CONFUSIUS (21ste EEUW.)

MODERNE CHINESE WIJSHEID.

I DON'T DRINK ALCOHOL.

 I DRINK DISTILLED SPIRITS.

                                      SO I 'AM NOT A ALCOHOLIC. 

I 'M SPRITUAL.  

HIITEGOLF.

HET EINDE VAN DE HITTEGOLF.

We hebben weer een record achter de rug en er kan weer een hittegolf worden bijgeschreven.

Na dagen van temperaturen tussen de 25 en 30 graden C. kwam er dan enige verkoeling.

Maar deze verkoeling schijnt altijd gepaard te moeten gaan met zware onweer- en regenbuien met zware windstoten. Al met al is het een fascinerend gezicht deze zware buien te zien aankomen.

Deze opname werd gemaakt op zaterdagochtend te 11.00 uur met op de achtergrond de Clauscentrale in de gemeente Maasbracht.

Het naderende onweer (noodweer) rolt zich uit over de hemel. 

SIDELIA M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL-6B SLOT.)

M.S. SIDELIA.

31 JULI 1996 T/M 2 DECEMBER 1996.

Op 8 september werd er geladen te Hamble in Engeland voor Rotterdam Europoort. Hier hadden we de gelegenheid om even de wal op te gaan.

Een echte pub in Hamble om even de 'Bloemetjes buiten te zetten'. Er stonden er dan ook reeds de nodige buiten.

( Het was een drukke vaart in het Engelse Kanaal.)

( Het laatste Deltawerk in de monding van de Nieuwe Waterweg bij Rotterdam.)

Na het lossen te Rotterdam staken we weer de Noordzee over om te gaan laden in Houndspoint. (26 september) Bij vertrek Houndspoint kwamen er vreemde geluiden uit de achterste uitlaatgassenturbine van de hoofdmotor. Er werd besloten ten anker te gaan en de uitlaatgassenturbine te openen voor inspectie.
Het lager van de as van het schoepenwiel bleek aan de gassenzijde uitgelopen te zijn.  

( De as met het uitlaatgassen turbineschoepenwiel.)

( De uitgelopen lagers.)

Er werd besloten de gehele achterste uitlaatgassenturbine af te blinden en met verminderd vermogen naar Sullom Voe te varen en ondertussen de reparatie uit te voeren.

Bij de Pentland Firth een nauwe zeedoorgang tussen Schotland en de Orkney eilanden staat een zeer sterke zeestroming en kregen we een sleepboot stand-by daar we geen vol vermogen konden draaien met de hoofdmotor. We wisten veilig het steiger van Sullom Voe te bereiken en tijdens het laden werd de achterste uitlaatgassenturbine van de hoofdmotor weer operationeel gemaakt.

Bij vertrek uit Sullom Voe werden we via de radio benadert door de Engelse kustwacht of het schip bereid was om aan een oefen operatie van de kustwacht deel te nemen. We konden gewoon onze koers en vaar snelheid aanhouden.

Tijdens deze oefening werd er vanuit de helikopter een persoon voor op het schip neer gelaten en even later weer aan boord van de helikopter gehesen. Daarna was het einde oefening met; "Thanks and have a save journey".

De lading uit Sullom Voe was bestemd voor Mongstad in Noorwegen en daar werd het schip voorzien van een loods met behulp van een helikopter Het lossen geschiede op een boei op zee.
Intussen was het ook bekend geworden dat het voor de Nederlandse officieren aan boord van de Sidelia hun laatste reis aan boord van het schip naderde. Na het lossen van de lading in Mongstad moesten we naar Immingham varen in Engeland alwaar we het schip moesten overdragen aan onze Engelse collega's van Stasco.

Daar de Engelsen zelf ook enige schepen van dit type in de vaart hadden bleef er van ons Nederlandse officieren niemand achter aan boord na de overdracht welke in stilte gebeurde. De Indonesische bemanning zou zo spoedig mogelijk worden vervangen de bemanning uit de Philippijnen. Het was: 'Over en uit' Sidelia.

Het was dus mijn zesde en laatste contract aan boord van het m.s. Sidelia en het werd tevens mijn laatste contract bij Shell Tankers om na mijn verlof met vervroegd pensioen te gaan. 

SIDELIA M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL-6A)

M.S. SIDELIA.

31 JULI 1996 T/M 9 DECEMBER 1996.

Op 31 juli 1996 stapte ik te Rotterdam aan boord van het m.s. Sidelia. Het zouden de laatste reizen van het schip worden in beheer van Shell Tankers b.v. Rotterdam. Van Rotterdam staken we de Noordzee over om te gaan laden in Houndspoint voor Wilhemshafen in Duitsland.

( Een oud klooster aan de oever van de Firth of Forth Schotland onderweg naar Houndspoint.)

( De brug over de Fith of Forth die ontworpen is door ir. Eiffel die ook de Eiffeltoren in Parijs het ontworpen.)

Op 22 augustus losten we onze lading te Wilhelmshafen en kregen na het lossen het verzoek om wat langer aan het steiger te blijven liggen, wat afhankelijk was van nieuwe ladingorders, om het 40 jarig bestaan van het bedrijf Nord-West Oelleitung GmbH  wat aanzien te geven.

Het was voor de bewoners den wel 'Tag der offenen Tür'', maar dat betekende niet dat ze aan boord van de Sidelia mochten komen. Zo haalden we dan ook de kop van de lokale krant.

Het feest werd geopend met veel spuitwerk van de havenbrandweer- en bebakeningsboot van Wilhelmshafen. Op het terrein van het bedrijf was een feesttent neergezet en daar konden wij als opvarenden van de Sidelia onze gratis consumptiebonnen inleveren voor bier en braadworst. Want eten en drinken moet er bij zijn bij de Duitsers en daarbij niet te vergeten de bekende blaasmuziek. 

Bekijks had het schip meer dan genoeg vanaf rondvarende scheepjes.

Ook aan boord hadden we de moeite genomen om de accommodatie te versieren met vlaggen. het feest liep aan de wal letterlijk en figuurlijk gesmeerd. De ochtend na het feest, op 26 augustus, verlieten we Wilhelmshafen om te gaan laden in Hamble (Engeland).

SIDELIA M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL-5B)

M.S. SIDELIA.

11 JUNI 1995 T/M 4 SEPTEMBER 1995.

Na vertrek uit New Orleans werd er in Puerto Miranda in Venezuela geladen voor Antwerpen.
Het havengebied van Antwerpen is vanuit de rivier de Schelde alleen te bereiken via een sluizencomplex.
Bij het binnen varen van de Zandvlietsluis onder loods aanwijzingen ging het op 5 juli 1995 fout.

We kwamen met een te hoge vaarsnelheid de sluis binnenvaren en door verkeerde orders ramden we met de stuurboord boegzijde de zuidelijke kade van de ingang van de sluis.

Hierbij een positie bepaling en een rapport opgesteld met gegevens uit de orderprinter wat naar het hoofdkantoor in Londen werd gestuurd.

De schade aan het schip was een diepe langgerekte deuk aan de buitenzijde, maar bij nadere inspectie bleek de schade in het voorschip veel groter dan we hadden verwacht.

Ter plaatse van de deuk waren de vloerplaten volledig opgebold, spanten afgescheurd en verbogen en de rekken met materialen van de vloerplaat afgescheurd. Het was een ravage.

(De schade aan de zuidelijke kademuur van de Zandvlietsluis met onze verfresten.)

Ook nu was het duidelijk dat het schip zo niet verder zou kunnen varen en werd er in de tijd dat er gelost werd in Antwerpen gezocht naar een geschikte reparatiewerf om de schade te herstellen.
Het werd dit keer Wilton Fyenoord in Rotterdam waar we met spoed terecht konden.

In de foto presentatie is te zien dat het gat in het voorschip steeds groter werd daar er steeds meer schade aan het licht kwam tijdens het werk. De gehele reparatie duurde van 10 t/m 21 juli.

Op 21 juli verlieten we, met de verf nog nat op de boeg, de reparatie werf met orders Teesport in Engeland.
De rest van het contract maakten we reizen op de landen gelegen aan de Noordzee. 
Op 4 september ging ik in Corydon (Engeland) met verlof. 

SIDELIA M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL-5A)

M.S. SIDELIA.

11 JUNI 1995 T/M 4 SEPTEMBER 1995.

Het begin van de reis van dit contract begon reeds met problemen, daar mijn vlucht gegevens nog niet toegestuurd waren of doorgebeld door de reisafdeling van kantoor. Uiteindelijk kreeg ik te horen, dat mijn reisbescheiden op Schiphol zouden klaar liggen bij de balie van United Airlines voor de reis naar New Orleans via Washington.

Ruim op tijd op de tiende juni mijn reisbescheiden afgehaald op Schiphol bij de balie van United Airlinese naar de incheckbalie gegaan. Bij het inchecken kreeg ik te horen dat het vertrek van het toestel om 10.20 uur was uitgesteld wegens technische problemen.

Na bijna twee wachten vertrokken we om 12.00 uur van de pier naar de startbaan. Het 'take-off' van het toestel verliep niet helemaal zoals het hoorde, maar koerste uiteindelijk richting de Noordzee.

Ik had een zitplaats achterin het toestel aan de raamzijde met en zicht op de stuurboordmotor. Eenmaal boven de Noordzee spetterde er plotseling een vettige substantie tegen mijn raampje vanuit de stuurboordmotor. Ik waarschuwde de stewardes die niet ver achter me zat en het kind raakte gelijk in paniek op mijn v raag of dat wel normaal was en snelde ze naar de cockpit.

De stuurboordmotor werd gestopt en boven zee werd de brandstof van het  vliegtuig afgeblazen voor het maken van een noodlanding  op Schiphol op één motor. Alles verliep verder zonder ongelukken.

Om 15.00 uur zaten we weer allemaal in de wachtruimte die we niet mochten verlaten en wist ik na enige tijd de telefoon in bezit te krijgen om de Shell agent in kennis te stellen.

Om 18.00 uur werd na werkzaamheden de stuurboordmotor getest zonder enig succes. Hierna was het de bagage ophalen en werden we naar het Holiday Inn Hotel gebracht voor een overnachting en een hapje eten.

  

Op 11 juni waren we weer present op Schiphol om opnieuw in te checken voor de vlucht, maar al de passagiers gegevens van de vorige dag stonden niet meer in de computer. Het was dus alles weer van voren aan af. het defecte toestel bleek nog steeds niet klaar te zijn en werden we naar een andere pier verwezen waar de nachtvlucht uit New York was aangekomen. Dit toestel zou na het schoonmaken de vlucht overnemen. Wederom belde ik de Shell agent ( het was weekeinde en dus niemand op kantoor) met de mededeling dat we om 12.00 uur zouden vertrekken van Schiphol naar Washington.

In Washington eerst het gebruikelijke 'vriendelijke' ontvangst bij de USA emigratiedienst en daarna was het wachten op de vlucht naar New Orleans die pas ver in de middag zou vertrekken. 
Zo werd het ook tijd om in te stappen van het vliegtuig dat naar New Orleans zou vliegen en er werd ineens vaart achter gezet, daar het toestel los moest van de pier in verband met een naderende orkaan.
Alle de vliegtuigen werden op de start- landingsbanen opgesteld met hun neus in de richting van het naderende slechte weer. Kleine toestellen stonden bijna onder de grotere toestellen geparkeerd. Met draaiende motoren werd de orkaan afgewacht. Toen deze dan ook over het vliegveld trok was het een beangstigend moment. De vleugels van de vliegtuigen klapperden op en neer alsof ze van echte vogels waren. maar ook dit ging voorbij. Eerst keerden de diverse toestellen terug naar hun pier, waarna de overige één voor één aan hun reisbestemming konden beginnen.

Het was uiteindelijk na middernacht toen ik op het vliegveld van New Orleans aankwam en na het ophalen van mijn bagage stond ik alleen in de langzaam volledig leeglopende aankomsthal van het vliegveld. Door alle vertraging was er niemand van het agentschap om me af te halen en naar het schip te brengen. Ook op het agentschap was op die tijd niemand te bereiken. Zo kreeg ik hulp van een medewerker van het grondpersoneel van United Airlines die toevallig iemand van het agentschap kende door zijn werk en de persoon wist te bereiken. Zo arriveerde ik aan boord van de Sidelia op een moment dat het schip op vertrek lag. De verlofganger kon dus echt met verlof gaan. Samen met de gezagvoerder alles over deze reis op papier gezet en per telex aan kantoor gestuurd. Al met al was ik weer een vliegreis ervaring rijker geworden en kon ik aan mijn contract aan boord van de Sidelia beginnen.