RUWE AARDOLIE LADEN OP ZEE.

RUWE AARDOLIE LADEN OP ZEE.

Eerder geplaatst artikel 'Ship to ship' gaat over het overnemen van lading op zee tussen twee tankers.
Maar wat als je een olie producerend land bent en je hebt geen zeehaven om schepen te ontvangen en je kust gebieden zijn niet geschikt om er aanlegsteigers te bouwen zoals de kusten bij Noord-Borneo (Sarawak, Brunei en Sabah). Of dat je liever dergelijke schepen liever ver van je kust houd zoals in Singapore.
De oplossing is het laden- of lossen aan een boei op zee.
In de tekening zie je een productie-booreiland waarvan een pijpleiding loopt naar de boei waaraan de tanker de ruwe aardolie kan laden. Dit kan natuurlijk ook met een olieopslag aan land welke de ruwe aardolie via een pijpleiding naar een laadboei kan pompen waaraan een tanker kan laden- of lossen.

Deze boei ligt verankert op de zeebodem en is met flexibele slangen verbonden met de vaste pijpleiding op de zeebodem welke naar de installatie aan de wal loopt. Aan de boei zitten drijvende slangen welke aan de tanker vastgekoppeld worden. De tanker ligt met voorschip naar de boei toe vastgekoppeld aan de boei. Om te voorkomen dat door de zeestroming de tanker tegen de boei zal drijven is deze op het achterschip vast gemaakt aan een sleepboot die de tanker in positie houdt.










Eenmaal gemeerd aan de boei worden de ladingslangen aan boord gehesen, de afdichtingen verwijderd en aangekoppeld aan de ladingafsluiter aan boord van de tanker, waarna men aan de wal kan gaan beginnen met de lading naar de tanker te pompen.

Is het laden gereed, dan wordt de leiding met behulp van luchtdruk leeg geblazen. De slangen worden afgekoppeld, afgesloten en weer overboord in zee gelaten, waarna het schip wordt losgekoppeld van de boei en de sleepboot en aan de reis kan beginnen.

Tijdens zo'n operatie wordt er zeer scherp op gelet dat er geen olie in zee wordt gelekt, daar er zeer zware boetes op staan en verontreiniging van het zeewater voorkomen moet worden.

400 JAAR NEDERLAND - MANHATTAN - NEW YORK.

400 JAAR NEDERLAND -                    MANHATTAN.

          NEW YORK.

400 jaar bestaat Manhattan.

Zoals eerder vermeld op deze weblog besteed de Keukenhof ook aandacht aan de 400 jarige betrekking tussen Nederland en Manhattan New York. Ook is er een speciale vijf Euro munt uitgegeven.





Manhattan een wijk van de huidige stad New York is in feite een eiland. Het was Henry Hudson die in 1609 de huidige Hudsonrivier opvoer en daar contact legde met de Indiaanse bewoners van het gebied.
De bewoners noemden na de ontmoeting met de Nederlanders het gebied Manna-hatta. De naam Manhattan komt dan ook oorspronkelijk van dit Mohikaans- en Delaware indiaanse woord "Manna-ha-ta", wat betekend Plek van dronkenschap.






Henry Hudson zou bij de aankoop van het grondgebied de indiaanse opperhoofden aan boord van zijn schip hebben uitgenodigd en dronken gevoerd. Zo ontstond de naam Manhattan.
"Manahachtanienk" : het eiland waar wij ooit dronken zijn geweest.
De Nederlander Peter Minuit kocht het gebied van de indianen voor de Republiek der Verenigde Nederlanden voor een toen destijds bedrag van fl.60,- Een bedrag dat nu omgerekend 680 Euro zou zijn. Het gehele gebied was 11000 morgen groot wat 94 kwadraat kilometers is en groter was dan het huidige Manhattan. Dit was het begin van de stad Nieuw Amsterdam het huidige New York.

FRUITBLOESEM WANDELING.

FRUITBLOESEM WANDELING.

            LINNERWEERD.

Zo de drukte van de Paasdagen is achter de rug en ook op de landwegen is het nu rustig om te wandelen zonder groepen mountainbikers of andere groepen fietsers en wandelgezelschappen waarvan de monden sneller gaan dan de trappers van hun voertuigen of hun benen.
Heerlijk wat een rust!

Op mijn gemak de Linnerweerd ingelopen waar de nodige fruitboomgaarden liggen voor de teelt van kersen (morrellen), appels en peren.

De enigste geluiden waren die van de vogels en de bijen. Zo sta je daar dan omringt door bloeiende kersenbomen met alleen het gegons van de bijen om je heen.

Mensen de natuur is op zijn best maar je moet het zien en er de tijd voor nemen. Alleen de bijen hebben het nu druk, want zonder hen geen vruchten aan de bomen na de bloei.

VOORJAAR 2009.

VOORJAAR 2009.

Een hele winter lang kijken we er naar uit, verlangend om uiteindelijk weer eens kleur in de tuin en de natuur te zien.

Eerst het ontluikende zachte groen van de bladeren knoppen in de bomen. Dan de eerste bloeien krokussen en narcissen. Maar het eerste zijn altijd de sneeuwklokjes.

       
Dan ineens een paar warme dagen en de bomen zitten vol met bloesems; roze, wit, paars, rood en geel. Het is genieten van deze bloemen pracht. Maar helaas is dat ook weer van korte duur als we weer eens een stormachtige dag met slagregens mogen beleven.

Gelukkig zijn de tulpen dit jaar laat. In de afgelopen dagen toch wat opnamen gemaakt in de tuin.

WENS HIERBIJ IEDEREEN MOOIE ZONNIGE PAASDAGEN.

DE HOMPESCHE MOLEN - STEVENSWEERT.

              STEVENSWEERT. 

          HOMPESCHE MOLEN

De Hompesche molen domineert de landschap tussen Stevensweert en Ohé en Laak. Het is een stellingmolen en werd in 1722 gebouwd door Reinier Vincent van Hompesch, graaf van de heerlijkheden Stevensweert en Ohé en Laak.

Hij creëerde hiermee een aardige inkomsten bron voor zichzelf, want de bewoners werden verplicht hier hun graan te laten malen tegen betaling. Een nog aanwezige andere molen liet hij gewoon afbreken om zo het monopolie te behouden.

De molen heeft 8 verdiepingen en is met de wieken meegerekend 37 meter hoog. Het is de hoogste stellingmolen van de provincie Limburg. De molen is geheel gerestaureerd door de firma Stevol welke nu ook de molen beheerd. De eerste en tweede verdieping zijn via smalle steile trappen bereikbaar voor het publiek. Vanaf de stelling is het genieten van het omliggende landschap met de Molenplas en de uiterwaarden van de rivier de Maas.

Vroeger bevond zich in de molen een gevangenis. Nu is er een informatiecentrum in gevestigd waar je alles te weten kan komen over de molen en de omgeving.

De molen staat in het teken van de thema's graan, grind en groen.

Voor meer informatie; http://www.hompeschemolen.nl/

PREHISTORISCH EIKENWOUD TE STEVENSWEERT.

               STEVENSWEERT. 

  PREHISTORISCH EIKENWOUD.

RIVIEREIKEN.

Bij de winning van grind tijdens het Grens-Maas project bij Stevensweert werden er tientallen historische eiken opgegraven. Deze boomstammen van ongeveer tussen de 1500 tot 2000 jaar oud lagen enige meters diep begraven onder de te winnen grindlaag.


In de tijd dat deze bomen hier groeiden, stroomde de rivier de Maas nog vrij door het landschap en verlegde de rivier ieder jaar zijn loop. Zo werden er regelmatig bij overstromingen bomen die op de rivieroever groeiden ontworteld en door het water meegevoerd.
Ter hoogte van Stevensweert, waar firma Stevol aan het ontgrinden was en waar de stroomsnelheid van de rivier toen al lager was, bleven deze bomen in het zand en grind steken en werden langzaam door de natuur begraven.

Een aantal van deze enorme boomstammen zijn gebruikt voor de aanleg van het prehistorische woud aan de oever van de Molenplas vlakbij de Hompesche Molen.

STEVENSWEERT 'EILAND in de MAAS'.

             STEVENSWEERT. 

          'EILAND IN DE MAAS'.

Samen met Ohé en Laak vormt Stevensweert het 'eiland in de Maas'. Stevensweert een oud stadje werd in 1633 door de Spaanse overheerser omgebouwd als een vestingstadje. De vestingen werden in de 19e eeuw gesloopt. Gelukkig bleef het karakteristieke stratenplan met de beklinkerde straatjes die alle naar het centrum toe lopen gespaard.

(Aan de Maas oever staat nog een oud kanon vlak naast een oude Nederlands-Belgische grenspaal met de loop nog altijd op België gericht.)











Het 'Eiland in de Maas'betekend dat de rivier hier vroeger twee lopen had, wat op oude kaarten nog goed is te zien. De oostelijke loop (Oude Maas) is ongeveer 200 jaar geleden verzand, maar een gedeelte wordt er nog van gebruikt door de Geleenbeek.
Bij hoogwater herleven de oude tijden en zoekt de Maas haar oude loop weer op en stroomt er ineens een enorme hoeveelheid water door het dal van de Geleenbeek, waardoor de oevers sterk eroderen.



Zand en grint wordt door het water meegevoerd naar de monding van de Geleenbeek welke in de Molemplas uitkomt.
In de Molenplas valt de stroom stil en er ontstaat een binnendelta. Als het water daarna weer zakt valt dit gebied weer droog tot de volgende overstroming. Het is een planten en vogel gebied geworden


(Het oude gemeente wapen van Stevensweert welke nu is samengevoegd met negen andere gemeenten tot de huidige gemeente Maasgouw.)