SAKKARA - GIZEH. 16 mei 2003.

           SAKKARA - GIZEH. 

                  16 MEI 2003.

Na het verlaten van de necropolis Sakkara maakten we onder weg naar Gizeh een busstop bij een 'tapijten weefschool'.
Het was in de ogen van enkele onder ons geen school, maar een verkapte naam voor kinderarbeid. Kleine jongens en meisjes voegden met hun dunnen vingers de draden in de zware weefgetouwen die ze zelf ook bedienden. Dit onder het motto, dat ze dat dan straks ook in hun eigen dorp konden doen om geld te verdienen.



Met een groepje, dat meer van de wereld had gezien, dan de overigen uit het gezelschap, verlieten we deze 'school' en zochten wat schaduw op onder de bomen langs de weg.
Zo passeerden ons een groepje vrouwen met ezels die een hoge lading rietachtig gras op hun rug meevoerden.
Vlak voor ons verloor een ezel zijn lading en deden de vrouwen vergeefse pogingen die weer op de rug van de ezel te krijgen. Enige mannen die passeerden gunden het gebeuren nog geen blik waardig.
Zo besloten we onze krachten te bundelen en hielpen de vrouwen met het opnieuw beladen van de ezel.
Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt en met een hoop gegiechel met hun hand voor het gezicht namen ze buigend afscheid van ons.
Het was zeker geen kinderarbeid en wij hadden zelf veel plezier bij.