRAF VAN 

    WILLEM VAN ORANJE.

HET PRAALGRAF.
Het grafmonument werd in opdracht van de Staten-Generaal tussen 1614 en 1622 gebouwd ter nagedachtenis aan de Vader des Vaderlands, prins Willem van Oranje. De prins werd geboren in 1533 in Dillenburg (Duitsland) en op 10 juli 1584 in Delft vermoord.

Het praalgraf is een ontwerp van Hendrick de Keijser, een architect-beeldhouwer die in heel Europa bekendheid genoot.
Na zijn dood voltooide zijn zoon Pieter het monument. Het prestigieuze monument heeft een majestueuse uitstraling die nergens in Nederland is terug te vinden.








BEELDEN.

Het grafmonument bestaat uit vier grote nissen waarop een baldakijn rust van wit marmer.
Hieronder bevinden zich twee afbeeldingen van de prins. Aan de voorzijde staat een bronzen beeld van de zittende prins, gekleed in wapenuitrusting. In het midden van het monument is, op een zwart marmeren tombe, de prins op zijn doodsbed afgebeeld. De beeltenis is zeer gedetailleerd uitgevoerd in wit marmer.
Aan de voeten van de prins ligt zijn hond die na de dood van zijn baas niet meer wilde eten en drinken en uiteindelijk van honger en dorst stierf.
Aan het voeteneinde van de liggende prins staat een levens-grote bronzen Faam (zie afbeelding).
Deze blaast de bazuin voor de goede faam, de bazuin voor de slechte faam houdt zij ongebruikt in haar linkerhand.
Ook op iedere hoek van het praalgraf staat een beeld. Het belangrijkste van deze groep is de Libertas (vrijheid), voorgesteld door een bronzen vrouwenbeeld met een gouden hoed in haar hand met daarop de tekst; Aurea Libertas (Gouden Vrijheid).
Verder een vrouwen figuur Justitica (gerechtigheid) met een weegschaal in haar hand, maar zonder het bekende zwaard. Verder een beeld voorstellende Religio (geloof en godsdienst) verdiept in het boek van het Nieuwe Testament en een beeld voorstellende Fortitudo (kracht of moed). De tak en de leeuwenhuid die zij draagt, beelden het samengaan van kracht en voorzichtigheid uit.
Vrijheid, rechtvaardigheid zonder strijd van het zwaard, de godsdienst en kracht gecombineerd met beleid.
De vier bronzen vrouwenbeelden symboliseren de grootste verdiensten van de prins en de idealen die ons land aan het begin van de zeventiende eeuw beheersten.

PANORAMA UITZICHT DELFT.

PANORAMA UITZICHT DELFT.

Helaas was het regenachtig en bewolkt wat het uitzicht zwaar beperkte. Rechts de Oude Kerk.
                                           Klik met de linkermuisknop op de afbeelding.

DE NIEUWE KERK IN DELFT.

DE NIEUWE KERK IN DELFT.

DE NIEUWE KERK.

Het ontwerp van deze laat gothische kruisbasiliek dateert van 1396 en werd op de markt om de toen reeds bestaande houten kerk heen gebouwd. De bouw beantwoord aan de preciese en door de symboliek gedicteerde regels. De kruisvorm verwijst naar Christus, de twaalf zuilen in het koor naar de twaalf apostelen, de vier vieringspijlers staan voor de vier evangelisten en de zestien zuilen in het schip voor de zestien profeten.
De wat vreemde uitbuiging van de wanden van het dwarsschip naar de oostkant wordt aan een misrekening geweten. De fundering kwam dichter bij de houten kerk uit dan voorzien.

De toren van 108,75 meter domineert de stad Delft en is in drie fases te beklimmen via een smalle wenteltrap, waarna je bij helder weer kan genieten van een wijd uitzicht tot ver over Den Haag. Over de bouw van de toren werd precies honderd jaar gedaan, op 6 september 1496 was deze klaar. Het bouwen ervan is zelfs naar huidige maatstaven een huzarenstukje. Iedere steen, iedere schep cement moest met de hand of aan katrollen naar boven worden vervoerd. In die tijd nam men het risico van het verzakken van de toren in de moerassige ondergrond voor lief. Bij de restauratie in 1933 zijn er onder de toren betonnen boorpalen gezet als versteviging. Het is na de Domtoren in Utrecht de hoogste kerktoren van Nederland.



In de Nieuwe Kerk bevinden zich de Koninklijke grafkelders, waar de leden van het huis van Oranje - Nassau bijna allemaal zijn bijgezet. Deze kelders zijn niet toegangkenlijk voor het publiek.
Het was min of meer toeval dat de kerk werd verbonden aan het huis van Oranje - Nassau.
Korte tijd voor zijn gewelddadige dood had prins Willem van Oranje Delft tot zijn residentie gekozen vanwaar hij de strijd leidde tegen de Spaanse bezetter. Toen hij op 10 juli 1584 in het Prinsenhof werd vermoord door Balthazar Gerards, was het familiegraf van de Oranje's in Breda onbereikbaar, daar de stad nog in handen was van de Spanjaarden.
Sindsdien is de Nieuwe Kerk de laatste rustplaats voor de leden van het Koninklijkhuis.
Achter in het koor van de kerk staat het praalgraf van prins Willem van Oranje ook bekend onder de naam Willen de Zwijger.








Aan het begin van het koor ligt de toegang tot de koninklijke grafkelders afgedekt door een zware steen welke is voorzien van vier bronzen hijsogen om deze te verwijderen.
Op de plattegrond voor de gewelven is te zien wie er in de Nieuwe Kerk zijn bijgezet en hoe de grafkelders zijn ingedeeld.










Verder bevinden zich in het koor van de kerk nog verschillende gedenkstenen en tombes.
Vlak achter het mausoleum van prins Willem is in wit marmer een afbeelding van koning Willen I te zien met er boven achter op de muur een wit marmer reliëf wat herinnert aan Willem George Frederick de zoon van Willem I.
De bedroefde vrouw stelt het rouwend vaderland voor om de zoon van Willem I.












Tegen de muur aan de noordzijde van het koor is een gedenkteken geplaatst voor een van de meest markante burgers van Delft, Hugo de Groot. Hij schreef het standaardwerk over internationaal recht, dat de basis zou vormen voor het Internationale Hof van Justitie in Den Haag.

De kerk heeft 17 gebrandschilderde ramen. Twee keer zijn de gebrandschilderde ramen verloren gegaan. De eerste keer bij de stadsbrand in mei 1536 en de tweede keer bij de ontploffing van het Delfse kruithuis in oktober 1654. Het duurde drie eeuwen eer ze weer werden teruggeplaatst in de toen dicht gemetselde vensters.

Het huidige orgel uit 1839 omvat ruim 3000 orgelpijpen, 48 stemmen verdeelt over drie klavieren en een vrij pendaal. Regelmatig worden er in de kerk orgelconcerten gegeven.
De Nieuwe Kerk is nog altijd als kerk in gebruik.

STAD DELFT ONTDEKKEN.

STAD DELFT ONTDEKKEN.

STAD VAN DELFS BLAUW, ORANJE EN VERMEER.

ONTDEK DE ANDERE KLEUREN VAN DELFT.

Met deze bovenstaande slagzinnen zet de stad Delft zich op de kaart.
Delft is een stad in de provincie Zuid-Holland gelegen aan de rivier de Schie tussen de twee steden Den Haag en Rotterdam.
In de 19e eeuw ontwikkelde Delft zich als industrie stad met als bekendste product het Delfsblauw porselein, maar word nu meer als een universiteitsstad gezien met de Technische Universiteit en de Nederlandse Organisatie voor toegepast-natuurwetenschappelijk onderzoek het TNO.


Wandel je door het historische oude stadsdeel van Delft langs de smalle grachten en breng je een bezoek aan de Nieuwe - en Oude kerk, dan wandel je als het ware door de Vaderlandse geschiedenis.



Op de markt staat op de ene zijde het oude stadhuis uit 1620. Het werd gebouwd uit de toren en de muurresten na de brand in 1618 naar ontwerp van Hendrick de Keyser in een symmetrische opzet.

Op de andere zijde van de markt staat de Nieuwe Kerk met haar dominerende toren.

De Nieuwe Kerk is te bezichtigen en het toegangskaartje is ook geldig voor een bezoek aan de Oude Kerk.




























De Oude Kerk ligt maar enkele minuten lopen van de Nieuwe Kerk aan de Oude Delft.

DE ARK VAN NOACH.

DE ARK VAN NOACH.

En de HEER sprak tot Noach bouw 

een schip en verzamel van alle dieren

een koppel zodat zij deze vloed mogen 

overleven.

Ja die had hij niet mee moeten nemen!

DE OUDE KERK EN DE ZEEVARENDE.

DE KERK EN DE 

   ZEEVARENDE.

De zeeman vaart op de kerk. In tijden toen vaarroutes nog nauwelijks waren gemarkeerd - en de wateren in onze streken zeer onberekenbaar - vormden de kerken de belangrijkste bakens aan de kust. Zo helpt sinds eeuwen de kerk van Hindelopen de zeeman de legendarische zandbank ten zuiden van Stavoren te omzeilen.
Ook op de moderne zeekaarten zijn de kerken in de kustplaatsen aangegeven, vaak niet alleen symbolisch, maar zelfs met een zeer klein tekeningetje.

De Oude Kerk is zo diep in de uitdijende stad Amsterdam geraakt, dat zij geen zeeman meer tot baken kan zijn. Haar toren is ook niet meer hoog genoeg. De Sint Nicolaaskerk van 1887 tegenover het Centraal Station is nu wel op de vaarkaart van het IJ gemarkeerd. Maar ooit stond de Oude Kerk gewijd aan Sint Nicolaas, de schutsheilige van zeevaarders, reizigers en stad Amsterdam, vlak aan het open water. Toen was zij het voornaamste gebouw - het enige van steen ook - dat het punt markeerde waar de Amstel in het IJ uitmondde.



Er is veel dat de kerk verbindt met de scheepvaart - en niet alleen het wonderlijke feit dat de romp van de kerk vanouds het 'schip' heet. De timmermanskunst die nodig was voor het vervaardigen van de houten dakconstructies en gewelven was nauw verwant aan de scheepsbouw. De meeste Hollandse kerken hadden houten gewelven, ook nog toen die elders al van steen werden gemaakt.

Een zeevarende is in zijn hart een gelovig mens ongeacht zijn godsdienst en heeft respect voor de zee en het natuurgeweld.
Vaak waren zij lange tijd van huis en hun levens hadden extreme afwisseling.
In veel kerken hangen vanouds modellen van scheepjes als versiering geschonken bij een behouden thuiskomst of als aandenken aan een gewonnen zeeslag. Zo'n scheepje was tevens een verwijzing naar het 'schip der kerk' geleid door God en naar het meest legendarische aller schepen de Ark van Noach.



'Schipper naast God' , heetten zeehelden zoals Jacob van Heemskerck en Michiel de Ruyter. Beide mannen gingen ter kerke in de Oude Kerk.
Veel achtergelaten maritieme elementen in deze havenkerk van Amsterdam verdwenen tijdens de Beeldenstorm. De zeehelden zijn echter gebleven. De gravenvloer van de Oude Kerk telt vele zeehelden, zoals Jacob van Heemskerk, die de overwintering op Nova Zembla had meegemaakt, Abraham van der Hulst, Isaac Sweers en vele anderen.