PRAMBANAN TEMPEL GEBIED. MIDDEN-JAVA. INDONESIË. (DEEL 3)

 

         HINDU-TEMPELS 

    OP DE TERRASSEN VAN 

         VULKAAN MERAPI.

                                

CANDI LJO.

De Ljo-tempel, in het Indonesisch Candi Ljo, is een hindieistische candi op 4 kilometer afstand van Raku Boko of 18 kilometer ten oosten van Yogyakarta. De tempel werd gebouwd tussen de 10e en 11e eeuw tijdens het Mataran-koninkrijk.

Het tempelcomplex bevindt zich in het gehucht Groyokan, het dorp Sambirejo. De naam van de tempel is afgeleid van de locatie, de Gumuk Ljo-heuvel. Het tempelcomplex staat op de westelijke helling van de heuvel, in een rustige regio en ligt 410 meter boven de zeespiegel. De westelijke heuvel van Gumuk Ljo geeft een uitzicht over de rijstvelden en kleine dorpen. Het is het hoogst gelegen tempel complex van Midden-Java.

Het tempelcomplex is 0,8 hectare groot, maar het oorspronkelijke complex is naar schatting veel groter.

Op de voet van de heuvel en de hellingen aan de westkant zijn er enkele archeologische artefacten en tempelruïnes die doen vermoeden dat er een grotere verbinding kan bestaan van de voet die opstijgt naar de hoofdtempel.

Het gehele complex bestaat uit verschillende terrassen, met aan de westkant enkele tempelruïnes waarvan de meeste worden opgegraven. Men schat dat er nog meer dan 10 ruïnes van Perwara of kleinere tempels op deze terrassen liggen begraven.

 

Het belangrijkste  deel van het complex bevindt zich op het bovenste terras, en het bestaat uit een grote hoofdtempel op het westen en drie perwara-tempels op het oosten.

De drie perwara-tempels waren bedoeld ter ere van Trimurti, de drie hoogste goden in het hindoeïsme, Brahma, Vishnu en Shiva.

Al deze drie tempels hebben een cella of kamer en er zijn ramen geperforeerd in de vorm van een ruit.

Het dak is in drie fasen aangebracht, versierd met rijen ratna's.

De hoofdtempel heeft een vierkant grondplan.

De ingang naar de hoofdkamer, de garbhagriha, bevindt zich aan de westkant, geflankeerd door twee valse vensters of nissen die zijn versierd mat kala-maskers-decoratie.

Aan de noord-, oost- en zuidmuren bevinden zich drie nissen aan elke kant, ook versierd in kala-makara-stijl. De middelste nis is iets groter dan de andere twee flankerende nissen. Deze nissen zijn nu leeg, waarschijnlijk bevatten zij ooit hindoeïstische murti (beelden).

Een trap geflankeerd door twee makara's leidt naar de hoofdingang, die 1,2 meter boven de grond ligt. Boven de ingang is aan weerszijden een beeldhouwwerk van het hoofd van Kala, verbonden met het makara-lichaam. Dit kala-makara patroon wordt vaak aangetroffen in en op tempels van het oude Java. 

In de mond van de makara's zijn kleinere papegaaien uitgehouwen.

( Van links naar rechts: beeld van Nandishvara; Voetstuk voor het verdwenen beeld van Shiva; beeld van Vidhnu; afbeelding aan een van de wanden voorstellende vliegende figuren; beeld van Narasimha.)

In de hoofdkamer bevindt zich een grote linga en yoni versierd met naga-slang. De vereringvan fallische linga en yoni symboliseert de kosmische heilige unie tussen Shiva en Parvati als zijn shakti. 

Er zijn drie nissen, aan elke kant van de binnenmuur in de kamer, elke nis wordt geflankeerd door een paar devata, hindoeïstische minder goden en godinnen die naar de nissen vliegen.

Het dak van de hoofdtempel is gerangschikt in drie oplopende terrassen, verkleind tot de topvormige getrapte piramide. aan elke kant zijn er drie ratna's op elke trede, een grotere ratna die het dak bekroont. Op de rand tussen het tempellichaam  en het dak is versierd met bloemmotieven en gana (dwerg). Aan de rand van het dak bevinden zich antefixen met bloemenframes, binnen de antefix zijn afbeeldingen van hindoegodenbuste met handpositie met bloemen.

Het Ljo tempel complex is een geliefde plaats voor vooral de lokale bevolking om van een prachtige zonsondergang te genieten. Gezinnen komen van ver om er een dagje uit van te maken.

CANDI BARONG.

De Candi Barong is een 9e eeuwse hibdoeïstische tempel op ongeveer 800 meter oost-zuidoosten van het Ratu Boko complex, op een hoogte van 199 meter boven de zeespiegel.

De tempel is gelegen op een heuvel in het gehucht Candisari, het dorp Bokoharjo.

Men noemt de tempel Barong, omdat het hoofd van de kala boven op de nissen van de tempels is uitgehouwen op de Barong lijkt.

In tegenstelling tot de andere tempels in Midden-Java kreeg de Barong-tempel vorm als getrapte terrassen, plaatselijk bekend als punden berundak, een oud ontwerp van pre-hindoeïstische megalithische heilige structuur op Java.

De tempel bestaat uit terrassen van drie niveaus.

Het eerste terras is gelegen op het westen en komt overeen met de topografie van de site, het tweede terras is een stenen constructie en meet 90 bij 63 vierkante meter, terwijl het derde terras 50 bij 50 vierkante meter meet.

(De Barong boven een nis boven de ingang.)

De ingang is gelegen aan de westzijde. 

In het midden van de westkant is er een trap omhoog vanaf het eerste terras naar het tweede terras dat ongeveer vier meter hoog oploopt met een breedte van drie meter. Voordat men het hoogste terras betreedt, is er er een kleine paduraksa-poort die de trap naar boven flankeert.

Op het hoogste terras zijn twee tempelgebouwen voor aanbidding, op Vishnu en Dewi.

Elk van deze tempels heeft een afmeting van ongeveer 8,18 bij 8,18 meter bij een hoogte van 9,05 meter. De belangrijkste tempels hebben geen ingangen, dus gaat men ervan uit dat de aanbiddingsceremonie buiten het gebouw werd gehouden.

                                                       (Een beeld van de god Shri.)

De aanbidding van Vishnu is een kenmerk van dit tempelcomplex. 

De restauratie van dit complex begon in 1987 met het herschikken van de twee belangrijkste tempels, en werd voltooid in 1992. Tijdens de restauratie werden beelden van Lord Vishnu en Dewi Sri gevonden.

Op een gevonden pripih, een platte steen met schrift, waren letter in goud en zilver gegraveerd, maar het schrift was onleesbaar geworden.

Verder werden er huiselijke gebruiksvoorwerpen gevonden, zoals keramische kommen, pijlpunten, potten en lepels.

CANDI SAMBISARI.

De Candi Sambisari is een tempelcomplex omringt door twee stenen muren en is gelegen op ongeveer 12 kilometer van Yogyakarta en ongeveer vier kilometer ten westen van de Prambanan.

De tempel is naar schatting gebouwd in de eerste decennia van de 9e eeuw tijden het bewind van koning Rakai Garung die regeerde in het oude Mataran koninkrijk van de Syaillendra/dynastie.

Deze datering is gebaseerd op een gouden plaat met tekst die in 1977 in dit tempelcomplex werd gevonden.

Het tempelcomplex werd bij toeval ontdekt door een landbouwer en na onderzoek door het Yogyakarta Archeologisch Centrum, werd besloten het geheel bloot te leggen en te restaureren.

De restauratie werd in 1986 voltooid en de naam van het gehucht waar het complex ligt werd vereeuwigd als de naam van de tempel.

De basis van de tempel lag 6,5 meter onder het maaiveld, en was in het verleden begraven door de lava uitstromen van de vulkaan Merapi, die uitbrak en een catastrofale ramp veroorzaakte in het begin van de 11e eeuw. De restauratie van de Sambisari-tempel werd voltooid in 1986 en sindsdien is de tempel een van de culturele attracties rond Yogyakarta geworden.

Het tempelcomplex is omgeven door twee stenen muren. De buitenmuur heeft afmetingen van 50 bij 48 meter in de vorm van een laag stenen hekwerk. De binnenste muur is gemaakt van stenen met een hoogte van twee meter en een dikte van 50 centimeter.

Binnen deze twee muren staat de hoofdtempel, vergezeld door drie Perwara tempels (bij-tempels).

Het hoofdgebouw is omgeven door een 1,2 meter hoge balustrade, zodat alleen het bovenste deel van de tempel van buitenaf te zien is.

De toegangstrap bevindt zich aan de westkant, en dus is de tempel op het westen gericht. Deze richting is hetzelfde als de Candi Ljo, maar tegengesteld aan de Candi Prambanan of, op dezelfde manier als Candi Kedulan.

De hoogte van de hoofdtempel is vanaf de basis tot de top 7,5 meter. Het gebouw staat zelf op een  vierkante stenen basis met een oppervlakte van 13,65 vierkante meter met een hoogte van twee meter. De tempel heeft een grondplan met een oppervlakte van 5 m².

( De fraai gebeeldhouwde leuning van de trap naar de hoofdtempel.)

Aan de buitenkant van de muren van het hoofdgebouw bevinden zich aan weerszijden nissen. De westkant heeft een ingang naar de tempel, en aan de linker- en rechterkant zijn er nissen met beelden van de god die deur bewaakt Mahakala en Nandiswara.

De noordkant wordt ingenomen door het standbeeld van Durga Mahisasuramardini, de oostkant wordt ingenomen door het standbeeld van Ganesha en de zuidkant wordt ingenomen door het standbeeld van Agastya (Shiva Mahadewa).

Binnen in de hoofdtempel zijn fallus en yoni met vrij grote maten.

(Links in de wand aan de oosterkant staat in een nis het beeld van Ganesha en in een nis aan de noordelijke wand een beeld van Durga.)

CANDI KEDULAN.

Candi Kedulan is een oude hindoeïstische religiueze plaats in Kedulan. Deze tempel werd gebouwd rond de 8e en 9e eeuw in de tijd van het oude Mataran-koninkrijk.

Zoals het geval met de Sambisari-tempel, die hier niet ver vandaan ligt, lag deze tempel begraven  onder een dikke laag lava van zeven meter, van de vulkaan Merapi. 

Omdat de grondsoorten rond de tempel uit 13 verschillende lagen bestaat, is het zeer waarschijnlijk dat deze tempel in meerdere uitbarstingen door de lava werd bedekt.

Een deel van het hoofdgebouw van de Kedulan-tempel werd op 24 november 1993 per ongeluk ontdekt door zandzoekers op een dor land, in de buurt van het dorp Tirtomartani. Bij nadere inspectie bleek dat 85 % van het gesteente over een gebied lag verspreid, wat een reden was van de regering om gelijk met de restauratie te beginnen.

De restauratie van de hoofdtempel werd op 1 november 2019 voltooid en koste ongeveer 1,5 miljard rupiah.

(De trap naar het hoger gelegen voorportaal van de tempel, met aan het begin prachtige kala's.)

De architectuur van deze tempel lijkt op de stijl van de Sambisari-tempel. De tempel, die is versierd in de vorm van reliëf van de mond van een kala met lagere hoektanden, werd voor het eerst ontdekt  in het midden van een rijstveld in 1993 door zandzoekers die zand aan het winnen waren voor bouwmaterialen. In tegenstelling tot de Sambisari-tempel ligt de hoofdtempel op het oosten, waar ook de trap is geplaatst

Aan de oostkant liggen drie perwana (wacht)tempels. Binnen in het tempelgebouw bevinden zich een Yoni en een vrij grote fallus die nog intact is.

De zuid-, west- en noordzijmuren hebben respectievelijk nissen die worden ingenomen door beelden van Sri Agastya, Lord Ganesha en Battari Durga.

PRAMBANAN TEMPEL GEBIED. MIDDEN-JAVA. INDONESIË. (DEEL 2)

 

BOEDDHIST- TEMPELS 

        OP DE TERRASSEN VAN

                      VULKAAN MERAPI. 

                                                         DEEL 2.

CANDI SOJIWAN.

De Candi Sojiwan ligt een kleine twee kilometer ten zuidoosten van de Prambanan-tempel bij het dorp Kelon Dalem Kidul.

Een Rukam-inscriptie gedateerd 829 Saka, 907 n. Chr, is opgeslagen in het Nationaal Museum van Indonesiè. De inscriptie vermeld over de inhuldiging van de restauratie van het Rukam/dorp door Nini Haji Rakriyan Sanjiwana, dat voorheen was verwoest door een vulkaan uitbarsting.

In ruil daarvoor moesten de bewoners van het dorp zorgen voor een heilig gebouw in Limwung. 

Dit heilige gebouw werd geïdentificeerd als de Sojiwan-tempel, terwijl de naam van de koninklijke beschermheer die in deze inscriptie wordt genoemd Nini Haji Rakriyan Sanjiwana, werd geïdentificeerd als koningin Pramodhawardhani, de tempel draagt haar naam Sajiwan en wordt verondersteld voor haar te zijn opgedragen.

De tempel werd gebouwd tussen 842 en 850 n. Chr, ongeveer in het zelfde tijdperk met de Plaosan-tempel in de buurt.

De Sojiwan-tempel werd herontdekt in 1813 door kolonel Colin Mackenzie, een ondergeschikte van Sir Stamford Raffles. Hij onderzocht de archeologiesche overblijfselen rond de Prambanan-vlakte en herontdekte de ruïnes van de muur rond de tempel. 

De tempel werd teintallen jaren in puin achtergelaten totdat de regering in 1996 begon met de wederopbouw.

In 2006 werd de wederopbouw stopgezet na een aardbeving waardoor weer een gedeelte instortte van het gebouw. In 2011 werd de wederopbouw uiteindelijk voltooid. De gehele reconstructie duurde 15 jaar en koste toen 8,27 miljard roepia.

(Reliëf op de basis aan de noordzijde; voorstellend een aap op een krokodil.)

De tempel is gebouwd van andesietsteen, de grootte, stijl en vorm is vergelijkbaar met die van de Mendut-tempel in de buurt van de Borobudur.

Het tempelcomplex meet 8,14 m² met een hoofdgebouw van 401,3 m² met een hoogte van 27 meter. De basis van de tempoel bevat 20 bas-reliëfs die verband houden met de boeddhistische vertellingen van Pancatantra of Jatakas uit India. 

Van deze 20 reliëfs zijn er 19 overgebleven.

De trap wordt geflankeerd door twee grote makara's. De binnenkamer (cella) van de tempel bevat twee nissen en lotusvoetstukken, oorspronkelijk voor Boeddha- en Bodhisattva-beelden. Momenteel is deze ruimte leeg. Het dak van de tempel heeft de vorm van een getrapte piramide en is bekroond met stupa's.

RATU BOKO PLATEAU.

Zuidelijk van de Prambanan, op de top van de Boko heuvel, ligt een van de meest mysterieuze indrukwekkende ruïnes uit de tijd van de oude Mataran heerschappij, het Ratu Boko plateau, en ligt drie kilometer ten zuiden van de Prambanan.

De oorspronkelijke naam van dit complex is nog steeds onduidelijk, maar de lokale bewoners hebben het vernoemd naar koning Boko, de legendarische koning die wordt genoemd in de folkore van Roro Jonggrang.

In het Javaans betekend Ratu Boko "Ooievaarskoning".

Het wordt gezien als een plaats van paleizen en forten.

Een ding is zeker , het was een plaats voor meditatie, wat te herkennen is aan een stupa en een Boeddhistische klooster, maar ook aan verscheidene Hindu constructies.

Ratu Boko plateau beslaat een oppervlakte van 16 hectare in twee gehuchten, Dawung en Sambireja, van het dorp Bokoharlo en Prambanan en bestaat uit drie gebieden met ruïnes: het westelijk, het oostelijke en het zuidoostelijke deel. In tegenstelling van andere Javaanse complexen uit de klassieke periode in Midden-Java en Yogyakarta, die overblijfselen zijn van tempels, vertoont Ratu Boko attributen van een bezetting- of nederzettingsplaats, hoewel de precieze functie onbekend is.

                   ( De voorzijde van de ingang aan de westelijke deel met de toegangsweg.)

Waarschijnlijk was de locatie een paleizencomplex dat toebehoorde aan de koningen van Sailendra of het Mataram-koninkrijk dat ook de tempels bouwde verspreid over de Prambanan-vlakte.

het argument was gebaseerd op het feit dat dit complex geen tempel of gebouw was met een religieus karakter, maar een versterkt paleis dat een overblijfsel was van versterkte muren en de droge gracht van de verdedigingswerken. De overblijfselen van nederzettingen zijn ook gevonden in de omgeving van Ratu Boko. Het gehele complex ligt 196 meter boven de zeespiegel, op het hoogste punt van het complex staat een klein paviljoen van waaruit men een panoramisch uitzicht heeft op de Prambanan tempel met de vulkaan Merapi als achtergrond.

      ( De voorzijde van het zuidelijke deel: pendopo. Dit deel wordt gezien als een replica van het                                                                 Abhayagiri klooster in Sri Lanka.)

De Abhayagiri-inscriptie gedateerd 792 na Chr. is een van de weinige schriftelijke bewijzen die op het Ratu Boko complex zijn ontdekt.

De inscriptie vermeldde Tejapurnapane of Rakai Panangkaran, en vermeldde ook een vihara op de top van de heuvel genaamd Abhyagiri Wihara, wat betekend "een vihara bovenop de heuvel die vrij is van gevaar".

Uit dez\e inscriptie werd geconcludeerd dat koning Panagkaran in een latere periode van zijn regering een spiritueel toevluchtsoord wenste en in 792 n. Chr. een afzondering van de boeddhistische hermitage, Abhayagiri Wihara  genaamd, schiep. Rakai Panangkaran was een vrome volgeling van de Mahayana-boeddhist, een Dhyani-boeddha-beeld werd op het complex ontdekt, wat de oorspronkelijke boeddhistische aard ervan bevestigde.

Niettemin zijn er ook enkele hindoeïstische elementen in het complex te vinden, zoalas de ontdekking van beelden van de hindoegoden: Durga, Ganasha en Yoni.

(De kunstmatige meditatie grotten in het oostelijke deel.)

Het lijkt erop dat het complex later werd omgebouwd tot een fort op een heuveltop door een lokale landheer Rakai Walaing Pu Kumbayoni.

Volgens de Shivagrha-inscriptie uitgegeven door Rakai op 12 november 856, werd de plaats gebruikt als een verdedigingsfort, bestaande uit honderden gestapelde stenen. Het fort op een heuveltop in de latere dagen van het Mataran-koninkrijk als fort gebruikt tijdens een machtsstrijd.

Het Ratu Boko complex bestaat uit gopura (poorten), paseban, badplaatsen, pringgitan, kaputren (vrouwenkwartier) en meditatiegrotten. 

Het Ratu Boko complex zelf heeft een oppervlakte van 250.000 vierkante meter en is verdeeld in vier delen, het centrale, het westen, het zuidoosten en het oosten. Het centrale deel van het complex bestaat uit hoofdpoorten, een crematoriumtempel, een zwembad, een stenen voetstuk en de paseban of audiëntiezaal.

(De zwembaden in het zuidoostelijke deel.)

Het zuidoostelijke deel omvat de pendopo, een open paviljoen, de balai-balai, een openbare hal of gebouw, drie kleine tempels, een zwembad en een ommuurd terrein dat door de lokale bevolking kaputren, het vrouwenkwartier, wordt genoemd.

Bij Ratu Boko zijn sporen gevonden van waarschijnlijk seculiere bouwwerken, die werden opgetrokken op een plateau verdeeld in terrassen, van elkaar gescheiden door stenen muren en stenen wallen. De locatie werd bereikt via een steil pad langs de noordwestelijke helling van het plateau, in de richting van de Prambanan.

De structurele overblijfselen op het terras op de Ratu Boko bestaan uit plaatsen met volksnamen die verband houden met paleizen zoals paseban, (recreatiepaviljoen), pendopo (publiekzaal) en kaputren (vrouwenkwartier).

Een zwembad ligt op een terras dat grenst aan de oostkant van de pendopo.

(Drie kleine tempel in het zuidoostelijke deel.)

Aan de zuidkant van de pendopo staan drie miniatuur-

tempels met een vierkant stenen bassin ervoor.

Deze kleine tempel had waarschijnlijk een religieus doel, als een soort hindoeïstische of boeddhistische schrijn in het Ratu Boko complex.

                                                  (De hoofdingang.)

De eerste van de drie terrassen wordt bereikt via een enorme poort gebouwd op twee niveaus.

Aan de westelijke rand van dit terras bevindt zich een hoog talud van witte kalksteen (batu putih).

Het tweede terras, gescheiden van het eerste door een andesietmuur, wordt bereikt via een poort in paduraksa-vorm bestaande uit drie deuren, een grotere centrale geflankeerd door twee kleinere afmetingen.. Het derde terras, het grootste, bevat de rijkste concentraties archeologische overblijfselen, Een ander talud en andesietmuur scheiden het derde terras van het tweede terras, met een andere verbindingspoort van paduraksa-vorm, dit keer bestaande uit vijf deuren, opnieuw de centrale met grotere afmetingen dan twee die het flankeren. 

Op de hoofdpoort staat het woord te lezen Panabwara, wat werd geschreven door Rakai Panabwara, afstammeling van Rakai Panangkaran. Hij kerfde zijn naam om zijn gezag over deze plaats te legitimeren.

(Candi Pembakaran.)

Voorbij de tweede rij poorten op het derde terras, aan de noordkant van het plateau, is een structuur vergelijkbaar met het basisgedeelte van een tempel met twee terrassen van ongeveer 26 bij 26 meter groot.

In het midden van het bovenste terras is een leeg aflopend vierkant gat.

Het gebouw deed waarschijnlijk diens als crematorium om de overledenen te verbranden.

                                                             (Pendopo.)

Op het tweede terras aan de zuidoostkant van het plateau, ligt de pendopo (publiekszaal).

De pendopo in een vierkante stenen omheining omgeven door een andesietstenen muur met de kleine paduraksa-toegangspoorten aan de noord-, west-, en zuidkant.

In het midden van deze ommuurde ruimte bevindt zich een stenen basis gevormd door twee gescheiden terrassen, het terras aan de zuidkant is kleiner dan het noordelijke terras.

Dit terras diende als basis en vloer voor de houten constructie voor de gebouwen.

Deze gebouwen waren opgetrokken uit gemakkelijk rottend materiaal, zoals hout, voor de constructie en palmbladeren voor de dakbedekking.

Alleen de sten sokkels zijn nog over.

Op de stenen sokkels die als basis dienden voor de houten pilaren staan afbeeldingen van olifanten, het symbool van Boeddha Akshobhya. 

                                       (Kaputren en badplaats.)

Aan de oostkant van Pendopo, op het legere terras, zijn er verschillende ommuurde omheiningen van andesiet met padursaka-poorten en een galerij die leidt naar verschillende badplaatsen binnenin.

Deze structuur wordt door de lokale bevolking geassocieerd met kaputren (vrouwenwijk), aangezien men denkt dat het een badplaats  is in de lusttuin voor de koning en zijn concubines.

(Padusake-poorten naar de badplaatsen.)

Een bepaalde badplaats of put  wordt door de hindoes als heilig beschouwd en wordt 'Armerta Mantana' genoemd.

Er wordt aangenomen dat het water van Amerta geluk brengt voor iedereen die het gebruikt. Hindoes gebruiken het in de Tawur Agung-ceremonie, een dag voor de Nyepi-dag (de dag van de stilte) om het bereiken van zelfzuivering te ondersteunen en om de aarde in haar oorspronkelijke harmonie terug te brengen.

Ten oosten van de badplaats zijn er twee stenen basisstructuren, maar ook hier waarschijnlijk de overblijfselen van een houten gebouw, 

waarvan alleen de stenen basis nog over is.

Vanuit deze structuur, met het uitzicht op een vallei aan de oostkant van Ratu Boko-compouds, kunnen bezoekers Candi Barong zien, een hindoeïstisch tempelcomplex aan de overkant van de vallei op de helling van de heuvel in het oosten.

                                                      ( De ascetische grot.)

In het noordelijke deel van Pendopo, geïsoleerd van de rest van het gebied, liggen twee grotten die zijn gevormd uit sedimentstenen. 

De bovenste grot heet Gua Lanang, mannengrot en de onderste grot heet Gua Wadon, vrouwengrot.

Voor de Gua Lanang is er een vijver en drie beeltenissen. Op basis van onderzoek staat de beeltenis bekend als Aksobya, een van Boeddha Panthons.

De groten hebben waarschijnlijk gefunctioneerd als meditatieplaats.

BOEDDHISME EN HINDOEÏSME.

Het Ratu Boko gebeid heeft veel kleinere artefacten opgelleverd, waaronder beelden, zowel hindoeïstische zoals Durga, Ganesha, Garuda, een Linga en een Yoni, en boedistische, droe onvoltooide Dhyani-boeddha's. Andere vondsten zijn keramiek en inscripoties, een gouden plaat met het schrift "Om Rudra ya namah swaha" erop als vorm van aanbidding aan Rudra als de andere naam van Shiva.

Dit vormt het bewijs dat hindoes en boeddhisten hier samenleefden met tolerantie of syncretisme.

LEGENDE VAN KONING BOKO.

( Loro Jonggrang of Dura.)

Koning Boko is een legendarisch personage uit de populaire folklore van Loro Jonggrang. Deze folklore verbindt het Ratu Boko=paleis, het Durga-beeld in de Prambanan tempel, die door de lokale folklore wordt geïdentificeerd als Loro Jonggrang, en de oorsprong van het Sewu-tempelcomplex in de buurt.

Prins Bandung Bondowoso hield van prinses Loro Jonggrang, de dochter van koning Boko, maar zij wees zijn huwelijksaanzoek af omdat Bandung Bondowoso koning Boko had vermoord en haar koninkrijk had geregeerd. bandung Bondowoso drong aan op de verbintenis en uiteindelijk werd Loro Jonggrang gedwongen in te stemmen met een huwelijk, maar ze stelde één voorwaarde: Bandung moet voor haar duizend tempels in één nacht bouwen.

Bandung ging in meditatie en toverde een menigte geesten, genieën of demonen uit de aarde en beval hen rijst te stampen.

Dit maakte de hanen wakker, die begonnen te kraaien. De geesten die het geluid van de ochtend hoorden, geloofden dat de zon op het punt stond op te komen en verdwenen dus weer in de grond. Zo werd de prins voor de gek gehouden, uit wraak vervloekte hij de princes en veranderde haar in een stenen beeld. Volgend de tradities is zij het beeld van Durga in de noordoostelijke cel van de Shiva-tempel in Prambanan, die nog steeds bekend staat als Loro Jonggrang.

       (Zie vervolg: TEMPELS RONDOM PRAMBANAN. MIDDEN-JAVA. INDONESIË.

                                                        HINDU-TEMPELS. DEEL 3. 

PRAMBANAN TEMPEL GEBIED. MIDDEN-JAVA. INDSONESIË. (DEEL 1)

 

          BOEDDHIST-TEMPELS 

              OP DE TERRASSEN VAN 

                             VULKAAN MERAPI.

                                                                DEEL 1.

Het Prambanan tempel complex is gelegen in het midden van een rijk agrarisch gebied, omringt door rijstvelden, aan de voet van de grote actieve vulkaan Merapi op Midden Java.

CANDI KALASAN.

De Candi Kalasan is de oudste tempel van Midden-Java, en is gelegen tussen Yogyakarta en de Prambanan, ten zuiden van de vulkaan Merapi en ten westen van Opak.

Tussen 1927 en 1929 werd de tempel gerestaureerd.

Dank zij een gevonden Nagari-inscriptie op een stenen plaquet'te, werd er meer over deze tempel bekend. het Nagari-schrift is afkomstig uit Noord-India en het werd door de Boeddhisten in India en later ook in Indonesië gebruikt voor het maken van inscripties van Sanskriet-teksten.

Volgens de inscriptie van Kalasan: Na 700 jaren van het Caka-tijdperk in 778 na Chr. stichtte de vorst een Tara-tempel ter ere van zijn leermeester (guru); het gebied van en rond het dorp Kalasa werd tot tempelgebied verklaard. Deze vorst was de Sailendra-koning Sri Maharaja Rakai Panangkaran.

De tempel was gewijd aan de godin Tara, maar fungeerde waarschijnlijk eveneens als grafmonument voor zijn vrouw, die ook Tara heette. De godin Tara is is een vrouwelijke godheid van verlichtende wijsheid. Ze heeft 21 verschillende gedaanten die alle Tara heten in alle kleuren van de regenboog. Zo zij de groene en witte Tara respectievelijk de godheden van het moederschap en van het handelen.

(Kalasan-inscriptie.)

In de inscriptie wordt verder het beeld van een godin en een Mahâyâna-klooster genoemd; men vond in de buurt van de tempel inderdaad resten van stenen zuilen die waarschijnlijk tot een houten gebouw hebben behoord.

Rondom de tempel liggen de resten van stupa's en daartussen vond men 81 sarcofagen met bronzen en terracotta urnen, die allerlei soorten relikwieën bevatten: spiegels, gouden en zilveren plaatjes waarin mantrams gegraveerd waren, toverspreuken, magische stenen, kettingen en spelden. In de tempel zelf heeft men echter geen graf gevonden.

                            (Detail van de muurornamenten van de tempel.)

De eigenlijke tempelruimte heeft zijden van 14,2 meter met aan alle vier de kanten een uitbouw van 7,10 bij 3,55 meter.

Hierdoor heeft de plattegrond de vorm van een Grieks kruis met uitstekende hoeken.

De weelderige versiering bestaat uit nissen, gebeeldhouwde panelen en dagoba's. De vele basreliëfs hebben delen van grijs stucwerk. Dit procédé heet in het Sanskriet vajralepa en in het Frans demasqué. Het hoofdmotief wordt gevormd door het kala-makara-ornament, dat men overal aantreft. Ook zijn mythische figuren afgebeeld, die lotusbloemen in de hand hebben zittend op een wolk.

In de tempel bevinden zich vier cela's, waarvan de oostelijke fungeert als voorportaal voor de centrale ruimte.

In deze centrale ruimte zouden vroeger 22 beelden hebben gestaan; vermoedelijk waren dit bronzen beelden, die echter  in de woelige periode na de ondergang van het Rijk van Majapahit verloren zijn gegaan. Vreemd genoeg zijn er enkele van deze beelden op een of andere manier in musea terecht gekomen.

CANDI SARI.

De Candi Sari ligt een kilometer ten noorden van de Kalasan tempel.

Het is een rechthoekig bouwwerk, bestaande uit twee verdiepingen. Vergeleken met de andere tempels is dit het best bewaard gebleven bouwwerk in deze streek, ook al waren de galerij en het voorportaal verwoest.

De Sari is geen grafmonument, maar deed dienst als vihara, een klooster. Het was dus meer een huis dan een tempel.

De bovenverdieping was bewoond, terwijl op de benedenverdieping godsdienstoefeningen werden gehouden.

                         (Het inwendige van de Candi Sari.)

De indeling van het gebouwkomt ook in Nepal zeer vaak voor. Afgaande  op de bouwstijl op de bouwstijl en de reeds genoemde Nagari-inscripties, zou dit klooster gelijktijdig met de Candi Kalasan door dezelfde vorst zijn gebouwd.

Ook dit gebouw heeft holtes in de zijwanden voor de draagbalken van de bovenverdieping.

Aan de buitenzijde zijn de verdiepingen door kroonlijsten van elkaar gescheiden.

beide verdiepingen zijn door muren in drie vertrekken verdeeld. Op de benedenverdieping staan, tegen een achterwand, nog sokkels voor altaren; waarschijnlijk leidde een trap vanuit het zuidelijke vertrek naar de bovenverdieping.

De buitenkant van het gebouw is rijk versierd door horizontale stroken met geometrische figuren.

In de vakken naast de vensters zijn afwisselend mannen- en vrouwenfiguren afgebeeld; hiervan is de betekenis echter niet bekend.

Enerzijds worden zij aangezien voor de lagere goden uit het boeddhistische panteon, anderzijds denkt men dat het Bodhisattwas voorstellen.

Boven elk raam bevindt zich een driehoekige  bekroning, waarvan de hoeken in kala-koppen eindigen. Op de hoeken van het bouwwerk bevinden zich waterspuwers, 

CANDI SEWU.

Noordoostelijk op twee kilometer afstand van de Prambanan ligt de grootste groep tempels van Midden-Java, de Sewu.

Op een oppervlakte van 24 hectare bevinden zich in totaal 246 tempelgebouwen.

In het midden staat de belangrijkste tempel, de hoofdingang op het oosten en aan vier kanten trappen.

Aan de noord-, west- en zuidzijde van de hoofdtempel zijn bijgebouwen geconstrueerd met elk slechts één vertrek.

De plattegrond van het geheel krijgt hierdoor het model van een breed uitgevallen kruis.

De muur die het gehele complex omringt, heeft ingangen in elke windrichting, die elk door twee raksakas of dvarapalas worden bewaakt. 

Dit zijn drie meter hoge beelden ven 'schildwachters' die met knotsen bewapend de wacht houden.

De opzet van dit tempelcomplex doet denken aan die van de Prambanan en de Plaosan.

Aansluitend op de hoofdtempel liggen, omgeven door twee ringmuren, in een vierkant gebouwde rijen neventempels.De eerste rij bestaat uit 28 bijtempels, de tweede rij bestaat uit 44 bijtempels. 

Dan is er een grotere tussenruimte, waarop vijf iets grotere tempels staan. 

Twee van deze tempels staan aan de oostelijke kant, twee aan de westelijke kant en slechts één aan de noordkant. Het geheel wordt uiteindelijk omsloten door nog twee rijen met bijtempels, de eerste rij bestaat uit 80 en de tweede rij uit 88 van dit soort gebouwtjes.

(Met de klok mee: Een van de vijf tempel om de hoofdtempel; Basreliëfs op de buitenmuur van de hoofdtempel; Reliëf versiering aan de trapleuning.)

Zowel de hoofdtempel als de bijtempels zijn rijk versierd. OP de bijgebouwen van de hoofdtempel ziet men afwisselend medaillons en bloemmotieven. In de medaillons worden leeuwen en herten afgebeeld. 

In de zijpanelen zijn hoofdzakelijk ruitmotieven aangebracht. Opvallend is hier de oosterse boogvorm van de nissen.

In tegenstelling tot die van de nevencella's, zijn de muren van de hoofdcella onversierd. Slechts in acht hoeknissen in de buitenmuur van de tempel en in de daknis kon men beelden neer zetten; binnenin , met uitzondering van de hoofdcella, was er plaats voor 49 standbeelden. In de middenruimte zou een enorm bronzen Boeddha, nog groter zelfs dan die van de Candi Mendit, hebben gestaan.

De resterende boeddha-beelden bevinden zich in het museum van Jakarta.

Rekening houdend met de architectuur en de stijl van de plastieken en ornamenten neemt men aan dat de Candi Sewu ontstaan is in de tweede helft van de achtste eeuw; waarschijnlijk zelfs tijdens de regering van koning Sri Maharaja Panangkaran uit de Sailendra-dynastie.

CANDI PLAOSAN.

(Het complex van de Candi Plaosan met op de achtergrond de vulkaan Merapi.)

De Candi Plaosan ligt ongeveer 1,5 kilometer verwijderd van de Candi Sewu.  bij het dorp Bugisan. 

Candi Plaosan heeft een oppervlakte van 2.000 m² met een hoogte van 148 meter boven zeeniveau. De rivier Dengok ligt vlakbij, op 200 meter afstand. Het geheel is omgeven door rijstvelden en vegetatie zoals bananen en mais.  

Dit complex is verdeeld in vijf percelen. In het midden van het tweede perceel, vanuit het noorden gezien, liggen twee grote tempels, de Plaosan Lor en Plaosan Kidul , die door een weg van elkaar gescheiden zijn.

Beide tempels worden door twee muren omringd, waarvan de buitenste twee toegangspoorten heeft.

Voor iedere poort staan twee raksasa of dvarpala.

De beide tempels zijn identiek en zijn overdadig versierd.

De zuidelijke tempel werd in 1960 gerestaureerd.

De Plaosan-tempel werd halverwege de 9e eeuw gebouwd door Sri Kahuluunnan of Pramodhawardhani. de dochter van Samaratungga, afstammeling van de Sailendra-dynastie.

De inscripties en afbeeldingen van Plaosan Lor en Kalasan hebben vragen doen rijzen over de oorsprong van het complex en de relaties tussen de gevonden afbeeldingen en de religieuze complexiteit van het gebied toen de structuren werden gecreëerd.

De tempels zijn onderling gescheiden door een weg: Plaosan Lor ligt in het noorden en Plaosan Kidul in het zuiden.

Plaosan Lor bestaat uit twee hoofdtempels en een opengebied dat bekend staat als een mandapa. 

Plaosan Lor en Plaosan Kidul worden oorspronkelijk als één complex beschouwd.

In 2006 beschadigde een aardbeving die Prambanan trof en ook Plaosan. Opgravingen daarna in het gebied hebben belangrijke artefacten blootgelegd.

Het tempelcomplex van Plaosan bestaat uit 174 kleine gebouwen, 116 stupa's en 58 heiligdommen.

Veel van de gebouwen hebben inscripties. Twee van deze inscripties duiden de tempel aan als een geschenk van heiligdom door Rakai Pikatan.

De data's van de inscripties liggen tussen 825 en 850 na Chr. Hoewel vergelijkbaar met de Prambanan 856 n. Chr, zijn de complexen niet verwant.  Een nieuwe bouwtechniek onderscheidt Prambanan van de Plaosan-tempels.

De bouwstijl van de gerestaureerde tempel vertoont grote overeenkomst met de tempel van Sari.

De belangrijkste tempels van Plaosan bestaan uit een boven- en een benedenverdieping.

Voor de ingang bevindt zich een soort vestibule die men betreed via een brede trap.

De tempel bevat drie ruimten; in elk van deze ruimten moeten vroeger drie beelden hebben gestaan. 

Tegenwoordig staan er slechts twee standbeelden van Bodhisattva aan weerszijden van elke kamer, geflankeerd door een leeg lotusvormig sokkel. Echter, zoals de positie van de valse ramen aangeeft, was er slechts één beeld dat op het onderste basale niveau op het centrale voetstuk rustte.  Dit beeld ontbreekt vandaag, het waren waarschijnlijk enkele bronzen beelden die Boeddha afbeelden en tweed stenen Bodhisatttva's. Volgens historici zou de tempel ooit negen beelden, zes stenen bodhisattva's en drie bronzen boeddha's, die nu ontbreken, hebben bevat. Dit betekend dat er 18 beelden in de twee hoofdtempels stonden.

Op de bovenmuren in elke kamerzijn er sporen van stenen inkepingen die ooit houten balken en houten vloeren ondersteunden, waardoor de bovenste kamers ontstonden. Er zijn ook sporen van stenen als basis van houten trappen.

Op de omringende buitenmuren staan rijen gelijke kleine tempels. Op een andere muur rijen standbeelden van zittende bodhisattvas.

Veel van deze bijtempels zijn bijna allemaal tijdens de grote aardbeving van 1867 verwoest, maar worden heden steen voor steen weer opgebouwd. Tijdens de bouw van dit enorme temcomplex leefden de hindoes en boeddhisten nog vreedzaam naast elkaar.

               (Zie vervolg: TEMPELS RONDOM PRAMBANAN. MIDDEN-JAVA. INDONESIË.)

                                                       BOEDISTISCHE TEMPELS.  DEEL 2)